Βαγγέλη,
Τώρα που βρήκα λίγο χρόνο, ας πω μερικά πράγματα ακόμα, μιάς και το θέμα που άνοιξες μας ενδιαφέρει όλους και εμένα ακόμα πιο πολύ, γιατί έχω το κουτάβι που μεγαλώνει...
Σε κάθε περίπτωση, αυτά που γράφω μπορεί να φαίνονται σαν σκόρπιες σκέψεις, αν και προσπαθώ να τις δομήσω κατά το δυνατόν...
Είναι αρκετά βασισμένες, τόσο στο υλικό αρκετών βιβλίων, όσο και στην προσωπική παρατήρηση, αλλά και στην πρακτική εφαρμογή (
στο κουτάβι μου), σε συνεργασία με "αξιόπιστες πηγές, που δεν κατονομάζονται"...
1) Γιαννη ''ερεθισματα'' θεωρω πως ειναι η σωστη λεξη...αν και δεν γνωριζω την διαφορα μεταξυ ερεθισματος και αντιπερισπασμου οσον αφορα το συγκεκριμενο θεμα...
2) Να σας πω πως μεχρι ωρας εχει δουλευτει με θετικη εκπαιδευση θα ελεγα με φουλ επιβραβευση,ανταμοιβη,παιχνιδι κτλ και ως μονες διορθωσεις το ΜΗ και το τρανταγμα στο λουρι..μπορει να φοραει πνιχτη αλλα ειναι παντα στον νεκρο λειτουργοντας ως λουρι...
1) Θα έλεγα ότι "ερεθίσματα" (
ή "περισπάσεις") είναι γενικότερες ή ειδικότερες καταστάσεις καθημερινότητας, με διαβαθμίσεις έντασης, απόστασης, πλήθους...
Ενώ "αντιπερισπασμός" (
κατά τον ορισμό του κιόλας) είναι κάτι ξαφνικό (
και, μάλλον, μη αναμενόμενο) που συμβαίνει, μέσα στη διάρκεια των όποιων ερεθισμάτων... Ας πούμε, τη στιγμή που ο σκύλος μας πρέπει να "κάτσει" μπροστά στον Καύκασο (
που λέγαμε) που έρχεται τρέχοντας, ακούγεται ένας πυροβολισμός, ή ένας πολύ έντονος ήχος από κάποια άλλη κατεύθυνση...
2) Εδώ δεν μπορώ να πω κάτι, είναι θέμα της φιλοσοφίας, με την οποία έγινε η Βασική Υπακοή...
Π.χ., ο Casper μου εκπαιδεύεται περίπου με τον τρόπο που αναφέρεις (
εκτός από τον πνίχτη - μέχρι σήμερα), ενώ η Μόκα εκπαιδεύτηκε με την "κλασική" σχολή, με διορθώσεις του πνίχτη...
Ωραιο θεμα συζητησης ανοιξε και θα διαβασω με προσοχη ολες τις αποψεις των εχοντων γνωση επ'αυτου.Ερεθισματα και εντολες...ειδικα για καποιες φυλες με "τσαμπουκα" ειναι ενα πολυ ωραιο θεμα...
Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο θέμα για όλες τις φυλές!
Δεδομένου ότι άτομα με "τσαμπουκά" (
αλήθεια, πολύ αμφιλεγόμενος ορισμός και - αρκετές φορές - λανθασμένος) υπάρχουν σε όλες τις φυλές και, αντίστροφα, σε όλες τις φυλές υπάρχουν "δειλά", ή "φοβισμένα", ή "ντροπαλά", ή "πανικοβαλλόμενα" άτομα...
Δηλαδή, είναι εξίσου δύσκολο να συγκρατηθεί (
και, πολύ περισσότερο, να "υπακούσει") ένας "τσαμπουκάς" σκύλος και ένας "πανικοβλημένος" σκύλος...
1) Να αναφερθω λοιπον στο προβλημα μου, επαναλαμβανω οτι σε χωρους με ανθρωπους,αυτοκινητα,μοτοσυκλετες κτλ τα αποτελεσματα ειναι ικανοποιητικα και βελτιωνομαστε.. ΟΜΩΣ
Δεν ακουει τπτ(για τα πρωτα 5-10 λεπτα) οταν βρισκεται σε χωρο μαζι με αλλα σκυλια ειτε ελευθερος ειτε στο λουρι του..μετα που θα του φυγει ο ενθουσιασμος και η χαρα στρωνει καπως..
2) Στην προσπαθεια μου να τον υπερκοινωνικοποιησω φοβουμενος μηπως μελλοντικα εχω επιθετικη συμπεριφορα προς αλλα ζωα (και λογω κυριαρχικοτητας του συγκεκριμενου αλλα και λογω φυλης) μαλλον εκανα λαθος προσεγγιση χωρις να τον δουλευω καθολου υπο αυτες τις συνθηκες..αρα η ευθυνη ειναι καθαρα δικη μου..
Παντα οταν ερχομασταν σε επαφη με σκυλια συνεβαιναν δυο πραγματα : ειτε θα τον αφηνα να ερθει σε επαφη να μυριστει και να παιξει εστω και για λιγο, ειτε θα συνεχιζαμε τη βολτα μας εαν ο αλλος σκυλος ηταν ακαταλληλος για συναναστροφη..
Ποτε δεν του ζητησα να εκτελεσει κατι οταν βρισκοταν στον ιδιο χωρο με αλλα σκυλια, απλα στεκομουν θεατης και τον παρακολουθουσα..και εδω ειναι το λαθος μου!!!
3) Τωρα πως ''διορθωνεται'' αυτο η αλλιως για να το θεσω καλυτερα, πως γινεται η εκπαιδευση υπο αυτες τις συνθηκες ??
1) Ο κάθε ένας σκύλος (
το "άτομο", που λέγαμε) έχει τα δικά του χαρακτηριστικά προσωπικότητας και ψυχής... Σαφέστατα, βέβαια, μέσα στα πλαίσια της φυλής του (
εφόσον είναι τυπικό δείγμα)...
Δηλαδή, για κάποιους σκύλους το "trigger" (
η σκανδάλη, δηλαδή, που καθορίζει και τη σημαντικότητα του ερεθίσματος) μπορεί να είναι οι μηχανές με κομμένες εξατμίσεις... για άλλους μπορεί να είναι το τεράστιο λεωφορείο που γκαζώνει στην ανηφόρα... για άλλους, μιά ανοιχτή ομπρέλα... για άλλους (που είσαι
Harryf3?) οι γάτες... για άλλους οι σκύλοι του ιδίου φύλου...
Για άλλους η ένταση του ερεθίσματος... για άλλους το συγκεντρωμένο πλήθος ερεθισμάτων...
Για το δικό σου σκύλο, φαίνεται ότι οι άνθρωποι και ότι είναι κατασκευασμένο από τον άνθρωπο να μην αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα... Και, μάλιστα, είναι πολύ σημαντικό που αυτό συμβαίνει και στο πλήθος, στο συνωστισμό... Εκεί, λοιπόν, όπως λες, θα βελτιώνεται συνεχώς (
χωρίς να το παρακάνεις, φαντάζομαι), ανάμεσα σε αυξανόμενα ερεθίσματα...
Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μιάς και τον σκύλο τον έχουμε φέρει μαζί μας, για να ζει σε τέτοιες καταστάσεις...
Από την άλλη, φαίνεται ότι το "θεματάκι" του είναι ανάμεσα σε άλλα σκυλιά... Το ευχάριστο είναι πως το συναίσθημά του είναι η "χαρά" (
και όχι η "λύπη", ή ο "θυμός")...
Η λέξη - κλειδί εδώ είναι ο "ενθουσιασμός" που παρουσιάζει, δηλαδή το ότι νιώθεις πως είναι ανεξέλεγκτος (
δηλαδή, "τον χάνεις" - δεν καταλαβαίνει πως είναι μαζί σου) και, μάλιστα, για 5-10 λεπτά, που είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα!
Αυτός ο "ενθουσιασμός" είναι "υψηλή ενέργεια" για εκτόνωση του σκύλου... υψηλότερη απ' ότι έχεις εσύ (
ο αρχηγός) εκείνη τη στιγμή και, σε κάθε περίπτωση, υψηλότερη από αυτήν που επιθυμείς!
Αυτό είναι που πρέπει να "δουλέψεις" εσύ... Πρώτα μακριά από το χώρο με τα σκυλιά, απλώς να τα ακούει... Μετά, να τα βλέπει... και σταδιακά να πλησιάζετε στο χώρο που βρίσκονται... Και, όταν η ενέργειά του έχει κατέβει στα επιθυμητά επίπεδα (
ίσως, μετά από αρκετές μέρες - αλλά θα έχει καταλάβει την κεντρική ιδέα), τότε μπαίνετε στο χώρο νικητές και τροπαιούχοι! Αν δείξει και πάλι "ενθουσιασμένος", ξαναγυρνάς πίσω στη φάση που είχε κατανοήσει πλήρως... Και ξαναπροχωράτε...
3) Τα είπαμε τα περισσότερα...
Το μόνο που μένει είναι το θέμα της "κυριαρχικότητας"... Οπως έχει λεχθεί αρκετές φορές, ο σκύλος σου μπορεί να εκφράζει την κυριαρχικότητά του στο παιχνίδι, με "αρχοντικό" τρόπο...
Ειδικά, μετά την προσέγγιση στο χώρο με χαμηλή ενέργεια και με επίγνωση ότι είναι μαζί (
ή κοντά) με τον αρχηγό του...
Πιστεύω ότι, χωρίς να του σπας τα νεύρα, πρέπει να αρχίσεις να του ζητάς να κάνει μερικά πράγματα, όσο βρίσκεται στο χώρο με τους σκύλους... και, μετά, να τον αφήνεις και πάλι να χαρεί τα φιλαράκια του...
Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα και το ζω καθημερινά αυτό, αλλά μέρα με τη μέρα θα βλέπεις (
έστω και ελάχιστα) καλύτερο αποτέλεσμα...
Ελπίζω να βάζω ένα πετραδάκι στο θέμα...
Αλλιώς, τζάμπα η λογοδιάρροια!!!