@Amaliaz προσωπικά η συμμετοχή σε έκθεση μου είναι αδιάφορο. Ούτε θα διάλεγα γονείς με κριτήριο πόσα cac έχουν. Μου αρκεί 1-2 ώστε να ξέρω ότι κάποιοι με περισσότερες γνώσεις από μένα χαρακτήρισε το συγκεκριμένο σκυλί μορφολογικά ως "καλό" πρότυπο.
Η μία αδερφούλα της Σιένα έχει πάει ήδη σε 4 εκθέσεις. Εγώ ουδέποτε σκέφτηκα να συμμετάσχω.
Τα κριτήρια μου ήταν πρωτίστως υγεία γιατί άκουγα διάφορα από πολλούς που δεν μπορούσα να τα δεχτώ. Φράσης όπως "Ααα, cherry eye έβγαλε και ο δικός μου. Σχεδόν όλα το παθαίνουν". Φίλος του κολλητού μου έχει ένα "cane corso" που δεν μπορεί να περπατήσει, είναι 5χρονων.
Μετά ήταν καθαρά ταμπεραμέντου. Κι εδώ δεν το κρύβω ότι αγχωνομουν. Γιατί και πάλι βλέποντας σκυλιά άλλων δυστυχώς απογοητευομουν. Ξέρετε πόσες φορές άκουσα να μου λένε άτομα με αυτή την φυλή... "Τι φύλακας μωρέ; Μόλις χτυπήσει κουδούνι πηγαίνει για χάδια να γνωρίσει τον επισκέπτη" ή "Μη το βλέπεις έτσι, ένα κιχ ακούει και τρέχει στα πόδια μου".
Το σκυλί μπήκε στην ζωή μας ως φύλακας. Το ότι η συμβίωση μαζί του δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε τον αρχικό λόγο που θέλαμε την συγκεκριμένη φυλή. Αρέσει δεν αρέσει είναι σκύλος που ανοίκει σε ομάδα εργασίας. Έτσι πρέπει να εκτρέφεται.
Πριν μια βδομάδα γύρισα από ταξίδι. Ήταν 5:45 το πρωί που έβαζα τα κλειδιά στην πόρτα να ανοίξω. Η κουταβα δεν έχει συνηθίσει τέτοια ώρα να ανοίγει η πόρτα. Ακουγόταν ένα βαρύ γρυλισμα πίσω από την πόρτα, το ύπουλο χωρίς γαύγισμα. Αφού άνοιξα σιγά σιγά άργησε να με καταλάβει και ξεκίνησε να κάνει το κατσίκι. Η γυναίκα να έχει σηκωθεί από το βαθύ ύπνο και να την χαϊδεύει "μπράβο Σιενιτα μου, μπράβο κορίτσι μου". Έπρεπε να περιμένω κάνα λεπτό για να με καλωσορίσει
Δεν θέλαμε ένα απλά ωραίο cane corso, θέλαμε όλο το πακέτο. Οπότε όσο γίνεται προσπαθείς να μη αφήσεις κάποια πράγματα στην τύχη.
Η μία αδερφούλα της Σιένα έχει πάει ήδη σε 4 εκθέσεις. Εγώ ουδέποτε σκέφτηκα να συμμετάσχω.
Τα κριτήρια μου ήταν πρωτίστως υγεία γιατί άκουγα διάφορα από πολλούς που δεν μπορούσα να τα δεχτώ. Φράσης όπως "Ααα, cherry eye έβγαλε και ο δικός μου. Σχεδόν όλα το παθαίνουν". Φίλος του κολλητού μου έχει ένα "cane corso" που δεν μπορεί να περπατήσει, είναι 5χρονων.
Μετά ήταν καθαρά ταμπεραμέντου. Κι εδώ δεν το κρύβω ότι αγχωνομουν. Γιατί και πάλι βλέποντας σκυλιά άλλων δυστυχώς απογοητευομουν. Ξέρετε πόσες φορές άκουσα να μου λένε άτομα με αυτή την φυλή... "Τι φύλακας μωρέ; Μόλις χτυπήσει κουδούνι πηγαίνει για χάδια να γνωρίσει τον επισκέπτη" ή "Μη το βλέπεις έτσι, ένα κιχ ακούει και τρέχει στα πόδια μου".
Το σκυλί μπήκε στην ζωή μας ως φύλακας. Το ότι η συμβίωση μαζί του δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε τον αρχικό λόγο που θέλαμε την συγκεκριμένη φυλή. Αρέσει δεν αρέσει είναι σκύλος που ανοίκει σε ομάδα εργασίας. Έτσι πρέπει να εκτρέφεται.
Πριν μια βδομάδα γύρισα από ταξίδι. Ήταν 5:45 το πρωί που έβαζα τα κλειδιά στην πόρτα να ανοίξω. Η κουταβα δεν έχει συνηθίσει τέτοια ώρα να ανοίγει η πόρτα. Ακουγόταν ένα βαρύ γρυλισμα πίσω από την πόρτα, το ύπουλο χωρίς γαύγισμα. Αφού άνοιξα σιγά σιγά άργησε να με καταλάβει και ξεκίνησε να κάνει το κατσίκι. Η γυναίκα να έχει σηκωθεί από το βαθύ ύπνο και να την χαϊδεύει "μπράβο Σιενιτα μου, μπράβο κορίτσι μου". Έπρεπε να περιμένω κάνα λεπτό για να με καλωσορίσει
Δεν θέλαμε ένα απλά ωραίο cane corso, θέλαμε όλο το πακέτο. Οπότε όσο γίνεται προσπαθείς να μη αφήσεις κάποια πράγματα στην τύχη.