Έχω πολύ καιρό να συμμετάσχω σε συζητήσεις..κι αυτό γίνεται γιατί σας ζηλεύω καλοπροαίτετα που έχετε σκυλιά με ό,τι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται.
Ο λόγος που ανοίγω αυτό το θέμα λοιπόν. Τυχαία και κουβέντα στην κουβέντα το αγόρι μου, τον Άλεξ κι εγώ φτάσαμε σε μια πολύ σοβαρή αντίθεση που με κάνει να ξανασκέφτομαι την απόκτηση σκύλου.
Απ'όσο είχαμε συζητήσει ο σκύλος θα ήταν κοινή απόφαση, οι υποχρεώσεις απέναντί του μοιρασμένες στα δύο, όπως φυσικά και η συμπεριφορά μας προς εκπαίδευσή του. Γι' αυτό και του είπα ότι πριν αποκτήσουμε σκύλο θα πρέπει να διαβάσει κι αυτός κάποια πράγματα, όπως έχω διαβάσει κι εγώ τόσο καιρό που είμαι μέλος εδώ.
Πάνω στο νεύρα του όμως σχετικά με μια συζήτηση που ξεκίνησε από το πόσο λάθος εκπαιδεύτηκε και μεγάλωσε το λυκόσκυλό του και ίσως λίγο τσατισμένος που του έλεγα ότι το σκυλί του δεν είναι καλά έτσι όπως ζει τώρα, καταλήξαμε να μιλάμε για το μελλοντικό κουτάβι και έφτασε να μου πει ότι "Αν έχω να πληρώσω τη δόση για το αυτοκίνητο κι ο σκύλος έχει πρόβλημα υγείας, θα τα δώσω για το αυτοκίνητο γιατί αν χρωστάω θα καταλήξω φυλακή".
Όταν το άκουσα αυτό έβαλα τα κλάμματα, όχι για την άποψη που είχε, αλλά γιατί κατάλαβα ότι ο Άλεξ δεν είναι έτοιμος ακόμα για σκύλο. Όταν ηρεμήσαμε και οι δύο, του εξήγησα ότι για μένα ο σκύλος θα είναι μέλος της οικογένειάς μας, η υγεία του θα είναι πάνω απ'όλα τα υλικά πράγματα (όπως είναι και η δική μας υγεία) και δε θέλω να πάρουμε σκύλο αν δεν έχουμε και οι δύο τις ίδες προτεραιότητες. Μιλάμε για μια ψυχή over here!
Δεν τον κατηγορώ ότι είναι αναίσθητος, απλά κατάλαβα ότι δεν είμαστε έτοιμοι σαν ζευγάρι να προχωρήσουμε σ' αυτήν την κίνηση. Έχουμε διαφορετικές απόψεις ως προς αυτό το θέμα. Ευτυχώς αυτή η συζήτηση έγινε πριν κάνουμε κίνηση για αγορά, οπότε γλιτώσαμε από πολλά μελλοντικά προβλήματα.
Εγώ ξεκαθάρισα ότι κάποια στιγμή (ειδικά τώρα που βρήκα και δουλειά) θα πάρω σκύλο κι ας είναι ολοκληρωτικά δική μου υποχρέωση. Κι ο Άλεξ θέλει, αλλά δε βιάζεται. Πιστεύει ότι προέχουν άλλα πράγματα πρώτα και το δέχομαι.
Απλά κάθε φορά που συναντάω ένα σκυλί στο δρόμο με τον ιδιοκτήτη του ζηλεύω άπειρα. Μόλις χθες είδα έναν κύριο με το BT του στην πλατεία Ν.Σμύρνης και πήγα από το πουθενά να το αγκαλιάσω και μετά είχα ταχυπαλμία από τη χαρά μου. Δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω αυτό παρά ως απεγνωσμένη προσπάθεια να γίνω σκυλομάνα
Αυτά είχα να σας πω, έβγαλα τον πόνο μου και ηρέμησα.
Ο λόγος που ανοίγω αυτό το θέμα λοιπόν. Τυχαία και κουβέντα στην κουβέντα το αγόρι μου, τον Άλεξ κι εγώ φτάσαμε σε μια πολύ σοβαρή αντίθεση που με κάνει να ξανασκέφτομαι την απόκτηση σκύλου.
Απ'όσο είχαμε συζητήσει ο σκύλος θα ήταν κοινή απόφαση, οι υποχρεώσεις απέναντί του μοιρασμένες στα δύο, όπως φυσικά και η συμπεριφορά μας προς εκπαίδευσή του. Γι' αυτό και του είπα ότι πριν αποκτήσουμε σκύλο θα πρέπει να διαβάσει κι αυτός κάποια πράγματα, όπως έχω διαβάσει κι εγώ τόσο καιρό που είμαι μέλος εδώ.
Πάνω στο νεύρα του όμως σχετικά με μια συζήτηση που ξεκίνησε από το πόσο λάθος εκπαιδεύτηκε και μεγάλωσε το λυκόσκυλό του και ίσως λίγο τσατισμένος που του έλεγα ότι το σκυλί του δεν είναι καλά έτσι όπως ζει τώρα, καταλήξαμε να μιλάμε για το μελλοντικό κουτάβι και έφτασε να μου πει ότι "Αν έχω να πληρώσω τη δόση για το αυτοκίνητο κι ο σκύλος έχει πρόβλημα υγείας, θα τα δώσω για το αυτοκίνητο γιατί αν χρωστάω θα καταλήξω φυλακή".
Όταν το άκουσα αυτό έβαλα τα κλάμματα, όχι για την άποψη που είχε, αλλά γιατί κατάλαβα ότι ο Άλεξ δεν είναι έτοιμος ακόμα για σκύλο. Όταν ηρεμήσαμε και οι δύο, του εξήγησα ότι για μένα ο σκύλος θα είναι μέλος της οικογένειάς μας, η υγεία του θα είναι πάνω απ'όλα τα υλικά πράγματα (όπως είναι και η δική μας υγεία) και δε θέλω να πάρουμε σκύλο αν δεν έχουμε και οι δύο τις ίδες προτεραιότητες. Μιλάμε για μια ψυχή over here!
Δεν τον κατηγορώ ότι είναι αναίσθητος, απλά κατάλαβα ότι δεν είμαστε έτοιμοι σαν ζευγάρι να προχωρήσουμε σ' αυτήν την κίνηση. Έχουμε διαφορετικές απόψεις ως προς αυτό το θέμα. Ευτυχώς αυτή η συζήτηση έγινε πριν κάνουμε κίνηση για αγορά, οπότε γλιτώσαμε από πολλά μελλοντικά προβλήματα.
Εγώ ξεκαθάρισα ότι κάποια στιγμή (ειδικά τώρα που βρήκα και δουλειά) θα πάρω σκύλο κι ας είναι ολοκληρωτικά δική μου υποχρέωση. Κι ο Άλεξ θέλει, αλλά δε βιάζεται. Πιστεύει ότι προέχουν άλλα πράγματα πρώτα και το δέχομαι.
Απλά κάθε φορά που συναντάω ένα σκυλί στο δρόμο με τον ιδιοκτήτη του ζηλεύω άπειρα. Μόλις χθες είδα έναν κύριο με το BT του στην πλατεία Ν.Σμύρνης και πήγα από το πουθενά να το αγκαλιάσω και μετά είχα ταχυπαλμία από τη χαρά μου. Δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω αυτό παρά ως απεγνωσμένη προσπάθεια να γίνω σκυλομάνα
Αυτά είχα να σας πω, έβγαλα τον πόνο μου και ηρέμησα.
