Πρόβλημα..
Υπάρχει ένας αδεσποτος ο οποιος ακολουθεί μια σκυλίτσα και είναι σχεδον συνέχεια μεσα στο σκυλοπαρκο(φρεσκος φρεσκος, το καλοκαιρι τον παρατήσανε), τον βγάλαμε αλλά βρίσκει και ξαναμπαίνει, αυτη τη σκυλίτσα την ακολουθεί συνεχώς κάθε φορα που βγαίνει βόλτα με την ιδιοκτήτριά της και δεν πολυαφήνει τα άλλα σκυλιά να την πλησιάζουν. Στον δικο μου έχει αγριέψει-τον έχει κυνηγήσει αρκετές φορές αλλα του πατούσα μια δυνατή φωνή και έφευγε. Εχθες, μετά το τρέξιμο (ο δικος μου τον έχει έτσι κι αλλιως λίγο απο μακρυά λόγω προηγουμενων περιστατικών) έβαλα λουρί στον δικο μου και είχαμε καθισει σε ένα σημείο και μιλούσαμε με μια κοπέλα (την ιδιοκτήτρια της σκύλας), εκει που είχαμε κάτσει αρκετή ώρα και μιλούσαμε, επειδή τον έχω πάντα στο νου μου τον αδεσποτάκο, τον βλέπω και δείχνει δόντια, οπότε του πατάω ενα δυνατό "Ε!" (που πάντα έπιανε) ... ε χθες δεν έπιασε, πετάχτηκε και τον δάγκωσε, μέχρι να τους χωρίσω έφαγε 2-3 ο δικός μου. Τον έπιασα απο δω απο κει να δω αν του έκανε τίποτα αλλα δε φαινόταν πληγή, τον παίρνω να φύγουμε και επειδη θα περνούσαμε απο μπροστά του ο δικος μου τράβηξε το λουρί όσο μπορούσε για να είναι οσο το δυνατόν πιο μακρυά, φοβήθηκε πολύ προφανώς, στην επιθεση, ακομα και οταν τον αφησε συνεχισε να κλαίει για λίγο.Τι κάνω; σκυλοπαρκο άλλο να τον πάω εδω κοντά δεν υπάρχει, θέλουμε μια ώρα περπάτημα για το επόμενο πιο κοντινό(μαλλον λεω και λίγο) και η λύση να πάμε με αμαξι δεν παίζει. Αυτος είναι σχεδον πάντα μέσα το απογεύμα-βράδυ (πρωι και μεσημέρι με αυτή τη ζέστη δεν παίζει και δεν παει και κανενα άλλο σκυλί), του ειχε κανει πολλές φορές αγριάδες αλλά ποτέ δε δάγκωσε. Εκτος του οτι φοβάμαι για τη σωματική ακεραιότητα του σκύλου μου φοβάμαι και για τυχον ανάπτυξη προβληματικών συμπεριφορών και φοβιών. Εχουν βρεθεί μια-δυο περιπτώσεις που ίσως ενδιαφέρονται να τον ιυοθετήσουν αλλά τίποτα δεν ειναι σιγουρο, και μέχρι να γίνει εγω δε μπορώ να μην πηγαίνω στο σκυλόπαρκο, και να πεις οτι υπαρχει άλλος χώρος να τρέξει; δεν υπάρχει. Τουλάχιστον τα σπίτια εκεί κοντα που αράζει ο αδέσποτος τον ταϊζουν, τον ποτίζουν, φώναξαν και κτηνίατρο και γενικά τον φροντίζουν οσο μπορούν...
Όποιος μπορεί να σκεφτεί οποιαδήποτε λύση παρακαλώ να μου πει γιατί αν του κόψω το πάρκο θα πάμε πολύ πίσω στην κοινωνικοποίηση και είναι 10 μηνών ακόμα, τρέχει και παίζει και το ευχαριστιέται πάρα πολυ.