...και εκεί που καθόμουν και μελετούσα πάνω από τον υπολογιστή μου στο μικρό μου γραφείο ήρθε η Maya και κάθησε κάτω από αυτό!!! Βέβαια μέχρι να βολευτεί άκουγες και κανένα "ντουπ και κανα νταπ και ξανά ντουπ και ντάπ" από το κεφαλάκι της που κοπανούσε στο ξύλινο γραφειάκι μου και στην προσπάθεια να βρει μια βολική θέση! Την καλωσόρισα, την χάιδεψα και μετά ακριβώς στρογγυλό κάθησε! Ήταν τόσο ήρεμη....τόσο γλυκιά.....όλα ήταν τόσο υπέροχα......μέχρι τη στιγμή που.........................τις αμόλησε την μια πίσω από την άλλη.....τη μαρτύριο, τη βασανιστήρια ήταν αυτά που μου κάνει; Πρόλαβα ίσα ίσα να ανοίξω το μπαλκόνι και τα δύο παράθυρα πριν λιποθυμίσω και σωριαστώ στο έδαφος!! Θα έριξε τουλάχιστον τρείς με τέσσερις και δεν φτάνει αυτό ήθελε και παιγνίδια........είναι αδιανόητο! 
