Η ιστορία μας έχει ως εξής....
Ο "μικρούλης" είναι 2,5 μηνών,ημίαιμος ελληνικός ποιμενικός και αρκετά μεγαλόσωμος,περίπου 5 κιλά.Ζει στο οικόπεδο της πολυκατοικίας μας, σ'ένα περιφραγμένο δικό του κομμάτι.Με δυο λόγια,ζει μόνος του.Εδώ πρέπει να πω πως το σκυλί δεν είναι δικό μου,οπότε δεν αποφασίζω εγώ για την τύχη του,αλλά κάθε μέρα τον βγάζω βόλτες,παίζω μαζί του,γενικά ασχολούμαι όσο μπορώ.Το πρόβλημα είναι πως το κουτάβι δαγκώνει πάρα πολύ,υποτείθεται παίζοντας. Πολύ λίγες φορές σταματάει με το έντονο ΜΗ!!!Γενικά, ενώ μάλλον καταλαβαίνει πότε τον μαλώνεις,αδιαφορεί ή σταματάει για λίγο και σε δυο λεπτά ξαναδαγκώνει.Όταν δεν έχει τη δυνατότητα να δαγκώσει χέρια που τον χαιδεύουν,δαγκώνει πόδια και πολλές φορές γρυλίζοντας.
Δοκίμασα να αδιαφορήσω, αλλά νευριάζει ακόμα περισσότερο,σήμερα μου δάγκωσε κανονικά το πόδι(μου έκανε και τρυπούλα
)χωρίς να του δίνω σημασία τη συγκεκριμένη στιγμή.Δεν ξέρω πως να του φερθώ,έρχεται κουνώντας την ουρά και μόλις τον χαιδέψω μου δαγκώνει τα χέρια,φωνάζω οχι αλλά....
Ξαναλέω πως ο σκύλος δεν είναι δικός μου και ξέρω καλά πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μεταφερθεί μέσα στο σπίτι ή να τον εκπαιδεύσει κάποιος ειδικός...οπότε με τις συνθήκες που περιέγραψα υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω εγώ για τη συμπεριφορά του? Είμαι η μόνη του ελπίδα δυστυχώς
Ο "μικρούλης" είναι 2,5 μηνών,ημίαιμος ελληνικός ποιμενικός και αρκετά μεγαλόσωμος,περίπου 5 κιλά.Ζει στο οικόπεδο της πολυκατοικίας μας, σ'ένα περιφραγμένο δικό του κομμάτι.Με δυο λόγια,ζει μόνος του.Εδώ πρέπει να πω πως το σκυλί δεν είναι δικό μου,οπότε δεν αποφασίζω εγώ για την τύχη του,αλλά κάθε μέρα τον βγάζω βόλτες,παίζω μαζί του,γενικά ασχολούμαι όσο μπορώ.Το πρόβλημα είναι πως το κουτάβι δαγκώνει πάρα πολύ,υποτείθεται παίζοντας. Πολύ λίγες φορές σταματάει με το έντονο ΜΗ!!!Γενικά, ενώ μάλλον καταλαβαίνει πότε τον μαλώνεις,αδιαφορεί ή σταματάει για λίγο και σε δυο λεπτά ξαναδαγκώνει.Όταν δεν έχει τη δυνατότητα να δαγκώσει χέρια που τον χαιδεύουν,δαγκώνει πόδια και πολλές φορές γρυλίζοντας.
Δοκίμασα να αδιαφορήσω, αλλά νευριάζει ακόμα περισσότερο,σήμερα μου δάγκωσε κανονικά το πόδι(μου έκανε και τρυπούλα
)χωρίς να του δίνω σημασία τη συγκεκριμένη στιγμή.Δεν ξέρω πως να του φερθώ,έρχεται κουνώντας την ουρά και μόλις τον χαιδέψω μου δαγκώνει τα χέρια,φωνάζω οχι αλλά....Ξαναλέω πως ο σκύλος δεν είναι δικός μου και ξέρω καλά πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μεταφερθεί μέσα στο σπίτι ή να τον εκπαιδεύσει κάποιος ειδικός...οπότε με τις συνθήκες που περιέγραψα υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω εγώ για τη συμπεριφορά του? Είμαι η μόνη του ελπίδα δυστυχώς
