Αυτο παει να πει προθυρα υστερίας και αφαγίας για μέρες από τη στενοχώρια μου. Και να τρέχω να φυλάω και τα σύνορα? Αουτς.... πρώτη φορα ειδα να χιονιζει εκει που μενω, να ξυπνάω σε κατάλευκο τοπιο... Μετά πηρα μεταγραφη για Θεσσ και θα εδινα τα πάντα για να εχω ενα σκυλι μαζι μου. Αλλά ο συγκατοικος αδερφός μου διαφωνουσε, οποτε εμεινα πισω καποια χρόνια στην αποκτηση σκύλου. Αν ειχα ομως την επιλογη να εχω τη σελ τότε, δεν το συζητάω καν. Ως και στο αμφιθέατρο θα την κουβαλουσα.
Σπουδες μακρια απο τον μικρο!
- Thread starter v95
- Ημερομηνία δημιουργίας
την τεταρτη φευγω και εγω απ το σπιτι για αρκετα μακρια (απο βολο παω ροδο)....οχι για σπουδες βεβαια...
την Joyce (προς το παρων τουλαχιστον) θα την αφισω πισω με τους δικους μου...η μικρη θα αντεξει μια χαρα μακρια μου... εγω δε ξερω αν θα αντεξω...
το δικο σου ειναι μια χαρα... εμενα ειναι 10κιλο και σε αεροπλανο στη καμπινα δε μπενει και σε κτελ νομιζω ειναι οριακα... εσυ ξερεις το χαρακτηρα του σκυλου σου,αν πιστευεις οτι θα ειναι οκ μακρια απ το χωρο του τοτε (εγω) θα το επερνα! πηγενε για αρχη μονος σου,να δεις το προγραμμα σου και ποσο μπορεις χωρις τη φατσα σου και βλεπεις!(βεβαια,και ποσο αντεχουν οι δικοι σου χωρις αυτον!)
την Joyce (προς το παρων τουλαχιστον) θα την αφισω πισω με τους δικους μου...η μικρη θα αντεξει μια χαρα μακρια μου... εγω δε ξερω αν θα αντεξω...
το δικο σου ειναι μια χαρα... εμενα ειναι 10κιλο και σε αεροπλανο στη καμπινα δε μπενει και σε κτελ νομιζω ειναι οριακα... εσυ ξερεις το χαρακτηρα του σκυλου σου,αν πιστευεις οτι θα ειναι οκ μακρια απ το χωρο του τοτε (εγω) θα το επερνα! πηγενε για αρχη μονος σου,να δεις το προγραμμα σου και ποσο μπορεις χωρις τη φατσα σου και βλεπεις!(βεβαια,και ποσο αντεχουν οι δικοι σου χωρις αυτον!)
ghelly θα βγω off topic αλλα πρεπει να επεμβω σαν κομοτηναιος!δεν ξερω για τα συνορα που λες αλλα η κομοτηνη ειναι ζωαρα για τους φοιτητες!και οπως λεει το ρητο οταν πας στην κομο φοιτητης κλαις 2 φορες..μια που πας και μια που τελειωνεις...
στο θεμα της κοπελας τωρα,κατεμε πηγαινε πρωτα μονη στο καινουργια πολη,προσαρμοσου,βρες την δουλιτσα που θες και μετα παιρνεις και τον μικρο σου!να μην ζοριστεις ουτε εσυ ουτε αυτος!
στο θεμα της κοπελας τωρα,κατεμε πηγαινε πρωτα μονη στο καινουργια πολη,προσαρμοσου,βρες την δουλιτσα που θες και μετα παιρνεις και τον μικρο σου!να μην ζοριστεις ουτε εσυ ουτε αυτος!
Έχοντας ζήσει με σκύλους και όταν ήμουν με την οικογένειά μου και ως φοιτήτρια αλλά και τώρα που τα φοιτητικά χρόνια έχουν περάσει προ πολλού θα σου πω το δικό μου σκεπτικό.
Η φοιτητική ζωή με ένα σκύλο δεν είναι πρόβλημα, αρκεί ο σκύλος να είναι στην πρώτες σου προτεραιότητες και να είσαι έτοιμη να χάσεις κάποια ταξίδια ή κάποιες εξόδους και κάποια καλά σπίτια αλλά και κάποιους φίλους για να αφιερώσεις χρόνο στο συγκάτοικο σου. Σίγουρα σαν φοιτήτρια θα έχεις περισσότερο χρόνο απο ότι ένας εργαζόμενος ή ακόμη χειρότερα ένας εργαζόμενος με παιδιά.
Όσον αφορά όμως το συγκεκριμμένο σκυλάκι πρέπει να σκεφτείς οτι δεν έχει μάθει να μένει μόνο του. Είναι 5 χρονών (αν δεν κάνω λάθος) και έχει συνηθίσει να ζει σε ένα γεμάτο σπίτι. Μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις μαζί σου καθώς και εγώ στην ηλικία σου βρέθηκα απέναντι σε ακριβώς αυτό το δίλημμα. Κατέληξα τότε στην απόφαση να φύγω μόνη μου και να αφήσω στην οικογένεια μου το τότε σκυλάκι μας. Η αγάπη που μου έδειχνε όποτε γυρνούσα με αποζημίωνε για όσο έλειπα. Αν το είχα πάρει μαζί μου θα ήταν μια εγωιστική απόφαση πιστεύω (πάντα μιλάω για εμένα).
Ως φοιτήτρια συνάντησα ένα υπέροχο αδεσποτάκι που υιοθέτησα και δε μετάνιωσα ούτε λεπτό για όσα στερήθηκα για να τον έχω μαζί μου. Αυτό έγινε όμως όταν είχα βρει τους ρυθμούς μου στη νέα μου πόλη.
Αν είσαι σίγουρη οτι το θέλεις μαζί σου πρώτα να εγκατασταθείς και να αφήσεις λίγους μηνες να περάσουν.
Καλή φοιτητική ζωή.... Σε ζηλεύω
Η φοιτητική ζωή με ένα σκύλο δεν είναι πρόβλημα, αρκεί ο σκύλος να είναι στην πρώτες σου προτεραιότητες και να είσαι έτοιμη να χάσεις κάποια ταξίδια ή κάποιες εξόδους και κάποια καλά σπίτια αλλά και κάποιους φίλους για να αφιερώσεις χρόνο στο συγκάτοικο σου. Σίγουρα σαν φοιτήτρια θα έχεις περισσότερο χρόνο απο ότι ένας εργαζόμενος ή ακόμη χειρότερα ένας εργαζόμενος με παιδιά.
Όσον αφορά όμως το συγκεκριμμένο σκυλάκι πρέπει να σκεφτείς οτι δεν έχει μάθει να μένει μόνο του. Είναι 5 χρονών (αν δεν κάνω λάθος) και έχει συνηθίσει να ζει σε ένα γεμάτο σπίτι. Μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις μαζί σου καθώς και εγώ στην ηλικία σου βρέθηκα απέναντι σε ακριβώς αυτό το δίλημμα. Κατέληξα τότε στην απόφαση να φύγω μόνη μου και να αφήσω στην οικογένεια μου το τότε σκυλάκι μας. Η αγάπη που μου έδειχνε όποτε γυρνούσα με αποζημίωνε για όσο έλειπα. Αν το είχα πάρει μαζί μου θα ήταν μια εγωιστική απόφαση πιστεύω (πάντα μιλάω για εμένα).
Ως φοιτήτρια συνάντησα ένα υπέροχο αδεσποτάκι που υιοθέτησα και δε μετάνιωσα ούτε λεπτό για όσα στερήθηκα για να τον έχω μαζί μου. Αυτό έγινε όμως όταν είχα βρει τους ρυθμούς μου στη νέα μου πόλη.
Αν είσαι σίγουρη οτι το θέλεις μαζί σου πρώτα να εγκατασταθείς και να αφήσεις λίγους μηνες να περάσουν.
Καλή φοιτητική ζωή.... Σε ζηλεύω
φυγε από την πατρα, 17χρονων πρωτη φορά από το σπιτι σου μακρυά, 13 ωρες διαδρομη και σου λέω εγώ
Ασχετα που μετά προσαρμοστηκα και δεν εφευγα από Ηχοδρομειο κλπ. Το πρωτο σοκ ειναι γερό οταν φεύγεις πρώτη φορά μακρυα από το σπιτι σου γιατι πλέον βρισκεσαι ξαφνικά με ευθύνες.
βγηκαμε εντελως οφ αλλα εφυγα απο την κομοτηνη στην ιεραπετρα κρητης στα 18 για σπουδες οποτε κατι ξερω και εγω!13 ωρες+9 καραβι βραδυ!και εντελως φιλικα η κομοτηνη των 15000 φοιτητων ειναι μανχαταν μπροστα στην ιεραπετρα των 200!ααα...καλοπερασες κοπελα μου στα ηχοδρομια!!φυγε από την πατρα, 17χρονων πρωτη φορά από το σπιτι σου μακρυά, 13 ωρες διαδρομη και σου λέω εγώ
δεν εχει σημασια που πας...μονο και μονο που φυγεις απο το σπιτι σου αρκει...οσο να΄ναι θελεις τον χρονο σου να προσαρμοστεις...ειναι λογικο!φυγε από την πατρα, 17χρονων πρωτη φορά από το σπιτι σου μακρυά, 13 ωρες διαδρομη και σου λέω εγώ
