Φόλες που μπορεί να ρίξει κάποιο άρρωστο μυαλό, αστυνομία άμα κάνει φασαρία, δεν παρακολουθείς τι μπορεί να βρει να φάει, σκνίπες που φέρνουν καλαζάρ, μεγαλύτερη έκθεση σε τσιμπούρια και ψύλλους (αμπούλες κλπ δεν χαρίζουν 100% προστασία), ίσως να μη μάθεις να διαβάζεις καλά το σκύλο με αποτέλεσμα να χάσεις κάποιο αρχικό σύμπτωμα ασθένειας, μπορεί να το σκάσει άμα μυρίσει, δει, ακούσει κάτι ή άμα μυρίσει θηλυκιά σε οίστρο (αν είναι αρσενικό) ή να μπουκάρει αρσενικός όταν είναι σε οίστρο (άμα είναι θηλυκιά - πολλά τον πρώτο οίστρο ούτε που τον καταλαβαίνεις). Δεν θα αναφερθώ στο ενδεχόμενο να αρχίσει να έχει όλο και λιγότερη ανθρώπινη παρουσία γιατί είναι καθαρά στον άνθρωπο, τα υπόλοιπα όμως είναι συνέπειες που δεν έχουν σχέση με την ανθρώπινη επαφή.
Η θέση του σκύλου είναι μέσα στο σπίτι, κατ εμέ, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Όσοι έχουμε το σκύλο μας μέσα στο σπίτι δεν έχει σχέση με το αν το θεωρούμε ίσο μέλος αλλά με το ότι το θεωρούμε μέλος της οικογένειάς μας και με ότι αναγνωρίζουμε την ανάγκη του να είναι με την αγέλη του. Δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω ένα σκύλο κλεισμένο σε έναν κήπο και εγώ να κάθομαι μέσα, με το σκύλο να ρίχνει ματιές στο σπίτι αποζητώντας όχι τον καναπέ, αλλά εμένα. Πραγματικά απορώ ποιοι εκπαιδευτές υποστηρίζουν ότι η θέση του σκύλου είναι έξω.
Όσον αφορά στην παραμονή μέσα στο σπίτι, το crate είναι αρχικά για το πρώτο διάστημα. Τα περισσότερα σκυλιά μαθαίνουν να μένουν μια χαρά ήσυχα και εκτός αυτού. Όσα μένουν στο crate το θεωρούν φωλιά τους, και σε αυτή την περίπτωση χίλιες φορές να μην έχει 100 τμ δικά του ελεύθερα παρά να μπει στους κινδύνους που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο, ειδικά όταν κάποιοι από αυτούς πολλαπλασιάζονται όταν μένουν μόνα τους έξω.
