Εμείς με γνώμονα τις ώρες που θα λείπουμε από το σπίτι αποφασίσαμε και υιοθετήσαμε σκύλο κοντά στην ενηλικίωση (10 μηνών) για να μην έχουμε τα κουταβομπλεξίματα, όποτε για κουτάβι δεν μπορώ να σου πω, αλλά νομίζω έναν σκύλο κοντά σε αυτή την ηλικία θα στον πρότεινα (ειδικά αν γνωρίζετε προκαταβολικά ότι τα πάει πολύ καλά με τα σκυλιά). Την πρώτη βδομάδα που ήρθε ο σκύλος ο ένας από τους δύο ήταν σε άδεια, ωστόσο, εγώ χωρίς να έχω κάτι ουσιαστικό να κάνω, έπαιρνα τους δρόμους (όλο και λίγο παραπάνω χρόνο την φόρα). Δεν θα σου πω ψέματα, μας έφαγε τρία ζευγάρια σαγιονάρες, δάγκωσε λίγο το μαξιλάρι του καναπές, έκανε τρύπα δίευρου στο κάλυμμά του καναπέ και σε μια κουβέρτα, μπορεί να ξεχνάω κάτι άλλα νομίζω αυτά ήταν. Χθες λείπαμε από το σπίτι 7 ώρες, δεν πείραξε τίποτα (αν είχε σαγιονάρες στο πάτωμα μπορεί και να πειράζει, αλλά δεν τις αφήνουμε). Δεν γαυγίζει καθόλου όταν λείπουμε, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά γιατί δεν γαυγίζει γενικά.
Εμείς εκπαίδευση με crate αποφασίσαμε να μην κάνουμε, εσάς είναι κάτι που μπορεί να σας βολέψει. Επίσης, αν πάρετε σκύλο με πολύ ενέργεια, και δεν την εκτονώνετε, ναι, θα την εκτονώσει μόνο του.
Αυτό που μου φάνηκε πολύ χρήσιμο στην δικιά μας περίπτωση ήταν ότι πήραμε την Marley σε χρόνο που κάποιος θα μπορούσε να είναι την πλειοψηφία της μέρας μαζί της και να την επιβλέπει. Όποτε ίσως να σας φαινόταν χρήσιμο να αποκτήσετε σκύλο κατά την διάρκεια κάποιας άδειας κλπ. Αλλά και πάλι, για έμενα, είναι πολύ σημαντικό να φεύγετε από το σπίτι σταδιακά, και όχι απότομα, για να αποφευχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η δημιουργία άγχους αποχωρισμού.
Και να δημιουργηθεί, είναι λίγο ζόρι, αλλά ξεπερνιέται και αυτό. Άλλωστε, με ένα 6χρόνο παιδί, σίγουρα οι δικιά σας υπομονή είναι ήδη πιο διευρυμένη απ’ ότι είναι η δικιά μας,