Καταρχάς, να χαιρετήσω το φόρουμ:
Σαν κάθε lurker που σέβεται τον εαυτό του, διαβάζω το φόρουμ εδώ και δυο χρόνια με θρησκευτική ευλάβεια, χωρίς όμως να έχω κάνει ποτέ εγγραφή.
Ήρθε λοιπόν αυτή η μαγική στιγμή, που έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά να προσθέσω έναν σκύλο στη ζωή μου. Αυτό φυσικά θα συμβεί στο μέλλον, όταν θα είμαι 100% έτοιμη και από άποψη οικονομική, το οποίο ελπίζω να έχω καταφέρει τέτοια εποχή του χρόνου.
Είμαι 19 χρονών, φοιτώ σε δημόσιο ΙΕΚ στην Αθήνα, οπότε έχω άπλετο χρόνο να αφιερώσω σε ένα σκύλο, καθώς οι μόνες ώρες που λείπω από το σπίτι καθημερινές είναι 4-9, και πολλές φορές ακόμη λιγότερες.
Γενικά μου αρέσει να είμαι έξω, ειδικά το πρωί, οπότε το σπίτι το βλέπω μόνο σαν έναν τόπο "ξεκούρασης" και όχι κάτι το επιθυμητό για πολλές ώρες.
Το πρωί συνήθως ή παω γυμναστήριο ή βγαίνω για περπάτημα/τρέξιμο, ακόμη και με παλιόκαιρο. Το βράδυ πάλι αφού γυρίσω από το ΙΕΚ ή βρίσκω τους φίλους μου για μπάλα-μπασκετ-τρεχάλα με άλλα σκυλιά-ποδήλατο κλπ ή βγαίνω μόνη για ποδήλατο, καθώς οι δρόμοι της περιοχής αδειάζουν το βράδυ. Το καλοκαίρι πηγαίνω παραλία από τα τέλη Μαρτίου, και σίγουρα είναι κάτι που θα μοιράζομαι με τον σκύλο μου.
Γενικά είμαι ελαφρώς υπερκινητικό άτομο και δεν μπορώ να κάθομαι "αγαλματάκι" μέσα στο σπίτι.
Η παρέα μου γενικά λατρεύει τα ζώα, ακόμη και όσοι δεν έχουν δικό τους κατοικίδιο δεν έχουν πρόβλημα. Βέβαια, αυτό είναι μάλλον λόγω ηλικίας. Έτσι κι αλλιώς, δεν βρισκόμαστε σε σπίτια, οπότε δεν υπάρχει θέμα να "λατρεύει" όποιον μπαίνει στο σπίτι μου. Θα προτιμούσα να ανέχεται, ή ακόμη καλύτερα, να αδιαφορεί για όσους δεν έχει δει πολλές φορές έξω. Σίγουρα θα ήθελα να με ειδοποιεί αν κάποιος άγνωστος μπει στην πολυκατοικία... και να είναι σε θέση να το ξεχωρίσει (λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι θα γίνει σοβαρή εκπαίδευση σε αυτό το θέμα ακριβώς επειδή θέλω να ξέρω πότε κάποιος άγνωστος στέκεται έξω από την πόρτα μου)
Στο θέμα "σκύλος" δεν θεωρώ ότι έχω εμπειρία, καθώς ποτέ δεν είχαμε δικό μας. Όλες μου οι εμπειρίες είναι με σκυλιά φίλων και συγγενών.
Αν και κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο εξοχικό μιας θείας μου, το ροτβάιλέρ της γινότανε δικό μου, καθώς με προτιμούσε
(είχα μεγαλύτερες αντοχές στο παιχνίδι, γι'αυτό)
Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει να αγοράσω (εννοείται από εκτροφείο) σκυλί ράτσας, αν και έχω αδυναμία στα ροτ και τα ντόμπερμαν (που επίσης έχω "ζήσει", καθώς έχει ένας πολύ καλός μου φίλος και το έχω προσέξει αμέτρητες φορές, μάλιστα μια φορά λόγω τραυματισμού έμεινε σε εμένα για δυο μήνες) και εδώ και τρία χρόνια διαβάζω για αυτές τις δυο ράτσες περισσότερο από ότι διάβασα για τις πανελλήνιες. Αν έπαιρνα ροτ ή ντομπ, θα το αγόραζα σίγουρα από εκτροφείο Ευρωπαικής γραμμής, καθώς οι Αμερικάνικες μου φαίνονται, πως να το πω, λες και έχουν πάρει το δρόμο του αμερικάνικου ΓΠ ή του παγκ.
Ξέρω πως σίγουρα δεν θα ήθελα μικρόσωμο σκυλί, καθώς... δεν μου γεμίζουν το μάτι Απλώς δεν είναι το σκυλί που ονειρέυομαι. Δεν έχω καθόλου καλές εμπειρίες, και θα προτιμούσα να μην ζω με το φόβο μη το σκοτώσω κλωτσόντας μια μπάλα προς το μέρος του
Θα προτιμούσα ενήλικο σκύλο, ή τουλάχιστον 2 χρονών, καθώς δεν με εμπιστεύομαι με κουτάβι, και θα ήθελα να είναι ικανό και για κάτι παραπάνω από απλή ΒΥ.
Θα προτιμούσα ανθρωποκεντρικό σκυλί, καθώς σχεδιάζω να το έχω μαζί μου στις βόλτες μου με την παρέα μου ή μόνη μου (γενικά βγαίνουμε για περπάτημα να χαζέψουμε την πόλη) αλλά όχι με την έννοια του λαμπ. Το ιδανικό θα ήταν να είναι σχετικά φιλικό/ανεκτικό με την παρέα, αδιάφορο με τους αγνώστους (εως και επιφυλακτικό) και να "λατρεύει" εμένα.
Παιδιά δεν θα υπάρξουν ποτέ (ούτε φίλων μέσα στο σπίτι μου, πόσο μάλλον δικά μου /μπλιαξ) οπότε δεν με νοιάζει καθόλου το να είναι φιλικό προς αυτά. Ένα sitz-bleib για όταν τα βρίσκουμε στο δρόμο και τέρμα.
Εδώ και τέσσερα χρόνια διαβάζω περί εκπαίδευσης και γενικώς προσπαθώ να έχω μια ρεαλιστική εικόνα για την διαδικασία, καθώς το ντομπ με το οποίο έχω εμπειρία... το έκανε να μοιάζει πολύ εύκολο. Θα εκτιμούσα το να μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο εκτός από ΒΥ (πχ, κυνάθλημα), αλλά δεν είναι προτεραιότητα.
Βασικά θα ήθελα όσοι έχουν προσωπική εμπειρία με αυτές τις δυο ράτσες να μου πουν αν ταιρίαζει σε έναν άνθρωπο υψηλής ενέργειας, πολύ πειθαρχημένο, που γενικά προτιμάει να μην βρίσκεται κλεισμένη στο σπίτι και είναι πρόθυμη να αφιερώνει πολυυυ χρόνο καθημερινά στο σκύλο της, εφ'όρου ζωής.
Αναμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας, και ζητώ συγγνώμη για το σεντόνι (ωραία πρώτη εντύπωση)
Σαν κάθε lurker που σέβεται τον εαυτό του, διαβάζω το φόρουμ εδώ και δυο χρόνια με θρησκευτική ευλάβεια, χωρίς όμως να έχω κάνει ποτέ εγγραφή.
Ήρθε λοιπόν αυτή η μαγική στιγμή, που έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά να προσθέσω έναν σκύλο στη ζωή μου. Αυτό φυσικά θα συμβεί στο μέλλον, όταν θα είμαι 100% έτοιμη και από άποψη οικονομική, το οποίο ελπίζω να έχω καταφέρει τέτοια εποχή του χρόνου.
Είμαι 19 χρονών, φοιτώ σε δημόσιο ΙΕΚ στην Αθήνα, οπότε έχω άπλετο χρόνο να αφιερώσω σε ένα σκύλο, καθώς οι μόνες ώρες που λείπω από το σπίτι καθημερινές είναι 4-9, και πολλές φορές ακόμη λιγότερες.
Γενικά μου αρέσει να είμαι έξω, ειδικά το πρωί, οπότε το σπίτι το βλέπω μόνο σαν έναν τόπο "ξεκούρασης" και όχι κάτι το επιθυμητό για πολλές ώρες.
Το πρωί συνήθως ή παω γυμναστήριο ή βγαίνω για περπάτημα/τρέξιμο, ακόμη και με παλιόκαιρο. Το βράδυ πάλι αφού γυρίσω από το ΙΕΚ ή βρίσκω τους φίλους μου για μπάλα-μπασκετ-τρεχάλα με άλλα σκυλιά-ποδήλατο κλπ ή βγαίνω μόνη για ποδήλατο, καθώς οι δρόμοι της περιοχής αδειάζουν το βράδυ. Το καλοκαίρι πηγαίνω παραλία από τα τέλη Μαρτίου, και σίγουρα είναι κάτι που θα μοιράζομαι με τον σκύλο μου.
Γενικά είμαι ελαφρώς υπερκινητικό άτομο και δεν μπορώ να κάθομαι "αγαλματάκι" μέσα στο σπίτι.
Η παρέα μου γενικά λατρεύει τα ζώα, ακόμη και όσοι δεν έχουν δικό τους κατοικίδιο δεν έχουν πρόβλημα. Βέβαια, αυτό είναι μάλλον λόγω ηλικίας. Έτσι κι αλλιώς, δεν βρισκόμαστε σε σπίτια, οπότε δεν υπάρχει θέμα να "λατρεύει" όποιον μπαίνει στο σπίτι μου. Θα προτιμούσα να ανέχεται, ή ακόμη καλύτερα, να αδιαφορεί για όσους δεν έχει δει πολλές φορές έξω. Σίγουρα θα ήθελα να με ειδοποιεί αν κάποιος άγνωστος μπει στην πολυκατοικία... και να είναι σε θέση να το ξεχωρίσει (λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι θα γίνει σοβαρή εκπαίδευση σε αυτό το θέμα ακριβώς επειδή θέλω να ξέρω πότε κάποιος άγνωστος στέκεται έξω από την πόρτα μου)
Στο θέμα "σκύλος" δεν θεωρώ ότι έχω εμπειρία, καθώς ποτέ δεν είχαμε δικό μας. Όλες μου οι εμπειρίες είναι με σκυλιά φίλων και συγγενών.
Αν και κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο εξοχικό μιας θείας μου, το ροτβάιλέρ της γινότανε δικό μου, καθώς με προτιμούσε
(είχα μεγαλύτερες αντοχές στο παιχνίδι, γι'αυτό)Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει να αγοράσω (εννοείται από εκτροφείο) σκυλί ράτσας, αν και έχω αδυναμία στα ροτ και τα ντόμπερμαν (που επίσης έχω "ζήσει", καθώς έχει ένας πολύ καλός μου φίλος και το έχω προσέξει αμέτρητες φορές, μάλιστα μια φορά λόγω τραυματισμού έμεινε σε εμένα για δυο μήνες) και εδώ και τρία χρόνια διαβάζω για αυτές τις δυο ράτσες περισσότερο από ότι διάβασα για τις πανελλήνιες. Αν έπαιρνα ροτ ή ντομπ, θα το αγόραζα σίγουρα από εκτροφείο Ευρωπαικής γραμμής, καθώς οι Αμερικάνικες μου φαίνονται, πως να το πω, λες και έχουν πάρει το δρόμο του αμερικάνικου ΓΠ ή του παγκ.
Ξέρω πως σίγουρα δεν θα ήθελα μικρόσωμο σκυλί, καθώς... δεν μου γεμίζουν το μάτι
Απλώς δεν είναι το σκυλί που ονειρέυομαι. Δεν έχω καθόλου καλές εμπειρίες, και θα προτιμούσα να μην ζω με το φόβο μη το σκοτώσω κλωτσόντας μια μπάλα προς το μέρος του Θα προτιμούσα ενήλικο σκύλο, ή τουλάχιστον 2 χρονών, καθώς δεν με εμπιστεύομαι με κουτάβι, και θα ήθελα να είναι ικανό και για κάτι παραπάνω από απλή ΒΥ.
Θα προτιμούσα ανθρωποκεντρικό σκυλί, καθώς σχεδιάζω να το έχω μαζί μου στις βόλτες μου με την παρέα μου ή μόνη μου (γενικά βγαίνουμε για περπάτημα να χαζέψουμε την πόλη) αλλά όχι με την έννοια του λαμπ. Το ιδανικό θα ήταν να είναι σχετικά φιλικό/ανεκτικό με την παρέα, αδιάφορο με τους αγνώστους (εως και επιφυλακτικό) και να "λατρεύει" εμένα.
Παιδιά δεν θα υπάρξουν ποτέ (ούτε φίλων μέσα στο σπίτι μου, πόσο μάλλον δικά μου /μπλιαξ) οπότε δεν με νοιάζει καθόλου το να είναι φιλικό προς αυτά. Ένα sitz-bleib για όταν τα βρίσκουμε στο δρόμο και τέρμα.
Εδώ και τέσσερα χρόνια διαβάζω περί εκπαίδευσης και γενικώς προσπαθώ να έχω μια ρεαλιστική εικόνα για την διαδικασία, καθώς το ντομπ με το οποίο έχω εμπειρία... το έκανε να μοιάζει πολύ εύκολο. Θα εκτιμούσα το να μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο εκτός από ΒΥ (πχ, κυνάθλημα), αλλά δεν είναι προτεραιότητα.
Βασικά θα ήθελα όσοι έχουν προσωπική εμπειρία με αυτές τις δυο ράτσες να μου πουν αν ταιρίαζει σε έναν άνθρωπο υψηλής ενέργειας, πολύ πειθαρχημένο, που γενικά προτιμάει να μην βρίσκεται κλεισμένη στο σπίτι και είναι πρόθυμη να αφιερώνει πολυυυ χρόνο καθημερινά στο σκύλο της, εφ'όρου ζωής.
Αναμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας, και ζητώ συγγνώμη για το σεντόνι (ωραία πρώτη εντύπωση
)
