Προσδόκιμο ζωής

[stamatia]

Με αφορμή το νέο μέλος Nubia και τον σκύλο της θα ήθελα να σας ρωτήσω αν θα μπαίνατε στην διαδικασία να αποκτήσετε εναν σκύλο με χαμηλό προσδόκιμο ζωής, όσο και να σας άρεσε η φυλή ? Εγώ πάντως θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ. Εδώ ο δικός μου τον Ιούνιο θα γίνει 5 ετών και δεν έχω καταλάβει καλά - καλά πώς πέρασαν κιόλας 5 χρόνια. Και μόνο με την ιδέα οτι σε ενα χρόνο μπορεί να μην τον είχα πια κάτι παθαίνω. Σίγουρα μπορεί να χάσουμε τα σκυλιά μας απο κάποια πάθηση πολύ νωρίτερα αλλά νομίζω οτι όλοι τα αποκτούμε για να περάσουμε μαζί τους αρκετά χρόνια. Το να αποκτήσω εναν σκύλο γνωρίζοντας οτι θα τον έχω μόνο 6-7 έτη μου φαίνεται πολύ ψυχοφθόρο. Τι λέτε ?

 

[johnk]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα, σε ένα βροχερό - μουντό απόγευμα...

"Τσίμπησα" αμέσως, μιάς και, μετά το Ορεινό Ποιμενικό Βέρνης, στην αμέσως επόμενη ...κλάση προσδίκιμου ζωής βρίσκεται η δική "μου" φυλή (bullmastiff), δηλαδή 8-10 χρόνια!
Αφού, λοιπόν, επισημάνω ότι ένα γνωστό μου bullmastiff πέθανε τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, σε ηλικία 11,5 ετών, από πολυετή καρκίνο (που επισημάνθηκε για πρώτη φορά όταν ο σκύλος ήταν 6,5 ετών) και, αν δεν ήταν τόσο επιθετική η αρρώστια, θα μπορούσε άνετα να ζήσει για 1-2 χρόνια ακόμα, προχωρώ...

Η προηγούμενη, μακαρίτισα πλέον, σκυλίτσα μου ήταν ένα ημίαιμο που είχε μέσα του (πολύ) αίμα από collie, από χάσκι, και, ίσως και από Γερμανικό Ποιμενικό, οπότε είχε όλα τα ...τυπικά προσόντα να ζήσει για περισσότερα από 12 χρόνια... Ετσι το είχαμε πιστέψει κι εμείς. Αλλά, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει... Ετσι, η Νίνα μας έφυγε στα 5 χρόνια της, από νεφρική ανεπάρκεια...
Ταυτόχρονα, στη γειτονιά μου υπάρχουν 2 αδέσποτες σκυλίτσες περίπου 13 ετών, που τις φροντίζουμε 2-3 οικογένειες (και έχουμε κατορθώσει οι υπόλοιποι να τις ...ανέχονται και να τις θεωρούν μασκώτ και γούρι της γειτονιάς). 13 ετών, σε πραγματικά άψογη κατάσταση υγείας και εμφάνισης... Απλά, φροντίζουμε το φαγητό που τους δίνουμε να είναι σχετικά μαλακό, ή σε κοματάκια, ώστε να μην βάζουν τα κουρασμένα δόντια τους σε δοκιμασία...

Εν τω μεταξύ και για αρκετά χρόνια, εγώ μελετούσα 5-6 φυλές που μου αρέσουν πολύ και, μάλιστα, έχοντας υπόψη το προσδόκιμο ζωής του bullmastiff, αλλά και τα υπόλοιπα που δεν απέχουν πάρα πολύ (όλα μεγαλόσωμες φυλές). Ετσι, όταν αντικρύσαμε τη Μόκα, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!
Το ξέρουμε ότι η σκύλα μας θα ζήσει λίγα χρόνια και φροντίζουμε να παρακολουθούμε στενά την υγεία της, ώστε αυτά τα χρόνια να είναι καλά...
Από 'κει και πέρα, προσπαθούμε να χαιρόμαστε τη συντροφιά και την αγάπη της, σαν να επρόκειτο να ζήσει για απροσδιόριστο χρόνο...

Το θέμα είναι και λιγάκι φιλοσοφικό. Ολοι ξέρουμε πως οι μικρόσωμες φυλές (σε γενικές γραμμές) ζουν αρκετά χρόνια, ενώ οι μεγαλόσωμες ζουν λιγότερο. Αλλά, όλοι όσοι αγαπάμε τα σκυλιά, θα ζήσουμε τον πόνο της απώλειας του πιστού συντρόφου μας, για παραπάνω από μία φορά, κανείς δεν ξεφεύγει από τον κανόνα, εφόσον τα πράγματα έρθουν "φυσιολογικά" για την δική μας υγεία - ζωή.

Προσωπικά, οι φυλές που μου αρέσουν πολύ είναι όλες μεγαλόσωμες. Καμιά φορά λέω ότι όταν γεράσω και δεν έχω πια δυνάμεις, θα υιοθετήσω ένα μικρόσωμο σκυλάκι, π.χ. ένα yorkie. Αλλά αυτό μπορεί να ζήσει περισσότερο από σένα, μου λένε. Εχω σκεφτεί και γι' αυτό: Θα υιοθετήσω ένα ηλικιωμένο μικρόσωμο σκυλάκι...

Που θέλω να καταλήξω, έστω λίγο άναρχα?
Υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερη ή λιγότερη ματαιοδοξία (ή εγωκεντρισμό, αν θέλετε).
Η πρώτη κατηγορία δεν μπορεί να διανοηθεί πόσο μεγάλη στεναχώρια θα τραβήξει ο ιδιοκτήτης, όταν το σκυλάκι φύγει...
Η δεύτερη κατηγορία δεν μπορεί να διανοηθεί πως και υπό ποιές συνθήκες μπορεί να ζήσει το σκυλάκι, εάν ο ιδιοκτήτης φύγει πρώτος...

 

[Nubia]

"Two years a puppy, two years an adolescent, two years a healthy adult...anything after that is a gift"
Δυστυχως αυτο λενε οι ξενοι για τα Βερνης... Εμεις πηραμε την αποφαση και ξεραμε οτι υπαγραψαμε συμβολαιο με τη θλιψη! Δεν θελω να σκεφτομαι το τελος της, εφτασε 2 χρονων και νιωθω οτι μολις χθες πηρα αγκαλια εκεινο το μαυρο μαλλιαρο αρκουδι για πρωτη φορα.... Την αγαπαμε απιστευτα κ το μονο που μπορει να κανει καποιος ειναι να απολαμβανει την καθε μερα μαζι της και να ελπιζει οτι το δικο του Bernese θα ειναι αυτο που θα σπασει ολα τα ρεκορ.....

 

[Berna]

Ναι. Μάλλον γιατί θέλω να το βλέπω ρομαντικά και σκέφτομαι "στατιστικές είναι". Μια γνωστή είχε πάρει λάμπραντορ από γνωστό εκτροφείο της Κροατίας, το οποίο στα 4 χρόνια του έπαθε καρκίνο και στα 6 το κάνανε ευθανασία (ο καρκίνος δεν θεωρείται συχνό πρόβλημα στα λάμπραντορ). Τώρα έχει 2 Βέρνης (7 και 5 ετών), μια φυλή που έχει πρόβλημα με καρκίνο, και τα δύο είναι μια χαρά (χτύπα ξύλο). Καμιά φορά δεν ξέρεις.

 

[johnk]

"Two years a puppy, two years an adolescent, two years a healthy adult...anything after that is a gift"...

...το μονο που μπορει να κανει καποιος ειναι να απολαμβανει την καθε μερα μαζι της και να ελπιζει οτι το δικο του Bernese θα ειναι αυτο που θα σπασει ολα τα ρεκορ.....

Είναι ακριβώς έτσι, όπως τα λες!
Και ο μόνος λόγος που ανέφερα για το bullmastiff, που πέθανε στα 11,5 χρόνια του (!!!), από μακρόχρονη ασθένεια, είναι για να δώσω κουράγιο και χαμόγελο στον ...εαυτό μου και στους λοιπούς φίλους "bullmastiffάδες", αλλά και σε όλους τους φίλους που έχουν μία από τις γιγαντόσωμες φυλές αυτές...

Υ.Γ. Εμείς δεν είμαστε καθόλου μελαγχολικοί και δεν νιώθουμε, ούτε για μιά στιγμή, ότι υπογράψαμε το συμβόλαιο που περιγράφεις... Με τον τρόπο αυτόν, η Μόκα εισπράττει όση θετική ενέργεια είναι δυνατόν, μέσα από τη χαρά μας...

 

[yasemin]

Αντε για να σας φτιαξω το κεφι!!Η μολοσσινα ενος φιλου εφυγε στα 15 της,απλα δεν ξυπνησε.

Μεγαλο θεμα αλλα και τι να κανουμε?Να μην τα παιρνουμε επειδη οι στατιστικες λενε οτι φευγουν νωρις?
Ακομα μετανιωνω για το κουταβι leonberger που το εξχα σχεδον στα χερια μου και δεν το πηρα γιατι ακουσα για τα προβληματα της φυλης και το μικρο προσδοκιμο ζωης,σημερα το τοτε κουταβι ειναι 12 και ακομα ζει και βασιλευει.

 

[choco-paido]

εγώ πάλι είμαι της άποψης: ''μην σου τύχει!''.δεν μπήκα τόσο πολύ στην διαδικασία να ψάξω τι ράτσα σκύλου θα πάρω.πέρναγα από ένα πετσοπ και όπως πάντα χάζευα τα ζωάκια!πρόσεξα ένα μικρό,καφέ κουταβάκι μόνο του,το πλησίασα και μόλις με κοίταξε το λάτρεψα!μετά μπήκα στην διαδικασία,να ψάξω,να ρωτήσω,να μάθω για τα πίνσερ και ακόμα μαθαίνω! Σίγουρα αν ψάξω περισσότερο κάτι αρνητικό θα βρω,οπότε δεν μπαίνω στην διαδικασία....Γερό να είναι και ότι και να του τύχει θα το αντιμετωπίσω!

 

[johnk]

...Ακομα μετανιωνω για το κουταβι leonberger που το εξχα σχεδον στα χερια μου ...

Και μιλάμε για μία από τις υπέροχες φυλές !!!

 

[io maria]

Για μένα δεν εχει τοσο μεγάλη σημασια το προσδοκιμο της ζωης. Είναι πιο σημαντικό η ποιότητα του χρόνου που θα περασεις με τον σκύλο σου παρά η ποσοτητα. Ναι σίγουρα οσο περισσοτερο τοσο καλυτερο αλλα ποτε δεν σταθηκα σε κατι τοσο ρευστο οσο ο χρονος για την επιλογη μου.
Λατρευω τα γαλλικα και ας μην ζουν 15 χρονια. Λατρευω την φατσα που εχει μπει εδω και λιγο καιρο στην ζωη μου και ας ειναι ηδη 8 χρονων αρα εχω περιπου μια 5ετια για να την χαρω.
Κοιταω να φροντιζω την υγεια μου και την υγεια του σκυλου μου για να περασουμε οσο περισσοτερο καιρο μαζι γινεται αλλα κανεις δεν μπορει να μας εγγυηθει το ποσο θα ειναι αυτο.

 

[samsok]

εμενα παλι ,αν και νεος,θα με απασχολουσε περισσοτερο τι θα γινει ο σκυλος αν εγω παθω κατι και οχι το αντιθετο.Πονος ναι αλλα τον ξεπερνας καποια στιγμη και προχωρας ξεροντας οτι εκανες τα παντα για να εχει μια χαρουμενη ζωη ΔΙΠΛΑ σου και οτι διπλα σου εμεινε μεχρι την τελευταια του στιγμη.

 

[Ricos]

Πριν 3 χρονια περιπου εχασα τον πρωτο μου σκυλο ο οποιος ηταν μαζι μου 11 χρονια. Η απωλεια του ηταν τεραστια και πραγματικα υπαρχουν μερες που τον σκεφτομαι και στεναχωριεμαι ακομα, αλλα πλεον μετα την πρωτη κρυαδα δεν θα ειναι ετσι για τον τωρινο μου σκυλο και για τους επομενους που θα ακολουθησουν μετα. Σιγουρα θα στεναχωρηθω πολυ αλλα θα ειναι κατι το οποιο το εχω βιωσει στο παρελθον και θα το αντιμετωπισω πιο ευκολα απο την πρωτη φορα!
Για αυτο και δεν υπολογισα καθολου τον μεσο ορο ζωης της φυλης που διαλεξα!

 

[Alexia]

Πάντως για οποιαδήποτε φυλή θα έκανα έρευνα να δω σε τι ηλικία φύγανε οι πρόγονοι του σκύλου που με ενδιαφέρει. Τελευταία όλο και περισσότεροι όμιλοι δημοσιεύουν στην ιστοσελίδα τους τα "γέρικα" σκυλιά. Ο όμιλος των Berner Sennenhund της Ολλανδίας πχ έχει μια λιστα με 30 σκυλιά, τα πιο γέρικα είναι γεννημένα: 20/10/97, 28/10/97, 27/05/98, 18/06/98, 24/08/98, ... (update: 23/01/2011)

 

[Veronica]

Δυσκολεύομαι να σκεφτώ καν την απώλεια. Οταν πάει το μάτι μου στα χρόνια ζωής, βουρκώνω. Ευχομαι μόνο όταν φύγουν απο τη ζωή να είναι χαρουμενα και να σκέφτονται ότι καλοπέρασαν μαζί μας και με τα παιδιά μας.

 

[skylakos]

Γνωρισα ενα τυπο πριν κανενα χρονο,που εχει μολοσσο 12 χρονια,του μαγειρευει δικο του φαγητο καθημερινα και το σκυλι κινειται σα κουταβι...

 

[johnk]

Αρη,

νομίζω ότι θα οδηγηθούμε σε νέο θέμα, αν συνεχίσω...
τι λένε οι υπόλοιποι moderators?

 

[harryf3]

Ελα, μετεφερε τα φιλε! Μιλαμε για υγεια!!

 

[kopritis]

Αρη,

νομίζω ότι θα οδηγηθούμε σε νέο θέμα, αν συνεχίσω...
τι λένε οι υπόλοιποι moderators?

Είτε το κάνεις είτε δεν το κάνεις, κάποιος θα γκρινιάζει, οπότε κάνε ότι καταλαβαίνεις....
εγώ βγήκα ήδη off από το παρόν θέμα, οπότε με βολεύει να μεταφερθούν....

 

[johnk]

Ορισμένα μηνύματα μεταφέρθηκαν στο θέμα:

"Διατροφή & Ασκηση" --> "Προσδόκιμο Ζωής & Διατροφή..."

Ευχαριστούμε

 

[Dr.Zhivago]

Πάντως για οποιαδήποτε φυλή θα έκανα έρευνα να δω σε τι ηλικία φύγανε οι πρόγονοι του σκύλου που με ενδιαφέρει. Τελευταία όλο και περισσότεροι όμιλοι δημοσιεύουν στην ιστοσελίδα τους τα "γέρικα" σκυλιά. Ο όμιλος των Berner Sennenhund της Ολλανδίας πχ έχει μια λιστα με 30 σκυλιά, τα πιο γέρικα είναι γεννημένα: 20/10/97, 28/10/97, 27/05/98, 18/06/98, 24/08/98, ... (update: 23/01/2011)

Συμφωνώ!

Είναι αρκετοί η σοβαροί εκτροφείς που έχουν ανεβάσει πολύ το προσδόκιμο ζωής των σκύλων τους. ΔΕΝ παίζει μόνο η φυλή ρόλο λοιπόν, σημασία έχει και ο εκτροφέας και το συγκεκριμένο pedigree.

Έτσι η δική μου η απάντηση είναι "Ναι, θα έπερνα σκύλο φυλής με χαμηλό προσδόκιμο ζωής, αλλά ΜΟΝΟ από εκτροφείο με στατιστικά υψηλό προσδόκιμο."

 

[milk takis]

Συμφωνώ!

Είναι αρκετοί η σοβαροί εκτροφείς που έχουν ανεβάσει πολύ το προσδόκιμο ζωής των σκύλων τους. ΔΕΝ παίζει μόνο η φυλή ρόλο λοιπόν, σημασία έχει και ο εκτροφέας και το συγκεκριμένο pedigree.

Έτσι η δική μου η απάντηση είναι "Ναι, θα έπερνα σκύλο φυλής με χαμηλό προσδόκιμο ζωής, αλλά ΜΟΝΟ από εκτροφείο με στατιστικά υψηλό προσδόκιμο."

Ειδα τωρα το συγκεκριμενο θεμα και συμφωνω με την προλαλησασα zhivago.Και επισης 7-10 χρονια δεν ειναι και λιγα,βεβαια οταν θα παρεις σκυλο θα τον θελεις μια ζωη.Το θεμα ειναι να ζησει ευτυχισμενος κοντα μας.Εγω καποια στιγμη θα ηθελα να αποκτησω εναν IRISH WOLFHOUND με προσδοκιμο ζωης 7-9 χρονια.Ομως μιλωντας με εκτροφεις εξωτερικου μου ειπαν οτι ειχαν σκυλους που ζησαν και 12 και 13 χρονια.Oποτε ολα ειναι θεμα καλης ζωης και τυχης..