Τι γίνεται όταν δεν υπάρχει ομοφωνία;

[Lumpie]

Μα ο εκπαιδευτής ,με την έννοια έρχεται και εκπαιδεύει μια φορά την εβδομάδα δεν είναι ‘’αφεντικό’’ του σκύλου.
Είναι απλά κάποιος που έχει τον τρόπο να μεταβιβάσει στο σκύλο το ζητούμενο προς εκτέλεση παράγγελμα.
Από εκεί και πέρα το πρόβλημα αν έχω καταλάβει καλά, είναι μέσα σε ένα σπίτι που ο σκύλος ζει συνεχώς με κάποιους ανθρώπους ,στο ποιον θα ιεραρχήσει που .

Ναι, έχεις δίκιο αναφερόσουν σωστά για ιεραρχία μέσα στο σπίτι όπως αναφέρεται αυτό το θέμα και συμφωνώ μαζί σου!!!

 

[vagelis_ras]

Το θέμα είναι πως θα πρέπει να διαχωρίσουμε αναμεταξύ μας ποιος θα εκτελεί χρέη αρχηγού; Γιατί και οι δύο ασχολούμαστε πάρα πολύ και με όλα![/U]

Από τη στιγμή που έχετε κρατήσει την ιδία γραμμή με το Γιάννη , αφήστε την να θέσει αυτή τον αρχηγό της .
Άλλωστε δε σημαίνει ότι ένα σκυλί είναι υπάκουο στον αρχηγό και σε όλους τους άλλους ανυπάκουο.

 

[Viviana]

Οπως έχω πει και στο παρελθόν,ο Ρόκυ αναγνωρίζει τον άντρα μου για "αρχηγό",και υπακούει σε κάποια πράγματα καλύτερα.
Κυρίως στη βόλτα που τις περισσότερες φορές τον βγάζει εκείνος,μπορεί να του επιβληθεί καλύτερα. Βέβαια όταν θέλω να τον κάνω να με υπακούσει σε κάποιες εντολές κυρίως μέσα στο σπίτι,θα υπακούσει,δεν του αφήνω περιθώρια να κάνει αλλιώς.Τη φροντίδα του κυρίως εγώ την έχω αναλάβει(φαγητό,βούρτσισμα,παιχνίδια,κλπ.).Το μόνο όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν που δεν με υπακούει,είναι στη βόλτα και σε συνάντηση με αρσενικό σκύλο και γάτες.Εκεί επιστρατεύω όλη μου τη δύναμη ,ακολούθησα συμβουλές εκπαιδευτών,αλλά παρόλα αυτά,υπάρχει θέμα!

 

[sofiaklv]

Αρχηγός είναι αυτός που εκπαιδεύει, αυτός που διορθώνει, αυτός που επιβραβεύει...

Και όταν άλλος διορθώνει (κατά κύριο λόγο) και άλλος επιβραβεύει (κατά κύριο λόγο επίσης)?

Δίνοντας κάποια εντολή στο σκύλο εσύ και κάποια κάποιος άλλος ταυτόχρονα θα καταλάβεις ποιον θεώρει αρχηγό.

Δεν ισχύει πάντα. Και πάντα παίζουν και άλλοι παράγοντες.
Για παράδειγμα η σκύλα μου, έξι ετών σήμερα, μου έχει ιδιαίτερη αδυναμία, από σαράντα ημερών κουτάβι κοιμόταν μέσα στις παντόφλες μου και ζώντας με μία οικογένεια πέντε ατόμων φαινόταν από νωρίς ότι με είχε "ξεχωρίσει" ανάμεσα στους πέντε.
Όταν πριν τρεισίμισι χρόνια μετακόμισα με το φίλο μου και το σκύλο του έπαθε ένα σοκ και μάλιστα πέρασε περίοδο φόβου απέναντι στο φίλο μου, ο οποίος τότε ακόμα χρησιμοποιούσε την πλέον βροντερή φωνή του για να δίνει εντολές στο σκύλο του ο οποίος ένα θεματάκι με την κυριαρχία το είχε ανέκαθεν. Πλέον έχουμε βρει τις ισορροπίες μας και όλα κυλάνε κατά το δυνατόν ήρεμα.

Έχουμε κάνει λοιπόν το εξής τεστάκι με το φίλο μου: Καθόμαστε σε κάποια απόσταση από τη Ρούμπι και τη φωνάζω. Σηκώνεται κατευθείαν και τότε ο δικός μου: "Εκεί Ρούμπι!"
Η σκύλα πάντα, πάντα όμως, τείνει να ακούσει εμένα, κάνει βήμα προς το μέρος μου, αλλά μόλις ο άλλος βάλει τη φωνήτηνοποίαδεναγνοούμεγιακανέναλόγο κοκαλώνει. Πιστεύω όμως ότι το κάνει γιατί απλά φοβάται και όχι γιατί τον θεωρεί περισσότερο αρχηγό από μένα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το 'χουμε τραβήξει παραπάνω γιατί τη βλέπω ότι στρεσάρεται πολύ και δε μ'αρέσει, οπότε κόβει το "εκεί" και η σκύλα έρχεται.

Το θέμα είναι πως θα πρέπει να διαχωρίσουμε αναμεταξύ μας ποιος θα εκτελεί χρέη αρχηγού; Γιατί και οι δύο ασχολούμαστε πάρα πολύ και με όλα!

Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι σε μια "αγέλη" με περισσότερους από έναν ανθρώπους και ενδεχομένως και περισσότερους από έναν σκύλους ο αρχηγός καταρχήν θα πρέπει να είναι οι άνθρωποι, δε νοείται να ακούνε τον έναν και όχι τον άλλο, και από κει και πέρα χτίζεται η ιεραρχία και ο καθένας παίρνει τη θέση του.
Στη δική μας αγέλη πρώτα είμαστε εμείς οι δύο, μετά ο Μπρούνο και τελευταία η Ρούμπι και όταν όλοι, και οι τέσσερις, αποδεχτήκαμε αυτή τη σειρά το πράγμα ισορρόπησε από μόνο του.

Επομένως -και ειδικά όταν έχετε κουτάβια- εσείς πρέπει να συμφωνήσετε τα κοινά όρια και να έχετε την ίδια αντιμετώπιση για τα ίδια θέματα. Από κει και πέρα τα σκυλιά δεν είναι χαζά, και την προτίμησή τους θα δείξουν και στον καθένα θα συμπεριφέρονται όπως τα "συμφέρει". Τα δικά μου ας πούμε άμα τρώω εγώ μπορεί και να'ρθουν λάου λάου στα πόδια μου να μ'έχουν από κοντά μπας και πέσει κάνα ψίχουλο, άμα τρώει ο δικός μου σφυρίζουν αδιάφορα κι αλλάζουν δωμάτιο.

 

[miminoula]

Τα δικά μου ας πούμε άμα τρώω εγώ μπορεί και να'ρθουν λάου λάου στα πόδια μου να μ'έχουν από κοντά μπας και πέσει κάνα ψίχουλο, άμα τρώει ο δικός μου σφυρίζουν αδιάφορα κι αλλάζουν δωμάτιο.

Στέκομαι εδώ γιατί γέλασα πολύ! το ίδιο ακριβώς κάνει το σκατό το δικό μου όταν καταλάβει ότι παίζει φαγητό κάπου!
Κυρίως όταν μαγειρεύω επειδή μπορεί να πέσει κάτι κάτω, είναι άγρυπνος φρουρός.
Με το που με δει στην κουζίνα.. για τον οποιοδήποτε λόγο... έρχεται, στέκεται και περιμένει.
Το βλέμμα της είναι διαρκώς καρφωμένο πάνω μου!
Βλέμμα ικεσίας!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΧΑ!
Η αλήθεια είναι πως μου είχε πέσει πχ λίγο τυράκι τριμμένο ή την ώρα που έκοψα μπέικον ένα μικρό κομματάκι και από τότε μαγειρεύουμε "παρέα" !