'Εχω παρατηρήσει ότι σημασία έχει η κατάσταση που βρίσκομαι όταν βγάζω βόλτα τον σκύλο μου.
Βλέπω πως ο σκύλος προσαρμόζεται χωρίς να έχει μεγάλες αποκλίσεις από την καθημερινή του συμπεριφορά.
Γνωρίζω πως το λουρί είναι ένας "αγωγός" μεταξύ μας και πως κάθε στιγμή αφουγκράζεται και παρατηρεί, προσπαθώντας να συνδιάσει τα εξωτερικά ερεθίσματα και την αίσθηση που λαμβάνει από τον συνοδό του. Άλλοτε είναι επιφυλακτικός για τον λόγο πως ίσως δεν είμαι τόσο ήρεμος όσο θα έπρεπε, και άλλοτε είναι τόσο χαλαρός όσο και εγώ.
Στην περίπτωση του Nero πάντως είχα παρατηρήσει πως, όταν έβγαινε με την συντροφό μου την βόλτα του, έπρατε ανάλογα (Αν και την είχε δει λίγο "αγαπητκός της βοσκοπούλας" έδω που τα λέμε ).
Ανάλογα λοιπόν την συναισθηματική κατάσταση της, αν π.χ ένιωθε ξέγνιαστη ήταν πράος και ήσυχος, όποτε ένιωθε όμως λίγο κουρασμένη ή σκεπτική ήταν σε επαγρύπνηση.
Πιστεύω πως οι σκύλοι έκτος του ότι αντιλαμβάνονται την ενέργεια της εκάστοτε στιγμής,είναι άριστοι στο να να ερμηνεύουν την γλώσσα του σώματος, έστω στην πιο μικρή λεπτομέρεια και αυτό θα κάνει πάντα τη διαφορά.
Κλείνοντας θα ήθελα να πως όλα αυτά μπορεί να κριθούν με διαφορετική οπτική, στη περίπτωση που ο ιδιοκτήτης γνωρίζει καλά τον ρόλο του...του αρχηγού αγέλης.