Μοιραίος αποχωρισμός έπειτα απο 10 μήνες

[russellKind]

Αν ηξερα οτι μπορει στο μελλον να μεινω μονιμα εκτος Ελλαδας και να μην μπορω να παρω τον σκυλο ισως να μην αποκτουσα καν σκυλο για αυτον τον λογο.Δεν θα μπορουσα να τον αποχωριστω,θα προσπαθουσα να παρω και τον σκυλο μαζι μου στην θεση σου,πραγματικα δεν ξερω αν υπαρχει τροπος να μιλησεις μαζι τους και να υπαρχει καποια λυση.Μπορει να απερριπτα και την επαγγελματικη επιλογη(ευκαιρια) που θα μου δινοταν και να εψαχνα για κατι αλλο στην Ελλαδα.Τι ρατσα ειναι ο σκυλος?

 

[Oberon]

russellKind, οπως προείπα ήταν μια ευκαιρία που προέκυψε ξαφνικά. Εγώ έτσι και αλλιώς θα έφευγα, για Αγγλία τον χειμώνα, μαζί με τον σκύλο. Γι αυτο τον λόγο, εδω και αρκετούς μήνες, του είχα κάνει τέστ για λυσσα και πηραμε το χαρτι που πιστοπιει οτι μπορεί να ταξιδεψει στην εν λόγω χωρα χωρίς να περάσει απο 6μηνη καραντίνα. (Απο τον Αύγουστο κιόλας και εφ'ορου ζωής) Τα πράγματα ομως ήρθαν διαφορετικά απ οτι τα υπολόγιζα. Δεν είμαι σε θέση να απορρίψω την πρόταση απο ολες τις αποψεις. Ο σκύλος είναι, ο τρίτος καθαρόαιμος στην Ελλάδα (υπάρχει 1 στην Καβάλα και 2 στην Αθήνα), Italian Greyhound (Μικρό Ιταλικό Λαγωνικό). Έχω κάνει εδω στο φόρουμ και προφιλ της ρατσας. Αναζήτησε το.

 

[Alexia]

Italian Greyhound (Ιταλικό Λαγωνικό)

 

[Lovey the Lab]

Ενα ξερω: Δε θα θελα με τιποτα να ειμαι στη θεση σου.

Καλη τυχη απο μενα και στους 2.

 

[agathe]

Καλή τύχη σου εύχομαι κι εγώ...
και για σένα και για τον Όμπερον σου...

 

[Pintsie]

Μάλλον τείνω να είμαι πιο σκληροπυρηνικός, δε θα άφηνα το σκύλο αλλού κι εγώ πλέον δεν έχω καθόλου δουλειά

Έλα Αγγλία να συγκατοικήσουμε


Στο θέμα: Πού θα πας; Σε ποια χώρα; (σόρρυ αν το ανέφερες, αλλά δεν το είδα κάπου)

Πιστεύω πως είναι καλύτερα που θα τον αφήσεις αλλού εφόσον εσύ θα λείπεις συνέχεια κτλ.
Δεν σου κρύβω ότι είχε περάσει κι εμένα από το μυαλό μου όταν τα βρήκα τόσο σκούρα που είπα να φύγω Αγγλία τον ίδιο μήνα από τότε που το αποφάσισα. Απλά εγώ στάθηκα τυχερή και την επόμενη μέρα με πήραν για δουλειά...

 

[st3li0s]

Αν για οποιονδήποτε λόγο έπρεπε να αποχωριστώ τον σκύλο ο πρώτος άνθρωπος που θα τον άφηνα θα ήταν ο εκτροφέας μου!
Εφόσον έχει επιλέξει εμένα για ιδιοκτήτη ενός σκύλου του θα μπορέσει να το κάνει ξανά!

Με κλειστά μάτια να τον πας στον εκτροφέα σου!

Καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις εύχομαι!

 

[blackpit35]

Πολύ δύσκολη κατάσταση, εύχομαι να μην την ζήσω ποτέ. Ότι και να σου πω θα είναι λίγο, σε καταλαβαίνω απόλυτα, έχουν αλλάξει τόσα πολλά πράγματα στις ζωές όλων μας σε τόσο σύντομο διάστημα, που ορισμένες φορές αναγκαζόμαστε να πάρουμε επώδυνες αποφάσεις. Ειλικρινά καλή τυχή σε εσένα και τον σκύλο σου.

 

[Natassa]

Εύχομαι την καλύτερη τύχη κ στους 2 σας!

 

[johnk]

Ασχετο, λιγάκι, σκόρπιες σκέψεις και ίσως off-topic...

Πρώτον, μου ήλθε άμεσα στο μυαλό ένα θέμα που είχα ανοίξει εγώ παλιότερα, με τίτλο: "Πως Μπόρεσες?"
Περιγράφει ακριβώς την ιστορία σου... Με άλλα πρόσωπα...

Δεύτερον, μόλις χτες, στη βραδυνή βόλτα της Μόκας, συνάντησα ένα παληκάρι (όχι παραπάνω από 28 χρονών), που είχε βγάλει βόλτα την μαύρη, ημίαιμη σκυλίτσα του, 15 μηνών... Η κουβέντα ήρθε στο ότι σε λίγο αναχωρεί για το San Diego των ΗΠΑ, για να βρει καλύτερη τύχη... Και επήλθε το "γνωστό" ερώτημα... Η απάντηση? "Αστειεύεσαι? Θα ήταν ποτέ δυνατόν να μην πάρω την σκυλίτσα μου μαζί μου?"...

 

[l.Kyveli]

Mην το σκέφτεσαι καθόλου, εφόσον ο σκύλος είναι εκτροφικός μίλησε με τον εκτροφέα σου και νομίζω ότι θα φροντίσει για το καλύτερο.
Ενημερωσε μας για τις εξελίξεις.

 

[vasgial]

Από χθες που το διάβασα το θέμα θέλω να γράψω όμως ανησυχώ μήπως τα λεγόμενα μου παρεξηγηθούν η μήπως κατηγορηθώ πως κρίνω εκ του ασφαλούς. Θεωρώ πως το να αφήσεις το σκυλάκι σου είναι ο εύκολος δρόμος. Το να το κρατήσεις και να βρεις εναλλακτική συνδυάζοντας και δουλειά και σκυλί είναι ο δύσκολος. Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις έναν από τους δυο. Είναι δύσκολοι οι καιροί και σίγουρα η δουλειά είναι κάτι πολύ σημαντικό όμως πριν αποκτήσεις σκύλο θα έπρεπε να είσαι προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο. Διάβασα πιο πάνω πως το σκυλί αν βρεθεί σε καλά χέρια θα συνηθίσει μέσα σε λίγες μέρες. Εσύ σε πόσες μέρες θα συνηθίσεις την απουσία του; Ομολογώ πάντως πως δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση σου. Κλείνω και σου εύχομαι να πάρεις μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσεις μελλοντικά.

 

[Grifos]

Εγώ πάλι που χαλαρά θα παρεξηγηθώ γι' αυτό που θα γράψω και κρίνω από πολύ επισφαλέστερη θέση και δε μου δίνει κανένας το δικαίωμα να κρίνω και να εκφράζομαι σαν ξέφραγο αμπέλι χωρίς να σέβομαι τις συνθήκες της ζωής κάποιου άλλου, παρ' αυτά θα γράψω απλώς:
εύχομαι να βρεις την καλύτερη λύση και να μην ξανανιώσεις την ανάγκη να πάρεις σκύλο

 

[l.Kyveli]

Για να είμαι ειλικρηνής δέχομαι ότι μπορεί να υιοθετήσω παρορμητικά αδέσποτο που το είδα μπροστά μου και το βούτηξα το έβαλα στο αυτοκίνητο και τέλος, το έχω κάνει, και κάποια στιγμή η ροή της ζωής μου να είναι τέτοια που να βρεθώ μπροστά σε ένα δίλλημα παρόμοιο. (αν και δεν είσαι σε δίλλημα ακριβώς)
Αλλά να πάρω σκύλο, και μάλιστα σπάνια φυλή, να το ψάξω διεξοδικά, να το βρω σε εκτροφείο στην Ιταλία, και μετά από ένα χρόνο-δύο-τρία, δεν έχει σημασία, να αποφασίσω ότι δεν μπορώ να το έχω για μένα είναι ανήκουστο σενάριο.
Αν ήταν ένα μέλος της οικογένειας δεν θα μπορούσες να πάρεις την απόφαση ότι θα το δώσεις. Οπότε θα συμφωνήσω ότι και εγώ εύχομαι να μην ξανανιώσεις την ανάγκη να πάρεις σκύλο..
( κρατήθηκα να μην πω την γνώμη μου αλλά λυπάμαι δεν είμαι καλή σαυτά)

 

[bytzamas]

Είναι κρίμα να βρίσκεται κανείς σε τόσο δυσάρεστη θέση. Προφανώς, για να ανοίξεις αυτό το θέμα, θα έχεις εξαντλήσει κάθε άλλη πιθανή λύση..
Αυτή τη στιγμή, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αναζητήσεις με καθαρό μυαλό το «ιδανικό» αφεντικό για τον σκυλάκο σου. Μην αφήνεις την στεναχώρια και τις τύψεις να σε μπλοκάρουν. Αυτός ο αποχωρισμός πάντα θα σε καίει, αλλά αν ξέρεις ότι ο σκύλος εκεί που είναι είναι καλά, θα τον ξεπεράσεις πιο εύκολα. Ισως από κάποια στιγμή και μετά να τον σκέφτεσαι και να χαμογελάς, γνωρίζοντας ότι είναι σε καλά χέρια.
Κι εγώ στην παρούσα φάση λέω ότι με τίποτα δεν θα έδινα τον σκύλο μου. Όμως η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και σίγουρα είναι πολύ απρόβλεπτη..Όταν αποφασίζει κανείς κατόπιν ωρίμου σκέψεως να αποκτήσει ένα σκυλάκι, λογικά κρίνει από τις υπάρχουσες συνθήκες, οι οποίες μπορεί στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή να είναι ιδανικές…σταθερή δουλειά, σταθερό εισόδημα, καποιες οικονομίες για ώρα ανάγκης, κ.λπ.,κ.λπ…. Τίποτα δεν προμηνύει ότι θα έρθει μία τεράστια αλλαγή…Νομίζω είναι άδικο να έχει κανείς τύψεις, όταν με ωριμότητα αποκτα ένα κατοικίδιο και ξαφνικά, χωρίς δική του ευθύνη, τα πάντα στη ζωή του αλλάζουν απότομα…
Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν, άνθρωποι έφευγαν μεταναστες στο εξωτερικό και άφηναν πίσω τα παιδιά τους για να τα μεγαλώσουν οι παππούδες…Δυστυχώς, όταν πρόκειται για τον σκύλο μας, δύσκολα θα υπάρξει διαθέσιμος συγγενής ή φίλος που θα τον κρατήσει όσο λείπουμε. Άλλωστε, αν επέλεγες να μείνεις απορρίπτοντας την ευκαιρία που σου δόθηκε, θα ήταν αυτή η επιλογή 100% σωστή? Το ενδεχόμενο της ανεργίας δεν θα σε έφερνε και πάλι αντιμέτωπο με την πιθανότητα να χαρίσεις τον σκύλο σου σε νέο αφεντικό που θα μπορεί να τον συντηρεί?
Σου εύχομαι καλή τύχη, και ένα καλό σπιτικό για τον σκυλάκο σου!

 

[Oberon]

bytzamas σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου. Συνοψίζει ολες μου τις σκέψεις. Οσον αφορά τον σκύλο, βρέθηκα απόψε σε ενα τραπέζι και η συζήτηση μοιραία αναφέρθηκε σε αυτον. Σε αυτο το τραπέζι, γνώρισα πρώτη φορά εναν κύριο ο οποίος έχει χάσει το παιδί του σε τροχαίο, μένει μόνος του, είχε 2 σκύλους (και με οικονομική επιφάνεια -θα καταλάβεται παρακάτω γιατί το αναφέρω αυτο το στοιχείο) και με πολύ ευγενικό τρόπο με παρακάλεσε να του χαρίσω τον σκύλο μου (σημ. δεν πρόκεται, ποτέ να πάρω ούτε ενα ευρώ απ' αυτο το ζώο ανεξάρτητα με το οποιο πόσο είχα και εχω ξοδέψει γι αυτον. Το θεωρώ ντροπή!) με το πρόσχημα οτι θα του κρατάει συντροφιά, οτι εχει εμπειρία, κτλ. Σε ανύποπτη στιγμή που έτυχε να μην τον κοιτάξω την ώρα που μου μιλούσε, έκλεισε το μάτι του στον φίλο μου ο οποίος στην συνέχεια με προειδοποίησε οτι το συγκέκριμενο άτομο, ο φιλέσπλαχνος γεράκος που ζει μόνος, είχε στο νου του, να του χαρίσω τον σκύλο για να τον χρησημοποιήσει σε γέννες με σκοπό το εύκολο κέρδος. Μετά απ' αυτο το γεγονός το μόνο σίγουρο είναι οτι, δεν ψάχνω για ιδιώτη πλεον. Ναι, άλλαξα γνώμη μέσα σε 24 ώρες και θεωρώ οτι αυτη η κίνηση μου μονο επιπόλαιη δεν είναι. Το εκτροφείο στην Ιταλία, μου απάντησε θετικά σήμερα το πρωί. Δέχονται τον μικρό Όμπερον. Έαν δεν καταφέρουν να του βρουν σπίτι (κυρίως επειδή όπως μου σημείωσαν, ψάχνουν για μικρότερους σε ηλικία σκύλους) θα τον κρατήσουν στο εκτροφείο μαζί με τα 'βασικά' σκυλιά. Μήπως ήρθε η στιγμή να επιστρέψει στους γονείς του; Όσο και αν δεν το θέλει η καρδιά μου, είναι -πολύ πιθανό.

 

[DOG.CRIME]

Καμιά φορά θέλει μεγαλύτερο ψυχικό σθένος η απόφαση να αποχωριστείς τον σκύλο σου από ότι να τον κρατήσεις.

Σαφώς και κάνεις καλά που τον δίνεις αλλού,δυστηχώς αρκετοί αρνούνται να το κάνουν κιας βλέπουν τον σκύλο τους να υποφέρει.
Προσπάθησε να γίνει σταδιακά η αλλαγή περιβάλλοντος και όχι απότομα.

Ο σκύλος σε μικρό χρονικό διάστημα θα προσαρμοστεί πλήρως.

 

[rudy]

νομιζω πως σε καταλαβαινω απολυτα..πριν απο μερικα χρονια ενας φιλος του πατερα μου γνωριζοντας την τρελα μου για τα σκυλια μου χαρισε ενα ημιαιμο που ειχε γεννησει η σκυλιτσα του...η χαρα μου τρελη αλλα αρχισε σιγα σιγα να φευγει οταν μετα απο ενα μηνα εντελως ξαφνικα η μικρη σταματησε να τρωει κ να θελει να σηκωθει απο το κρεβατακι της..πηγα σε 3 γιατρους,η απαντηση ιδια.το μικρο ειχε παθει "καταθλιψη"απο τον αποχωρισμο με τη μανουλα..μπηκα στο διλημμα,να το παλεψω η να σκεφτω το κουταβακι κ να το επιστρεψω..μιλησα με τον ιδιοκτητη κ μου ειπε οτι αν το επεστρεφα θα το κρατουσε ο ιδιος με τη μανουλα για παντα..απο τη μια η λαχταρα μου για σκυλακι κ απο την αλλη η λαχταρα μου να γινει ευτυχισμενο..την εδωσα πισω.μετα βεβαια επεσα εγω σε καταθλιψη!5 χρονια μετα περπατουσα στο δρομο κ ενα σκυλακι ετρεξε κατα πανω μου σαν τρελο κ εκανε χαρες,κοιταω πιο πισω κ βλεπω το φιλο μας,ηταν η μικρη μου κ με γνωρισε!!!θελω να πω με ολα αυτα οτι το σκυλακι σου σε λιγο καιρο θα ξεχαστει,χωρις ομως ποτε να ξεχασει εσενα!!!!αυτο που με ανησυχει (απο προσωπικη εμπειρια)ειναι κατα ποσο θα...ξεχαστεις εσυ!προσωπικα εκανα 10 χρονια να παρω αποφαση για αλλο σκυλακι..κ στην αρχη με καθε κλαμα ετρεχα να δω τι συμβαινει φοβουμενη μην εχω τα ιδια,εκανα 20 μερες να βγω απο το σπιτι για να μην τον αφησω μονο κ στεναχωρεθει.υπερβολικη,το ξερω!αλλα παντα μεσα μου πιστευω οτι εγω εφταιγα,δεν εχω ακουσει αλλο σκυλακι με καταθλιψη(κ ηταν 3 μηνων,δεν την πηρα μικρη).συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο,αλλα πιστευω πραγματικα πως εκτος απο το σκυλακι σου πρεπει να "μιλησεις" με σενα κ να δεις κατα ποσο εισαι εσυ ετοιμος για εναν τετοιο αποχωρισμο.(σορρυ αν σε κουρασα)

 

[bytzamas]

Το εκτροφείο στην Ιταλία, μου απάντησε θετικά σήμερα το πρωί. Δέχονται τον μικρό Όμπερον.

Αυτό είναι πολύ ευχάριστο!Μακάρι αυτή η δύσκολη διαδικασία να λήξει με τον πιο ανώδυνο τρόπο!

 

[Alexia]

Όλοι οι σωστοί εκτροφείς το κάνουν. Συνήθως το έχουν και σαν όρο στο συμφωνητικό.