για τον αργο ισως να ειναι ετσι! http://www.fourakis-kea.com/forum/download/file.php?id=4185 (greyhound) .. http://www.dimos-nestoros.gr/images/museum/leukos_mauros_skilos.jpg (κρητικος ιχνηλατης) http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/fotoarcheologiga/tixografiestirinthas.jpg κρητικος ιχνηλατης.. http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/fotoarcheologiga/agalmatidiokritikuichnilati.jpg http://www.ellhnismos.org/em/uploads/post-28-45996-minoandog.jpg http://upload.wikimedia.org/wikiped...Kritikosichnilatis_Sfragidolithoscorniza1.jpg http://www.cynopedia.com/greek/articles/research/peripeteies/images/4/skylo_agalma.jpg (μολοσσος) http://www.archetai.gr/media/JPG/F/368.jpg (για κοκονι μου μοιαζει) http://www.stardogs.gr/portal/images/stories/photo_news/2009_08/steledog003.jpg http://www.stardogs.gr/portal/images/stories/photo_news/2009_08/steledog001.jpg http://asset.tovima.gr/assetservice/data/tovima/D2002/D1229/1abc12b.jpg(διακσεδαση για τουσ αρχαιους μαχη σκυλου γατας) http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/fotoarcheologiga/lagonikosegiptu.jpg http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/fotoarcheologiga/stef_3.jpg http://www.cynopedia.com/greek/articles/research/peripeteies/images/3/3.jpg http://www.fourakis-kea.com/forum/download/file.php?id=4162 (μαχη με σπαρτιατη) http://www.valoroso.gr/Images/cenni1.jpg http://www.molossergate.com/tsik/titanomaxia.jpg(τιτανομαχια)! δν θελω να γινω υπεροπτης απλα δν θα λεγα ποτε κατι γ ν το παιξω καποιος μην το παρεις ως προσβολη κ συγγνωμη αν σε εφερα σε δυσκιλη θεση! ολοιθ κατι εχουν τελιωσει και καλο ειναι να μν το λεμε γιατι δεν ξερεις τι μπορει να ειναι ο απεναντι! κ παλι συγγνωμη!
Οι σκύλοι στην αρχαία Ελλάδα
- Thread starter Diego
- Ημερομηνία δημιουργίας
http://asset.tovima.gr/assetservice/data/tovima/D2002/D1229/1abc12b.jpg http://www.molossergate.com/tsik/titanomaxia.jpg για τις 2 φωτο που δεν εμφανιζονται
Καμιά από τις παραπάνω σελίδες δεν περιέχει επιστημονικές μελέτες βασισμένες σε συγκεκριμένα αρχαιολογικά ευρήματα. Συγγνώμη, αλλά τα σπούδασα όλα αυτά για πολλά χρόνια και έχω και τις δημοσιεύσεις για να υποστηρίξω τη θέση που έχω σήμερα. Επομένως στα αρχαία είμαι ειδικός και απ' ό,τι ξέρω εσύ όχι. Είμαι σίγουρη βέβαια ότι γνωρίζεις πολλά πράγματα σε άλλα (μη αρχαία) θέματα που δε γνωρίζω εγώ και το εννοώ. 
Εγω παλι λεω οτι ακομη και το καλυτερο χωραφι εχει μερικες φορες κακη σοδεια,αυτο ειμαστε εμεις σημερα,μια κακη σοδεια που τα τελευταια 1000 χρονια(για να μην πω 2000)δεν εχουμε να παρουσιασουμε τιποτα.
Ειμαστε ατακτοι,χωρις ερευνα και χωρις εξελιξη,στηριζομαστε σε πραγματα που εκαναν καποιοι αλλοι,ακομα και τα αρχαια μας και την ιστορια μας αλλοι τα ανακαλυψαν,εμεις τα ειχαμε ξεχασει,και τα ξεχναμε ακομη,ενω αλλοι με βαση αυτα εχουν εξελιχθη.
Στα σκυλια τωρα,ακομα δεν ξερουμε απο που προερχεται ο ανθρωπος,ακομα γινονται ανακαλυψεις,πιστευει αληθεια καποιος οτι ξερουμε απο που προερχεται ο σκυλος?
Ειχαμε σκυλους παλαιοτερα και δουλευαμε με αυτους,φυλαξη,κυνηγι,πολεμος,δεν ηταν ο σκυλος συντροφος οπως σημερα,ηταν εργαλειο και βοηθος,σκλαβος θα μπορουσα να πω,η και για διακοσμηση,ετσι και δεν δουλευε επαιρνε δρομο(αυτο γινεται ακομη και σημερα),μας λενε για τον Αργο,δεν λεει καποιος οτι ο Οδυσσεας συγκινηθηκε που πεθανε ο σκυλος.
Ακομη και τωρα δεν μπορει καποιος να περιγραψει την κυνοφιλια στην Ελλαδα του σημερα.
Ειμαστε ατακτοι,χωρις ερευνα και χωρις εξελιξη,στηριζομαστε σε πραγματα που εκαναν καποιοι αλλοι,ακομα και τα αρχαια μας και την ιστορια μας αλλοι τα ανακαλυψαν,εμεις τα ειχαμε ξεχασει,και τα ξεχναμε ακομη,ενω αλλοι με βαση αυτα εχουν εξελιχθη.
Στα σκυλια τωρα,ακομα δεν ξερουμε απο που προερχεται ο ανθρωπος,ακομα γινονται ανακαλυψεις,πιστευει αληθεια καποιος οτι ξερουμε απο που προερχεται ο σκυλος?
Ειχαμε σκυλους παλαιοτερα και δουλευαμε με αυτους,φυλαξη,κυνηγι,πολεμος,δεν ηταν ο σκυλος συντροφος οπως σημερα,ηταν εργαλειο και βοηθος,σκλαβος θα μπορουσα να πω,η και για διακοσμηση,ετσι και δεν δουλευε επαιρνε δρομο(αυτο γινεται ακομη και σημερα),μας λενε για τον Αργο,δεν λεει καποιος οτι ο Οδυσσεας συγκινηθηκε που πεθανε ο σκυλος.
Ακομη και τωρα δεν μπορει καποιος να περιγραψει την κυνοφιλια στην Ελλαδα του σημερα.
Έλα μωρέ Omarock, cut us some slack, που λένε και οι ντόπιοι ιθαγενείς! Μην ξεχνάς ότι εμείς δεν περάσαμε Αναγέννηση και Διαφωτισμό λόγω Τουρκοκρατίας, ενώ οι Δυτικοί τα περάσανε. Και έχει σημασία το πώς εξελίχθηκε η ελληνική ιστορία. Πάντως πέρα από αυτά δεν πιστεύω ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πιο κυνόφιλοι από τους σημερινούς. Κι εκείνοι είχαν τις ιστορίες βασανισμού σκύλων (βλέπε Αλκιβιάδης), αλλά κι εκείνοι αγαπούσαν τους σκύλους τους όπως τους αγαπάνε και σήμερα πολλοί Έλληνες στους οποίους συμπεριλαμβάνεσαι κι εσύ. Ότι είμαστε ανοργάνωτοι ως λαός είναι αλήθεια, αλλά δεν ξέρω αν ήμαστε πιο οργανωμένοι παλιά.
Για το θέμα του Άργου τώρα, ΟΚ, είναι μια ιστοριούλα που προφανώς αντικαθρεπτίζει την κυνοφιλία μερικών φιλόζωων της εποχής. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι τον Άργο τον είχανε παρατημένοι όλοι στο παλάτι του Οδυσσέα και οι κακοί (μνηστήρες) και οι καλοί και μόνο το αφεντικό του δάκρυσε που πέθανε. Αν θέλετε όμως συγκινητικό παράδειγμα αληθινής κυνόφιλης ορίστε κόμμάτι από παλιό μου ποστ κι αυτό είναι αληθινό διότι το κοριτσάκι υπήρξε:
Μην ξεχνάς ότι εμείς δεν περάσαμε Αναγέννηση και Διαφωτισμό λόγω Τουρκοκρατίας, ενώ οι Δυτικοί τα περάσανε. Και έχει σημασία το πώς εξελίχθηκε η ελληνική ιστορία. Πάντως πέρα από αυτά δεν πιστεύω ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πιο κυνόφιλοι από τους σημερινούς. Κι εκείνοι είχαν τις ιστορίες βασανισμού σκύλων (βλέπε Αλκιβιάδης), αλλά κι εκείνοι αγαπούσαν τους σκύλους τους όπως τους αγαπάνε και σήμερα πολλοί Έλληνες στους οποίους συμπεριλαμβάνεσαι κι εσύ. Ότι είμαστε ανοργάνωτοι ως λαός είναι αλήθεια, αλλά δεν ξέρω αν ήμαστε πιο οργανωμένοι παλιά. Για το θέμα του Άργου τώρα, ΟΚ, είναι μια ιστοριούλα που προφανώς αντικαθρεπτίζει την κυνοφιλία μερικών φιλόζωων της εποχής. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι τον Άργο τον είχανε παρατημένοι όλοι στο παλάτι του Οδυσσέα και οι κακοί (μνηστήρες) και οι καλοί και μόνο το αφεντικό του δάκρυσε που πέθανε. Αν θέλετε όμως συγκινητικό παράδειγμα αληθινής κυνόφιλης ορίστε κόμμάτι από παλιό μου ποστ κι αυτό είναι αληθινό διότι το κοριτσάκι υπήρξε:
Δεν ειχαμε αναγεννηση αλλα δεν ειχαμε και μεσαιωνα οπως η Ευρωπη,οταν εμεις ειχαμε τουρκοκρατια ειχε ολη η Ευρωπη πολεμους.
Επι Τουρκοκρατιας στην Κερασουντα του ποντου η γιαγια μου Αθηνα Πορτοκαλιδου σπουδαζε σε Γαλλικο κολλεγιο,και πηρε μερος σε τοπικα καλλιστεια ομορφιας την πρωτη θεση,δεν ηταν ολα οπως τα λενε,λεξη Τουρκικη δεν ηξερε και δεν μιλουσε σε κανεναν Ελληνα που τα μιλουσε,οταν μιλουσε καποιος Τουρκικα αυτη απαντουσε σε απταιστα Γαλλικα,
αρα δεν ηταν σκλαβοι απλα ζουσαν μαζι τους και ειχαν και εξελιξη,αλλιως πως εκαναν λεφτα και λιρες,και ηταν μεγαλοι εμποροι σε Σμυρνη και Κωνσταντινουπολη.
Αλλα η εξελιξη των Ευρωπαιων δεν ξεκινησε στην αναγεννηση αλλα πολυ αργοτερα,σχεδον μαζι ξεκινησαμε,και βασικα δεν μου αρεσαν ποτε οι δικαιολογιες η το χεις η δεν το χεις.
Και σημερα εκει που πηγαινε κατι να γινει ηρθε η κριση,θα αυξηθουν τα αδεσποτα κατα την γνωμη μου,και θα αλλαξει παλι η κατευθινση,και η αλλαγη νοοτροπιας παει περιπατο.
Επι Τουρκοκρατιας στην Κερασουντα του ποντου η γιαγια μου Αθηνα Πορτοκαλιδου σπουδαζε σε Γαλλικο κολλεγιο,και πηρε μερος σε τοπικα καλλιστεια ομορφιας την πρωτη θεση,δεν ηταν ολα οπως τα λενε,λεξη Τουρκικη δεν ηξερε και δεν μιλουσε σε κανεναν Ελληνα που τα μιλουσε,οταν μιλουσε καποιος Τουρκικα αυτη απαντουσε σε απταιστα Γαλλικα,
αρα δεν ηταν σκλαβοι απλα ζουσαν μαζι τους και ειχαν και εξελιξη,αλλιως πως εκαναν λεφτα και λιρες,και ηταν μεγαλοι εμποροι σε Σμυρνη και Κωνσταντινουπολη.
Αλλα η εξελιξη των Ευρωπαιων δεν ξεκινησε στην αναγεννηση αλλα πολυ αργοτερα,σχεδον μαζι ξεκινησαμε,και βασικα δεν μου αρεσαν ποτε οι δικαιολογιες η το χεις η δεν το χεις.
Και σημερα εκει που πηγαινε κατι να γινει ηρθε η κριση,θα αυξηθουν τα αδεσποτα κατα την γνωμη μου,και θα αλλαξει παλι η κατευθινση,και η αλλαγη νοοτροπιας παει περιπατο.
στον όμηρο μπορείς να βρείς άπειρες (τρόπος του λέγειν) αναφορές στο ρήμα σκυλεύω
Σάρα?
επίσης
η μυθολογία μπορεί να αναφέρει διάφορα-τα οποία μπορεί να ισχύουν
αλλά η αρχαιολογία ώς επιστήμη βασίζεται σε ευρήματα και σε διασταυρωμένες αναφορές.
Με μιά αναζήτηση στα γκουγκλ βρίσκει κανείς πολλές και συχνά αντικορουόμενες αναφορές σε σκύλους στην αρχαία εποχή
δεν θα πεί ότι ισχύουν όλα
όταν όμως π.χ. διαβάζουμε τα κυνηγετικά του ξενοφώντα που υπάρχουν αντιγραμέννα σε πολλές βιβλιοθηκες του κόσμου και που υπάρχουν εκδόσεις του 1000 και του 1300 και 1800 και που ο ίδιος ο ξενοφώντας αναφέρεται απο μεταγενέστερους συγγραφείς και τα έργα του επίσης
τότε πλέον μιλάμε για στοιχεία
Περί της ετυμολογίας των αρχαίων λέξεων περί σκύλων γνωρίζουμε τα εξής:
Υπάρχουν δυο λέξεις που χρησιμοποιούνται και αυτό το λέω έχοντας μόλις κάνει αναζήτηση σε όλους τους ελληνικούς συγγραφείς από τον Όμηρο μέχρι και τους Βυζαντινούς. Θα περιοριστώ όμως μόνο στους αρχαίους. Έχω επίσης ελέγξει το επίσημο λεξικό της αρχαίας ελληνικής των Liddell-Scott-Jones (δυστυχώς δεν υπάρχει άλλο) και το πρόσφατο ετυμολογικό του Robert Beekes. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1) Η ελληνικής προέλευσης λέξη για το σκύλο είναι κύων. Επειδή δε είδα διάφορα ποστς με το συνηθισμένο λάθος που γίνεται στην κλίση του κυνός, ορίστε πώς κλίνεται:
ὁ κύων
τοῦ κυνός (και ΟΧΙ του κύονος που είδα κάπου)
τῶι κυνί
τὸν κύνα
ὦ κύον (sic)
οἱ κύνες
τῶν κυνῶν
τοῖς κυσί(ν)
τοὺς κύνας
ὦ κύνες
Αυτός είναι ο σκύλος που αναφέρουν οι συγγραφείς από τον Όμηρο και πέρα. Και μιλάνε συνήθως για τον ενήλικο σκύλο εκτός αν πρόκειται για κυνάριον που είναι το σκυλάκι αλλά όχι απαραίτητα το κουτάβι αφού μπορεί να είναι απλώς μικρόσωμο.
2) Υπάρχει και δεύτερη λέξη προελληνικής προέλευση που είναι ο σκύλαξ, όπου το ύψιλον είναι ΒΡΑΧΥ! Απαντά επίσης από τον Όμηρο και πέρα, πρόκειται όμως για το κουτάβι και ΟΧΙ ενήλικο σκύλο. Επειδή δε ο εκτροφέας εκτρέφει κουτάβια ονομάζεται σκυλακοτρόφος και η εκτροφή σκυλακοτροφία. Το υποκοριστικό του σκύλακος είναι σκυλάκιον. Από κει προφανώς βγαίνει ο δικός μας ο σκύλος. Σε άλλους λαούς, κατά μερικούς γλωσσολόγους, απαντά η ρίζα και συνδέεται συνήθως με νέα ζωάκια, π.χ. στα αρμενικά λένε c'ul για το νεογέννητο μοσχάρι.
Τώρα στα αρχαία ελληνικά υπάρχει και η λέξη σκυλεύω ή σκυλάω (που συναιρείται), όπου όμως το ύψιλον είναι ΜΑΚΡΟ, το οποίο παραπέμπει σε διαφορετική ετυμολογία. Η λέξη αυτή δεν έχει σχέση με το σκύλο και σημαίνει απλώς το σκύλεμα και τη λεηλασία των πτωμάτων μετά από μάχη. Προέρχεται μάλλον από το ρήμα σκύλλω που σημαίνει παρενοχλώ και τα δυο λάμδα του φυσικά δείχνουν αμέσως ότι πρόκειται για διαφορετική λέξη ετυμολογικά. Τη συγκεκριμένη λέξη δεν χρησιμοποιεί καθόλου ο Όμηρος.
Ορίστε και το χωρίο από την Οδύσσεια (17 (Ρ).290-327) που αναφέρει τον Άργο. Μιλάμε, κάθε φορά που το διαβάζω στους φοιτητές μου βαλαντώνουν στο κλάμα Αμερικάνοι άνθρωποι! Ακολουθεί και η μετάφραση του Αργύρη Εφταλιώτη:
ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον· 290
ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν,
Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτ᾽ αὐτὸς
θρέψε μέν, οὐδ᾽ ἀπόνητο, πάρος δ᾽ εἰς Ἴλιον ἱρὴν
ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες
αἶγας ἐπ᾽ ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς· 295
δὴ τότε κεῖτ᾽ ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,
ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων
ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτ᾽, ὄφρ᾽ ἂν ἄγοιεν
δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρήσοντες·
ἔνθα κύων κεῖτ᾽ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων. 300
δὴ τότε γ᾽, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,
οὐρῇ μέν ῥ᾽ ὅ γ᾽ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,
ἆσσον δ᾽ οὐκέτ᾽ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος
ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,
ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ᾽ ἐρεείνετο μύθῳ· 305
"Εὔμαι᾽, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτ᾽ ἐνὶ κόπρῳ.
καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ᾽ οὐ σάφα οἶδα,
εἰ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,
ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν
γίγνοντ᾽· ἀγλαΐης δ᾽ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες." 310
τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
"καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος.
εἰ τοιόσδ᾽ εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα,
οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,
αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν. 315
οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης
κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη·
νῦν δ᾽ ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης
ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι.
δμῶες δ᾽, εὖτ᾽ ἂν μηκέτ᾽ ἐπικρατέωσιν ἄνακτες, 320
οὐκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι·
ἥμισυ γάρ τ᾽ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
ἀνέρος, εὖτ᾽ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν."
ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους εὖ ναιετάοντας,
βῆ δ᾽ ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς. 325
Ἄργον δ᾽ αὖ κατὰ μοῖρ᾽ ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,
αὐτίκ᾽ ἰδόντ᾽ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.
Αυτά καθώς λαλούσανε κι ανάμεσό τους λέγαν, 290
σκυλί που κοίτουνταν, τ' αυτιά και το κεφάλι ορθώνει,
ο Άργος, που ο αντρόψυχος Δυσσέας τον είχε θρέψει,
όμως δεν τόνε χάρηκε, γιατ' είχε φύγει εκείνος
στη Τροία τότες την ιερή· σ' άλλους καιρούς οι νέοι 295
τον παίρνανε, να κυνηγούν λαγούς, ζαρκάδια, γίδια.
Τώρα, π' ο αφέντης έλειπε, τον άφηναν πεσμένο
στην σωριασμένη την κοπριά βοδιών και μουλαριώνε,
που ομπρός στη θύρα απλώνονταν, κι οι παραγιοί αποκείθε
την σήκωναν και κόπριζαν τους κήπους του Οδυσσέα. 300
Απάνω αυτού κοιτότανε τσιμπουριασμένος ο Άργος.
Και τώρα, άμα μυρίστηκε σιμά τον Οδυσσέα,
γοργοσαλεύει την ουρά, τ' αυτιά του κατεβάζει,
μα πιο κοντά του αφέντη του δεν μπόρειε να ζυγώση.
Γύρισ' αυτός την όψη του και σφούγγισ' ένα δάκρυο 305
κρυφό με τρόπο, κι ύστερα τον πιστικό ρωτούσε·
«Μεγάλο θάμα, στην κοπριά να μνήσκη τέτοιος σκύλος·
όμορφος σκύλος, μα άραγες νά 'ναι και γοργοπόδης
κοντά στην τόση του ομορφιά, για νά 'ναι δα από κείνους
που στα τραπέζια στολισμό τους έχουν οι αφεντάδες;» 310
Κι εσύ, Εύμαιε χοιροβοσκέ, του απολογήθης κι είπες·
«Είν' εκεινού που απέθανε στα ξένα αυτός ο σκύλος.
Αν ήταν έτσι στο κορμί, και στα έργα του σαν τότες
που ο Οδυσσέας τον άφησε κινώντας για την Τροία,
τότες θα κοίτας δύναμη και γληγοράδα, αλήθεια. 315
Αγρίμι δεν του ξέφευγε μες στα βαθιά του λόγγου,
κάθε κυνήγι, που έβγαζε στ' αχνάρια μαθημένος.
Μα παθιασμένος τώρ' αυτός, ο αφέντης του στα ξένα
χαμένος, και δε νοιάζονται γι' αυτόν εδώ οι γυναίκες.
Κι οι δούλοι, σα δε βρίσκεται ποπάνω τους αφέντης, 320
δουλειά να κάμουνε σωστή δε θέλουνε πια τότες·
τι παίρνει τη μισή αρετή του ανθρώπου ο βροντορίχτης
ο Δίας, άμα της σκλαβιάς η μαύρη τού 'ρθη μέρα.»
Αυτά σαν είπε, στα λαμπρά παλάτια μέσα μπήκε,
και πήγε τους καμαρωτούς μνηστήρες ν' ανταμώση. 325
Όμως τον Άργο θάνατος μαύρος κι αχνός τον πήρε,
σαν είδε τον αφέντη του, στα είκοσι χρόνια απάνω.
Αυτά τα ωραία, πάω να βουτήξω τώρα το Μουφ να το πάω να εκπαιδευτεί μπας και μάθει τίποτα και είναι λιγότερο αγράμματο και σκανταλιάρικο.
Υπάρχουν δυο λέξεις που χρησιμοποιούνται και αυτό το λέω έχοντας μόλις κάνει αναζήτηση σε όλους τους ελληνικούς συγγραφείς από τον Όμηρο μέχρι και τους Βυζαντινούς. Θα περιοριστώ όμως μόνο στους αρχαίους. Έχω επίσης ελέγξει το επίσημο λεξικό της αρχαίας ελληνικής των Liddell-Scott-Jones (δυστυχώς δεν υπάρχει άλλο) και το πρόσφατο ετυμολογικό του Robert Beekes. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1) Η ελληνικής προέλευσης λέξη για το σκύλο είναι κύων. Επειδή δε είδα διάφορα ποστς με το συνηθισμένο λάθος που γίνεται στην κλίση του κυνός, ορίστε πώς κλίνεται:
ὁ κύων
τοῦ κυνός (και ΟΧΙ του κύονος που είδα κάπου)
τῶι κυνί
τὸν κύνα
ὦ κύον (sic)
οἱ κύνες
τῶν κυνῶν
τοῖς κυσί(ν)
τοὺς κύνας
ὦ κύνες
Αυτός είναι ο σκύλος που αναφέρουν οι συγγραφείς από τον Όμηρο και πέρα. Και μιλάνε συνήθως για τον ενήλικο σκύλο εκτός αν πρόκειται για κυνάριον που είναι το σκυλάκι αλλά όχι απαραίτητα το κουτάβι αφού μπορεί να είναι απλώς μικρόσωμο.
2) Υπάρχει και δεύτερη λέξη προελληνικής προέλευση που είναι ο σκύλαξ, όπου το ύψιλον είναι ΒΡΑΧΥ! Απαντά επίσης από τον Όμηρο και πέρα, πρόκειται όμως για το κουτάβι και ΟΧΙ ενήλικο σκύλο. Επειδή δε ο εκτροφέας εκτρέφει κουτάβια ονομάζεται σκυλακοτρόφος και η εκτροφή σκυλακοτροφία. Το υποκοριστικό του σκύλακος είναι σκυλάκιον. Από κει προφανώς βγαίνει ο δικός μας ο σκύλος. Σε άλλους λαούς, κατά μερικούς γλωσσολόγους, απαντά η ρίζα και συνδέεται συνήθως με νέα ζωάκια, π.χ. στα αρμενικά λένε c'ul για το νεογέννητο μοσχάρι.
Τώρα στα αρχαία ελληνικά υπάρχει και η λέξη σκυλεύω ή σκυλάω (που συναιρείται), όπου όμως το ύψιλον είναι ΜΑΚΡΟ, το οποίο παραπέμπει σε διαφορετική ετυμολογία. Η λέξη αυτή δεν έχει σχέση με το σκύλο και σημαίνει απλώς το σκύλεμα και τη λεηλασία των πτωμάτων μετά από μάχη. Προέρχεται μάλλον από το ρήμα σκύλλω που σημαίνει παρενοχλώ και τα δυο λάμδα του φυσικά δείχνουν αμέσως ότι πρόκειται για διαφορετική λέξη ετυμολογικά. Τη συγκεκριμένη λέξη δεν χρησιμοποιεί καθόλου ο Όμηρος.
Ορίστε και το χωρίο από την Οδύσσεια (17 (Ρ).290-327) που αναφέρει τον Άργο. Μιλάμε, κάθε φορά που το διαβάζω στους φοιτητές μου βαλαντώνουν στο κλάμα Αμερικάνοι άνθρωποι!
Ακολουθεί και η μετάφραση του Αργύρη Εφταλιώτη:ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον· 290
ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν,
Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτ᾽ αὐτὸς
θρέψε μέν, οὐδ᾽ ἀπόνητο, πάρος δ᾽ εἰς Ἴλιον ἱρὴν
ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες
αἶγας ἐπ᾽ ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς· 295
δὴ τότε κεῖτ᾽ ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,
ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων
ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτ᾽, ὄφρ᾽ ἂν ἄγοιεν
δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρήσοντες·
ἔνθα κύων κεῖτ᾽ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων. 300
δὴ τότε γ᾽, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,
οὐρῇ μέν ῥ᾽ ὅ γ᾽ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,
ἆσσον δ᾽ οὐκέτ᾽ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος
ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,
ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ᾽ ἐρεείνετο μύθῳ· 305
"Εὔμαι᾽, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτ᾽ ἐνὶ κόπρῳ.
καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ᾽ οὐ σάφα οἶδα,
εἰ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,
ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν
γίγνοντ᾽· ἀγλαΐης δ᾽ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες." 310
τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
"καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος.
εἰ τοιόσδ᾽ εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα,
οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,
αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν. 315
οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης
κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη·
νῦν δ᾽ ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης
ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι.
δμῶες δ᾽, εὖτ᾽ ἂν μηκέτ᾽ ἐπικρατέωσιν ἄνακτες, 320
οὐκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι·
ἥμισυ γάρ τ᾽ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
ἀνέρος, εὖτ᾽ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν."
ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους εὖ ναιετάοντας,
βῆ δ᾽ ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς. 325
Ἄργον δ᾽ αὖ κατὰ μοῖρ᾽ ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,
αὐτίκ᾽ ἰδόντ᾽ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.
Αυτά καθώς λαλούσανε κι ανάμεσό τους λέγαν, 290
σκυλί που κοίτουνταν, τ' αυτιά και το κεφάλι ορθώνει,
ο Άργος, που ο αντρόψυχος Δυσσέας τον είχε θρέψει,
όμως δεν τόνε χάρηκε, γιατ' είχε φύγει εκείνος
στη Τροία τότες την ιερή· σ' άλλους καιρούς οι νέοι 295
τον παίρνανε, να κυνηγούν λαγούς, ζαρκάδια, γίδια.
Τώρα, π' ο αφέντης έλειπε, τον άφηναν πεσμένο
στην σωριασμένη την κοπριά βοδιών και μουλαριώνε,
που ομπρός στη θύρα απλώνονταν, κι οι παραγιοί αποκείθε
την σήκωναν και κόπριζαν τους κήπους του Οδυσσέα. 300
Απάνω αυτού κοιτότανε τσιμπουριασμένος ο Άργος.
Και τώρα, άμα μυρίστηκε σιμά τον Οδυσσέα,
γοργοσαλεύει την ουρά, τ' αυτιά του κατεβάζει,
μα πιο κοντά του αφέντη του δεν μπόρειε να ζυγώση.
Γύρισ' αυτός την όψη του και σφούγγισ' ένα δάκρυο 305
κρυφό με τρόπο, κι ύστερα τον πιστικό ρωτούσε·
«Μεγάλο θάμα, στην κοπριά να μνήσκη τέτοιος σκύλος·
όμορφος σκύλος, μα άραγες νά 'ναι και γοργοπόδης
κοντά στην τόση του ομορφιά, για νά 'ναι δα από κείνους
που στα τραπέζια στολισμό τους έχουν οι αφεντάδες;» 310
Κι εσύ, Εύμαιε χοιροβοσκέ, του απολογήθης κι είπες·
«Είν' εκεινού που απέθανε στα ξένα αυτός ο σκύλος.
Αν ήταν έτσι στο κορμί, και στα έργα του σαν τότες
που ο Οδυσσέας τον άφησε κινώντας για την Τροία,
τότες θα κοίτας δύναμη και γληγοράδα, αλήθεια. 315
Αγρίμι δεν του ξέφευγε μες στα βαθιά του λόγγου,
κάθε κυνήγι, που έβγαζε στ' αχνάρια μαθημένος.
Μα παθιασμένος τώρ' αυτός, ο αφέντης του στα ξένα
χαμένος, και δε νοιάζονται γι' αυτόν εδώ οι γυναίκες.
Κι οι δούλοι, σα δε βρίσκεται ποπάνω τους αφέντης, 320
δουλειά να κάμουνε σωστή δε θέλουνε πια τότες·
τι παίρνει τη μισή αρετή του ανθρώπου ο βροντορίχτης
ο Δίας, άμα της σκλαβιάς η μαύρη τού 'ρθη μέρα.»
Αυτά σαν είπε, στα λαμπρά παλάτια μέσα μπήκε,
και πήγε τους καμαρωτούς μνηστήρες ν' ανταμώση. 325
Όμως τον Άργο θάνατος μαύρος κι αχνός τον πήρε,
σαν είδε τον αφέντη του, στα είκοσι χρόνια απάνω.
Αυτά τα ωραία, πάω να βουτήξω τώρα το Μουφ να το πάω να εκπαιδευτεί μπας και μάθει τίποτα και είναι λιγότερο αγράμματο και σκανταλιάρικο.
Last edited:
καταρχην ΣΑΡΑ το φορουμ δεν ειναι επαγγελματικου προσανατολισμου! εισαι ιστορικος το καταλαβαμε κ εγω φιλολογος με μεταπτυχιακο στην κλασσικη φιλολογια και αδερφο αρχαιολογο αρα ετσι οπως τα λες ειναι δεν εχω καμια σχεση με τα αρχαια! το γεγονος οτι εκανες καποιες ανασκαφες αν εκανες και δεν εβρισκες κατι παραπανω απο ενα καπακι κοκα κολα δε σημαινει οτι δεν υπαρχουν αρχαια ελληνικα σκυλια και οτι η καταγωγη τους δεν αναγεται απο την αρχαια ελλαδα! φαινεται πως εισαι η μεγαλυτερη αρχαιολογος στον κοσμο σε παραδεχομαι αλλα αληθεια πες μου οι μολοσσοι απο που καταγονται μηπως απο τη ζουαζηλανδη??? δεν μπορω να καταλαβω παρολο τις φωτο που σου παρεθεσα γιατι ακομη υποστηριζεις οτι δεν υπαρχουν αρχαιες ελληνικες ρατσες σκυλιων! http://el.wikipedia.org/wiki/Κρητικός_Ιχνηλάτης Οι Μολοσσοί ήταν ξακουστοί για τους σκύλους τους που ήταν άριστοι φύλακες των αιγοπροβάτων των ποιμένων, ο λεγόμενος Μολοσσικός Σκύλος ή Μολοσσός. Ο Βιργίλιος μας αναφέρει ότι οι Ρωμαίοι και οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τους Μολοσσικούς σκύλους στο κυνήγι και στη φύλαξη των σπιτιών και των τροφίμων. http://www.dbg.gr/tribes2.php?id=26&cat=%CF%EC%DC%E4%E1%202 http://www.petcorner.gr/index.php?o...0-57-23&catid=1:2008-09-20-09-50-47&Itemid=53 http://www.facebook.com/topic.php?uid=147219046418&topic=10684 http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/aeeistorikesanafores.html http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/adarxeologikaevrimata.html http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/bjmolossos.html http://www.kritikosichnilatis.gr/gr/aubasurakosstavros.html ΣΑΡΑ ως ιστορικος θα πρεπε να ηξερες οτι η ημιμαθεια ειναι χειροτερη απ την αμαθεια καταλαβαινω τη δυσκολη θεση που βρισκεσαι τουλαχιστον παραδεξου το λαθος σου! απλως ξερω μερικα πραγματα παραπανω απο σενα δεν εγινε και τπτ! ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ
