Καλησπέρα σας,
έχω ένα πιτμπουλάκι ημίαιμο 2 χρονών. Από 3ον μηνών που το έχω μέναμε Θεσ/νίκη και δεν είχα κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Κάναμε τις βόλτες μας με το λουράκι της, την άφηνα καμιά φορά στο πάρκο για να παίξει με τ΄άλλα σκυλιά και όλα ήταν καλά.
Εδώ και 3μήνες περίπου ήρθαμε στο χωριό μου και είπα να την αφήσω λίγο πιο ελεύθερη μιας και δεν έχει κόσμο και κίνηση εδώ. Στην αρχή έβγαινε έκανε την βόλτα της κι όταν την φώναζα ερχόταν κατευθείαν, μετά άρχισα να την χάνω, να λείπει αρκετές ώρες και να μην ξέρω που είναι, γυρνούσε μετά από 3-4 ώρες.. Την μάλωσα κανα 2 φορές (λάθος μου) αλλά τίποτα. Μετά είπα να της δίνω λιχουδιές όταν έρχεται για να μην το πάρει από φόβο, έτρωγε τις λιχουδιές αλλά πάλι έφευγε. Τώρα είμαστε σε χειρότερη φάση, έρχεται στην πόρτα του σπιτιού την οποία την έχω πάντα ανοιχτή όταν λείπει, κι όταν πάω να την πλησιάσω μάλλον καταλαβαίνει ότι θέλω να την βάλω μέσα και απομακρύνετε. Δοκίμασα με λιχουδιές αλλά τίποτα, δεν την ξεγελάω, κάθεται στα 2 μέτρα απέναντί μου κι όταν κάνω ότι πλησιάζω κάνει πίσω. Μόνο με το μπαλάκι της έρχεται και καταφέρνω να την πιάσω, κατεβαίνω της το πετάω μου το φέρνει και σε λίγη ώρα την πιάνω, δεν την μαλώνω αντιθέτως την χαϊδεύω την επιβραβεύω, αλλά και πάλι με το ζόρι την ανεβάζω. Αυτό γίνετε κανά 2 μήνες τώρα.
Μέσα στο σπίτι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, είναι παιχνιδιάρα, κοινωνική και με τους ανθρώπους και με άλλους σκύλους. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, είναι κάποια πράγματα στο σπίτι που φοβάται όπως η σκούπα και κρύβετε κάθε φορά που με βλέπει να την κρατάω.
Τί να κάνω? Να μην την αφήνω καθόλου ελεύθερη? Ή να την βοηθήσω να ξεπεράσει τον φόβο της?
Ευχαριστώ.
έχω ένα πιτμπουλάκι ημίαιμο 2 χρονών. Από 3ον μηνών που το έχω μέναμε Θεσ/νίκη και δεν είχα κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Κάναμε τις βόλτες μας με το λουράκι της, την άφηνα καμιά φορά στο πάρκο για να παίξει με τ΄άλλα σκυλιά και όλα ήταν καλά.
Εδώ και 3μήνες περίπου ήρθαμε στο χωριό μου και είπα να την αφήσω λίγο πιο ελεύθερη μιας και δεν έχει κόσμο και κίνηση εδώ. Στην αρχή έβγαινε έκανε την βόλτα της κι όταν την φώναζα ερχόταν κατευθείαν, μετά άρχισα να την χάνω, να λείπει αρκετές ώρες και να μην ξέρω που είναι, γυρνούσε μετά από 3-4 ώρες.. Την μάλωσα κανα 2 φορές (λάθος μου) αλλά τίποτα. Μετά είπα να της δίνω λιχουδιές όταν έρχεται για να μην το πάρει από φόβο, έτρωγε τις λιχουδιές αλλά πάλι έφευγε. Τώρα είμαστε σε χειρότερη φάση, έρχεται στην πόρτα του σπιτιού την οποία την έχω πάντα ανοιχτή όταν λείπει, κι όταν πάω να την πλησιάσω μάλλον καταλαβαίνει ότι θέλω να την βάλω μέσα και απομακρύνετε. Δοκίμασα με λιχουδιές αλλά τίποτα, δεν την ξεγελάω, κάθεται στα 2 μέτρα απέναντί μου κι όταν κάνω ότι πλησιάζω κάνει πίσω. Μόνο με το μπαλάκι της έρχεται και καταφέρνω να την πιάσω, κατεβαίνω της το πετάω μου το φέρνει και σε λίγη ώρα την πιάνω, δεν την μαλώνω αντιθέτως την χαϊδεύω την επιβραβεύω, αλλά και πάλι με το ζόρι την ανεβάζω. Αυτό γίνετε κανά 2 μήνες τώρα.
Μέσα στο σπίτι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, είναι παιχνιδιάρα, κοινωνική και με τους ανθρώπους και με άλλους σκύλους. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, είναι κάποια πράγματα στο σπίτι που φοβάται όπως η σκούπα και κρύβετε κάθε φορά που με βλέπει να την κρατάω.
Τί να κάνω? Να μην την αφήνω καθόλου ελεύθερη? Ή να την βοηθήσω να ξεπεράσει τον φόβο της?
Ευχαριστώ.