Τελευταία φορά που είδα μικρό σε ηλικία πλάσμα να βγάζει επιθετικότητα, ήταν στην τελευταία ταινία του Wolverine.
Αντιλαμβάνομαι το χιούμορ στην πρότασή σου.
Απλά μου έδωσες το κίνητρο να γράψω κάτι.
Α) Η επιθετικότητα δεν σχετίζεται με την ηλικία .
Η επιθετικότητα εμφανίζεται από την ημέρα της γέννησης τους , από το πρωτόγαλα στην διεκδίκηση της θηλής της μάνας και δεν σταματάει ποτέ. Η τάση πάντα (θα) υπάρχει.
Δεν είναι περίεργο , όταν βλέπουμε να εμφανίζεται ακόμα και προς την μητέρα τους , εξού και οι διορθώσεις από αυτή ακαριαίες.
Επιθετικά κουτάβια υπήρχαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα ακόμα και αν είναι 1,2,3,4,5,6......μηνών, οποιασδήποτε φυλής , άσχετα αν οι πιθανότητες είναι αυξημένες σε μερικές ομάδες.
Τα σκυλιά δεν φτάνουν 10 μηνών και λένε '' τώρα μεγάλωσα , δαγκώνω ''.
Σκεφθείτε πόσα κουτάβια σας γρύλισαν για διάφορους λόγους.
Πόσα κουτάβια σας έπιασαν τα μπατζάκια έτσι γιατί περπατούσατε ;
Πόσα κουτάβια σας γρύλισαν στο φαγητό τους ;
Πόσα κουτάβια σας έσκασαν μια δαγκωματιά γιατί το ζορίσατε στο παιχνίδι του*;
*Παιχνίδι για εμάς , για αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να κερδίσει. Για εμάς ασήμαντο, για αυτό πολύ σημαντικό.
Σκεφθείτε τα Μάλι , μιας και με ήρθαν τώρα στο μυαλό.
Η επιθετικότητα, το γρύλισμα, το γάβγισμα, σε οποιαδήποτε ηλικία , δεν είναι πάντα παιχνίδι .
Η επιθετικότητα 99,9% περνάει από στάδια. Το 0.1% το αφήνω να το μοιραστούν προβλήματα υγείας και εκτός ελέγχου καταστάσεις προς τρίτους ή άλλα ερεθίσματα, γιατί , υπάρχει περίπτωση αν δεν αντιληφθεί ότι είσαι '' εσύ '' διπλά-πίσω να σε ρίξει μία ψιλή , σε αυτή την περίπτωση μόλις συνειδητοποιήσει τι έκανε , θα κάνει την κότα.
Πριν από τα στάδια βλέπουμε σκυλιά ανυπάκουα, αδιάφορα, να μη αντιδράνε σε εντολές ή φωνή και να αντιδράνε με σχετικά άγριο τρόπο σε διόρθωση. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει αυτή η '' σχέση '' που θα έπρεπε , μεταξύ ανθρώπου και σκύλου και το αν θα φτάσει στα στάδια , πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει και το πόσο '' σκληρός '' είναι ο χαρακτήρας του.
Τα στάδια είναι γάβγισμα-γρύλισμα-διόρθωση-δάγκωμα και σε ακραίες περιπτώσεις επίθεση για καταστολή.
Σε αυτή την περίπτωση λάθος δεν είναι η επιθετικότητα , είναι αποτέλεσμα δικών μας αδυναμιών στο να χειριστούμε τον χαρακτήρα του.
Β)Ο χαρακτήρας , είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ηλικία και '' ισορροπείται '' βάση των δικών μας χειρισμών για δεσποζόμενα . Εδώ βασίζονται 2 λέξεις που πολύ σωστά τόνισε η
@Amaliaz στα ποστ της (α) '' αποκωδικοποίηση '' , το νούμερο ένα για τον χειρισμό του, να κατανοούμε τι θέλει να πει ο σκύλος με την στάση του και από εκεί και πέρα να ξέρουμε και πως να διορθώσουμε για να μη κάνουμε κάτι που δεν θα θέλαμε στον σκύλο μας, όπως , να τον (β) '' φρενάρουμε '' ή να τον '' σπάσουμε '' ή '' ισοπεδώσουμε '' ή να τον κάνουμε '' φοβικό '' ή '' ανεξέλεγκτο '' ή '' απρόβλεπτο '' ή '' ανισόρροπο '' χαρακτήρα ....κ.α.
Ακόμα και το τάιμινγκ να είναι σωστό αλλά και ο τρόπος της διόρθωσης να είναι σωστός , η ένταση της θα παίξει καθοριστικό ρόλο . Για αυτό είπε η
@Amaliaz πιο πάνω να μη κάνει τίποτα μέχρι να τον δει εκπαιδευτής.
Για αδέσποτα παίζουν άλλοι παράγοντες ρόλο αλλά έχουν την ίδια βάση.
Υ.Γ. Γνωρίζω ότι ήταν λίγο επιπόλαιο το ποστ #6 και ας έχω υστερόγραφο. Παρόλα αυτά δεν θα άλλαζα ούτε λέξη από αυτό , αν το σκεφτόμουν όμως καλύτερα δεν θα του πρότεινα την διόρθωση.
