η σκνιπα της λεϊσμανίωσης κινειται ως και 30 εκ. πανω από τα φυτά και την υγρασία του εδαφους (βλ. ελη)
Από εκει και περα για μένα, για ολα θα πρεπει να ανησυχούμε εξίσου. Αλλωστε η αλλαγή αμπουλας δεν καθεται παντα καλά στα σκυλια. Καποια εμφάνισαν κνησμό ως αλλεργικη αντιδραση, αλλά ξηροδερμίες, αλλα τίποτα.
Λάθος. Η σκνίπα πετάει μέχρι και τα 12 μέτρα σε ύψος και τώρα πια το καλαζάρ έχει αστικοποιηθεί και δεν αποτελεί μόνο ασθένεια της υπαίθρου και των περιοχών κοντά σε έλη. Αν πέταγε μόνο μέχρι τα 30 εκατοστά τα κρούσματα θα ήταν σπάνια.
Δεν είναι όλα το ίδιο ανησυχητικά. Σιγά μην είναι το ίδιο οι ψύλλοι με τη σκνίπα.
Ας μην λέμε τέτοια γιατί κάποιοι δεν γνωρίζουν και διαβάζοντας κάτι τέτοιο καθησυχάζουν και δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία. Σκοπός είναι να βοηθηθούν κάποιοι και να μάθουν, όχι να παραπλανηθούν. Το χειρότερο είναι ότι αυτός που θα την πληρώσει στο τέλος είναι ο φουκαράς ο σκύλος.
Όσο για το αν θεραπεύεται το καλαζάρ, σε σχέση με μερικά χρόνια πριν έχουν γίνει πολύ μεγάλα βήματα. Το ζώο "θεραπεύεται" και δείχνει αρνητικό χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν θα υποτροπιάσει ξανά η νόσος, μπορεί να υπάρξει αναζωπύρωση δηλαδή.