Κατά τη γνώμη μου, στην Ελλάδα υπάρχουν τα εξής προβλήματα σχετικά με την περίθαλψη ζώων:
1) Παντελής έλλειψη υποστήριξης για τα αδέσποτα από την πολιτεία. Δεν υπάρχει μοντέρνα νομοθεσία που να εφαρμόζεται, κονδύλια για καταφύγια και περίθαλψη, ούτε καν πολιτική για τα αδέσποτα. Στην Αμερική τα πράγματα δεν είναι τέλεια, αλλά υπάρχουν νόμοι και εφαρμόζονται. Και μερικούς από αυτούς δεν τους εγκρίνετε οι περισσότεροι εδώ μέσα, όπως π.χ. την ευθανασία, αλλά από την άλλη, είναι αδύνατο να συντηρηθούν τόσα ζώα που μάλιστα παθαίνουν κατάθλιψη κλεισμένα συνεχώς.
2) Εξακολούθηση των λεγόμενων "προστατευμένων" επαγγελμάτων που έχουν το μονοπώλιο και υψηλότατες τιμές. Οι κτηνίατροι πάντα διαμαρτύρονται για αθέμιτο ανταγωνισμό έτσι και φροντίσει κανείς αδέσποτα με χαμηλές τιμές. Εδώ διαμαρτύρονταν και για εθελοντισμό και γενικά δημιουργούν εμπόδια, χώρια το ότι αρκετοί είναι ασύδοτοι και προωθούν μαλιστα ΒΥΒ. Στην Αμερική τίποτα δεν είναι τσάμπα, ούτε καν ο σερίφης, όμως επιτρέπεται και προωθείται ο απόλυτος ανταγωνισμός και τελικά όλοι καταφέρνουν να βγάλουν λεφτά χωρίς φασαρίες.
3) Το χειρότερο απ' όλα είναι η παντελής έλλειψη κοινωνικής ευθύνης από πολλούς Έλληνες. Λίγοι Έλληνες είμαστε ευαισθητοποιημένοι δυστυχώς περί τα αδέσποτα.
Τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση. Η κρίση τα οξύνει φυσικά, αλλά έτσι ήταν πάντα τα πράγματα και την εποχή των παχέων αγελάδων.
