Γεια σας φίλοι μου,
τελευταία έχω απηυδήσει με την «καφρίλα» αρκετών ιδιοκτητών σκύλων, που προκλητικά και αδιαφορώντας για το αν το σκυλί τους γίνει ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο, το προτρέπουν να εκδηλώσει επιθετικότητα με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και κακοποιώντας το βάναυσα…
Συγκεκριμένα την τελευταία φορά που βγήκα βόλτα με το σκυλί μου, «έπεσα» πάνω σε ανεγκέφαλο μεσήλικα «κύριο», ο οποίος μόλις έβγαζε έξω από το σπίτι του, χωρίς οδηγό, το ημίαιμο λυκοσκυλοειδές του.
Το σκυλί, με το που μας είδε, το έπιασε ντελίριο… Αρχικά «πάγωσε», εν συνεχεία άρχισε να γαβγίζει και τελικά μας πλησίασε απειλητικά, δείχνοντας τα δόντια του και σηκώνοντας τις τρίχες της ράχης του, έτοιμο να μας επιτεθεί.
Έχω διαβάσει σχετικά με τα σήματα ηρεμίας που χρησιμοποιούν τα σκυλιά «μιλώντας» με τη στάση του σώματος τους και ευτυχώς υιοθέτησα αυτό που κάνουν συνήθως για να ηρεμήσουν έναν ισχυρότερο αντίπαλο με σκοπό να αποφύγουν την σύγκρουση μαζί του (γύρισμα του κεφαλιού στο πλάι, αποφυγή κοιτάγματος του επιθετικού σκύλου στα μάτια και ήρεμη απομάκρυνση από την περιοχή του.)
Το αποτέλεσμα ήταν ο σκυλάκος να καταλάβει ότι δεν απειλείται από την παρουσία μας, να ηρεμήσει και να πλησιάσει κοντά μας κάνοντας χαρές και κουνώντας την ουρά του.
Ο ιδιοκτήτης του τσαντισμένος και απογοητευμένος με τον σκύλο του που τόλμησε να δείξει σημάδια «αδυναμίας» με πλησίασε την ώρα που τον χάιδευα στο κεφάλι και προκλητικά με ρώτησε πως και δεν φοβάμαι το ασυγκράτητο θηρίο του.
Προσωπικά στα μάτια του ασυγκράτητου θηρίου, έβλεπα ένα βασανισμένο και κακοποιημένο ζώο που είχε στερηθεί την αγάπη και τη στοργή..
Αμέσως βούτηξε τον σκύλο του από το σβέρκο και τον ταρακούνησε με τέτοια δύναμη που το ταλαίπωρο ζώο άρχισε να κλαψουρίζει ικετευτικά για έλεος.
Δεν μπήκα καν στον κόπο να συζητήσω μαζί του το οτιδήποτε… Χάιδεψα το σκυλί μου, το πήρα από το λουρί του και συνέχισα την βόλτα χωρίς να κοιτάξω πίσω…
τελευταία έχω απηυδήσει με την «καφρίλα» αρκετών ιδιοκτητών σκύλων, που προκλητικά και αδιαφορώντας για το αν το σκυλί τους γίνει ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο, το προτρέπουν να εκδηλώσει επιθετικότητα με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και κακοποιώντας το βάναυσα…
Συγκεκριμένα την τελευταία φορά που βγήκα βόλτα με το σκυλί μου, «έπεσα» πάνω σε ανεγκέφαλο μεσήλικα «κύριο», ο οποίος μόλις έβγαζε έξω από το σπίτι του, χωρίς οδηγό, το ημίαιμο λυκοσκυλοειδές του.
Το σκυλί, με το που μας είδε, το έπιασε ντελίριο… Αρχικά «πάγωσε», εν συνεχεία άρχισε να γαβγίζει και τελικά μας πλησίασε απειλητικά, δείχνοντας τα δόντια του και σηκώνοντας τις τρίχες της ράχης του, έτοιμο να μας επιτεθεί.
Έχω διαβάσει σχετικά με τα σήματα ηρεμίας που χρησιμοποιούν τα σκυλιά «μιλώντας» με τη στάση του σώματος τους και ευτυχώς υιοθέτησα αυτό που κάνουν συνήθως για να ηρεμήσουν έναν ισχυρότερο αντίπαλο με σκοπό να αποφύγουν την σύγκρουση μαζί του (γύρισμα του κεφαλιού στο πλάι, αποφυγή κοιτάγματος του επιθετικού σκύλου στα μάτια και ήρεμη απομάκρυνση από την περιοχή του.)
Το αποτέλεσμα ήταν ο σκυλάκος να καταλάβει ότι δεν απειλείται από την παρουσία μας, να ηρεμήσει και να πλησιάσει κοντά μας κάνοντας χαρές και κουνώντας την ουρά του.
Ο ιδιοκτήτης του τσαντισμένος και απογοητευμένος με τον σκύλο του που τόλμησε να δείξει σημάδια «αδυναμίας» με πλησίασε την ώρα που τον χάιδευα στο κεφάλι και προκλητικά με ρώτησε πως και δεν φοβάμαι το ασυγκράτητο θηρίο του.
Προσωπικά στα μάτια του ασυγκράτητου θηρίου, έβλεπα ένα βασανισμένο και κακοποιημένο ζώο που είχε στερηθεί την αγάπη και τη στοργή..
Αμέσως βούτηξε τον σκύλο του από το σβέρκο και τον ταρακούνησε με τέτοια δύναμη που το ταλαίπωρο ζώο άρχισε να κλαψουρίζει ικετευτικά για έλεος.
Δεν μπήκα καν στον κόπο να συζητήσω μαζί του το οτιδήποτε… Χάιδεψα το σκυλί μου, το πήρα από το λουρί του και συνέχισα την βόλτα χωρίς να κοιτάξω πίσω…