Εγώ πάντως είμαι υπέρ της «ήπιας προσαρμογής» κι ας φαίνεται ότι δεν θα έχει άμεσα αποτελέσματα.
Ενας νόμος για να λειτουργήσει και να μην μείνει ανενεργός πρέπει να έχει την συγκατάθεση και αποδοχή της πλειοψηφίας των πολιτών.
Εάν η πλειοψηφία των πολιτών δεν νοιώσει την ανάγκη για την θέσπιση κάποιου νόμου και αυτός επιβληθεί βιαίως (ειδικά στην Ελλάδα), αυτός δεν θα λειτουργήσει ποτέ ή θα φέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Μην κρίνουμε απο άλλους λαούς που υπακουουν σχεδον τυφλά σε άνωθεν επιβαλλόμενους νόμους ή και διαταγές.
Ο Ελληνας δεν είναι έτσι. Είναι ανεξάρτητος, αντιδραστικός σε κάθε μορφή εξουσίας, εφαρμόζει τους νόμους κατα το δοκούν, ενώ για τους υπόλοιπους ψάχνει τρόπους να μήν το πράξει όπως επίσης και αναγνωρίζει πολύ δύσκολα την γνώση ή την υπεροχή του άλλου. (Ω! Ναι! είμαστε γνήσιοι απόγονοι των προγόνων μας)
Ουτε λοιπόν ο «καταπιεζόμενος» από τον νόμο θα τον εφαρμόσει εφ όσον είναι η πλειοψηφία, αλλά ούτε αυτός που καλείται να φροντίσει για την τήρησή του θα το πράξει (διότι ούτε αυτός τον πιστεύει ώστε να ζητήσει την εφαρμογή του και ως Ελληνας κρίνει μόνος του και τηρεί ή ζητεί την εφαρμογή των νομων κατα το δοκούν)*
Και επειδή έχουμε Δημοκρατία και όχι Ολιγαρχία και σαν λαός είμαστε, κι ας μην το έχουμε καταλάβει, περισσότερο προσαρμοσμένοι και επιδεκτικοί στην πρώτη από άλλους΄ αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσει ο κάθε «σωτήρας» (τα εισαγωγικά δεν έχουν ειρωνικό χαρακτήρα) που θέλει να περάσει τόν όποιο νόμο, ότι πρέπει πρώτα να φροντισει με κάθε τρόπο να τον κάνει εύπεπτο αλλά και αναγκαίο, ώστε να τον ζητήσει ή ίδια η πλειοψηφία των πολιτών. (αναφέρομαι σε αληθινή πλειοψηφία και όχι την δήθεν πλειοψηφία που προβάλεται δήθεν ότι υπάρχει, από τα ΜΜΕ, τις μειοψηφούσες ομάδες ή τον κάθε πολιτικό που θέλει να περάσει και να επιβάλλει όποιον νόμο γουστάρει)
Ταυτόχρονα με την ενημέρωση του λαού και την προπαγάνδα σε όλα τα επίπεδα υπέρ του επιδιώκόμενου αποτελέσματος, μπορεί κάποιος, για να επισπέυσει τα πράγματα, να φροντίσει με πολύ ήπιους νόμους προς την κατεύθυνση αυτή, ώστε να γίνει συνήθεια, να κάνει ποιό εύπεπτο τον τελικό νόμο που θέλει κάποια στιγμή να πετύχει.
*Αυτό δεν πρέπει απαραιτήτως να θεωρηθεί κακό, εάν ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τις θηριωδίες που έπραξαν στους δύο μεγάλους πολέμους, λαοί που τα γονίδιά τους και η κουλτούρα τους τους κάνει να εκτελούν χωρίς σκέψη και αντίρρηση κάθε άνωθεν νόμο ή διαταγή.
Τίποτα δεν είναι τέλειο, όλα έχουν προτερήματα και μειονεκτήματα.
Σε λιγότερο από 15 ημέρες μπαίνω αισίως στα 55.
Θα μου πείτε τί σας αφορά...
Το αναφέρω για να πώ στους νεώτερους, ότι η αλλαγή που έχω παρατηρησει στην νοοτροπία των Ελλήνων ως προς την αντιμετώπιση των ζώων τα τελευταια 40-50 χρόνια είναι πολύ μεγάλη κι ας μην μας φαίνεται η απο χρόνο εις χρόνου διαφοροποίησή της.
Σαφέστατα και έχουμε πολύ δρόμο μπροστα μας αλλά είναι και στο χέρι του κάθε ενός, να δώσει το παράδειγμα αλλά και την σοβαρή ενημέρωση στους γύρω μας.
Κατα την γνώμη μου θελει ιδιέταιρη προσοχή μην πέσουμε στην παγίδα της υιοθέτησης των ακραίων θέσεων που είναι της μόδας και του φανατισμού, διότι τότε θα έχουμε αντιθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα!
Εάν κάποιος κρίνει ότι είσαι ακραίος, δεν σε ακούει ούτε παραδειγματίζεται κάν΄ πολλές φορές δε, αντιδρά με τον ίδιο φανατισμό αντιθετα.
