Επειδή με μπερδεύει λίγο η φωτογραφία, δώσε τα φώτα σου σε παρακαλώ μια που το έχεις δοκιμάσει: όταν λες φίμωτρο εκπαίδευσης; είναι χάλτι ή για να μην τρώει από κάτω; Βασικά η ερώτηση είναι μπορούσε να ανοίξει το στόμα τόσο ώστε να φάει κάτι από το δρόμο;
Τρώει ότι βρεί κάτω.
- Thread starter Anastasis Patras
- Ημερομηνία δημιουργίας
Είναι χάλτι, μπορεί να ανοίξει το στόμα για να φάει. Υποτίθεται ότι προλαβαίνεις να τραβάς το κεφάλι προς τα επάνω. Εγώ δεν πέτυχα τίποτα, ίσως λόγω απειρίας. Αυτό που ξέρω είναι πως ξάπλωνε κάτω και προσπαθούσε με μανία να το βγάλει.
Καλησπέρα. Θα με ενδιέφερε εμπειρία από «φίμωτρο εκπαίδευσης» η κάτι άλλο σχετικό. Η Μαριγώ είναι beagle, περίπου 4 χρόνων, στη βόλτα συνεχώς με τη μύτη στο έδαφος και έτοιμη να αρπάξει από κάτω ότι θεωρήσει ενδιαφέρον (η γευστικό).
Για αυτό τον λόγο κυκλοφορούμε σε διαδρομές κατά το δυνατόν καθαρές, αλλά η τελευταία εμπειρία ήταν σοκαριστική, όταν σε κάποια ερημική παραλία την είδα να μασάει μια πετονιά και να έχει καταπιεί το δόλωμα και το αγκίστρι. Ευτυχώς το τράβηξα έξω προσεκτικά έγκαιρα (είχε καταπιεί αμάσητο το δόλωμα που κάλυπτε τελείως το αγκίστρι , αλλά την επόμενη φορά?
Για αυτό τον λόγο κυκλοφορούμε σε διαδρομές κατά το δυνατόν καθαρές, αλλά η τελευταία εμπειρία ήταν σοκαριστική, όταν σε κάποια ερημική παραλία την είδα να μασάει μια πετονιά και να έχει καταπιεί το δόλωμα και το αγκίστρι. Ευτυχώς το τράβηξα έξω προσεκτικά έγκαιρα (είχε καταπιεί αμάσητο το δόλωμα που κάλυπτε τελείως το αγκίστρι , αλλά την επόμενη φορά?
το φιμωτρο ειναι μια προσωρινη πατεντα, ΔΕΝ ειναι λυση, ουτε θεωρειται εκπαιδευση. διαβασε αυτα που εχει γραψει ο στελιος, και ισως συμβουλεψου και καποιον εκπαιδευτη. το θεμα δεν ειναι να βαζουμε φιμωτρο στο ζωο για να το εμποδισουμε να κανει κατι, το θεμα ειναι να αναπτηξουμε μια τοσο καλη σχεση μαζι του, που η προσοχη του στη βολτα να ειναι πανω μας, και οχι στον δρομο. το φιμωτρο απλως ειναι μια ευκολη λυση.
Το φίμωτρο είναι για 2 πράγματα:
• Για χώρους όπου εισέρχεται σκύλος και επιβάλλεται η χρήση φιμώτρου, γιατί ζούμε σε κοινωνία.
• Για λόγους υγείας και όταν ο γιατρός σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεν δύναται να χειριστεί το ζώο.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αγγίζει τα όρια της παθητικής κακοποίησης και καλύπτει τεχνηέντως δικές μας ανικανότητες...
• Για χώρους όπου εισέρχεται σκύλος και επιβάλλεται η χρήση φιμώτρου, γιατί ζούμε σε κοινωνία.
• Για λόγους υγείας και όταν ο γιατρός σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεν δύναται να χειριστεί το ζώο.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αγγίζει τα όρια της παθητικής κακοποίησης και καλύπτει τεχνηέντως δικές μας ανικανότητες...
Όσο και να μας αρέσει να το πιστεύουμε, δεν έχουν όλα τα προβλήματα τη λύση που θα θέλαμε. Όσον αφορά στη σχέση των σκύλων με το φαγητό, υπάρχουν διαβαθμίσεις από αδιάφορη μέχρι εμμονική. Στους σκύλους λοιπόν που η λιχουδιά του δρόμου τους προκαλεί υστερία, οι αποτελεσματικές λύσεις που μπορείς να εφαρμόσεις είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Αν θεωρείς ότι δε μπορείς να σκανάρεις το έδαφος αποτελεσματικά, αν κυκλοφορείς σε μέρος που κάθε τρεις και λίγο σκορπίζουν φόλες, αν δεν έχεις κάποιον άλλο τρόπο να βεβαιωθείς πως δε θα αρπάξει κάτι από κάτω, το φίμωτρο είναι ένα μέσο προστασίας και τίποτε άλλο.
Αν θεωρείς ότι δε μπορείς να σκανάρεις το έδαφος αποτελεσματικά, αν κυκλοφορείς σε μέρος που κάθε τρεις και λίγο σκορπίζουν φόλες, αν δεν έχεις κάποιον άλλο τρόπο να βεβαιωθείς πως δε θα αρπάξει κάτι από κάτω, το φίμωτρο είναι ένα μέσο προστασίας και τίποτε άλλο.
Οφείλω να εφιστήσω την προσοχή...
Γιατί αν κυκλοφορούμε σε κάθε βόλτα με τον σκύλο στο φίμωτρο επειδή σαβουριάζει ό,τι βρει, κα-ή-κα-με...
Δεν λέω πράγματα που μ'αρέσουν και που πιστεύω ότι δεν γίνονται...και τέλος δεν προτείνω πράγματα που δεν γίνονται...
Γιατί αν κυκλοφορούμε σε κάθε βόλτα με τον σκύλο στο φίμωτρο επειδή σαβουριάζει ό,τι βρει, κα-ή-κα-με...
Δεν λέω πράγματα που μ'αρέσουν και που πιστεύω ότι δεν γίνονται...και τέλος δεν προτείνω πράγματα που δεν γίνονται...
Το σκυλί βρέθηκε περίπου 1 έτους και από την συμπεριφορά του ήταν εμφανές ότι είχε εκπαιδευθεί στο κυνήγι.
Δεν αμφισβητώ τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης (βγαίνουμε στο βουνό με φίλους εκπαιδευτές/κυνηγούς), αλλά νομίζω ότι η ιχνηλασία και "η υστερία από λιχουδιές του δρόμου (κατά sis)" είναι μάλλον στο γονίδιο. Έχει γίνει προσπάθεια, χωρίς επιτυχία, και με κολάρο εκπαίδευσης, για αυτό τον λόγο σκέφτηκα κάποιο "μηχανικό" μέσο παρέμβασης.
Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ για τα σχόλια/συμβουλές.
Δεν αμφισβητώ τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης (βγαίνουμε στο βουνό με φίλους εκπαιδευτές/κυνηγούς), αλλά νομίζω ότι η ιχνηλασία και "η υστερία από λιχουδιές του δρόμου (κατά sis)" είναι μάλλον στο γονίδιο. Έχει γίνει προσπάθεια, χωρίς επιτυχία, και με κολάρο εκπαίδευσης, για αυτό τον λόγο σκέφτηκα κάποιο "μηχανικό" μέσο παρέμβασης.
Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ για τα σχόλια/συμβουλές.
Αυτό που περιγράφεις είναι τα κολάρα πουχρησιμοποιουν οι κυνηγοί.
Οταν λέω "μηχανικό", εννοώ φίμωτρο, κάτι σαν και αυτό.
παντως με αυτο το ειδος φιμωτρου, το εχουμε για πλοια κ.τ.λ.... ο δικος μου τρωει και πινει ανετα.
Το αλλο το κλασσικο ειναι καλύτερο απο αυτη την αποψη. Και οσον αφορά την αναπνοη το παραπανω δεν είναι βολικο.
Εαν μιλας για χρηση φιμώτρου κλασσικού οταν δεν είναι σε λουρί , πχ για χρηση σε ανοιχτο χωρο θα έλεγα οχι, πες οτι σου φύγει, χαθει θα πεθάνει απο δίψα, ασιτία...
Last edited:
Εγκληματικά αυτά τα νάυλον φίμωτρα...και βγαίνουν πανεύκολα.
Τα φίμωτρα πρέπει να είναι τύπου basket και να αφήνουν τον σκύλο να ανοίξει την σαγιώνα του, να πάρει κανονικά ανάσα ακόμα και να λαχανιάσει ή να μπορεί να πιεί νερό...
Τα φίμωτρα πρέπει να είναι τύπου basket και να αφήνουν τον σκύλο να ανοίξει την σαγιώνα του, να πάρει κανονικά ανάσα ακόμα και να λαχανιάσει ή να μπορεί να πιεί νερό...
Έχουν διαβαθμίσεις θέλουμε δεν θέλουμε. Ο σκύλος είναι τόσο εύπλαστος που όλα τα διορθώνουμε εμείς ; Ο δικός του χαρακτήρας δεν υπάρχει ;
Στον δικό μου η σχέση με το φαγητό είναι εμμονική και ο χειρότερος εχθρός μου είναι οι σκουπιδοτενεκές. Το "Food Drive" είναι πολύ ισχυρό και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από το "Play Drive". Η μόνη λύση είναι να περπατά ως στρατιωτάκι δίπλα μου χωρίς να τον αφήσω να μυρίζει τίποτα. Ακόμα και τότε το περπάτημα είναι γρήγορο βάδην γεμάτο ένταση για το γύρω ( το περιβάλλον όχι μόνο το φαγητό ).
Αν έχω κάνει λάθη ; ΝΑΙ. Έχω ένα σκύλο που είναι τούρμπο από ενέργεια, δεν εκτονώνεται απλά περπατώντας, θέλει να εξερευνά τα πάντα και μέσα σ' αυτό θα τύχει και το πεταμένο κόκκαλο. Σκούπα ηλεκτρική. Να του τα κόψω όλα; Μπορώ αλλά ως σκύλος πως θα νοιώθει ;
* Έχω αναρωτηθεί αν έβαζα για ένα μήνα στην βόλτα αντί τον σκύλο έναν άνθρωπο και τον πήγαινα όπως γούσταρα τι θα έκανε. Βέβαια ο σκύλος δεν είναι άνθρωπός και μιας και εμείς δεν μπορούμε να τον ακολουθήσουμε τον υποτάσσουμε στα δικά μας μπορώ.
@ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ
Νομίζω ότι είναι μεγάλη παγίδα ότι η εκπαίδευση φτιάχνει τα πάντα. Αντίστοιχη του "με την αγάπη διορθώνονται όλα". Για αρκετό καιρό πίστευα πως για ό,τι στραβό΄κάνει ο σκύλος μου φταίω εγώ που δεν έχω βρει το σωστό τρόπο να του το μάθω. Μου πήρε καιρό να καταφέρω να διαχωρίσω που σταματάει η εκπαίδευση, που αρχίζει ο χαρακτήρας του σκύλου μου, που υπεισέρχεται και η δική μου τεμπελιά...
Πλέον τείνω να πιστεύω ότι η φύση καθορίζει τα περιθώρια της εκπαίδευσης και όχι το αντίθετο. Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα φορτώνουμε όλα στο χαρακτήρα του σκύλου και σηκώνουμε τα χέρια τις πρώτες 10 φορές που πέσαμε σε τοίχο, αλλά κάποια στιγμή με καθαρό μυαλό καλό είναι να αναγνωρίσουμε και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Και μέσα σε όλα κάπου πρέπει να θυμόμαστε ότι παρά τα χίλια αγαθά που του παρέχει η εξημέρωση, του έχει στερήσει το πιο βασικό ίσως, τη χαρά του να είναι απλα΄... σκύλος! Που ίσως σημαίνει πως όταν βγούμε επιτέλους από το σπίτι δε θέλουν να είναι κολλημένοι πάνω μου, αλλά να τρέξουν να μυρίσουν όποιον άλλο σκύλο δουν, να χοροπηδάνε σα να ήταν κλεισμένοι σε κλουβί, και ένας να ψάχνει για φαγητό λες κι έχει να φάει τουλάχιστον εβδομάδα.
Δε θα αφήνω να κάνουν ότι τους κατέβει για να μην τους μείνουν ψυχολογικά. Θα προσπαθήσω όμως να επιλέξω ποια πέντε πράγματα είναι για μένα τα πλέον σοβαρά και γι' αυτά αξίζει να τσακωθούμε, και να πάρω απόφαση ποια είναι τα άλλα πέντε που η εκπαίδευση σηκώνει τα χέρια ψηλά και θα χρειαστούν άλλοι τρόποι για να αποφύγουμε τα δράματα
Νομίζω ότι είναι μεγάλη παγίδα ότι η εκπαίδευση φτιάχνει τα πάντα. Αντίστοιχη του "με την αγάπη διορθώνονται όλα". Για αρκετό καιρό πίστευα πως για ό,τι στραβό΄κάνει ο σκύλος μου φταίω εγώ που δεν έχω βρει το σωστό τρόπο να του το μάθω. Μου πήρε καιρό να καταφέρω να διαχωρίσω που σταματάει η εκπαίδευση, που αρχίζει ο χαρακτήρας του σκύλου μου, που υπεισέρχεται και η δική μου τεμπελιά...
Πλέον τείνω να πιστεύω ότι η φύση καθορίζει τα περιθώρια της εκπαίδευσης και όχι το αντίθετο. Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα φορτώνουμε όλα στο χαρακτήρα του σκύλου και σηκώνουμε τα χέρια τις πρώτες 10 φορές που πέσαμε σε τοίχο, αλλά κάποια στιγμή με καθαρό μυαλό καλό είναι να αναγνωρίσουμε και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Και μέσα σε όλα κάπου πρέπει να θυμόμαστε ότι παρά τα χίλια αγαθά που του παρέχει η εξημέρωση, του έχει στερήσει το πιο βασικό ίσως, τη χαρά του να είναι απλα΄... σκύλος! Που ίσως σημαίνει πως όταν βγούμε επιτέλους από το σπίτι δε θέλουν να είναι κολλημένοι πάνω μου, αλλά να τρέξουν να μυρίσουν όποιον άλλο σκύλο δουν, να χοροπηδάνε σα να ήταν κλεισμένοι σε κλουβί, και ένας να ψάχνει για φαγητό λες κι έχει να φάει τουλάχιστον εβδομάδα.
Δε θα αφήνω να κάνουν ότι τους κατέβει για να μην τους μείνουν ψυχολογικά. Θα προσπαθήσω όμως να επιλέξω ποια πέντε πράγματα είναι για μένα τα πλέον σοβαρά και γι' αυτά αξίζει να τσακωθούμε, και να πάρω απόφαση ποια είναι τα άλλα πέντε που η εκπαίδευση σηκώνει τα χέρια ψηλά και θα χρειαστούν άλλοι τρόποι για να αποφύγουμε τα δράματα
Πράγματι, έτσι είναι... με βάση τις εμπειρίες, με βάση το σκύλο μας, με βάση τον τρόπο ζωής μας.. Υπάρχουν πάντα αντικειμενικά κριτήρια ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, και απο κει και πέρα προσαρμόζουμε αναλόγως. Έχοντας στο μυαλό μας πάντα πως οι σκυλίσιες ελευθερίες έχουν κι ένα τίμημα. Εσύ το έμαθες με τον πιο δύσκολο τρόπο, εγώ με λίγο πιο ανώδυνο, και φαντάζομαι όλοι όσοι παραχωρούν παραπάνω ελευθερίες στους σκύλους τους το κάνουν με γνώση του κινδύνου.
Είναι και η χώρα που ζει κανείς. Στην ελλάδα είναι εύκολο ο καθένας να πετάει ό,τι του έρθει σε εξωτερικούς χώρους (με αγκίστρι την είχαμε πατήσει κι εμείς ελαφρά πριν από χρόνια) και εύκολο να πεταει επικίνδυνα κόκαλα ή φόλες, ακόμα και σε κήπους.
Μάλιστα ξέρω και περίπτωση σε εξοχική περιοχή όπου απέναντι από το οικόπεδο υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών αλλά οι αγαπητοί συμπολίτες προτιμούν να τα πετούν στο ιδιωτικό οικόπεδο κι εκεί έχουν και σκύλο οι άνθρωποι
Μάλιστα ξέρω και περίπτωση σε εξοχική περιοχή όπου απέναντι από το οικόπεδο υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών αλλά οι αγαπητοί συμπολίτες προτιμούν να τα πετούν στο ιδιωτικό οικόπεδο κι εκεί έχουν και σκύλο οι άνθρωποι
@st3li0s γιατί λες πως αν χρειάζεται να του φοράμε συνέχεια φίμωτρο καηκαμε;
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το τι θα γίνει αν τύχει να το ξεχάσουμε, σπάσει κτλ.
Επίσης το να φοράει μόνιμα φίμωτρο ένας σκύλος, στην βόλτα, είναι τόσο κακοποιητικο όσο το να είναι δεμένος.
Εννοείς κάτι άλλο ως κακοποίηση εκτός από αυτό;
Το να ρίχνουμε το ποσό εκπαιδευσιμος είναι ένας σκύλος είναι μεγάλη παγίδα. Προφανώς και δεν μπορούν να κάνουν όλοι οι σκύλοι τα πάντα και αυτά που μπορούν μπορούν σε διαφορετικό βαθμό. Αλλά είναι παγίδα...
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το τι θα γίνει αν τύχει να το ξεχάσουμε, σπάσει κτλ.
Επίσης το να φοράει μόνιμα φίμωτρο ένας σκύλος, στην βόλτα, είναι τόσο κακοποιητικο όσο το να είναι δεμένος.
Εννοείς κάτι άλλο ως κακοποίηση εκτός από αυτό;
Το να ρίχνουμε το ποσό εκπαιδευσιμος είναι ένας σκύλος είναι μεγάλη παγίδα. Προφανώς και δεν μπορούν να κάνουν όλοι οι σκύλοι τα πάντα και αυτά που μπορούν μπορούν σε διαφορετικό βαθμό. Αλλά είναι παγίδα...
