Χαρακτήρας και χρόνος - εμπειρίες;

[dnassib]

Θα μ' ενδιέφερε πολύ ν' ακούσω τις προσωπικές σας εμπειρίες σχετικά με το πόσο καιρό περίπου πήρε στον σκύλο σας, εάν τον υιοθετήσατε ενήλικο/νεαρό, δηλαδή αν δεν τον είχατε από κουτάβι, για να 'ξεδιπλώσει' τον χαρακτήρα του!

Με την Τασούλα είμαστε αισίως μαζί 2.5 μήνες και με εκπλήσσει καθημερινά με διάφορες πτυχές που μου δείχνει, καθώς και με το πόσο αλλάζει. Μου είχε πει, πολύ σοφά!, η Μαριάνθη από το fazoo ότι ειδικά στα σκυλάκια καταφυγίου παίρνει περίπου 3 βδομάδες μέχρι ν' αρχίσουν να 'ξεφρικάρουν' σιγά-σιγά και να μας δείχνουν τον χαρακτήρα τους, οπότε θα χαρώ πολύ ν'ακούσω ιστορίες σας και να σας πω και εγώ κάποια πράγματα. Ειδικά όσοι υιοθετήσατε πιο ταλαιπωρημένα και/ή φοβικά σκυλιά, θα μ' ενδιέφερε πολύ να σας ακούσω!

 

[elemaraki]

Υιοθετησα ενήλικο σκύλο πριν ένα χρόνο απο οικογένεια που δεν είχαν χρόνο..
Τις πρώτες μέρες ήταν ένα ήσυχο σκυλάκι.. Μετά τους 2-3 μήνες άλλαξε!
Πιστεύω έχει υιοθετήσει αρκετά απο τα χαρακτηριστικά της οικογένειας μας.

 

[wizardsm]

Εγω το πηρα πριν 1,5 μηνα περιπου τις πρωτες μερες μυριζε το σπιτι και τον κηπο συνεχεια μετα ηταν ησυχος και τωρα τρεχει πανω κατω πηδαει πανω μας δαγκωνει οτι βρει.. αυτα

 

[dnassib]

έτσι ξετσουμίζουν λοιπόν!
elemaraki εκεί το τοποθετώ και εγώ... αρχίζει να παίρνει τα πάνω της, να νιώθει μάλλον μια μεγαλύτερη ασφάλεια ότι δε θα την διώξω και συνειδητοποιεί ότι εδώ είναι το σπίτι της, οπότε και εγώ τη βλέπω να ξεθαρρεύει (καλό) αλλά και να γίνεται και λίγο υπερ-προστατευτική νομίζω (κακό!), μιας και από εκεί που λέγαμε 'μήπως είναι μουγγό το σκυλάκι;;' έχει αρχίσει να γαβγίζει όταν χτυπάνε κουδούνι/έρχονται σπίτι και άλλα τέτοια κουλά τα οποία προσπαθώ να της κόψω!

Wizardsm τι ηλικία έχει το τέρας; Φαντάζομαι του βάζετε 'πόστα' με τα δαγκώματα κτλ, ε;;

 

[Estranged]

Θα πω κι εγώ αν και νομίζω ότι έχει διαφορά στη συμπεριφορά πολλών όταν τα παίρνεις από καταφύγιο/φιλοξενία και όταν τα παίρνεις κατευθείαν από το δρόμο (όπως στην περίπτωσή μου/μας) και νομίζω είναι φυσιολογικό. Χωρίς να είναι ο κανόνας, αίσθησή μου είναι πως συνήθως τα σκυλιά στο καταφύγιο έχουν βιώσει μεγάλη αστάθεια στο περιβάλλον τους, γιατί άλλο να πας από το αφιλόξενο έξω κατευθεία σε ένα σταθερό νέο περιβάλλον, και άλλο να έχεις αλλάξει διάφορα μέρη (συνήθως σπίτια φιλοξενίας), οπότε και δε γνωρίζεις αν "ήρθες για να μείνεις".

3/3 λοιπόν από το δρόμο (υπήρξε και ένας 4ος αλλά αυτός έχει άλλη ιστορία, όχι από το δρόμο) και δεν κάνανε παρά 1-7 το πολύ μέρες να εγκλιματιστούν πλήρως.

Και ο μόνος που έκανε παραπάνω από 1-2 μέρες ήταν αυτός που γνωρίζουμε ότι είχε ζήσει σε άλλο σπίτι (καθώς για καλή του τύχη τον βρήκαμε κουτάβι να κοιμάται κάτω από ένα δέντρο στους 40 βαθμούς ντάλα ήλιο και η περιπτερού δίπλα στο πάρκο μας είπε ότι λίγες ώρες πριν είχε περάσει ένα ζευγάρι πάνω σε ένα μηχανάκι και τον είχε παρατήσει εκεί, οπότε υποθέτουμε ότι μάλλον.. τους κατούρησε και τους έπεσε too much). Ε αυτόν, ένας άγγελος από την πρώτη στιγμή, ήσυχος και καλόβολος, δεν θα τον ξεχάσω το πρώτο του βράδυ στο σπίτι. Βγαίνω από το δωμάτιό μου (απομονωνόμουν συνήθως με κλειστή πόρτα καθότι μονόχνωτη) και τον βλέπω να κοιμάται μόνος του, κουλουριασμένος, στο διάδρομο. Οι υπόλοιποι (σκύλος-2 γάτοι) είχαν εξοστρακίσει τον "ξένο" από το υπνοδωμάτιο των γονιών μου όπου κοιμόντουσαν όλοι μαζί και αυτή η ευγενική ψυχούλα είχε κάτσει μόνη της στη γωνίτσα του. Τον πήρα αγκαλίτσα μαζί μου. Άνετα ένιωσε σε καμιά βδομαδούλα που η αγέλη αποδέχτηκε τον ξένο. Ως και τώρα όμως είναι ο πιο διακριτικός αν και ο πιο μεγάλος σε μέγεθος και κομματάκι μπουνταλάς. Τώρα είναι ο αγαπημένος όλων. Οι γάτες τρίβονται και κουλουριάζονται πάνω του και αυτός κοιμάται στα πόδια της μαμάς μου ή στα δικά μου όταν πάω στους γονείς μου.

Ο μεγάλος, γκαραντί παιδί του δρόμου καθώς τα είχε περάσει τα ~9 μηνάκια του έξω και ήταν ήδη ενταγμένος σε αγέλη της περιοχής, από το πρώτο δευτερόλεπτο που πέρασε την πόρτα ήταν λες και βρισκόταν πάντα στο σπίτι του. Μεγάλος αλήτης έξω, κυνηγούσε γάτες με την αλητοπαρέα, μες στο σπίτι δεν γύρισε να μυρίσει κανένα γατί. Θυμάμαι ότι ήμουν στη σχολή όταν μου στειλε μήνυμα η μαμά μου "πρόσεχε όταν θα μπαίνεις, μούργος πίσω από την πόρτα". Όταν μπήκα σπίτι, με είδε και έτρεξε πάνω μου λες και είδε τον παλιόφιλό του που του χε λείψει. Πόσο μπορεί να ήθελε σπίτι αυτό το σκυλί.. Αυτός πραγματικά το πάλεψε και το κέρδισε με την αξία του το σπίτι...

Και ο τωρινός μου μουργάκος, την πρώτη μέρα που τον είδα ήταν κουλουριασμένος σε μια πολυθρόνα μεν αλλά παιχνιδιάρης, δαγκανιάρης και θρασύς από το πρώτο λεπτό. Και αν και τις πρώτες του βδομάδες τον είχαν οι γονείς μου, όταν ήρθε επιτέλους σε μένα εξακολουθούσε να είναι θρασύς, απαιτητικός και αντιδραστικός. Και δαγκανιάρης. Πολύ. Και απαιτητικός. Το είπα?? Τώρα μες στο σπίτι μου είναι αγγελούδι. Αλλά σε αυτό φταίει που μεγάλωσε, όχι η περίοδος προσαρμογής νομίζω. Είναι προσεκτικός, ήρεμος και καταδεκτικός. Έξω βέβαια με τα άλλα σκυλιά λες και τον βλέπω την πρώτη μέρα που τον πήρα εγώ. "Τι? Δε με παίζεις? Θα ρθω και θα σου φωνάξω μες στη μούρη. Τι πάει να πει δε θέλεις να παίξεις? Καλά, κάτσε να σε καβαλήσω λίγο τότε"

 

[vek]

Πήρα την Τσίκα σπίτι αρχές Απριλίου, είχε πολλά προβλήματα και φοβόταν πάρα πολύ τους ανθρώπους, σήμερα είναι ένας άλλος σκύλος χαρούμενη πολύ παιχνιδιάρα, διεκδικει τα χάδια απο μας, πρώτη στις βόλτες και πρώτη στις ζαβολιές. Με τους ξένους είναι λίγο μαζεμένη όταν ερχονται σπίτι αλλά δεν εξαφανίζεται πια όταν τους βλέπει, και στην βόλτα όποιος καλός άνθρωπος έχει μαζί του σκύλο μπορεί να μας χαιδεψει στους άλλους δεν έχει καμμία εμπιστοσύνη
Η Λόλα ήρθε σπίτι 15 μέρες μετά , αρκετά άνετη αν και είχε μείνει 1,5 χρόνο σε ένα χώρο με μικρή καθημερινή ανθρωπινη παρουσία και αρκετους σκύλους, κάθε μέρα ξεδιπλώνει και ένα κομμάτι του χαρακτήρα της και ακόμα έχω την αίσθηση ότι δεν μας νιώθει 100% αγέλη της. Ίσως να φταίει και η ηλικία της κάπου ανάμεσα 7-9 χρονών ίσως και ο χαρακτήρας της ή οι εμπειρίες της

 

[Hlianna]

Την Μοκα την εχω 6 μηνες, τη πηρα κατευθειαν απο τον δρομο και πλεον μπορω να πω οτι εχει δειξει το 100% του χαρακτηρα της! Σε εμας πηρε περιπου 4 μηνες.
Το πρωτο καιρο κοιμοταν ολη την ωρα κι εδειχνε πολυ κουρασμενη, σερνοταν και δεν μπορουσε να παρει τα ποδια της. 10 μερες μετα το τελος του μιλτεφοραν και τη θεραπεια της ερλιχιας ειδαμε ενα αλλο σκυλι και σε χαρακτηρα και σε αντοχες. Πλεον κολυμπαει 2-3 ωρες, τρεχει αλλη μια ωρα πανω κατω, κοιμαται το μεσημερι και το βραδυ ειναι σαν να μην εχει παιξει καθολου. Επισης και ο χαρακτηρας της στην αρχη ηταν πιο μαζεμενος, απο την αρχη ομως δοκιμασε τα ορια μας.

 

[ferozasea]

την ζηνα τη βρηκα 3 μηνων περιπου σε σκουπιδοτοπο... 14 μηνων παει τωρα,,,,,,, πιστευω οτι γεννηθηκε για την καταστροφη,, απο την αρχη που τη βρηκα το ιδιο βιολι οταν λειπω,,, οταν φευγω κλαιει και οταν ερχομαι χαλαει το κοσμο,,, οταν ειμαι παρων στομα εχει και μιλια δεν εχει,, εκτος και δει γατα η αλλο σκυλο η αλλοδαπο με καροτσακι,,,, λυσσαει.... και δεν δειχνη να φοβαται τιποτα και κανεναν,,,
..
την μπελα 3 μηνων περιπου στο δρομο,,, τωρα ειναι 6 μηνων περιπου,,, οταν ειμαι εδω ειναι ησυχη και εχει καταπατησει τον καναπε του σαλονιου οπου ξαπλαρει ωρες ατελειωτες ,,, οταν λειπω βοηθαει τη ζηνα στις καταστροφες και τα γαυγισματα.... η στο κυνηγι καποιας γατας που θα μπει στο κηπο... γενικα με κοιταζει με φοβο,, και τρομαζει ευκολα,, αλλα μολις ερχομαι απο τη δουλεια χαλαει το κοσμο με τις φωνες της και το τρελλο κουνημα της ουρας της και πηδαει επανω μου δαγκωνοντας ,,, μολις μεγαλωσει λιγο θα την αγριεψω να παρει τα πανω της,,,,,,

 

[Serge]

Εμείς τον δικό μας τον έχουμε περίπου 11 μήνες (παρά κάτι), απευθείας από το δρόμο και σε κακή κατάσταση. Προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα, ήταν πολύ ήσυχος και δεν έκανε ζημιές από την αρχή. Μετά το εξάμηνο όμως έχει ξεδλιπλώσει όλο το σαχλό, παιχνιδιάρικο και αγαπησιάρικο χαρακτήρα του. Είναι κατά προσέγγιση 5 χρονών τώρα.

 

[Διάκος]

Υιοθέτησα τον Δία όταν ήταν περίπου 5 μηνών, πέρασε τους πρώτους 2 μήνες της ζωής του με την μανούλα του, μετά ένα τρίμηνο σε κυνοκομείο μαζί με άλλα σκυλιά και μετά μπήκε στην ζωή μας. Το καλό ήταν ότι όντας στο κυνοκομείο ήταν ήδη κοινωνικός, έτρωγε κροκέτες και είχε μάθει να τα κάνει στο χώμα και στο γρασίδι. Το μόνο ίσως άσχημο ήταν ότι δεν πρόλαβα εγώ να τον ζήσω απο κουτάβι- πράγμα όχι σημαντικό αλλα θα θελα να δω και τα χαζά που κάνουν τα κουτάβια!
Ο χαρακτήρας του την πρώτη βδομάδα ήταν μελαγχολία - προφανώς του έλειπαν οι φίλοι του.
Μετά ξεκίνησε να ξεδιπλώνετε.
Δεν μου έκανε ζημιές ποτέ πέραν του ότι έφαγε ένα τοπογραφικό και ήταν κλεισμένος στο χωλ 3 ώρες.
Είμαστε 4μισι χρόνια περίπου μαζί και είναι ο καλύτερος φίλος μου~

 

[dnassib]

Παιδιά, χαίρομαι πάρα πολύ με τις ιστορίες σας και έχω συγκινηθεί φοβερά! Βρισκώ πολλά κοινά σημεία και αδημονώ για το μέλλον μας <3

 

[l.Kyveli]

Ο δικός μου ο ένας από την συμμορία υιοθετήθηκε επίσης κατευθείαν από τον δρόμο. Βασικά δεν ξέρω πως έγινε να τον στειρώσω τον μάζεψα και μας κατσικώθηκε!!! Μετανοιώνω που δεν τον μάζεψα 6 μήνες νωρίτερα όταν δηλαδή πρωτοεμφανίστηκε στον χώρο που τον βρήκα γιατί τότε δεν είχε θέματα. Σιγά σιγά και με την βοήθεια κυρίως φιλόζωων συμπολιτών μας οι οποίοι τον κλώτσησαν, τον έδειραν, τον σήκωσαν ψηλά και τον έσκασαν κάτω, το τελευταίο το είδα με τα μάτια μου, του έσπασαν το πόδι και άλλα τέτοια ωραία, απέκτησε πολλά θέματα.
Παρόλο που δεν τα πάει καθόλου καλά με αρσενικά, και με μερικά θηλυκά σκυλιά, με τον μπουνταλά ταίριαξε αμέσως. Παίζανε πριν τον μαζέψω σαν τρελά, και αργότερα όταν έβγαλε επιθετικότητα συνέχισε να είναι άψογος με τον ´Ελβις.

Είναι ένα μείγμα κυριαρχικού σκύλου με πολλές φοβίες κυρίως προς γέρους στους οποίους ορμούσε στην ψύχρα. Τώρα μετά από ενάμιση χρόνο τους καρφώνει από μακριά αλλά σπάνια θα επιχειρήσει επίθεση.
Στην βόλτα ήταν πολύ δύσκολος, περπατούσε και περπατάει μπροστά σαν να μην είναι με λουρι. Επίσης παθαίνει υστερία όταν βλέπει σκυλιά σε λουρί, αν πλησιάσουμε τα μυρίσει και είναι θηλυκά σταματάει, αλλιώς κάνει χαμό.
Στο σπίτι ήταν και είναι ζωηρός, γαυγίζει αρκετά και ιδίως τους επισκέπτες όσες φορές και να τους έχει δει. Μόλις μπουν μέσα και καθήσουν τους πλησιάζει για χάδια.
Είναι πολύ ανταγωνιστικός με τα άλλα σκυλιά μου και θέλει αποκλειστικότητα , το γεγονός ότι δεν την έχει τον στεναχωρεί πολύ. Θα τους ορμήσει όμως μόνο αν παίξει λαχταριστό φαγητό ποτέ για ξηρά τροφή.
Με εμάς είναι άψογος, το κρέιτ του το έμαθε σχεδόν αμέσως και είναι η φωλιά του, πάει πάντα εκεί όταν θέλει την ησυχία του.
Στην αρχή ήταν τρομερός δραπέτης, κόντεψα να τον χάσω αρκετές φορές, και ακόμη είναι μεγάλος κλέφτης φαγητού, επίσης σκίζει και σακούλες σκουπιδιών.
Είναι ένας σκύλος διαβολεμένα έξυπνος, με έντονο ταμπεραμέντο και προσωπικότητα, και θα διεκδικήσει έντονα αυτό που θέλει. Έχει πολύ νεύρο και σίγουρα προέρχεται από κυνηγόσκυλο. Δεν του αρέσουν τα φιλάκια αλλά με ανέχεταιόταν τον βουτάω και τον πλακώνω στα φιλιά, ειδικά όταν θέλει βόλτα κάνει την φάτσα του πλακέ με πολύ αστείο τρόπο και τον ταράζω στα φιλιά.
Νομίζω ότι αυτό που του λείπει για να είναι πλήρης είναι ένας μεγάλος κήπος να τρέχει και να εκτονώνεται καμιά δεκαριά ώρες την ημέρα, μου έχει τρομερή αδυναμία και δεν θα ξεχάσω όταν τον πήγαμε για ράμματα στο νοσοκομείο και τον κρατούσε ο άντρας μου ησύχασε μόνο όταν γυρνούσε προς το μέρος μου και με έβλεπε. Είναι ο πιο δύσκολος σκύλος που είχα ποτέ αλλά τον αγαπώ πάρα πάρα πολύ τον σκατιάρη!

 

[dnassib]

Αχ... Κυβέλη... με συγκίνησες πρωί-πρωί! Ξέρεις, μου 'βγάζουν' πολλά αυτές οι ιστορίες και είναι πραγματικά δείγματα του τί σημαίνει ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι τόσο πολύ με ΟΛΑ τα 'στραβά' που μπορεί να έχει ο άλλος, καθώς και το πόσο κακία και ψυχική ασθένεια υπάρχει διάχυτη στον κόσμο, για να μη μιλήσω για την έλλειψη παιδείας...

Για να καταλάβω όμως - επειδή δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία σου από την αρχή - αυτόν στον οποίο αναφέρεσαι είναι ο Τζιμάκος; Το σκυλάκι που έβλεπες στο πάρκο και μετά, αν έχω καταλάβει καλά, μάζεψες; Τί κουκλί... Και όντως μοιάζει να έχει μέσα του από κυνηγόσκυλο, πιθανώς με ολίγη από beagle, δυστυχώς όπως τα περισσότερα αδέσποτα στην Ελλάδα που τα παρατάνε οι αξιότιμοι κυνηγοί... Το οποίο μου θυμίζει αυτό το εξαιρετικό που είδα προημερών:

 

[l.Kyveli]

Ο Τζιμάκος είναι βεβαίως βεβαίως. Προχθές έκλεψε για δεύτερη φορά από την μαμά μου ωμή μπριζόλα κι εκείνη τον κυνηγούσρ και του έλεγε τι έκανες βρε;; Άσε ρε μαμά τον σκύλο να την φάει με την ησυχία του της λέω, δεν άφησε ούτε κοκκαλάκι φυσικά!
Δεν θα ξεχάσω την μέρα που βγήκε από το κολλάρο του κι άρχισε να κυνηγάει γάτες στον κήπο και εμένα να πηδάω στον αέρα και να σκάω κάτω αρπάζοντας τον από τα δύο πόδια, τύφλα να χει ο Ρονάλντο!!!
Επίσης μια που συζητάμε εδώ για σκυλιά που μαζέψαμε να το πω για άλλη μια φορά, αν είναι ενήλικα τα περισσότερα έχουν τάσεις φυγής, μεγάλη προσοχή γιατί χάνονται πολλά έτσι!

 

[l.Kyveli]

Α και συγνώμη που μονοπολώ το θρεντ αλλά θυμήθηκα ακόμα μια απατεωνιά του Τζιμάκου. Στην αρχή που ορμούσε σε άντρες συνέχεια αποφάσισα να τον βγάζω έξω με φίμωτρο για να έχω το κεφαλι μου ήσυχο. Περπατούσαμε λοιπόν μια μέρα κι ένας τύπος τον βλέπει χαμογελάει, μου λέει καλέ γιατί φοράς σαυτό το σκυλακι φίμωτρο, ορμάει του λέω, ποιός μου λέει αυτός αχαχαχααα κι αρχίζει να τον χαιδεύει, ο τζιμάκος πέφτει ανακούρκουδα δείχνοντας κοιλίτσα και να απολαμβάνει τα χάδια, σαν να του έλεγε κοίτα η στρίγγλα τι κου φοράει σε μένα που είμαι αγγελουδάκι, ορμάει σε άντρες του λέω αληθεια μην τον βλέπετε τώρα, και εγώ τι είμαι μου λέει gay;;;;;

 

[wizardsm]

έτσι ξετσουμίζουν λοιπόν!
elemaraki εκεί το τοποθετώ και εγώ... αρχίζει να παίρνει τα πάνω της, να νιώθει μάλλον μια μεγαλύτερη ασφάλεια ότι δε θα την διώξω και συνειδητοποιεί ότι εδώ είναι το σπίτι της, οπότε και εγώ τη βλέπω να ξεθαρρεύει (καλό) αλλά και να γίνεται και λίγο υπερ-προστατευτική νομίζω (κακό!), μιας και από εκεί που λέγαμε 'μήπως είναι μουγγό το σκυλάκι;;' έχει αρχίσει να γαβγίζει όταν χτυπάνε κουδούνι/έρχονται σπίτι και άλλα τέτοια κουλά τα οποία προσπαθώ να της κόψω!

Wizardsm τι ηλικία έχει το τέρας; Φαντάζομαι του βάζετε 'πόστα' με τα δαγκώματα κτλ, ε;;

τωρα δαγκωνει τα παιχνιδια του αλλα συνεχεια απο τοτε που ηρθε δαγκωνει το πεταλι του ποδηλατου (?) δεν με πειραζει αλλα μου φενεται περιεργο..

 

[dnassib]

τωρα δαγκωνει τα παιχνιδια του αλλα συνεχεια απο τοτε που ηρθε δαγκωνει το πεταλι του ποδηλατου (?) δεν με πειραζει αλλα μου φενεται περιεργο..

αθλητικός τύπος ο νέος!

 

[συλβοσκυλο]

αθλητικός τύπος ο νέος!

χαχααχ κουταλιανος!!

 

[veloutela]

3 στα 3 και εγώ από τον δρόμο..
Η Λίζα μας ήρθε κατευθείαν από την μαμά της, μια αδέσποτη σκυλίτσα που γέννησε στην δουλειά του αδερφού μου. Από το πρώτο βράδυ έδειξε τον χαρακτήρα της. Περιμέναμε κλάματα, γκρίνιες κτλ αντιθέτως το πρωί βρήκαμε ότι παπούτσι παντόφλα κυκλοφορούσε στο σπίτι κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού μαζί με τον καρέ.. Ένα θέμα με τα παπούτσια είχε σε όλη την κουταβίσια ζωή της.Έζησε μαζί μας 17 χρόνια.
Η Μέλι ήρθε σε εμένα αφού την είχαν μαζέψει από τον δρόμο μια εβδομάδα πριν, ήταν δεν ήταν ενάμισι μηνών όταν ήρθε. Κόντεψε να μου πεθάνει από τις διάρροιες.. έζησε και ακόμα μέχρι σήμερα δείχνει την ευγνωμοσύνη της. Από την πρώτη στιγμή που την πήρα στα χέρια γύρισε και μου έδινε φιλιά..Τώρα είναι 3,5 χρονών.
Η Λούση ήρθε σε εμένα περίπου 2 μηνών και αφού είχε ήδη περάσει από ένα σπίτι που δεν την ήθελαν, από προσωρινή φιλοξενία και δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα υιοθεσίας.Την πήρε τουλάχιστον δύο μήνες να μας δείξει εμπιστοσύνη.. λογικό με αυτά που πέρασε. Μέχρι να μας εμπιστευτεί ήταν επιφυλακτική, κοιμόταν πολύ, και αντιδρούσε γρυλίζοντας σε κάθε μας κίνηση. Τώρα δεν μας αφήνει από τα μάτια της, και είναι έρωτας τρελός. Γίνεται δύο χρονών τον Σεπτέμβριο ( θεωρητικά πάντα γιατί δεν ξέρουμε ακριβως)

 

[fani]

Και εμείς τον Οκτώβριο κλείνουμε 3 χρόνια με το χοντροκόριτσο μας!
Την πήραμε κατευθύαν και εμείς από δρόμο...έψαχνε σε κάτι σκουπίδια απέναντι από την δουλειά μου να φάει!Ηταν πάνω κάτω 6-7 μηνών,δε έχω ζήσει κουταβίσια περίοδο!
Πήρα τηλέφωνο τον καλό μου του λέω έτσι και έτσι...και μου είπε έτσι και έτσι....και ΕΤΣΙ την πήραμε(την μουλάρο).
Πιο Βολικό σκυλί δε θα μπορούσα να βρω της λες κάτσε κάθετε,της να παιξουμε τρέχει σαν το κατσίκι,της βόλτα τρέχει στην πόρτα,της λες:να φαμε και πάει σαν το λαγό στα 2 στο πιάτο και περιμένει να φάει!!
Βασικά πέρα από τις εξωτερικές ατέλειες έχει τα πάντα από λαμπραντορ,ύφος-τρίχωμα-χαρακτήρα(στα περισσοτερα)!!
Εχουμε φάει την Τρίχα της ζωή μας αυτά τα χρόνια πιστεύω ότι δε έχω δεξί χέρι αλλά ηλετρική σκούπα
Χαλάλη της....που τρώω τουλάχιστον 1 ώρα παραπάνω στο σιδέρωμα να κάνω τα ρούχα μας με ρολάκι..πφφφ βρομόσκυλο!
Στην αρχή έκανε ζήμιές,έτρωγε τα λουλούδια της πεθεράς μου(καλά δε με πολυένοιαξε και ποτέ)
Την λένε Μοίρα...της μοίρας γραφτώ!
Ενα κακό έχει...φοβάται ακόμα!Καλά όχι όπως όταν την βρήκα αλλά τα έχει τα θεματάκια της που και που!!Απλά δε της δίνω σημασία και το ξεπερνάει!!
Τρελένεται για ότιδιποτε τρώμε...να μας δίνει τα πρωινά φιλιά όταν είμαστε ακόμα ξαπλωμένοι(φυσικά αυτή κάτω από το κρεβάτι)
Αυτά για την Μουσούδα μου!

υγ.πλέον στο κτίριο έχουμε και άλλη κιουρία την πήραμε και αυτή από το δρόμο και την έχουν τα πεθερικά μου!