Λοιπόν ως Αυστραλέζος το Μουφ έχει μεγάλη ενέργεια. Είναι βέβαια Αυστραλέζος μέσης ενέργειας, αλλά και πάλι αν δεν τον βγάλω βόλτα έτσι και είμαι άρρωστη ή ο καιρός είναι φρικτός (να έχει π.χ. -30), αρχίζει και μασάει πράματα και μετά τα φτύνει. Οπότε η βόλτα έχει σημασία.
Τώρα συνήθως πάμε περπατώντας αλλά ήθελα τη γνώμη σας για το πόσο γρήγορα πρέπει να πάει κανείς. Από τη μια μεριά το Μουφ θέλει να μουφιάσει και άμα το πιάσει να μουφιάσει κάτι συγκεκριμένο μπορεί και να σταματήσει, από την άλλη όμως θέλει να τρέξει με χίλια την ώρα. Συνήθως είτε πάμε στο πάρκο για τρέξιμο δικό του, είτε τον αφήνω στο χωράφι υπό την επίβλεψή μου.
Από σήμερα όμως αλλάξανε τα πράγματα. Τα τελευταία δυο χρόνια είχα διάφορα απαίσια ορθοπεδικά, δηλαδή μια σπασμένη φτέρνα (κάνει 7 μήνες να κολλήσει), ένα σκισμένο ώμο (αρνήθηκα να τον εγχειρίσω, οπότε πήρε ενάμισυ χρόνο να γίνει καλά) και έναν ημι-ξεβιδωμένο λαιμό (η κατάρα του ακαδημαϊκού). Εγώ τώρα κάποτε έτρεχα και έχω τρέξει και Μαραθώνειο αν και τα τελευταία δυο χρόνια μου φαινότανε σα μακρυνό όνειρο. Κοινώς τρέξιμο γιοκ αν και το περπάτημα μπορούσα να το κάνω και την κανονική βόλτα. Από αυτό το μήνα όμως ο γιατρός μου έδωσε άδεια να ξαναξεκινήσω το τρέξιμο (από το μηδέν δυστυχώς, αλλά κάτι είναι κι αυτό) αφού κόλλησαν χέρι και φτέρνα και επομένως μπορέσαμε να φτιάξουμε το λαιμό με φυσιοθεραπεία (που συμπεριλαμβάνει προκρούστεια κρεμάσματα λαιμού καθημερινά!) που δε γινότανε καλά λόγω ώμου.
Βγήκα λοιπόν έξω μετά του Μουφ για τρέξιμο. 35 λεπτά μου πήρε, εναλλαγή περπατήματος και τρεξίματος, το Μουφ έτρεχε κι αυτό αν και όχι όσο γρήγορα μπορεί κανονικά, μούφιαζε κατά το περπάτημα και γενικώς έχει πέσει τώρα ξερό τέζα! Δεν έχει μασήσει τίποτα και έχω να το ακούσω τρεις ώρες. Ούτε φαΐ δε ζητιανεύει!
Η ερώτησή μου είναι η εξής: με τι βήμα περπατάτε κατά τη βόλτα, κυρίως όσοι έχετε σκυλιά με μεγάλη ενέργεια? Σε ένα μήνα προβλέπω να τρέχω συνεχώς χωρίς περπάτημα εκτός από το ζέσταμα και το cool-down. Θα το πειράξει το Μουφ να τρέχει χωρίς να πολυμουφιάζει τη στιγμή που το μούφιασμα είναι σημαντικότατο για το σκύλο? Και τι γίνεται όταν θα έρθει η ευλογημένη στιγμή που θα ξαναρχίσω τα 90λεπτα long-runs μια φορά τη βδομάδα? Τη βγάζει το Μουφ να τρέχει τόση ώρα και τόση απόσταση? Όλοι μου οι γνωστοί εδώ άντε να πάρουν το σκύλο τους με το ποδήλατο μέχρι τρία μίλια που είναι λιγότερο από μια ώρα και λένε ότι μέχρι και Αυστραλέζοι τα φτύνουν μετά.
Βέβαια το πρόβλημα με μένα θα αρχίσει όταν θα βάλει τα χιόνια και θα πρέπει είτε να τρέχω στο χορτάρι του πάρκου, είτε στον κλειστό στοίβο του γυμναστηρίου όπου όμως δεν μπορώ να πάρω το Μουφ.
Φυσικά δε σκέφτομαι ακόμα Μαραθώνειο και την προπόνηση γι' αυτόν που θα θέλει κανα εξάμηνο, αφού το νωρίτερο που μπορώ να ξεκινήσω να προπονούμαι για 42 χιλιόμετρα τρέξιμο είναι σε δυο χρόνια. Καλώς εχόντων όμως των πραγμάτων θα είμαι τελείως καλά όπως παλιά (yessss!).
(Καλά δε σας λέω τι γίνεται με το κολύμπι που είναι μια άλλη τραγελαφική ιστορία και επιτρέπεται να ξεκινήσω από πρόσθιο και πεταλούδα και ΟΧΙ από ελεύθερο!!!!!)
Τώρα συνήθως πάμε περπατώντας αλλά ήθελα τη γνώμη σας για το πόσο γρήγορα πρέπει να πάει κανείς. Από τη μια μεριά το Μουφ θέλει να μουφιάσει και άμα το πιάσει να μουφιάσει κάτι συγκεκριμένο μπορεί και να σταματήσει, από την άλλη όμως θέλει να τρέξει με χίλια την ώρα. Συνήθως είτε πάμε στο πάρκο για τρέξιμο δικό του, είτε τον αφήνω στο χωράφι υπό την επίβλεψή μου.
Από σήμερα όμως αλλάξανε τα πράγματα. Τα τελευταία δυο χρόνια είχα διάφορα απαίσια ορθοπεδικά, δηλαδή μια σπασμένη φτέρνα (κάνει 7 μήνες να κολλήσει), ένα σκισμένο ώμο (αρνήθηκα να τον εγχειρίσω, οπότε πήρε ενάμισυ χρόνο να γίνει καλά) και έναν ημι-ξεβιδωμένο λαιμό (η κατάρα του ακαδημαϊκού). Εγώ τώρα κάποτε έτρεχα και έχω τρέξει και Μαραθώνειο αν και τα τελευταία δυο χρόνια μου φαινότανε σα μακρυνό όνειρο. Κοινώς τρέξιμο γιοκ αν και το περπάτημα μπορούσα να το κάνω και την κανονική βόλτα. Από αυτό το μήνα όμως ο γιατρός μου έδωσε άδεια να ξαναξεκινήσω το τρέξιμο (από το μηδέν δυστυχώς, αλλά κάτι είναι κι αυτό) αφού κόλλησαν χέρι και φτέρνα και επομένως μπορέσαμε να φτιάξουμε το λαιμό με φυσιοθεραπεία (που συμπεριλαμβάνει προκρούστεια κρεμάσματα λαιμού καθημερινά!) που δε γινότανε καλά λόγω ώμου.
Βγήκα λοιπόν έξω μετά του Μουφ για τρέξιμο. 35 λεπτά μου πήρε, εναλλαγή περπατήματος και τρεξίματος, το Μουφ έτρεχε κι αυτό αν και όχι όσο γρήγορα μπορεί κανονικά, μούφιαζε κατά το περπάτημα και γενικώς έχει πέσει τώρα ξερό τέζα! Δεν έχει μασήσει τίποτα και έχω να το ακούσω τρεις ώρες. Ούτε φαΐ δε ζητιανεύει!
Η ερώτησή μου είναι η εξής: με τι βήμα περπατάτε κατά τη βόλτα, κυρίως όσοι έχετε σκυλιά με μεγάλη ενέργεια? Σε ένα μήνα προβλέπω να τρέχω συνεχώς χωρίς περπάτημα εκτός από το ζέσταμα και το cool-down. Θα το πειράξει το Μουφ να τρέχει χωρίς να πολυμουφιάζει τη στιγμή που το μούφιασμα είναι σημαντικότατο για το σκύλο? Και τι γίνεται όταν θα έρθει η ευλογημένη στιγμή που θα ξαναρχίσω τα 90λεπτα long-runs μια φορά τη βδομάδα? Τη βγάζει το Μουφ να τρέχει τόση ώρα και τόση απόσταση? Όλοι μου οι γνωστοί εδώ άντε να πάρουν το σκύλο τους με το ποδήλατο μέχρι τρία μίλια που είναι λιγότερο από μια ώρα και λένε ότι μέχρι και Αυστραλέζοι τα φτύνουν μετά.
Βέβαια το πρόβλημα με μένα θα αρχίσει όταν θα βάλει τα χιόνια και θα πρέπει είτε να τρέχω στο χορτάρι του πάρκου, είτε στον κλειστό στοίβο του γυμναστηρίου όπου όμως δεν μπορώ να πάρω το Μουφ.
Φυσικά δε σκέφτομαι ακόμα Μαραθώνειο και την προπόνηση γι' αυτόν που θα θέλει κανα εξάμηνο, αφού το νωρίτερο που μπορώ να ξεκινήσω να προπονούμαι για 42 χιλιόμετρα τρέξιμο είναι σε δυο χρόνια. Καλώς εχόντων όμως των πραγμάτων θα είμαι τελείως καλά όπως παλιά (yessss!).
(Καλά δε σας λέω τι γίνεται με το κολύμπι που είναι μια άλλη τραγελαφική ιστορία και επιτρέπεται να ξεκινήσω από πρόσθιο και πεταλούδα και ΟΧΙ από ελεύθερο!!!!!)
Last edited:
