Γνώμες απλά θέλω γιατί την απόφαση θα την πάρουμε από κοινού με τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Απλώς τώρα είχα ένα τηλεφώνημα που με στενοχώρησε.
Κάποιοι στη γειτονιά φροντίζουν ένα αδέσποτο. Το σκυλί έτσι που ζει είναι στην ουσία ημιδεσποζόμενο, εφόσον ζει έξω απ' την πολυκατοικία τους (έχει πλατεία εκεί, δεν παιρνούν αυτοκίνητα καθώς πρόκειται για εργατικές κατοικίες κλπ). Είναι τριών χρονών τώρα κι έχει εμβολιαστεί και στειρωθεί. Είναι μια χαρά, παιχνιδιάρικο, φιλικό και πολύ υπάκουο. Αφότου το γνώρισα και άρχισα να συμμετέχω στη φροντίδα του σκέφτηκα ότι μπορεί, τέτοιος σκύλος που είναι, να υιοθετηθεί και μίλησα με την οικογένεια. Δεν είναι πιθανό, αλλά ούτε και απίθανο. Μιλάμε για ένα πανέμορφο, υγιέστατο, συμπαθέστατο και εκπαιδευμένο σκύλο! Οι γονείς είναι πολύ θετικοί, γιατί αγαπούν το σκύλο και θέλουν το καλύτερο γι' αυτόν. Δεν μπορούν να το πάρουν στο σπίτι, γιατί είναι πολύ μικρό, ο σκύλος μεγάλος και δεν θέλουν με τίποτα τρίχες και τέτοια. Ο γιος τους, 9 χρονών, όμως με το που το άκουσε έκλαψε, στρίγγλισε, ούρλιαξε, απείλησε και καταλαβαίνετε...
Το Πάσχα, μου είπε πριν λίγο η μάνα του, δεν τους είπε κουβέντα κι έχουν καταστενοχωρηθεί. "Άστη την υιοθεσία καλύτερα" μου είπε. Της είπα ότι είναι μεγάλο θέμα κι ότι θα το συζητήσουμε καλύτερα και με τον μικρό.
Πιστεύω ότι το σκυλί έχει ελπίδες να υιοθετηθεί. Είναι καταπληκτικό. Τι γίνεται όμως με το αγοράκι?
Κάποιοι στη γειτονιά φροντίζουν ένα αδέσποτο. Το σκυλί έτσι που ζει είναι στην ουσία ημιδεσποζόμενο, εφόσον ζει έξω απ' την πολυκατοικία τους (έχει πλατεία εκεί, δεν παιρνούν αυτοκίνητα καθώς πρόκειται για εργατικές κατοικίες κλπ). Είναι τριών χρονών τώρα κι έχει εμβολιαστεί και στειρωθεί. Είναι μια χαρά, παιχνιδιάρικο, φιλικό και πολύ υπάκουο. Αφότου το γνώρισα και άρχισα να συμμετέχω στη φροντίδα του σκέφτηκα ότι μπορεί, τέτοιος σκύλος που είναι, να υιοθετηθεί και μίλησα με την οικογένεια. Δεν είναι πιθανό, αλλά ούτε και απίθανο. Μιλάμε για ένα πανέμορφο, υγιέστατο, συμπαθέστατο και εκπαιδευμένο σκύλο! Οι γονείς είναι πολύ θετικοί, γιατί αγαπούν το σκύλο και θέλουν το καλύτερο γι' αυτόν. Δεν μπορούν να το πάρουν στο σπίτι, γιατί είναι πολύ μικρό, ο σκύλος μεγάλος και δεν θέλουν με τίποτα τρίχες και τέτοια. Ο γιος τους, 9 χρονών, όμως με το που το άκουσε έκλαψε, στρίγγλισε, ούρλιαξε, απείλησε και καταλαβαίνετε...
Το Πάσχα, μου είπε πριν λίγο η μάνα του, δεν τους είπε κουβέντα κι έχουν καταστενοχωρηθεί. "Άστη την υιοθεσία καλύτερα" μου είπε. Της είπα ότι είναι μεγάλο θέμα κι ότι θα το συζητήσουμε καλύτερα και με τον μικρό.
Πιστεύω ότι το σκυλί έχει ελπίδες να υιοθετηθεί. Είναι καταπληκτικό. Τι γίνεται όμως με το αγοράκι?