Και τα δύο.
Και όχι μόνο.
Όσες περισσότερες εμπειρίες μαζέψει (που δεν το τρομάζουν όμως) είναι για καλό.
Πχ, αν του γρυλίσει μία σκύλίτσα λιγάκι, γιατί της έσπασε τα νεύρα δαγκώνοντάς της το αυτί, ΚΑΛΟ είναι. Θα μάθει να παίζει όμορφα μετά.
Και φυσικά το παιχνίδι με άλλα κουτάβι είναι ΠΟΛΥ συμαντικό. Αν και περισσότερο για ψυχική και σωματική υγεία. Αν έφυγε από τα αδέρφια του σε σωστή ηλικία (το ΛΙΓΟΤΕΡΟ 2 μηνών) το να παίζει κάθε μέρα με κουτάβια ή όχι, δεν θα επιρεάσει τόσο την κοινωνικοποιησή του. Πρέπει όμως να γνωρίσει σκύλους διάφορων μεγεθών, όπως και ανθρώπους διαφόρων ειδών.
Και ότι άλλο μπορείς να του γνωρίσεις! Κότες, άλογα, τρένα, βάρκες, ποδήλατα, ποδήλατα θαλάσσης, μηχανές, το σεσουάρ, παπάδες, κλπ.
Κάπου πρέπει να έχουν ειπωθεί αυτά παλαιότερα, δεν μπορεί...
Εχουμε ξεφύγει ΤΕΛΕΙΩΣ από το θέμα.
Το σκυλάκι (το κουτάβι το Βίσλα) το είδε η φίλη μας τελικά;