Παιχνίδι και σκύλος, τι είναι και τι σημαίνει

[canis]

Εμείς, με τα Τερριέ, βλέπουμε πολλές φορές τα όρια (τα δικά μας) να ξεπερνιούνται...

Εδώ "μπαίνει" και η διαφορετική ποιότητα που έχει το παιχνίδι και μια "συνεδρία" παιχνιδιού από φυλή σε φυλή. Ο τρόπος που παίζει ένα Staffordshire Bull Terrier δεν μοιάζει με τον τρόπο που παίζει ένα Whippet π.χ. Άλλος σκύλος είναι πιο "φωνακλάς", άλλος γρυλίζει, άλλος πηδά, άλλος σκουντά, άλλος δαγκώνει, άλλος τρέχει, άλλος αρέσκεται στην πάλη και άλλος στο κυνηγητό...

Οι σκύλοι "συγχωρούν" σαν παιδιά (ή/και το αντίστροφο). Θα παίξουν και μπορεί να καταλήξουν ακόμα και να τσακωθούν, αποκτώντας πληγές, να "βριστούν" και μετά από λίγα δευτερόλεπτα να ξαναπαίζουν χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι (ας είμαστε λίγο πιο σοφοί και μια μέρα μπορεί να τους μοιάσουμε).

 

[epial]

Εδώ "μπαίνει" και η διαφορετική ποιότητα που έχει το παιχνίδι και μια "συνεδρία" παιχνιδιού από φυλή σε φυλή. Ο τρόπος που παίζει ένα Staffordshire Bull Terrier δεν μοιάζει με τον τρόπο που παίζει ένα Whippet π.χ. Άλλος σκύλος είναι πιο "φωνακλάς", άλλος γρυλίζει, άλλος πηδά, άλλος σκουντά, άλλος δαγκώνει, άλλος τρέχει, άλλος αρέσκεται στην πάλη και άλλος στο κυνηγητό...

Οι σκύλοι "συγχωρούν" σαν παιδιά (ή/και το αντίστροφο). Θα παίξουν και μπορεί να καταλήξουν ακόμα και να τσακωθούν, αποκτώντας πληγές, να "βριστούν" και μετά από λίγα δευτερόλεπτα να ξαναπαίζουν χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι (ας είμαστε λίγο πιο σοφοί και μια μέρα μπορεί να τους μοιάσουμε).

Αυτό συμβαίνει διότι κατα τη γνωμη μου οι σκύλοι δεν παίζουν με την εννοια που δίνουμε εμείς στον όρο παιχνίδι.
Εξασκηση και βελτιωση θελουν να κανουν σε αυτά που απαιτούν και ορίζουν τα ένστικτά τους.
Προπόνηση σε συγκεκριμένα αθλήματα κανουν και όχι σε τυχαίες αθλοπαιδιές.
Απλώς κατα την διαρκεια του «παιχνιδιου» έχουν καταλάβει (οι περισσότεροι, γιατι παντου υπάρχουν και μαλάκες) ότι πρεπει να υπάρχουν κανονες για να υπάρχει συνεχεια αλλά και συμμετοχή στο «παιχνίδι» από τους αλλους παρτενέρ.

Για το δευτερο σκελος...Δυστυχώς δύσκολο το βλέπω, την εποχή της πολιτικης ορθότητας! Μαλλον θα προσπαθησουμε να την περάσουμε και στους σκύλους...

 

[Yorkaddict]

Εδώ "μπαίνει" και η διαφορετική ποιότητα που έχει το παιχνίδι και μια "συνεδρία" παιχνιδιού από φυλή σε φυλή. Ο τρόπος που παίζει ένα Staffordshire Bull Terrier δεν μοιάζει με τον τρόπο που παίζει ένα Whippet π.χ. Άλλος σκύλος είναι πιο "φωνακλάς", άλλος γρυλίζει, άλλος πηδά, άλλος σκουντά, άλλος δαγκώνει, άλλος τρέχει, άλλος αρέσκεται στην πάλη και άλλος στο κυνηγητό...

Αυτό το έχω παρατηρήσει κι εγώ.
Τα άτομα της ίδιας φυλής παίζουν με παρόμοιο τρόπο.
Υποθέτω πως δεν θα υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές φυλές της ίδιας ομάδας. Και βέβαια συνυπολογίζουμε και το άτομο, την ιδιοσύγκρασία - ταμπεραμέντο.

Αυτό συμβαίνει διότι κατα τη γνωμη μου οι σκύλοι δεν παίζουν με την εννοια που δίνουμε εμείς στον όρο παιχνίδι.
Εξασκηση και βελτιωση θελουν να κανουν σε αυτά που απαιτούν και ορίζουν τα ένστικτά τους.
Προπόνηση σε συγκεκριμένα αθλήματα κανουν και όχι σε τυχαίες αθλοπαιδιές.

Γιάννη μήπως δεν αναφέρεσαι σε παιχνίδι;
Γιατί αρκετές φορές ερμηνεύουμε ως παιχνίδι, μια αλληλεπίδραση που ουδεμία σχέση έχει με παιχνίδι. Πρέπει και οι 2 να εμπλακούν και όχι μόνο ο ένας.
Σε αυτή την περίπτωση ο ένας προ(σ)καλεί και ο άλλος απεγνωσμένα στέλνει σήματα - μηνύματα αποφυγής. Εκεί χρειάζεται να είμαστε σε θέση να διαβάσουμε την γλώσσα του σώματος των σκύλων και τα σήματα που εκπέμπουν.

 

[epial]

Γιάννη μήπως δεν αναφέρεσαι σε παιχνίδι;
Γιατί αρκετές φορές ερμηνεύουμε ως παιχνίδι, μια αλληλεπίδραση που ουδεμία σχέση έχει με παιχνίδι. Πρέπει και οι 2 να εμπλακούν και όχι μόνο ο ένας.
Σε αυτή την περίπτωση ο ένας προ(σ)καλεί και ο άλλος απεγνωσμένα στέλνει σήματα - μηνύματα αποφυγής. Εκεί χρειάζεται να είμαστε σε θέση να διαβάσουμε την γλώσσα του σώματος των σκύλων και τα σήματα που εκπέμπουν.

Oχι Μιχάλη.
Γι αυτο αναφερω το προπόνηση σε συγκεριμένα αθλήματα και όχι το «συμμετοχή σε συγκεκριμένα αθλήματα».
Το δεύτερο είναι ανταγωνιστικό δεν έχει καμμία σχέση με προπόνηση (εννοώ και για τους δύο συμμετεχοντες) και επειδη υπάρχει η πιθανοτητα με κάποια σκυλια να εξελιχτει σε τετοιο και ειναι αυτο που αναφερεις εσύ, πρεπει να ειμαστε πολύ προσεκτικοι.
Αν γινει μονομερώς υπάρχει «μπουλλινγκ», αν μπουν και οι δύο ειναι βέβαιος ο τσακωμός!

 

[Kouros]

Ήμουν σίγουρη!

Κάτσε τώρα να σου αναλύσει ο Κούρος τα μειωνεκτήματα της σκύλος και πόσο καλύτερη θα ήταν αν είχε και λίγο "βρομικο" αιματάκι μέσα και δεν γύριζε ανάσκελα ούτε σε εσένα.

Εισαι κοπελα!???
Ωχ...και τοσο καιρο νομιζα οτι μιλουσα σε αντρα..
Δεν χρειαζεται να αναλυσω τιποτα...αφου καταλαβες ετσι δεν ειναι??

 

[Orilis]

Εισαι κοπελα!???
Ωχ...και τοσο καιρο νομιζα οτι μιλουσα σε αντρα..
Δεν χρειαζεται να αναλυσω τιποτα...αφου καταλαβες ετσι δεν ειναι??

Μη σκας μα παντελόνια φορώ κι εγώ, σκιάς. Τι διαφορά κάνει άλλωστε στα γραπτά αν είμαι άντρας ή γυναίκα. (Μην απαντήσεις κανένα "ε, τι ξέρετε κι οι γυναίκες από σκυλιά" γιατί βλέπω να εκτοξεύεται τηγάνι).

Εμένα να μου αναλύσεις δεν χρειάζεται, νομίζω το έχω πιάσει το τι θεωρείς καλό σε ένα σκύλο και τι κακό. Και δεν συμφωνώ με αυτό που έχω καταλάβει να λες. Ο canis δεν ξέρω αν έχει ή δεν έχει υπόψιν του τις απόψεις σου και δεν ξέρω και αν τον νοιάζει μια ανάλυση των πλεονεοτημάτων και των μειωνεκτημάτων της σκύλας που ανέφερε.

 

[Kouros]

Μη σκας μα παντελόνια φορώ κι εγώ, σκιάς. Τι διαφορά κάνει άλλωστε στα γραπτά αν είμαι άντρας ή γυναίκα. (Μην απαντήσεις κανένα "ε, τι ξέρετε κι οι γυναίκες από σκυλιά" γιατί βλέπω να εκτοξεύεται τηγάνι).

Εμένα να μου αναλύσεις δεν χρειάζεται, νομίζω το έχω πιάσει το τι θεωρείς καλό σε ένα σκύλο και τι κακό. Και δεν συμφωνώ με αυτό που έχω καταλάβει να λες. Ο canis δεν ξέρω αν έχει ή δεν έχει υπόψιν του τις απόψεις σου και δεν ξέρω και αν τον νοιάζει μια ανάλυση των πλεονεοτημάτων και των μειωνεκτημάτων της σκύλας που ανέφερε.

Καταρχην σιγουρα ο canis και ο καθε canis δεν χρειαζεται δικηγορο...αν τον νοιαζει οποιαδηποτε αναλυση ειχα προθεση να κανω( που δεν ειχα..) σιγουρα εχει στομα να το πει.Απο την αλλη εγω ρωτησα για να επιβεβαιωσω την στατιστικη μου αναζητηση οσον αφορα την εκδηλωση κυριαρχιας σε ημιαιμα ή καθαροαιμα.Και πηρα την ξεκαθαρη απαντηση του canis οποτε ολα καλα...

Ομως..για δικη σου ενημερωση αφου μου τη βγαινεις ετσι φαλτσα...
1)Το τι φορας δεν καθοριζει το τι εισαι ,αν βαλεις καπελο καπετανιου δεν γινεσαι καπετανιος
2)Το φυλο του χειριστη του σκυλου εχει μεγαλη σημασια.Το θηλυκο εχει παρα πολλα πλεονεκτηματα αλλα εχει και 2 σοβαρα μειονεκτηματα.
3)Οτι γουσταρω θα λεω και μαλιστα καμαρωτος καμαρωτος...τηγανι να ριξεις στον αντρουλη σου..εμενα θηλυκο δεν σηκωσε ακομα κεφαλι να μου αντιμιλησει...Και αμα πω στον σκυλο μου ΚΑΤΣΕ και εισαι διπλα με τον δικο σου ΕΣΥ θα κατσεις ποιο γρηγορα απ τους σκυλους...στη σειρα θα καθεστε και οι τρεις με τα κεφαλια πανω..καταλαβες?

 

[canis]

Μη συνεχίσουμε όμως σε αυτό το ύφος ρε παιδιά, παρακαλώ...

 

[betty coltrane]

Ειναι απο αυτες τις περιπτωσεις που πρεπει να επεμβει το αφεντικο γιατι η ενταση μπορει ανετα να καταληξει σε δαγκωμα

 

[nfeel]

Είναι πράγματι πολύ μεγάλο κεφάλαιο το παιχνίδι.

Εγώ θέλω να αγγίξω μια παράμετρο μόνο,η οποία με απασχολεί τελευταία,περισσότερο για φιλολογικούς λόγους θα έλεγα.Η μάθηση είναι μια δαρκής προσπάθεια που δεν τελειώνει ποτέ.
Όσοι ασχολούνται επισταμένα με το σκύλο,ξέρουν πως τίποτα δεν είναι απλό η επιφανειακό στο μεγάλωμα,στις ανάγκες και στις απαιτήσεις που έχει ένας σκύλος.

Με το μικρό αυτό πρόλογο λοιπόν και σε συνάρτηση με το παιχνίδι του σκύλου με άλλα σκυλιά,θέλω να θέσω το θέμα της κοινωνικοποίησης.

Το δίλημμα έρχεται από μια μερίδα ανθρώπων που ασχολούνται με τα εργασιακά σκυλιά ( πάλι αυτοί οι εργασιακοί).Υπάρχει ένα άρθρο από έναν επαγγελματία του χώρου,με καλές περγαμηνές.
Όσοι έχετε χρόνο να το διαβάσετε και επιθυμείτε,θα με ενδιέφερε η άποψή σας (κυρίως των ανθρώπων που έχουν χρόνια τριβή με το σκύλο).

http://www.collared-scholar.com/more-harm-than-good-3-reasons-why-i-never-socialize-my-puppies/

Το sum up είναι πως αυτό που εννοούμε οι περισσότεροι ως "κοινωνικοποίηση" του σκύλου,μέσα από το παιχνίδι με άλλα σκυλιά αλλά κ άλλους παραδοσιακούς τρόπους,ίσως τελικά να μην είναι τόσο ενδεδειγμένη μέθοδος και σίγουρα όχι η βέλτιστη,όσων αφορα το μεγάλωμα ενός ισορροπημένου και χωρίς φοβίες σκύλου.

Περισσότερο το άρθρο αναφέρεται σε σκύλους εργασίας και σίγουρα ο αρθρογράφος δεν είναι ο κλασσικός μάγκας εκπαιδευτής,που σπάει τον τσαμπουκά στο σκύλο κα

Κοινώς,είναι η άλλη άποψη,γιατί να μην κοινωνικοποιεί κανείς το σκύλο του (με την κλασσική έννοια που εννοούμε οι περισσότεροι).

 

[Haris Drazen]

@nfeel την ιδια θεωρια περι κοινωνικοποιησης θα διαβασεις και στο παρακατω link
http://leerburg.com/socializepuppies.htm
όπως φανταζομαι και απο αρκετους ακομα...
Δεν ανακαλυψαν την Αμερικη,ουτε ριχνουν γροθια στο κατεστημενο. Ευλογα ειναι αυτα που υποστηριζουν, τουλαχιστον οπως τα αντιλαμβανομαι εγω.
Επιγραμματικα λενε οτι επιδιωκουν να ειναι οι ιδιοι το κεντρο του κοσμου του σκυλου τους και ολα τα αλλα ερεθισματα να τους ειναι αδιαφορα. Και οτι αν πιεσεις ενα συνεσταλμενο κουταβι να κοινωνικοποιηθει αλληλεπιδρωντας με αλλα ερεθισματα (ανθρωπους, σκυλους, αντικειμενα), το πιθανοτερο ειναι να το οδηγησεις σε φοβιες και αντιδρασεις...
Το καθε σκυλι ειναι διαφορετικο, η κληρονομικοτητα παιζει βασικο ρολο στον χαρακτηρα του σκυλιου, οποτε και η σωστη μεθοδος κοινωνικοποιησης διαμορφωνεται αναλογα.
Προσωπικα δεν θελω ουτε εναν σκυλο που δεν θα ξεκολλαει απο πανω μου ποτε και για κανενα λογο, ουτε εναν σκυλο που θα με γραφει. Απλα πρεπει να δωσεις το στιγμα σου και να προσπαθησεις να εκπαιδευσεις το κουταβι σου προς την κατευθυνση που θες. Οσο το επιπρεπει η ιδια του η προσωπικοτητα (ξαναλεω)...

 

[GRDANE]

@nfeel εδώ πιστεύω είναι το ζουμί όλου του τοπικ
κοινωνικοποιηση ενος σκυλου
νοειται η σταδιακη εκθεση του σκυλου σε διαφορετικα ερεθισματα καθε φορα έτσι ωστε να αποκτησει τετοιες εμπειριες ο σκυλος που θα τον βοηθησουν στην μετεπειτα ζωή του οτιδηποτε συναντησει να το αντιμετωπιζει χωρις φοβο και παθος...
δεν ειναι κοινωνικοποίηση να παρω το κουταβι μου και να το παω σε ενα αλλο σκυλο να μαθει να παιζει...
εκεινη την ωρα δημιουργειται μια αγελη ( ακομα και 2 τον αριθμο), αποντων συνηθως και των ιδιοκτητων των σκυλων, η οποια ειναι μια οπλισμενη βομβα περιμενοντας να σκασει..., ωστε να αποκτησει αρχηγο...
η θεωρια που παρεθεσε ο κανις σε αυτο το ποστ νομιζω το καλυπτει απολυτα...
προσωπικα τα σκυλια μου εμαθαν να παιζουν με αλλα σκυλια μεσα απο την αγελη τους.... και παλι δεν τους επιτρεπω να εχουν κοινωνικες συναναστροφες με αλλα ζωα από αλλη αγελη.... μάλιστα και ειδικα για να καταφερω το δεσιμο που ηθελα στη "θηρευτικη αγελη" τα ξεχωρισα απο τα αλλα δυο μελη μας εναν μολοσσο κι ενα ελβετικο λευκο ποιμενικο.. κι ας δεχονταν ολα τα σκυλια το ενα το αλλο... αν λοιπον μπαινει και το αντικειμενο εργασια οπου εκει χρειαζεται ιδιαιτερο δεσιμο με το σκυλο.... τοτε σαφως τα πραγματα θα πρεπει να ειναι πιο αυστηρα...

( δεν διαβασα τι εγραφε το λινκ... θα το δω αργοτερα απο το σπιτι)

 

[AGRIAN]

Από μία τουλάχιστον οπτική και εφ' όσον έχει εξασφαλιστεί η τροφή και η στέγη, το παιχνίδι είναι το Α και το Ω για το σκύλο (θα έπρεπε και για τον άνθρωπο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Επάνω δε σε αυτό :

Το κριτήριο για να καταλάβεις αν κάτι, μια δραστηριότητα, είναι παιχνίδι είναι σχετικά απλό. Αν η δραστηριότητα γίνεται απλά και μόνο για την δραστηριότητα και την χαρά, είναι παιχνίδι. Αν εστιάζουμε στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου (όπως να πετύχουμε συγκεκριμένο χρόνο στο agility, την εκπαίδευση του σκύλου με τη βοήθεια ενός κλίκερ, την ανάκτηση ενός αντικειμένου με στόχο μια ανταμοιβή ή το πέταγμα μιας μπάλας επειδή περιέχει τροφή), η δραστηριότητα αυτή δεν αποτελεί παιχνίδι.

να προσθέσω αυτό που λέει ο Mark Rowlands, συγγραφέας του ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=403266 ενός must read βιβλίου για πολλούς λόγους :

"το τρέξιμο είναι «παιχνίδι», κι επομένως δεν βρίσκεται απλώς σε αντίθεση με την αλόγιστη εργασιακή ηθική των Αμερικανών, αλλά αποτελεί συγχρόνως την ενσάρκωση του πολυτιμότερου πράγματος που υπάρχει, αυτού που ονόμαζε ο Πλάτωνας «το Αγαθόν» "

Δεν θέλω να το βαρύνω, αλλά έχω βαρεθεί να διαβάζω για τη "χρησιμότητα" του σκύλου. την "ωφέλεια" από την εργασία, την "εκπαίδευση" κ.λ.π.
Είναι καιρός να ασχοληθούμε και με την απλή, απροϋπόθετη, ελεύθερη και αγαπητική σχέση μαζί του. Και το παρόν νήμα είναι καταπληκτική αρχή !!

Υ.Γ. Πάντα πίστευα οτι ο canis είχε pit ......

 

[Yorkaddict]

Κοινώς,είναι η άλλη άποψη,γιατί να μην κοινωνικοποιεί κανείς το σκύλο του (με την κλασσική έννοια που εννοούμε οι περισσότεροι).

Για μένα, δεν λέει κάτι παράλογο, ισα ίσα συμφωνώ σε παρά πολλά σημεία μαζί του.

Από την άλλη θεωρώ περίεργο και σε κάποιες περιπτώσεις παράλογο αυτό που έχει εντυπωθεί στο ευρύ κοινό ως "κοινωνικοποίηση".

 

[nfeel]

Εγώ δεν ξέρω αν συμφωνώ.Σίγουρα μια σχέση τέτοια εξάρτησης πρέπει να έχει κ γαμώ τα αποτελέσματα σε σκύλους εργασίας.Το ζητούμενο το δικό μου είναι η αναζήτηση του ιδανικού τρόπου,της μεθόδου που πλησιάζει περισσότερο τον πυρήνα του σκύλου.Όχι της μεθόδου που θα κρύψει θέματα κάτω απο το χαλάκι κ σίγουρα όχι τόσο της μεθόδου που θα επιφέρει απαραιτήτως αποτελέσματα απτά.

Στον απαίδευτο αρκεί το αποτέλεσμα.Θεωρεί πως με το αποτέλεσμα έχει επιτευχθεί κ ο σκοπός.
Είναι πράγματι έτσι όμως?

Δεν ξέρω αν θα γελάσετε αλλά αυτή η σχέση εξάρτησης σκύλου ιδιοκτήτη που διάβασα στο άνωθι άρθρο,έφερε στο μυαλό μου αντίστοιχες ανθρώπινες σχέσεις που ο ένας από τους δύο διεκδικεί τον σύντροφό του/της στον απόλυτο βαθμό,αποκόβοντας την άλλη μεριά πλήρως από κάθε είδους συναναστροφή από γνωστούς κ φίλους.

Ο εκπαιδευτής μοιάζει να λέει στο σκύλο "είμαι η καλύτερη επιλογή για σένα",γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή για το σκύλο.

Τους πρώτους μήνες της ζωής του,ένα κουτάβι λαμβάνει σημαντικά μαθήματα από τους γονείς του και τα αδέρφια του.Αυτή είναι μια διαδικασία που σταματάει στους 2 μήνες και περιορίζεται μόνο στα μέλη της οικογένειας?Από εκεί κ πέρα η μοναδική σφαίρα επιρροής είναι ο εκπαιδευτής/ιδιοκτήτης?Για όλη την υπόλοιπη ζωή του σκύλου?

Χμ..

 

[GRDANE]

οχι σαφως οχι...
αλλα οπως κι ο ανθρωπος για να αποκτησει κριτηριο σκεψης και να μαθει να αποφασιζει μονος του περναει πολλα χρονια εκπαιδευσης και παιδειας με καθε τροπο ειτε οικογενεια, σχολειο , δρομος, δουλια κλπ ετσι και ο σκυλος απαραιτητα πρεπει να περασει ενα σταδιο προετοιμασιας για τον εξω κοσμο...
τα σκυλια μου ειναι πολυ πιο ελευθερα μετα τον δευτερο χρονο ζωης τους ( τωρα 7,5 χρονων) απο ενα σκυλο που ποτε δεν εκπαιδευτηκε αλλα εχει παντα εναν ιδιοκτητη να τρεχει πισω του , μην τσακωθει μην τον δαγκωσουν , μην φαει φολα , μην τον πατησει αυτοκινητο κλπ κλπ κλπ βεβαια ειχα την πολυτελεια να σκυλια μου να μεγαλωσουν σε ενα μεγαλο αριθμο... 5 σκυλων.... συν το καλο της επαρχιας μια μεγαλη εκταση να ξεδινουν... οποτε ειχαν την ευχαριστηση του τρεξιματος και παιχνιδιου μεταξυ τους εκ του ασφαλους παντα συν την οικογενεια μου μεγαλη αγελη πολυ μεγαλυτερη των 2 /3 ατομων που συνηθως υπαρχει ...

 

[canis]

Το παιχνίδι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή, όσες φορές και να το επαναλάβουμε θα είναι λίγες. Το παιχνίδι δεν είναι το αντίθετο της σοβαρότητας, όπως πολλοί νομίζουν. Το παιχνίδι δεν είναι το αντίθετο του σημαντικού.

Ο Φρόιντ έλεγε πως "Το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι αυτό που είναι σοβαρό, αλλά αυτό που είναι αληθινό". Για να έρθει ο πιο σύγχρονος Stuart Brown και να συμπληρώσει πως "Το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι η δουλειά... Το αντίθετο του παιχνιδιού είναι η κατάθλιψη."

Πολλοί θεωρούν πως το παιχνίδι δεν είναι απλά μια δραστηριότητα αλλά μια κατάσταση μυαλού (state of mind), όπως τα όνειρα και η ονειρική κατάσταση είναι μια άλλη μορφή "μη πραγματικότητας".

Κάποιος, πιο πάνω, είχε αναφερθεί και ρωτήσει αν είναι σημαντική η συναναστροφή με άλλα σκυλιά και μιας και μιλάμε για το παιχνίδι να δούμε αν είναι σημαντικό το παιχνίδι με άλλα σκυλιά. Η απάντηση είναι πως το παιχνίδι με τον ιδιοκτήτη ή με τον άνθρωπο γενικότερα και το παιχνίδι με άλλα σκυλιά (ή και με άλλα ζώα κάποιες φορές) δεν αντικαθιστούν η μία την άλλη σαν δραστηριότητες, σαν καταστάσεις και δεν υπάρχει "κατάταξη σημαντικότητας". Όλες οι μορφές παιχνιδιού δρουν συμπληρωματικά και αθροιστικά.

Τα σκυλιά, όλα τα ζώα μα και εμείς παίζουμε για το παιχνίδι! Παίζουμε για τα συναισθήματα που μας προκαλεί το παιχνίδι και τα οποία ανιχνεύονται και σε ορμονικό ή φυσιολογικό επίπεδο. Αν υπάρχει άλλο κίνητρο, άλλος στόχος παύει αυτό να λογίζεται σαν παιχνίδι.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι μια κατάσταση μυαλού μέσα από την οποία μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε, αναπτύσσουμε δεξιότητες και συμπεριφορές μα αυτό δεν γίνεται συνειδητά ή επί τούτου.

Το παιχνίδι σαν πηγαία κατάσταση είναι άλλο ένα "εργαλείο" που έχουμε (τα ζώα) για να μας βοηθά πολλαπλά. Έχει παρατηρηθεί πως το παιχνίδι είναι και "μεταδοτικό". Όταν δύο ζώα, δύο σκυλιά, παίζουν μεταδίδουν το μήνυμα και στα υπόλοιπα πως το πεδίο είναι ασφαλές και πως "εδώ και τώρα" μπορούμε να χαλαρώσουμε. Το μήνυμα αυτό είναι τόσο ισχυρό που δεν χρειάζεται ένα ζώο να δει τα ζώα που παίζουν για να αρχίσει να μπαίνει στην κατάσταση ηρεμίας, χαλάρωσης και παιχνιδιού, μα αρκεί να τα ακούσει. Πάνω σε αυτό έγιναν κάποια πειράματα σε καταφύγια σκύλων όπου ακούγονταν από τα ηχεία ηχογραφημένοι ήχοι σκύλων που έπαιζαν και παρατηρήθηκε πως οι σκύλοι παρουσίασαν χαμηλότερα δείγματα στρες.

Μη μπερδέψουμε όμως την "ταλαίπωρη" κοινωνικοποίηση, που τις έχουν αποδοθεί πολλές στρεβλές σημασίες, με το παιχνίδι. Είναι πολύ διαφορετικά πράγματα και το να τα ταυτίζουμε δεν βοηθά καθόλου.

 

[Yorkaddict]

Για να υπάρξει παιχνίδι ανάμεσα σε δύο σκυλους, χρειάζεται μια στοιχειώδης γνώση επικοινωνίας;
Είναι δηλαδή σε θέση δύο σκυλιά "αγράμματα", που για τον Α ή Β λόγο δεν διδάχτηκαν από την μάνα και τα αδέλφια τους την σκυλίσια γλώσσα, να παίξουν;

Ή η επικοινωνία είναι άσχετη με την οποία αλληλεπίδραση;

 

[canis]

Η επικοινωνία είναι η ανταλλαγή πληροφοριών, με διάφορα μέσα και για διάφορους λόγους. Η επικοινωνία μπορεί να είναι επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Μεταξύ δύο σκύλων, λοιπόν, θα υπάρξει επικοινωνία ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι αν η πληροφορία θα "μεταδοθεί" σωστά ή κατάλληλα ώστε ο αποδέκτης να καταλάβει περί τίνος πρόκειται και αν ο αποδέκτης θα συμφωνήσει ή όχι... Αυτά κάπως "χονδρικά".

Το παιχνίδι (αν αυτό είναι το ζητούμενο της επικοινωνίας) θα είναι συνέπεια και πολλών άλλων παραγόντων που έχουμε ήδη αναφέρει (οικειότητα, ασφαλές περιβάλλον, καλυμμένες ανάγκες, κλπ.). Επίσης, θα εξαρτηθεί και από τους παράγοντες φυλή, τύπος, ηλικία, συνθήκες περιβάλλοντος, φύλο, κ.α., τόσο η επιτυχία της επικοινωνίας όσο και το τελικό αποτέλεσμα (παιχνίδι και ποιότητα παιχνιδιού).

Ναι, είναι σε θέση δύο σκυλιά "αγράμματα", που για τον Α ή Β λόγο δεν διδάχτηκαν από την μάνα και τα αδέλφια τους την σκυλίσια γλώσσα, να παίξουν και μπορούν να βρουν "τα πατήματα" τους, μα παίζουν ρόλο όλοι οι παραπάνω παράγοντες.

Το παιχνίδι είναι σαν το ζευγάρωμα... Δεν χρειάζεται να δουν πως γίνεται, δεν χρειάζεται να τους εξηγήσει κάποιος "πως και τι". Την στιγμή που θα υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, αυτό θα γίνει.

Μιλώντας όμως για τον σκύλο, τον κατοικίδιο σκύλο, ο μεγαλύτερος ρυθμιστικός ή απορυθμιστικός παράγοντας είναι ο ανθρώπινος. Εμείς θα πρέπει να κάνουμε τις κατάλληλες κινήσεις, τους κατάλληλους χειρισμούς ανάλογα την περίπτωση.