Παλια, αισθανομουν λιγο καραγκιοζης που δεν μαλωνα ποτέ την Ζηνα. Για την ακριβεια αισθανομουν τυψεις και μονο στη σκεψη να την μαλωσω.
Με το που ηρθε και η Ηρα στο σπιτι, αρχισα να ασχολουμαι και να συμπεριφερομαι στον σκυλο σαν ΣΚΥΛΟ και να καταλαβαινω λιγο περισσοτερο το πλασμα σκυλος.
Αυτό όμως με εκανε να δειξω ακομα περισσοτερη κατανοηση στην Ζηνα, γιατι ειδα καθαρα ότι αισθανεται πληρως την αδυναμια της και εχει απολυτη συναισθηση του πόσο μικρη είναι.
Αυτό της δημιουργει ανασφαλεια και από την τριετή συμβιωση μαζι της εχω βγαλει το συμπερασμα ότι δεν είναι φοβιτσιαρα. Το αντιθετο μαλιστα, δειχνει συχνα υπερβολικο θαρρος.
Πιστευω ότι δεν μπορεις να εχεις ιδια αντιμετωπιση στο πολύ μινι σκυλι. Θα ελεγα μαλιστα ότι είναι αδικο και είναι κριμα να κατακρινουμε τοσο πολύ τα μικρουλια, αν και βασικα κατακρινουμε τους ιδιοκτητες.
Φυσικα και δεν συμφωνω να το αφηνεις να είναι ένα μικρο θηριο, να συμπεριφερεται απαισια και να γελας κι από πανω, όπως με εκνευριζει απιστευτα να το βλεπουν οι αλλοι (ακομα και μελη της οικογενειας) σαν παιχνιδι.