Δυστυχώς μετα απο 10 μήνες είμαι στην δυσάρεστη θέση να "δώσω" τον μικρό Όμπερον σε μια οικογένεια που θα τον αγαπάει και θα τον σέβεται. Δεν γράφω αυτο το μήνυμα για να αναζητήσω τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες του ή για να γράψω μια ακόμη αγγελία, αλλά γιατί δεν ξέρω πως να εξωτερικεύσω τα συναισθηματά μου, τα τωρινά και αυτά που θα με πλυμμηρίσουν την ημέρα του αποχωρισμού. Όταν μετά απο ώριμη σκέψη, αναζήτηση και διάβασμα για την συγκεκριμένη ράτσα, βρήκα τον Όμπερον, οι συνθήκες ήταν οι πλέον κατάλληλες. Σπίτι, βόλτες, άπλετος χρόνος και ενα σταθερό επαγγελματικό μέλλον στην Ελλάδα για μένα. Οι καιροί άλλαξαν, μια ευκαιρία παρουσιάστηκε στο εξωτερικό και δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου (συχνά ταξίδια, κτλ), καθώς και η δυσκολία εύρεσης ενος κατάλληλου σπιτιού για εμένα και τον Όμπερον με αναγκάζει στο να τον παραδόσω σε μια άλλη οικογένεια. Εναλλακτικές δεν υπάρχουν. Ζω μόνος μου και κανένας κοντινός μου άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να τον αναλάβει. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ αυτη την στιγμή είναι πως η κάθε στιγμή που παιρνώ μαζί του θα είναι και η τελευταία. Μέρα και νύχτα σκέφτομαι πως θα το δεχτεί ο ίδιος. Δεν θα το δεχτεί. Μια φίλη μου είπε κάποτε, πως οσοι δίνουν τα σκυλιά τους σε άλλη οικογένεια, αυτά μελαγχωλούν και στο τέλος πεθαίνουν. Και τι να κάνω; Να τον κάνω δυστηχημένο και εμένα εξαρτημένο απ' αυτον μη μπορώντας να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις που με περιμένουν; Απο τις οποίες θα ζήσει και αυτός και εγώ. Και αν πω οχι σε αυτη την ευκαιρία, θα υπάρξουν μελλοντικά άλλες; Μπορώ να το ρισκάρω; Δεν μπορώ, γιατί δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας μου. Έγινε ένα λάθος, που αποκαλύφθηκε πολύ αργά και το πληρώνουν άλλοι. Συγνώμη Όμπερον. Ήμουν ανάξιος για σένα, συγνώμη.
Last edited:
