Λίγα λόγια για μένα, τις επαφές μου με σκύλους, τις φοβίες μου και την αγάπη μου για τα πλάσματα που γίνονται οι σύντροφοι μας στην ζωή!
Είμαι 38 ετών και πότε δεν είχα σκύλο στην ζωή μου. Η πρώτη μου επαφή με σκύλους έγινε στην ηλικία των πέντε ετών όταν ήταν το πρώτο μου καλοκαίρι που πέρασα στο χωριό των γονιών με παππού και γιαγιά. Ο παππούς μου σαν αγροφυλακας είχε συντροφιά του μάλλον ένα κυνιγοσκυλάκι στις περιπολιες που έκανε στα βουνά και τα χωράφια. Πρέπει να ήταν μικρό σε ηλικία από όσο μπορώ να θυμάμαι και έπαιζα μαζί του τα απογεύματα που γυριζε από τις περιπολιες του. Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω από αυτήν την επαφή είναι όταν κάποια μέρα που είχα πάει μαζί με τον παππού μου και το κυνιγοσκυλάκι να κόψουμε ξύλα για τον χειμώνα που ερχόταν (βασικά εγώ να παίξω ηθελα) πήρα ένα τσεκούρι και πελεκουσα τα ξύλα ώσπου κάποια στιγμή χτύπησα το δάχτυλο μου και ήρθε το σκυλάκι και μου εγλειφε την πληγή!!! Δυστυχώς την επόμενη χρονιά το σκυλάκι δεν υπήρχε οπότε και η επαφή με τα σκυλιά έμεινε με αυτή την ζωντανή ανάμνηση αποτυπωμενη στο μυαλό μου.
Επόμενη επαφή ήταν όταν στην τελευταία τάξη του γυμνασίου ο πατέρας μου βρήκε ένα κουτάβι και το έφερε στο σπίτι όπου όμως το έβαλε στην ταράτσα, υποτίθεται ότι θα το φροντιζα εγώ και ο μικρότερος αδερφός μου αλλά τα παιδιά όταν δεν έχουν σωστή αντίληψη και υπόδειξη από τους γονείς το βλέπουν μόνο ως ένα παιχνίδι που τρέχει, γαβγιζει και κουνάει την ουρά του μόνο δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Έτσι λοιπόν ο πατέρας μου μετά 3 μήνες δυστηχως το άφησε κάπου το σκυλάκι και... δεν το ξαναείδα.
Τρίτη εμπειρία ήταν όταν ένα χρόνο μετά επιτέθηκε ένα αδέσποτο στον μικρότερο αδερφό μου χωρίς να τον δαγκωσει αλλά και μόνο από το γαβγησμα τρόμαξα τόσο που πλέον όπου έβλεπα σκύλο τα απεφευγα είτε ήταν αδέσποτα είτε όχι.
Και ερχόμαστε τώρα στην ηλικία των 34 ετών όπου ο πεθερος μου βρίσκει ένα Cairn terrier και υιοθέτησε αφού φρόντισε να ψάξει για τον αν ανήκει σε κάποιον για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς αποτέλεσμα. Κάθε φορά λοιπόν που πήγαινα σπίτι τους ο Roky όλο χαρές και ερχόταν για χαδια και παιχνίδι αλλά εγώ μαγκωμενος. Φέτος λοιπόν μετά από ένα μήνα διακοπές και συγκατοικησης με τον πεθερο μου, τον Roky , την γυναίκα μου, και την 15 μηνών κόρη μου, η οποία τρελαίνεται για τον Roky και αυτός για αυτήν άρχισα και εγώ να εξοικιωνομαι μαζί του, να παίζω, να τον χαιδευω και να του μαγειρεύω, όπως στην μικρή μου κόρη και στο τέλος να αγαπησω!
Στο μέλλον είμαι σίγουρος ότι θα πάρω και εγώ ένα σκύλο και έχω αρχίσει να διαβάζω το forum με πολύ προσοχή έτσι όταν φτάσει η στιγμή που θα με διαλέξει ένα σκύλος να είμαι έτοιμος να του φερθω όπως του πρέπει!!! Συγνώμη για το σεντόνι και καλώς σας βρήκα.
Είμαι 38 ετών και πότε δεν είχα σκύλο στην ζωή μου. Η πρώτη μου επαφή με σκύλους έγινε στην ηλικία των πέντε ετών όταν ήταν το πρώτο μου καλοκαίρι που πέρασα στο χωριό των γονιών με παππού και γιαγιά. Ο παππούς μου σαν αγροφυλακας είχε συντροφιά του μάλλον ένα κυνιγοσκυλάκι στις περιπολιες που έκανε στα βουνά και τα χωράφια. Πρέπει να ήταν μικρό σε ηλικία από όσο μπορώ να θυμάμαι και έπαιζα μαζί του τα απογεύματα που γυριζε από τις περιπολιες του. Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω από αυτήν την επαφή είναι όταν κάποια μέρα που είχα πάει μαζί με τον παππού μου και το κυνιγοσκυλάκι να κόψουμε ξύλα για τον χειμώνα που ερχόταν (βασικά εγώ να παίξω ηθελα) πήρα ένα τσεκούρι και πελεκουσα τα ξύλα ώσπου κάποια στιγμή χτύπησα το δάχτυλο μου και ήρθε το σκυλάκι και μου εγλειφε την πληγή!!! Δυστυχώς την επόμενη χρονιά το σκυλάκι δεν υπήρχε οπότε και η επαφή με τα σκυλιά έμεινε με αυτή την ζωντανή ανάμνηση αποτυπωμενη στο μυαλό μου.
Επόμενη επαφή ήταν όταν στην τελευταία τάξη του γυμνασίου ο πατέρας μου βρήκε ένα κουτάβι και το έφερε στο σπίτι όπου όμως το έβαλε στην ταράτσα, υποτίθεται ότι θα το φροντιζα εγώ και ο μικρότερος αδερφός μου αλλά τα παιδιά όταν δεν έχουν σωστή αντίληψη και υπόδειξη από τους γονείς το βλέπουν μόνο ως ένα παιχνίδι που τρέχει, γαβγιζει και κουνάει την ουρά του μόνο δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Έτσι λοιπόν ο πατέρας μου μετά 3 μήνες δυστηχως το άφησε κάπου το σκυλάκι και... δεν το ξαναείδα.
Τρίτη εμπειρία ήταν όταν ένα χρόνο μετά επιτέθηκε ένα αδέσποτο στον μικρότερο αδερφό μου χωρίς να τον δαγκωσει αλλά και μόνο από το γαβγησμα τρόμαξα τόσο που πλέον όπου έβλεπα σκύλο τα απεφευγα είτε ήταν αδέσποτα είτε όχι.
Και ερχόμαστε τώρα στην ηλικία των 34 ετών όπου ο πεθερος μου βρίσκει ένα Cairn terrier και υιοθέτησε αφού φρόντισε να ψάξει για τον αν ανήκει σε κάποιον για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς αποτέλεσμα. Κάθε φορά λοιπόν που πήγαινα σπίτι τους ο Roky όλο χαρές και ερχόταν για χαδια και παιχνίδι αλλά εγώ μαγκωμενος. Φέτος λοιπόν μετά από ένα μήνα διακοπές και συγκατοικησης με τον πεθερο μου, τον Roky , την γυναίκα μου, και την 15 μηνών κόρη μου, η οποία τρελαίνεται για τον Roky και αυτός για αυτήν άρχισα και εγώ να εξοικιωνομαι μαζί του, να παίζω, να τον χαιδευω και να του μαγειρεύω, όπως στην μικρή μου κόρη και στο τέλος να αγαπησω!
Στο μέλλον είμαι σίγουρος ότι θα πάρω και εγώ ένα σκύλο και έχω αρχίσει να διαβάζω το forum με πολύ προσοχή έτσι όταν φτάσει η στιγμή που θα με διαλέξει ένα σκύλος να είμαι έτοιμος να του φερθω όπως του πρέπει!!! Συγνώμη για το σεντόνι και καλώς σας βρήκα.
