Καλησπέρα σε όλους.
Από χθες είμαι κι εγώ μέλος του φόρουμ.
Με λένε Αννα. Από τα δεκατέσσερα μου περίπου ασχολούμαι με σκυλιά. Είναι το μεγάλο πάθος μου, το χόμπι μου, η ψυχοθεραπεία μου, η μεγάλη μου αγάπη και η μεγάλη μου τρέλα! Ασχολούμαι παρα πολύ με αυτά και τα εκπαιδευω μονη μου.
Οπως έχω γράψει σε άλλο topic κατακαιρούς είχα διάφορα σκυλια και θα ήθελα να σας παρουσιάσω μερικά από αυτά. (δυστυχώς κάποια από αυτά δεν είναι πλέον εν ζωή)
Να ξεκινήσω από τα Collie μου.
(Συγνώμη για ασπρομαυρη φωτο αλλά τότε εκεί που ήμουνα δεν είχαμε και την πιο εξελιγμένη τεχνολογία)
Εδώ είμαι με την Alma και την Daja.
Και η δυο είναι δώρο απ τους γονείς μου.
Την Daja δυστυχώς οι γονείς μου αναγκαστικαν να της κάνουν ευθανασία γιατί είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ηταν 10 χρόνων.
Η Alma πέθανε από γεράματα.
Αυτός εδώ είναι ο Day.
Δώρο του άντρα μου.
Οταν ήταν τεσσάρων χρόνων περίπου μια μέρα ο άντρας μου τον πήρε για φύλακα σε μια μάντρα, κάποια μέρα ξέφυγε από την προσοχή του και τον πάτησε λεωφορείο.
Ταυτόχρονα με τον Day είχα δυο Doberman - τον Arturo (καφέ χρώμα) και τον Grief (μαύρος).
Ενώ είχα τον Grief (τον αγόρασα μονη μου γιατί ήθελα ένα Doberman) μου έφεραν τον Arturo. Μου τον έδωσαν τα αφεντικά του γιατί δεν τον ήθελαν πια διότι είπαν πως είχε προβλήματα συμπεριφοράς, ήταν τότε 4-5 χρόνων.
Σε μένα το σκυλί μια χαρά συμπεριφορά είχε! Αγαπούσε παρα πολύ εμένα και τα παιδιά μου (τότε ήταν μικρά - τώρα είναι παλικάρια 23 και 20 χρονων) αλλά δεν ήθελε καθόλου τον άντρα μου (όπως και αυτός εκείνον).
Μια χρόνια λοιπόν όταν πήγα με τα παιδιά μου διακοπές γυρίζοντας δεν το βρήκα το σκύλο μου (τον είχα αφήσει με τον άντρα μου να μου το προσέχει). Πως μου το εξήγησε; Απλά τον πυροβόλησε! Γιατί λέει αρπαχτικε με το λυκοσκυλο και ο άντρας μου δεν ήξερε πως να τους σταματήσει να μαλώνουν!
Τον Grief μου τον έκλεψαν... (στην φωτο δεν φαίνεται καλά αλλά δεν έχω άλλη φωτογραφία του, είναι κάτω στη γωνία, μαζί με τον Arturo)
Αυτή είναι (ηταν) η μεγάλη μου αγάπη! Μολοσσος η Sorbonne. Την αγόρασα απ το Beograd. (Είχα τότε ακόμα τον Day αν θυμάμαι καλά)
6 χρονων μου πέθανε ξαφνικά, ένα μήνα μετά τον θάνατο έναν απ τα κουτάβια της (που ήταν πλέον μεγάλα βέβαια).
Αυτά είναι τα κουτάβια της μικρά: Adam, Aster (αστέρι) και η Princes.
Μια και μοναδική γέννα είχε, 5 κουτάβια έκανε, μόνο τρία τα κατάφεραν δυστυχώς.
Εδώ είναι μεγάλα.
Την Πριγκίπισσα την έκανα δώρο σε μια φίλη μου. Τον Adam και τον Aster τα κράτησα για μένα.
Τον Aster μου τον φαρμακοσαν η "καλοί" γείτονες. Ηταν 1,2 χρόνων.
Η Sorbonne πεθάνει μετά από ένα μήνα όπως σας είπα.
Ο Adam έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα (10 χρόνων ήταν, τόσο περίπου ζουν αυτά τα σκυλια) και πέθανε πριν από δυο χρόνια.
Λίγο πριν πεθάνει ο Adam έφερε ο προκομενος μου τον Max λυκοσκυλο.
Εδώ είναι 3-4 μηνών
Εδώ - οχτώ μηνών
Από χθες είμαι κι εγώ μέλος του φόρουμ.
Με λένε Αννα. Από τα δεκατέσσερα μου περίπου ασχολούμαι με σκυλιά. Είναι το μεγάλο πάθος μου, το χόμπι μου, η ψυχοθεραπεία μου, η μεγάλη μου αγάπη και η μεγάλη μου τρέλα! Ασχολούμαι παρα πολύ με αυτά και τα εκπαιδευω μονη μου.
Οπως έχω γράψει σε άλλο topic κατακαιρούς είχα διάφορα σκυλια και θα ήθελα να σας παρουσιάσω μερικά από αυτά. (δυστυχώς κάποια από αυτά δεν είναι πλέον εν ζωή)
Να ξεκινήσω από τα Collie μου.
(Συγνώμη για ασπρομαυρη φωτο αλλά τότε εκεί που ήμουνα δεν είχαμε και την πιο εξελιγμένη τεχνολογία)
Εδώ είμαι με την Alma και την Daja.
Και η δυο είναι δώρο απ τους γονείς μου.
Την Daja δυστυχώς οι γονείς μου αναγκαστικαν να της κάνουν ευθανασία γιατί είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ηταν 10 χρόνων.
Η Alma πέθανε από γεράματα.
Αυτός εδώ είναι ο Day.
Δώρο του άντρα μου.
Οταν ήταν τεσσάρων χρόνων περίπου μια μέρα ο άντρας μου τον πήρε για φύλακα σε μια μάντρα, κάποια μέρα ξέφυγε από την προσοχή του και τον πάτησε λεωφορείο.
Ταυτόχρονα με τον Day είχα δυο Doberman - τον Arturo (καφέ χρώμα) και τον Grief (μαύρος).
Ενώ είχα τον Grief (τον αγόρασα μονη μου γιατί ήθελα ένα Doberman) μου έφεραν τον Arturo. Μου τον έδωσαν τα αφεντικά του γιατί δεν τον ήθελαν πια διότι είπαν πως είχε προβλήματα συμπεριφοράς, ήταν τότε 4-5 χρόνων.
Σε μένα το σκυλί μια χαρά συμπεριφορά είχε! Αγαπούσε παρα πολύ εμένα και τα παιδιά μου (τότε ήταν μικρά - τώρα είναι παλικάρια 23 και 20 χρονων) αλλά δεν ήθελε καθόλου τον άντρα μου (όπως και αυτός εκείνον).
Μια χρόνια λοιπόν όταν πήγα με τα παιδιά μου διακοπές γυρίζοντας δεν το βρήκα το σκύλο μου (τον είχα αφήσει με τον άντρα μου να μου το προσέχει). Πως μου το εξήγησε; Απλά τον πυροβόλησε! Γιατί λέει αρπαχτικε με το λυκοσκυλο και ο άντρας μου δεν ήξερε πως να τους σταματήσει να μαλώνουν!
Τον Grief μου τον έκλεψαν... (στην φωτο δεν φαίνεται καλά αλλά δεν έχω άλλη φωτογραφία του, είναι κάτω στη γωνία, μαζί με τον Arturo)
Αυτή είναι (ηταν) η μεγάλη μου αγάπη! Μολοσσος η Sorbonne. Την αγόρασα απ το Beograd. (Είχα τότε ακόμα τον Day αν θυμάμαι καλά)
6 χρονων μου πέθανε ξαφνικά, ένα μήνα μετά τον θάνατο έναν απ τα κουτάβια της (που ήταν πλέον μεγάλα βέβαια).
Αυτά είναι τα κουτάβια της μικρά: Adam, Aster (αστέρι) και η Princes.
Μια και μοναδική γέννα είχε, 5 κουτάβια έκανε, μόνο τρία τα κατάφεραν δυστυχώς.
Εδώ είναι μεγάλα.
Την Πριγκίπισσα την έκανα δώρο σε μια φίλη μου. Τον Adam και τον Aster τα κράτησα για μένα.
Τον Aster μου τον φαρμακοσαν η "καλοί" γείτονες. Ηταν 1,2 χρόνων.
Η Sorbonne πεθάνει μετά από ένα μήνα όπως σας είπα.
Ο Adam έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα (10 χρόνων ήταν, τόσο περίπου ζουν αυτά τα σκυλια) και πέθανε πριν από δυο χρόνια.
Λίγο πριν πεθάνει ο Adam έφερε ο προκομενος μου τον Max λυκοσκυλο.
Εδώ είναι 3-4 μηνών
Εδώ - οχτώ μηνών
