Υ.Γ. Και σε ΟΛΑ τα σκυλιά, ισχύει πάντα το (better safe than sorry):
Αλλο πράγμα η ΔΙΚΗ ΤΟΥ γάτα και άλλο οι ΑΛΛΕΣ γάτες!!!
+1!!
Και γενικότερα για το Ακίτα ισχύουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
1. Όσο χαδιάρικο και παιχνιδιάρικο και αν μας βγει, ΠΑΝΤΑ (σε όσους έχω ακούσει, και βλέποντας και από το δικό μου), σε κάποια φάση θέλουν το χώρο τους και την ησυχία τους! Αν εκεί η γάτα του αρχίσει τα μαγικά, τότε υπάρχει θέμα!
2. Τα Ακίτα είναι ΑΚΡΩΣ κτητικά με το χώρο τους, και εννοούμε το χώρο στον οποίο ζούνε (το έντονο χαρακτηριστικό του φύλακα)
3. Τα Ακίτα συνήθως είναι άκρως πεισματάρικα! Ετσι και τους κολλήσει κάτι, τον κόσμο να γυρίσεις ανάποδα, οι πιθανότητες να μην το κάνουν σε κάποια φάση πολύ απλά είναι πολύ μικρές! Επομένως αν του "καθήσει στραβά" η γάτα, τότε και παλι υπάρχει θέμα.
4. Γενικά τα Ακίτα (και αυτό το βλέπω ΚΑΙ στον δικό μου) έχουν το "κακό" να κρίνουν από το μέγεθος. Οσο πιο μικρό άτομο/αντικείμενο μπροστά τους, τόσο του χεριού τους το θεωρούν. Το κακό είναι ότι ακόμα και σε ένα "άκακο" παιχνίδι, λόγω του μεγέθους τους μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα (για αυτό κιόλας λένε παντού, ποτέ ένα ακίτα μόνο του με παιδί)
Φυσικά, ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις συνθήκες ανάθρεψης αλλά και τον χειρισμό/ερεθίσματα που θα λάβει τόσο ο σκύλος όσο και η γάτα μπορεί να μην ισχύει τίποτα από τα παραπάνω, αλλά πάντα υπάρχει το ρίσκο.
Υ.Γ., για το prey και γενικά για τις DNA καταβολές, κάτι πολύ τρελό που παρακολουθώ με τον μικρό. Στη πρώτη βόλτα που βγήκε είχε άγνοια κινδύνου και ότι σκυλί έβλεπε ήθελε να πάει να παίξει, αλλά δεν ήξερε πως να παίξει σωστά (δεν το είχε με τους κώδικες επικοινωνίας). Στη δεύτερη βόλτα πιο ξεθαρεμένος, άρχισε να συμμετέχει περισσότερο με άλλα σκυλιά, αλλά όταν γινόταν τσαμπουκάς μεταξύ τους ο μικρός αλέκος κρυβόταν από πίσω μου. Στην τρίτη βόλτα πηραμε τον αέρα, αρχίσαμε να παίζουμε αλλά σε ΟΛΕΣ τις κινήσεις του (καρατιές) προσπαθούσε να βάλει κάτω τα άλλα σκυλάκια και να τα καβαλήσει. Αφού το κατάφερνε, έφτανε σε σημείο να πέσει αυτός κάτω (αν τον έφτυναν) ώστε να τον καβαλήσει το άλλο σκυλάκι... και να έχει την ευκαιρία να ξανακαβαλήσει αυτός!!!!! Μερικές μέρες μετά, και αφού είχαμε παίξει με διάφορα σκυλάκια, πέσαμε σε έναν ίδιας ηλικίας κούταβο Dogo Argentino... Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο, εξελίχθηκε σε μια κόντρα επιβολής, προχώρησε σε αμοιβαίο εκνευρισμό... και κατέληξε να βγουν για ΠΡΩΤΗ φορά επιθετικά ένστικτα όπου το παιχνιδι άρχισε να γίνεται πολύ πιο βίαιο (με ότι δύναμη έχουν 2 κουτσουλιές 4μηνών)! Αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι αφότου τα πήρε, όταν τον τράβηξα οι ταχυκαρδίες απο το τσίτωμα πήγαιναν σύννεφο, και κυρίως ότι είχε κλειδώσει και δεν με άκουγε με το και τίποτα (επιδεικτικά με αγνοούσε για να ακριβολογώ)