Περί εφηβείας ο λόγος...

[Μαρια&Ηρα]

Tα περισσοτερα αδεσποτα ειναι "σκυλια που γαυγιζουν...",αμα τα παρατηρησεις λιγο παραπανω φαινεται (9/10) το "ποιον" τους, κ καλο ειναι εφοσον ο ιδιος δεν τα φοβαται να μην του δημιουργεις εσυ τετοιου ειδους φοβιες τρεπωντας τον σε ατακτη φυγη ανευ λογου...γιατι θα τα συνδυασει με ασχημο τροπο κ οταν μεγαλωσει λιγο (κ δεν σε εχει κ τοσο αναγκη ή αποφασισει να παρει πρωτοβουλιες) μπορει να του βγει λιγο περιεργα...
Δεν ειναι αναγκη να κοβεται λασπη στην θεα ολων των σκυλιων

 

[nanou]

καλά τα λες αλλά βραδιάτικα να πεταχτούν ξαφνικά και να γαυγίζουν δεν φοβήθηκε αυτός αλλά φοβήθηκα εγώ, όχι για μένα, για το κουτάβι φοβήθηκα γιατί αν του την έπεφτε κάποιο δεν θα μπορούσα να το προφυλάξω ... δεν αποφεύγω τα σκυλιά αντιθέτως προσπαθώ να συναντάμε όσα περισσότερα γίνεται , ειδικά όταν είναι με τον ιδιοκτήτη τους μαζί και ελέγχουμε την κατάσταση από όλες τις πλευρές αλλά αυτή η περίπτωση ήταν τρομακτική για μένα...

 

[Μαρια&Ηρα]

Μωρε σε καταλαβαινω,ταχω ζησει κ γω αυτα...
απανωτα τα εγκεφαλικα
αλλα επειδη εμενα ηταν που ηταν χεστης απο μικρη δαγκωνα την γλωσσα εσφιγγα τα δοντια (ελεγα κ καμια δεκαρια φορες το πατερ ημων απο μεσα μου) κ προχωραγα
τι να κανα?πιο πολυ φοβομουν μη τυχον κ της δειξω οτι φοβαμαι (κ της το περναγα αυτο) παρα τα ιδια τα ερμα τα αδεσποτα.
Μια φορα μονο μας την πεσαν αδεσποτα κ αυτο ειμαι βεβαιη οτι εφταιγα εγω,οταν ηταν κουταβι,γιατι οσο καθομουν κ κοιταγα απλα γαυγιζαν απο μακρυα,με το που τρομαξα κ την αρπαξα να την παρω αγκαλια καναν ντου αυτα...
γενικα αυτο που χω καταλαβει,κ λεω πλεον παντα,ειναι ποτε μα ποτε να μην δειχνεις τον φοβο σου (ειτε στο δικο σου ειτε στο ξενο σκυλι)

 

[nanou]

δεν έτρεξα ούτε τον πήρα αγκαλιά ( εύκολο είναι? ) απλά έβαλα μια φωνή σε αυτά γιατί είχαν πλησιάσει πολυ , τον πήρα και φύγαμε , μας ακολούθησαν για λίγο και έφυγαν αλλά είχε ανέβει η πίεση 28, για το αν με κατάλαβε ο μικρός ότι χέστηκα πάνω μου δεν παίρνω όρκο...

 

[Μαρια&Ηρα]

Το καταλαβε...
δε θυμαμαι τωρα πως λεγεται,αλλα οι ανθρωποι οταν φοβομαστε εκκρινουμε μια ορμονη που την μυριζουν τα σκυλια απο ποσα χλμ
αλλα ειδικα τα δικα μας τα σκυλια,πουναι κ δεμενα μαζι μας,μας παιρνουν χαμπαρι απο μακρυα
εμενα η μικρη με καταλαβαινει,ειδικα οταν ειμαι στεναχωρημενη η αρρωστη,αλλαζει αρδην η συμπεριφορα της

 

[nanou]

τοτε με κατάλαβαν λογικά τα σκυλιά σε δέκα τετράγωνα
πάντως ναι εφόσον κρίνουν και από εμάς ακόμα μια κατάσταση αν είναι σοβαρή ή όχι πρέπει να κρατάω ψυχραιμία κάπως