εγω δεν εχω προς το παρον σκυλακι αν και τους εχω μεγαλη λατρεια όπως σε όλα τα ζωακια παιδιωθεν. Πριν καποια χρονια ευτηχησα για λίγο καιρό να εχω ενα ημιαιμακι border collie που ομως χασαμε νωρις.
Τωρα περιμενω λιγο να αλλαξουν οι συνθηκες διαμονης και εργασιας και αν το επιτρεπουν και εχω χρονο και καταλληλο χωρο να παρω ενα αδεσποτακι απο καποιο συλλογο.
Καλά ολα αυτα αλλα δε σας λεω και τιποτα σπουδαιο το ξερω. Και όμως έχω μια μικρη απορια, που όμως είμαι σιγουρή ότι απλα θα μου τηην νεπιβεβαιωσετε και εχω δικιο! χεχε
Λοιπον, για αγνωστους λόγους μου αρεσουν τα μεγαλόσωμα σκυλιά περισσότερο, μη με παρεξηγηείτε, ξέρω τα μικροσωμα είναι επισης καταπληκτικα κι αξιολατρευτα και παιχνιδιαρικά και παιζω με τις ωρες με το μαλτεζακι και το γαλλικο μπουλντογκ που εχουν καποιοι φίλοι. Επίσης, μου αρέσουν πολύ ράτσες που θεωρουνται δύσκολες και επιθετικες, και εδω ερχεται το θέμα μας, το οποιο είναι ότι δε θα τολμούσα ποτε να πάρω εναν τετοιο σκυλο, τυπου πιτ μπουλ, φιλα, ντογκο, canario κτλ! Ο λόγος είναι ότι δεν ειμαι η δυνατη και αποφασιστκη προσωπικότητα που προυποθετουν ως κυναγωγους τετοιες ρατσες. Παιδιά και σκυλια με κανουν ό,τι θελουν, οι ενήλικες ευτυχώς τωρα πια όχι και τοσο χιχιχι, και δεν ειμαι ο ανθρωπος που σηκωνει φωνη, επιβαλλεται, εχει τσαμπουκα και τσαγανο. Είμαι πολυ ηπιων τονων, και φοβαμαι ότι κάτι τετοια σκυλια δε θα μπορουσα να τα εκπαιδευσω ακι να τους επιβληθω, γιατι η αληθεια ειναι οτι δε θελω να επιβαλλομαι σε κανενα πλασμα. Δεν το εχω στη φυση μου φαινεται. Αφου τελικά μου φαινεται τόσο απιθανο να είμαι καλη "μαμα" και του πιο ησυχουν και συμβιβαστικου σκυλου, μαλλον πρεπει να το ξανασκεφτω ακομα και για το αδεσποτακι!
Αυτα απο καποια που αγαπάει τα σκυλακια, αλλα εχει κοντρα χαρακτηρα, δεν υπαρχει περιπτωση να με φανταστω ργε αρχηγο της αγελης! Και το πρωτο μου σκυλακι μου ειχε παρει τον αερα ειναι γεγονος
Γι' αυτο τελικα οσοι εχετε σκυλακι ειμαι σιγουρη οτι το θελατε πολυ και αντιμετωπισατε καθε δυσκολια
Και η απορια ηταν: ειμαι οντως τοσο ακαταλληλη μαμα για σκυλακι?? Ελπιζω να ευδοκιμησουν καποτε οι συνθηκες!!!
Τωρα περιμενω λιγο να αλλαξουν οι συνθηκες διαμονης και εργασιας και αν το επιτρεπουν και εχω χρονο και καταλληλο χωρο να παρω ενα αδεσποτακι απο καποιο συλλογο.
Καλά ολα αυτα αλλα δε σας λεω και τιποτα σπουδαιο το ξερω. Και όμως έχω μια μικρη απορια, που όμως είμαι σιγουρή ότι απλα θα μου τηην νεπιβεβαιωσετε και εχω δικιο! χεχε
Λοιπον, για αγνωστους λόγους μου αρεσουν τα μεγαλόσωμα σκυλιά περισσότερο, μη με παρεξηγηείτε, ξέρω τα μικροσωμα είναι επισης καταπληκτικα κι αξιολατρευτα και παιχνιδιαρικά και παιζω με τις ωρες με το μαλτεζακι και το γαλλικο μπουλντογκ που εχουν καποιοι φίλοι. Επίσης, μου αρέσουν πολύ ράτσες που θεωρουνται δύσκολες και επιθετικες, και εδω ερχεται το θέμα μας, το οποιο είναι ότι δε θα τολμούσα ποτε να πάρω εναν τετοιο σκυλο, τυπου πιτ μπουλ, φιλα, ντογκο, canario κτλ! Ο λόγος είναι ότι δεν ειμαι η δυνατη και αποφασιστκη προσωπικότητα που προυποθετουν ως κυναγωγους τετοιες ρατσες. Παιδιά και σκυλια με κανουν ό,τι θελουν, οι ενήλικες ευτυχώς τωρα πια όχι και τοσο χιχιχι, και δεν ειμαι ο ανθρωπος που σηκωνει φωνη, επιβαλλεται, εχει τσαμπουκα και τσαγανο. Είμαι πολυ ηπιων τονων, και φοβαμαι ότι κάτι τετοια σκυλια δε θα μπορουσα να τα εκπαιδευσω ακι να τους επιβληθω, γιατι η αληθεια ειναι οτι δε θελω να επιβαλλομαι σε κανενα πλασμα. Δεν το εχω στη φυση μου φαινεται. Αφου τελικά μου φαινεται τόσο απιθανο να είμαι καλη "μαμα" και του πιο ησυχουν και συμβιβαστικου σκυλου, μαλλον πρεπει να το ξανασκεφτω ακομα και για το αδεσποτακι!
Αυτα απο καποια που αγαπάει τα σκυλακια, αλλα εχει κοντρα χαρακτηρα, δεν υπαρχει περιπτωση να με φανταστω ργε αρχηγο της αγελης! Και το πρωτο μου σκυλακι μου ειχε παρει τον αερα ειναι γεγονος
Γι' αυτο τελικα οσοι εχετε σκυλακι ειμαι σιγουρη οτι το θελατε πολυ και αντιμετωπισατε καθε δυσκολια Και η απορια ηταν: ειμαι οντως τοσο ακαταλληλη μαμα για σκυλακι?? Ελπιζω να ευδοκιμησουν καποτε οι συνθηκες!!!
