Ποιοτικοτερη φυλή στην Ελλαδα.

[George K]

Η πλειοψηφία μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Η εργασία δεν έχει πολλούς οπαδούς μεταξύ των ιδιοκτητών και ο εκτροφέας δε μπορεί να υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη να ασχοληθεί ή να πληρώσει για εργασία. Στην επαρχία τα πράγματα είναι βέβαια ακόμα πιο δύσκολα.

 

[Dr.Zhivago]

Μπορώ να κρίνω κι εγώ λιγάκι τον χαρακτήρα των μπόξερ της Αθήνας. Έχω εκπαιδεύσει αρκετά δείγματα. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.
Δεν έχω γνωρίσει ακόμη ένα με κληρονομικό πρόβλημα συμπεριφοράς.
Μια χαρά ισοροποιημένοι σκύλοι ήταν όλοι τους.. ακόμη και οι "χειρότεροι" ή οι πιο "κακομαθημένοι".
Έχουν εκπαιδευτεί και μπόξερ στην Αθήνα για εργασία με μεγάλη επιτυχία.

Και ΚΑΜΙΑ σχέση με τον χαρακτήρα των Ντόμπερμαν της Αθήνας (κάποια κι από πολύ βραβευμένους γονείς, και γνωστούς Έλληνες εκτροφείς).

Παίζει ρόλο και το ότι το Ντόμπι "χαλάει" πιο εύκολα (είναι πολύ πιο ευαίσθητος σκύλος) από το Μπόξερ, αλλά εγώ μιλάω για έντονες ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ που είναι καθαρά κληρονομικές. Είναι πολλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ πλην απαράδεκτα (στον χαρακτήρα) Ντόμπερμαν στην Αθήνα.

 

[denis]

Μα δεν μπορούμε να μιλήσουμε παρά μόνο για ποιότητα σκύλων εκθέσεων αλλιώς δεν βγάζουμε άκρη ... 1ον (δεν υπάρχει ποιότητα αλλιώς βασικά)

2ον αναφέρθηκαν φυλές όπου ένας εκτροφέας κανει ΠΟΛΥ καλή δουλειά ... αυτό είναι λάθος όμως ... αν 5 σκυλιά πχ bobtail είναι τρομερά και μπράβο του δεν έχουμε αυτομάτως καλά bobtail στην Ελλάδα σαν σύνολο ...

Επιμένω στο ντόπερμαν και συμφωνώ στο μπόξερ ... με δεδομένη την δυσκολία αναγνωρίζω και πολύ καλούς Γερμανικούς ποιμενικούς και ΕΛΠΙΖΩ στο μέλλον για το rottweiler ...

ούπς ... σαν τα πιο εμπορικά δεν είναι αυτά ?

 

[Panos0685]

Πολυ ενδιαφερουσες αποψεις...

 

[Dr.Zhivago]

ούπς ... σαν τα πιο εμπορικά δεν είναι αυτά ?

Αυτό λέω ακριβώς κι εγώ... όταν υπάρχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ σκύλοι σε αυτές τις φυλές, να μην υπάρχουν και "μερικά" υπέροχα;

Ο μέσος όρος όμως;
Ακόμη και στην εκτροφή εκθεσιακών σκύλων, δεν μπορώ να μην κρίνω ένα εκτροφείο με βάση την ΣΥΝΟΛΙΚΗ του ποιότητα. Τον μέσο όρο ποιότητας των κουταβιών του. Σε καμία περίπτωση δεν θα πω πως έχει καλούς σκύλους όταν βγάζει μόνο ένα αστέρι τα 6 χρόνια και στο ίδιο διάστημα 223 μέτριους προς χάλια σκύλους...

Κάπως έτσι απάντησα εγώ στην ερώτηση (σκεπτόμενη την Ελλάδα σαν ένα μεγάλο εκτροφείο). Παραμένω στην άποψη πως τα Μπόξερ έχουν την πιο ψιλή συνολική ποιότητα.

Κάποιος ανέφερε τα Γαλλικά Μπουλντόκ. Είναι ΠΟΛΥ στη μόδα η φυλή τώρα. Προφανώς θα έχουμε και καλά δείγματα (αν και δεν θυμάμαι κανένα σε τελικούς έκθεσης). Όμως έχω ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙ τόσο πολύ με τους προβληματικούς σκύλους στον χαρακτήρα που ούτε κατά διάνοια θα έβαζα τα Γαλλάκια στη λίστα. Υπόψην πως έχω συναντήσει παρόμοιο κακό χαρακτήρα εκτός ΚΑΙ εντός εκθέσεων, αμέτρητες φορές!

Συνήθως οι ιδιοκτήτες φταίνε πάλι (είναι πάρα πολλοί που απλά ΓΕΛΑΝΕ όταν ο σκύλος τους δείχνει επιθετικότητα χωρίς λόγο και το βρήσκουν εξαιρετικά "χαριτωμένο") αλλά πως να το κάνουμε, αυτό βλέπω, ΑΥΤΟ κρίνω.

Και σε έκθεση ο κριτής το ίδιο κάνει (πόσα έχουν πάρει πόδι για "λάθος" χαρακτήρα!) και δεν τον ενδιαφέρει το "γιατί" ο σκύλος είναι βλαμμένος.
Υπάρχουν μιά χαρά Γαλλάκια ανά τον κόσμο με άψογο χαρακτήρα για τι φυλή. ΑΥΤΑ πρέπει να προχωράνε στις εκθέσεις και να ζευγαρώνουν ΜΟΝΟ.

 

[George K]

Μπορώ να πω ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν είδα σε πρόσφατη έκθεση 18 συμμετοχές στα Γαλλικά Μπουλντόγκ.

Μακάρι να υπάρχει συνέχεια.

Επανέρχομαι στα μπόξερ, χωρίς να θέλω να σας κουράσω. Παρέλειψα να αναφέρω ένα εξίσου σημαντικό και παράλληλα ενθαρρυντικό στοιχείο. Μια μεταβολή στη φιλοσοφία: από εσωστρέφεια, σε συλλογική προβολή του συνολικού έργου που γίνεται στη χώρα μας προς τα έξω. Αναφέρομαι σε αλλαγή νοοτροπίας. Δεν είναι πλέον μόνο ο Χ εκτροφέας που έχει κάποιες γνωριμίες στο εξωτερικό και θα φέρει κάποιο πολλά υποσχόμενο κουτάβι, αλλά εκούσια ή ακούσια, αυθόρμητα ή εσκεμμένα, μια ώθηση σε mea culpa.

Το στοιχείο αυτό, βοηθάει να αλλάξει σε σημαντικό βαθμό και η αντιμετώπιση των ξένων εκτροφέων προς τους έλληνες και να βελτιωθεί ο υγιής εγχώριος ανταγωνισμός.

Πριν κάποιος με χαρακτηρίσει αιθεροβάμονα και ρομαντικό, λέω απλά ότι εύχομαι να διαρκέσει και να μην επιστρέψουμε σύντομα στα γνωστά… με τη κατσίκα του γείτονα…