γεια σας!
είμαι νεο μέλος και ζητώ τα φωτα σας!!!!!
καταρχας θα πω το παραπονο μου (ε, θα σκασω αν δεν το πω!!) Πριν 4 περιπου χρονια (εδινα πανελληνιες) αποφασισαν οι γονεις μου να αγορασουν ενα σκυλο για φυλακα, μιας και οι κλεφτες ειχαν αυξηθει στην γειτονια. Αφού το αποφάσισαν (και το τονιζω αυτο), ρωτήσαν εμενα και την αδερφη μου (8 χρονων) αν θα θελαμε ενα σκυλακι. τι πιο λογικο να πουμε ναι??????
ωραια ως εδω....
1 τραγικο λαθος:
-΄΄μπαμπα, να παρουμε ενα απο τα αδεσποτα στο βουνο που βρηκαμε?΄΄
- ΄΄όοοχι, θα παρουμε ντοπερμαν. είναι ομορφα και δυνατα σκυλια΄΄
2 τραγικο λαθος:
-΄΄μπαμπα, απο που θα παρουμε το κουταβι?΄΄
- ΄΄εδω βρηκα μια αγγελια. 7 μηνων ειναι και σχεδον τζαμπα, με δωρο το σπιτακι.΄΄
-΄΄μα, ειναι πολυ μεγαλο, πως θα το εκπαιδευσουμε?και αν εχει προβληματα και το δινουνε?΄΄
-΄΄δεν εχει τιποτα, δεν χρειαζεται εκπαιδευση, να μας φυλαει θελουμε.΄΄......
3 τραγικο λαθος:
αφου τελικα πηραμε την ''ευκαιρία'', την βαλαμε στο μπαλκονι (ποτε μεσα στο σπιτι...) και αρχισαμε να την χτυπαμε, αφου γαυγιζε, τα εκανε παντου, δεν μπορουσε να βγει βολτα γιατι δαγκωνε ολο το κοσμο και φοβοταν ακομα και τον αερα. η αδερφη μου επαιζε με το σκυλι σαν να ηταν κουκλα, αν ημουν στη θεση της ψυχης αυτης, θα ειχα κατασπαραξει την αδερφη μου και δεν θα το μετανιωνα και καθολου!
οπότε, εγώ να έχω στεναχωρεθεί απιστευτα, και να αποφασίζω να κανω μονη μου την εκπαιδευση, βασιζομενη σε βιβλια που ειχα διαβασει. με πολυ μεγαλη χαρα, ειδα οτι η σκυλιτσα μας ηθελε τοσο πολυ να μαθει τα παντα!!
οποτε, ειπα στην οικογενεια οτι θα αναλαβω την εκπαιδευση, αλλα θα πρεπει να με ακουνε για να μην την χαλασουν.
εμαθα το σκυλι να μην χοροπηδαει πανω μου, να ακουει το μη, να περπαταει διπλα μου(οχι ομως εξω στο δρομο..), να τρωει μονο αμα της πω ''παπακι'' (μη γελατε, ειχα διαβασει οτι δεν κανει να μαθει το φαε για την φολα), και άλλα ακομα.
που ειναι το λαθος? εκτος απο μενα κανενας δεν ηταν αυστηρος. πηδουσε πανω σε ολους εκτος απο μενα. της δινανε σουβλακια να φαει. προσπαθουσα να τους εξηγησω, αλλα μου λεγανε οτι ειμαι σπαστικια και το παιζω ξερολας.
αποτελεσμα?μεγαλωσε η μικρη, δεν ακουγε ουτε εμενα πια, (τα ειχα παρατησει και γω, γιατι εκλεγα απο τα νευρα μου που οτι την μαθενα, εκαναν το αντιθετο ολοι οι αλλοι)
πηδουσε, γαυγιζε και δεν εβγενε ποτε βολτα, ειχε γινει επικυνδυνη. να μην πω για το ξυλο που ετρωγε..
για αλλη μια φορα προσπαθησα να την μαθω να κανει την αναγκη της σε συγκεκριμενο μερος στο μπαλκονι για να την γλυτωσω απο λιγο ξυλο. μεσα στις πανελληνιες, εφαγα 3 ολοκληρες μερες βγενοντας καθε 30 λεπτα απο το σπιτι και δειχνοντας της που ηθελα να το κανει. τελικα εμαθε, και ημασταν ολοι πολυ χαρουμενοι. ομως καποια μερα της ξεφυγε καπου αλλου. παλι ξυλο εφαγε, παλι ανχωθηκε. ειχα δει με τα ματια μου να επιστρεφει ο μπαμπας και την στιγμη που εκανε τα κακα της εκει που επρεπε, να την βριζει γιατι πριν ειχε κανει αλλου. να του εξηγω το λαθος του, αλλα τιποτα.παλι μπερδευτηκε η καημενη και παλι τα κανε παντου.τα παρατησα και γω.
4 τραγικο λαθος:
πηραμε εκπεδευτη. την χτυπουσε. η καημενη τα εκανε κυριολεκτικα πανω της οταν τον εβλεπε. την σηκωνε απο τον πνιχτη και την εφερνε στον αερα πανω απο τον ωμο του και την ''προσγειωνε'' κατω με δυναμη. ''για να της παρω τον αερα'' ελεγε.
μακαρι να θυμομουν το ονομα του να εκανα καταγγελια. αλλα τοτε ελεγα οτι μαλλον εγω εκανα λαθος.
5 τραγικο λαθος:
παντα η κατηγορια ηταν ''εσυ ηθελες σκυλο, να τι παθαμε τωρα''
οπως ειπα και στην αρχη, εγω απλως σαν παιδι, ειχα συνενεσει...
οποτε, ειπα, ωραια, αφου εγω το ηθελα, τωρα θελω να το χαρισουμε (μηπως και αλλαξει η ζωη του γιατι ηταν ουτε χρονιαρικο ακομα). δεν θελανε να το χαρισουμε, αλλα να το πουλησουμε. τελικα ομως εβαλε τα κλαματα η 8χρονη αδερφη μου που θα περναμε το παιχνιδι της και δεν με αφησανε να το δωσω. με κατηγορησανε κιολας πως ειμαι ''απανθρωπη'' και χωρις ''καρδια'' που ηθελα να την δωσω. και η κατασταση διαιωνιστηκε.
τωρα ειμαι φοιτητρια και μενω μονη μου.
παραιτηθηκα απο καθε προσπαθεια.
μηπως ειμαι τρελη??
εσεις τι θα κανατε στη θεση μου?????????
ο λογος που γραφτηκα στο φορουμ ειναι γιατι σε κανα 2μηνο θα μεινω με το αγορι μου και σκεφτομαι να παρω ενα κουταβι ντοπερμαν.
εχω πολλες αποριες βεβαια.
αρχικα, σκεφτηκα να παρω το σκυλι απο το πατρικο μου. αλλα πρωτον δεν θελουνε να μου το δωσουνε γιατι και καλα φυλαει το σπιτι, και δευτερον φοβαμαι οτι τωρα πια, δεν μπορω να καταφερω τιποτα με τοσα ψυχολογικα που εχει....
εχω πολλες αποριες βεβαια για την ζωη με το κουταβι, αλλα και πολυ ορεξη ...
θα αναφερθω σε αυτες αργοτερα, γιατι μαλλον σας ζαλισα αρκετα προς το παρον!
είμαι νεο μέλος και ζητώ τα φωτα σας!!!!!
καταρχας θα πω το παραπονο μου (ε, θα σκασω αν δεν το πω!!) Πριν 4 περιπου χρονια (εδινα πανελληνιες) αποφασισαν οι γονεις μου να αγορασουν ενα σκυλο για φυλακα, μιας και οι κλεφτες ειχαν αυξηθει στην γειτονια. Αφού το αποφάσισαν (και το τονιζω αυτο), ρωτήσαν εμενα και την αδερφη μου (8 χρονων) αν θα θελαμε ενα σκυλακι. τι πιο λογικο να πουμε ναι??????
ωραια ως εδω....
1 τραγικο λαθος:
-΄΄μπαμπα, να παρουμε ενα απο τα αδεσποτα στο βουνο που βρηκαμε?΄΄
- ΄΄όοοχι, θα παρουμε ντοπερμαν. είναι ομορφα και δυνατα σκυλια΄΄
2 τραγικο λαθος:
-΄΄μπαμπα, απο που θα παρουμε το κουταβι?΄΄
- ΄΄εδω βρηκα μια αγγελια. 7 μηνων ειναι και σχεδον τζαμπα, με δωρο το σπιτακι.΄΄
-΄΄μα, ειναι πολυ μεγαλο, πως θα το εκπαιδευσουμε?και αν εχει προβληματα και το δινουνε?΄΄
-΄΄δεν εχει τιποτα, δεν χρειαζεται εκπαιδευση, να μας φυλαει θελουμε.΄΄......
3 τραγικο λαθος:
αφου τελικα πηραμε την ''ευκαιρία'', την βαλαμε στο μπαλκονι (ποτε μεσα στο σπιτι...) και αρχισαμε να την χτυπαμε, αφου γαυγιζε, τα εκανε παντου, δεν μπορουσε να βγει βολτα γιατι δαγκωνε ολο το κοσμο και φοβοταν ακομα και τον αερα. η αδερφη μου επαιζε με το σκυλι σαν να ηταν κουκλα, αν ημουν στη θεση της ψυχης αυτης, θα ειχα κατασπαραξει την αδερφη μου και δεν θα το μετανιωνα και καθολου!
οπότε, εγώ να έχω στεναχωρεθεί απιστευτα, και να αποφασίζω να κανω μονη μου την εκπαιδευση, βασιζομενη σε βιβλια που ειχα διαβασει. με πολυ μεγαλη χαρα, ειδα οτι η σκυλιτσα μας ηθελε τοσο πολυ να μαθει τα παντα!!
οποτε, ειπα στην οικογενεια οτι θα αναλαβω την εκπαιδευση, αλλα θα πρεπει να με ακουνε για να μην την χαλασουν.
εμαθα το σκυλι να μην χοροπηδαει πανω μου, να ακουει το μη, να περπαταει διπλα μου(οχι ομως εξω στο δρομο..), να τρωει μονο αμα της πω ''παπακι'' (μη γελατε, ειχα διαβασει οτι δεν κανει να μαθει το φαε για την φολα), και άλλα ακομα.
που ειναι το λαθος? εκτος απο μενα κανενας δεν ηταν αυστηρος. πηδουσε πανω σε ολους εκτος απο μενα. της δινανε σουβλακια να φαει. προσπαθουσα να τους εξηγησω, αλλα μου λεγανε οτι ειμαι σπαστικια και το παιζω ξερολας.
αποτελεσμα?μεγαλωσε η μικρη, δεν ακουγε ουτε εμενα πια, (τα ειχα παρατησει και γω, γιατι εκλεγα απο τα νευρα μου που οτι την μαθενα, εκαναν το αντιθετο ολοι οι αλλοι)
πηδουσε, γαυγιζε και δεν εβγενε ποτε βολτα, ειχε γινει επικυνδυνη. να μην πω για το ξυλο που ετρωγε..
για αλλη μια φορα προσπαθησα να την μαθω να κανει την αναγκη της σε συγκεκριμενο μερος στο μπαλκονι για να την γλυτωσω απο λιγο ξυλο. μεσα στις πανελληνιες, εφαγα 3 ολοκληρες μερες βγενοντας καθε 30 λεπτα απο το σπιτι και δειχνοντας της που ηθελα να το κανει. τελικα εμαθε, και ημασταν ολοι πολυ χαρουμενοι. ομως καποια μερα της ξεφυγε καπου αλλου. παλι ξυλο εφαγε, παλι ανχωθηκε. ειχα δει με τα ματια μου να επιστρεφει ο μπαμπας και την στιγμη που εκανε τα κακα της εκει που επρεπε, να την βριζει γιατι πριν ειχε κανει αλλου. να του εξηγω το λαθος του, αλλα τιποτα.παλι μπερδευτηκε η καημενη και παλι τα κανε παντου.τα παρατησα και γω.
4 τραγικο λαθος:
πηραμε εκπεδευτη. την χτυπουσε. η καημενη τα εκανε κυριολεκτικα πανω της οταν τον εβλεπε. την σηκωνε απο τον πνιχτη και την εφερνε στον αερα πανω απο τον ωμο του και την ''προσγειωνε'' κατω με δυναμη. ''για να της παρω τον αερα'' ελεγε.
μακαρι να θυμομουν το ονομα του να εκανα καταγγελια. αλλα τοτε ελεγα οτι μαλλον εγω εκανα λαθος.
5 τραγικο λαθος:
παντα η κατηγορια ηταν ''εσυ ηθελες σκυλο, να τι παθαμε τωρα''
οπως ειπα και στην αρχη, εγω απλως σαν παιδι, ειχα συνενεσει...
οποτε, ειπα, ωραια, αφου εγω το ηθελα, τωρα θελω να το χαρισουμε (μηπως και αλλαξει η ζωη του γιατι ηταν ουτε χρονιαρικο ακομα). δεν θελανε να το χαρισουμε, αλλα να το πουλησουμε. τελικα ομως εβαλε τα κλαματα η 8χρονη αδερφη μου που θα περναμε το παιχνιδι της και δεν με αφησανε να το δωσω. με κατηγορησανε κιολας πως ειμαι ''απανθρωπη'' και χωρις ''καρδια'' που ηθελα να την δωσω. και η κατασταση διαιωνιστηκε.
τωρα ειμαι φοιτητρια και μενω μονη μου.
παραιτηθηκα απο καθε προσπαθεια.
μηπως ειμαι τρελη??
εσεις τι θα κανατε στη θεση μου?????????
ο λογος που γραφτηκα στο φορουμ ειναι γιατι σε κανα 2μηνο θα μεινω με το αγορι μου και σκεφτομαι να παρω ενα κουταβι ντοπερμαν.
εχω πολλες αποριες βεβαια.
αρχικα, σκεφτηκα να παρω το σκυλι απο το πατρικο μου. αλλα πρωτον δεν θελουνε να μου το δωσουνε γιατι και καλα φυλαει το σπιτι, και δευτερον φοβαμαι οτι τωρα πια, δεν μπορω να καταφερω τιποτα με τοσα ψυχολογικα που εχει....
εχω πολλες αποριες βεβαια για την ζωη με το κουταβι, αλλα και πολυ ορεξη ...
θα αναφερθω σε αυτες αργοτερα, γιατι μαλλον σας ζαλισα αρκετα προς το παρον!
