Πηγή της αγάπης μας?


LUNA07

Well-Known Member
3 Οκτωβρίου 2007
1.657
3
46
thessaloniki
τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα ...
εμεις παντοτε ειχαμε και σκυλο και γατα μαζι στο σπιτι και πιστευω οτι στο βαθος αντικαθιστουσαν τον πατερα στο σπιτι μας........οποτε ετσι ειχαμε μαθει με ζωα και χωρις πατερα,οποτε στο υποσυνειδητο μου ο πατερας=ζωο:)

νομιζω μου εκανα καλη ψυχαναλυση ουφ!!!
 


Chloe

Well-Known Member
14 Δεκεμβρίου 2006
8.324
30
43
Αθήνα
prigipissa-straydog.blogspot.com
Μα δεν πρόκειται για την ψυχαναλύτριά μου, αλλά για γνωστή μου. Ελπίζω να την πείσω να γράψει κάτι σχετικό (είναι και συγγραφέας) για να καταλάβω κι εγώ ακριβώς πώς το εννοεί.
Μηδενιστής για ποιο λόγο?
 


meggy

Member
6 Ιουνίου 2008
11
0
Εμένα πάλι οι γονείς μου ούτε αυστηροί ήταν ούτε ιδιαίτερα προστατευτικοί, εγώ όμως λατρεύω τα σκυλιά και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά. Το ίδιο και ο άνδρας μου που και οι δικοί του οι γονείς είναι νορμάλ. Είχαμε όμως πάντα σκυλιά στα σπίτια μας. Το μόνο που μπορώ να δεχθώ επομένως είναι ότι οι γονείς μας μπορεί να πέρασαν σε εμάς την αγάπη και την αφοσίωση για τα σκυλιά και τίποτε άλλο.
Δηλαδή αν το πάρουμε και αντίστροφα, όσοι δεν αγαπούν τα σκυλιά, οι γονείς τους ήταν νορμάλ, και εμείς που τα αγαπάμε ή είχαμε υπερπροστατευτικούς γονείς ή αυστηρούς και αδιάφορους! Να γιατί δεν συμφωνώ με τους ψυχιάτρους, κάτι τέτοια λένε και με εκνευρίζουν.
 


kango1

Well-Known Member
27 Σεπτεμβρίου 2007
11.313
16
ATHENS
Λιζα δεν είχε κανεις πρόθεση να προσβάλει την ψυχολόγο.
Εγώ προσωπικά απλά δεν βρίσκω κάποια ταύτιση σε αυτές τις περιπτώσεις όπου αναφέρθηκε..
Αλλωστε είπα ότι πιστεύω ότι οι γονείς συμβάλουν στο να απόκτηση το παιδί φιλοζωική παιδιά όπου μέσα σε όλα είναι και η φροντίδα του ζώου π.χ δεν αφήνουμε το σκυλί σε ένα μπαλκόνι ξεχασμένο..
Αλλα η σχέση που θα αναπτύξει πιστεύω ο ανθρωπος με το ζώο είναι προσωπική υποθεση.
Οι γονείς μου αγαπάγανε τα ζώα αλλα εγώ από μικρή πολύ μικρή είχα τεραστια αδυναμία σε όλα τα ζώα..
Τους είχα ζήτησει γουρουνάκι,δελφίνι κ.α και επειδή δεν μου περνάνε σκυλάκι κάτω από τα 11 μου,πριν πάρω τον γάτο μου ,την έβγαζα με χελώνες και σαλιγκάρια.
Οι γονείς μου ήταν πάντα πολύ κοντά μου..,λατρεύουν τα ζώα και κλαίνε όταν βλέπουν ταινίες μαζί τους ,αλλα το ενδιαφέρον που έχω εγώ και την τρελα που έχω με τα σκυλιά και τα ζώα δεν έχει σχέση μαζί τους..
π.χ ο μπαμπάς μου παρότι έκλαιγε επειδή έτυχε να τηγανίσει μια γαρίδα ζωντανή δεν έχει πολλά πολλά με τα σκυλιά..Θα το φροντίσει έως ένα σημείο αλλα δεν θα παίξει μαζί του,ούτε θα φιληθεί ούτε θα το χαϊδέψει πολύ..το ίδιο και ο αδερφός μου..,η μαμά μου λίγο καλύτερα αλλα δεν μπορώ να πω ότι είναι στην κατηγορια του σωστού ιδιοκτητη ,γιατί όταν έχεις ένα σκυλί δεν μπορεί να πλένεσαι μετά από κάθε χαιδεμα με μπεταντίν..
Εγώ καμια σχέση..
Παρόλα αυτά ταΐζαμε πάντα τα αδέσποτα και όταν έφυγε το μαλτεζάκη μου όλοι αρρωστήσανε εδώ..
Μου περάσανε την αγάπη για τα ζώα..,αλλα εγώ από μικρή είχα πολύ διαφορετικές αντιλήψεις στην ίδια την επαφή μαζι τους..

Αλλωστε συζητηση κανουμε..;)
 


Promitheas

Well-Known Member
9 Ιουνίου 2008
2.554
2
Γέρακας
Chloe,

Ίσως η ψυχαναλύτριά σου (το “σου” δεν είναι κτητικό, αλλά προσδιοριστικό) αναφέρεται σε ανθρώπους αντικοινωνικούς που αγαπούν τους σκύλους περισσότερο από τους συνανθρώπους τους!

Άλλωστε είναι γνωστές (σε προηγμένες χώρες) οι ευεργετικές συνέπειες της κυνοφιλίας στα παιδιά. Τόσο στην ανάπτυξη της υπευθυνότητας όσο και στην ανάπτυξη της κοινωνικότητάς τους. Είναι ευρύτερη άλλωστε η χρησιμοποίηση κατοικίδιων για λόγους ψυχοθεραπείας σε εσωστρεφή παιδιά.

“Μηδενιστής” λόγω του απόλυτου και της αντιστροφής.

Εγώ δεν καταλαβαίνω τα αντικρουόμενα σημεία της εισαγωγής σου. Και πιο συγκεκριμένα αναφέρονται σαν λόγοι αφ’ ενός υπερπροστατευτικοί ή καταπιεστικοί γονείς”, αφ’ ετέρου “γονείς ΠΟΛΥ αυστηροί ή αδιάφοροι που δεν τους έδιναν πολλή τρυφερότητα”.

Και επειδή απ’ την μια αναφέρεται σαν αρνητικό το να μην λάβει κανείς πολλή τρυφερότητα” κι απ’ την άλλη εξίσου αρνητικό το να ισχυριστεί κανείς “υπερπροστασία”, καταλαβαίνεις πόσο δυσδιάκριτες είναι αυτές οι λεπτές ισορροπίες της ψυχιατρικής.

Εγώ λοιπόν, αποδίδω φυσιολογικά την κυνοφιλία μου σε επίκτητους εξωγενετικούς (ενδεχομένως και γενετικούς) κληρονομικούς παράγοντες. Ο πατέρας μου είχε σκυλιά, ο παππούς μου είχε σκυλιά κλπ κλπ. Απ’ την άλλη θα μπορούσε ωστόσο να προκύψει ο παρακάτω φανταστικός διάλογος στον καναπέ του ψυχαναλυτή (επίτρεψέ μου το καρικατουρίστικο της αφήγησης):
-Κύριε Προμηθέα, πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια, οι γονείς σας?
- Φυσιολογά γιατρέ μου!
- Ασκούσαν σωματική βία οι γονείς σας?
- Ορίστε?
- Σας βάραγαν οι γονείς σας?
- Α, όχι γιατρέ μου… ποτέ!
- Αχα... Μήπως ήταν υπερπροστατευτικοί?
- Όχι γιατρέ μου, κανονικοί ήταν!
- Τρυφερότητα είχατε?
- Ναι είχα!
- Αρκετή?
- Αρκετή γιατρέ μου! Δόξα τω Θεό!
- Και που ξέρατε πως αυτή τρυφερότητα δεν ήταν πάρα πολλή, ώστε οι γονείς σας να μην ήταν υπερπροστατευτικοί…?
 


Dr.Zhivago

Well-Known Member
18 Απριλίου 2008
2.944
17
Χανιά
Συχνά προσπαθούν να "κατηγοριοποιήσουν" τους πάντες οι ψυχολόγοι.... Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Εγώ για παράδειγμα μεγάλωσα σε χωριό της Γερμανίας, όπου ήταν τελίως "αφύσικο" μία οικογένεια να ΜΗΝ έχει σκύλο. Εγώ λάτρευα τους σκύλους από 3ων ετών (χωρίς να είχα δικό μου).

Βασικά θα ήθελα να ρωτήσεις τη φίλη σου (τη ψυχολόγο) γιατί ορισμένοι άνθρωποι από παιδιά έχουν εξαιρετική επικοινωνία με τα ζώα (ταλέντο;; ) και άλλοι ότι και να κάνουν (και όσα ζώα και να έχουν) μιλάνε διαφορετική γλώσσα...

Το έχω παρατηρήσει και σε οικογένειες με δύο παιδιά (το ένα "μιλάει" σκυλίσια, το άλλο δεν θα μάθει ποτέ). Φίλος μου πήρε 2 χάσκυ (τα πρώτα του σκυλιά) 30 χρονών και τα έχει μονίμως ελεύθερα στη βόλτα (απίστευτη επικοινωνία/ υπακοή) χωρίς καμία εκπαίδευση από επαγγελματία. Άλλοι έχουν μεγαλώσει από μωρά με σκύλους, είναι 55 ετών και ακόμη δεν καταλαβαίνουν πότε ο σκύλος τους θέλει βόλτα....

Είναι εκτός θέματος, το ξέρω, μα δεν θεωρώ καθόλου παράξενο να αγαπάει κάποιος τα ζώα (κι εμείς τι είμαστε; ) -θεωρώ παράξενο κάποιοι άνθρωποι να έχουν σχεδόν απόλυτη επικοινωνία μαζί τους (από παιδιά) και άλλοι καθόλου (κι ας το θέλουν πολύ).

Για ρώτα μήπως έχει και γι'αυτό μια θεωρία.
 




xritaki

Well-Known Member
7 Ιουνίου 2008
1.724
1
Ψυχιατροος :D:D μη μπερδευουμε τις βουρτσες με τι ..ες. Αλλο ψυχιατρος αλλο ψυχολογος.. Οθι δευτεροι δε αν ειναι απο βοιδοσχολες μπορει να ειναι και επικινδυνοι.. ξερετε ποσους ξερω που δεν ειχαν αδεια ασκησεως επαγγελματος και ειχαν γραφεια στο σπιτι? ουουουυου
 


Chloe

Well-Known Member
14 Δεκεμβρίου 2006
8.324
30
43
Αθήνα
prigipissa-straydog.blogspot.com
To είπα 100 φορές xritaki. Τι κατάλαβα? Με έγραψαν και συνέχισαν "η ψυχολόγος" κι η "ψυχολόγος".
Έχουμε μια τάση να τα μπερδεύουμε αυτά στην Ελλάδα.
 


kango1

Well-Known Member
27 Σεπτεμβρίου 2007
11.313
16
ATHENS
Συμφωνω απολυτα οτι εχει μεγαλη διαφορα ο ψυχολογος με τον ψυχιατρο..,αλλωστε ειχα καθηγητη ψυχολογο που ειχε αφρισει να επισημανει τις διαφορες!!!Αλλα επι του θεματος δεν νομιζω οτι βαση αυτων που αναφερθηκαν εχει μεγαλη διαφορα στο αποτελεσμα..,δηλαδή απαντάμε βάση των εμπειριών μας..και επειδή χωρίστηκαν σε κατηγοριες ανθρώπων κατά την ψυχιατρο ανάλογα με τα παιδικά τραύματα ,είναι λογικό όσοι δεν ταυτίστηκαν με τις κατηγοριες να επισημάνουν αν συμφωνούν η όχι..
Δεν έχει να κάνει με την αυτοψυχανάλυση του εαυτού σου αν είχες καταπιεστικούς γονείς..,αδιάφορους η υπερπροστατευτικους..,το γνωρίζεις πριν πας στον ψυχολόγο η τον ψυχίατρο..,δεν ειναι δυσκολο να το καταλαβεις..
Αλλωστε ο ψυχίατρος είναι για πιο βαριες περιπτώσεις..:):)
 


Chloe

Well-Known Member
14 Δεκεμβρίου 2006
8.324
30
43
Αθήνα
prigipissa-straydog.blogspot.com
Για την ακρίβεια ο ψυχίατρος είναι ΓΙΑΤΡΟΣ (έχει τελειώσει ιατρική) και απευθύνεται σε ασθενείς!
Γνωρίζω ότι είναι εκτός θέματος, αλλά οφείλω να το επισημάνω.
 


kango1

Well-Known Member
27 Σεπτεμβρίου 2007
11.313
16
ATHENS
Ναι..αν το πηγαιναμε με δεσμες..,ο ενας θα μπαινει με την 2η δεσμη.και ο αλλος μπαινει απο 3η..,η μάλλον έμπαινε από τρίτη ..,στο καιρό των δεινοσαύρων..:p:D
 
Last edited:


Promitheas

Well-Known Member
9 Ιουνίου 2008
2.554
2
Γέρακας
Chloe,

η προσέγγιση του ψυχιάτρου είναι καθαρά παθολογική και η συμπεριφορά αντιμετωπίζεται σαν πάθηση (κλινικά). Η ψυχιατρική συγκεκριμένα είναι τομέας συγγενικός της νευρολογίας και εξετάζει την ψυχοπαθολογία επιστημονικά. Η θεωρητική προσέγγιση της συμπεριφοράς δεν είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρου, αλλά ψυχολόγου. Αυτός μπορεί να αναλύσει και να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα αίτια εξωκλινικά. Ο ρόλος του ψυχιάτρου δεν είναι τόσο θεωρητικός, αλλά περισσότερο πρακτικός και πιο ουσιώδης δηλαδή κλινικός. Η περιπτώσεις που εξετάζει ψυχίατρος χαρακτηρίζονται "παθήσεις" και σαν τέτοιες αντιμετωπίζονται συνήθως ιατροφαρμακευτικά.

Ουφ... μπερδεύτικα!
 






nikos_x

Well-Known Member
31 Μαρτίου 2008
2.117
11
...
το ένα "μιλάει" σκυλίσια, το άλλο δεν θα μάθει ποτέ
εγω ''μιλαγα'' με τις γατες μου...ειμασταν σαν αγελη...σε ηλικια 7 ετων σκαρφαλωνα σε δεντρα και στη στεγη μας μαζι με 5-6 γατια ...μου ''ελεγαν'' ποτε πεινανε,ποτε ειδαν κατι,ποτε ειναι εγκυος οι θυληκες κτλ...μεγαλωνοντας το εχασα αυτο...
Δεν ξερω τπτ περι ψυχολογιας και ψυχιατρικης(για σεφ παω!:D) αλλα η ζωη μ ειναι κενη χωρις κατοικιδια.ισως ειναι αυτο,η αναγκη για αμεση ανταποκριση τρυφεροτητας(κουνιμα ουρας) ή μου αρεσει αυτη η ευθυνη+ειμαι υπερπροστατευτικος.Το να αγαπαω τα ζωα το εμαθα απο το παππου μ και τη μανα μου...θελω νταντευω καποιον!και συγκεκριμενα σκυλο-γατα!(η μανα μ λεει οτι δεν θα παντρευτω ευκολα γτ πρεπει να βρω μια π να ειναι τρελη για τα σκυλια οπως εγω κ να ανεχεται να της κουβαλαω κουταβια στο σπιτι...:rolleyes:)
 


xritaki

Well-Known Member
7 Ιουνίου 2008
1.724
1
ερωτηση.. θεματακι για ετερα ημισυ και σχεση με τα τσυλια μας υπαρχει?
 


nikos_x

Well-Known Member
31 Μαρτίου 2008
2.117
11
...
νομιζω πως κατι ειχαμε συζητησει αλλα πρεπει να ειναι στα γενικα θεματα-κλειδωμενα...:rolleyes:
αλλο προβλημα και αυτο...γκρρρ...