Το σκυλί με έγραψε κανονικότατα. Στα τρια μέτρα περίπου στάθηκα ανάμεσα απο αυτό και το δικό μου, μόλις έπεσε με την κεφάλα στα πόδια μου του έριξα γονατιά (όπως κάνουμε για να απωθήσουμε ένα σκύλο που ανεβαίνει πάνω μας απο χαρά). Ειμαι μεγαλώσομος δεν λέω αλλά ήταν σαν να μου έριξε κάποιος ποδοσφαιρικό τάκλινγκ. Μετά ότι είπα παρακάτω στο ποστ μου, τσιτομένα αυτιά και κέντρισμα μόνο στην σκύλα μου.
Αν κράταγε η αδερφή μου την Σόνια? Πως θα ένιωθε αν έβλεπε τέτοιο σκύλο να τρέχει κατα πάνω της? Αυτό ΔΕΝ το δέχομαι! Η αδερφή μου τα φοβάται τα σκυλιά (μόνο τα δικά μας εμπιστεύεται) γιατί στην Αμερική δύο σκυλιά ήρθαν κατα πάνω μας και έβαλα τα χέρια μου μπροστά για να μη την δαγκώσουν, η πέτσα απο το χέρι μου κρεμόταν σαν την φλούδα της μπανάνας. Κακία δεν κρατάω, φανταστείτε πως κάποτε θα ήθελα να έχω σκύλο φυλής που με είχε δάγκωσε.
Πριν ενα χρόνο και εδω στην γειτονιά έχει μια κοπέλα ένα Χασκυ, είναι το πιο υπάκουω που έχω δει (εκπαιδευτής το ανέλαβε). Ξαφνικά μια νύχτα ακούγαμε φωνές "Βοήθεια μου το σκοτώνει". Όλοι στην γειτονιά είχαν βγει στα μπαλκόνια και βλέπαμε ένα χάος! Η κοπέλα να στριφογυρίζει και ένα άλυτο να έχει πιάσει το Χάσκυ της απο την ουρά. Βγαίνει ένας απο σπίτι με μαχαίρι και προσπαθούσε να το πετάξει να καρφώσει το σκύλο αλλα δεν ήταν και κάνας νίντζα. Κατεβαίνει άλλος με σπρευ εντόμων και τον βάραγε στα μάτια μέχρι που άφησε το Χάσκυ! Ωραία πράγματα, το σκυλί είναι εντάξυ τώρα αλλα επι δύο μήνες ήταν με γάζες στην ουρά, πόδι και σβέρκο (ήταν και σχεδόν ξυρισμένο όλο). Είμαι σκληρός, το καταλαβαίνω διαβάζοντας ότι γράφω τώρα αλλά... προτιμώ να πατίσω πόδι και να φανώ κακός παρά να
κλαίω