Ναι βρε βάζω αμπούλα, ε τότε έτυχε όπως είπα και με αμπούλα πάνε πάλι τα τσιμπούρια απλά ψοφάνε.........την λεϊσμανίαση φοβάμαι, τελευταία φορά μου πούλησαν αμπούλα και για τις σκνίπες, δεν ξέρω πως γίνεται αυτό, αφού η αμπούλα δεν είναι απωθητικό.......?
Όσο για την βόλτα δεν γνωρίζω αν είναι θέμα υγείας, προφανώς όσο περισσότερο βγαίνει και δεν κρατιέται τόσο το καλύτερο......Τώρα ο κάθε ένας αποφασίζει αν μπορεί
Αα πες το έτσι ότι μετακόμισες πρόσφατα. Ίσως το σκυλάκι σου δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα. Δεν έχουν όλα τα σκυλιά την ίδια προσαρμοστικότητα.
Πάντως ακόμα και έτσι να είναι και το σκυλί σου σιγά σιγά προσαρμοστεί, εγώ θα του έκανα βασική υπακοή. Αν όχι με εκπαιδευτή, μόνη μου θα αφιερωνα πολύ χρόνο ώστε το σκυλί μου να με ακούει σε οσο το δυνατόν περισσότερες καταστάσεις γίνεται. Άλλο το να βαριέται μια φορά και να μην ακούσει και άλλο το να ακούει οπότε θέλει. Το πρώτο ειναι κομπλέ, το δεύτερο όμως όχι.
Το θέμα με την υπακοή και την αρχηγία είναι ότι αν για παράδειγμα είναι ελεύθερος και τον φωνάξω θα έρθει γιατί θέλει και όχι γιατί πρέπει να υπακούσει....αυτό με μπερδεύει λίγο....
Από την μια είναι καλό να θέλει να έρχεται , έκανα κόπο για να θέλει να κάνει πράγματα , από την άλλη δεν είμαι ο αρχηγός.......υπάρχουν και άλλες καταστάσεις αν τον δω πάνω στον καναπέ ας πούμε και του πω κατέβα , εκεί με φοβάται, κατεβαίνει από φόβο.....γιατί τον μάλωνα, δεν το κανα με θετικό τρόπο.......πάλι όμως δεν είμαι ο αρχηγός, έτσι δεν είναι? γιατί δεν θέλω να με φοβάται.....και το αποτέλεσμα είναι να χω και γρύλισμα πότε πότε με τους καναπέδες αν τον προκαλέσω........αλλο παράδειγμα είναι με κόκαλα που είχε εμφανίσει κτητικότητα, εκεί πήγα με θετικό τρόπο και το λυσα αυτό εντελώς.....πάλι όμως μου δίνει το κόκαλο γιατί θέλει και όχι γιατί πρέπει να υπακούσει γιατί είμαι αρχηγός.......
Δεν έχω βρει τις ισορροπίες ακόμα......και αυτή η βασική υπακοή , νομίζω ότι μπορώ να τον κάνω να ακούει περισσότερο.....γιατί όπως είπα δεν πολυασχολήθηκα, αλλά δεν ξέρω αν θα μαι αρχηγός......Χτες που βγήκαμε βέβαια και χοροπηδούσε και προσπαθούσα να τον έχω καθιστό, εκεί έγινα αρχηγός.......ούτε φόβος υπήρχε αλλά ούτε και ''oυυυ τι ωραία που περνάμε''......