Μου δίνω ενα μπράβο που έκατσα και το διάβασα ολόκληρο...Ας εξηγήσω πιο λεπτομερώς το λόγο που είμαι κατά στο μόνιμο σύντομο εναλλάξ - ΟΧΙ στην εναλλαγή γενικά. Τώρα αν το δει κανένας γιατρός με διορθώνει, εγώ έτσι τα χω καταλάβει (ναι, τα ξαναψαξα για τις λεπτομέρειες γιατί τα θυμόμουν χοντρά-χοντρά).
Disclaimer: Σεντοναρα.
--
1. Χολή
Το συκώτι φτιάχνει χολή (το υγρό) κ η χολή (το όργανο - χοληδόχος κύστη) το μαζεύει κ το εκκρίνει στο έντερο μόλις έρθει το φαΐ, για να "σπάσει" τα λίπη (να ρθει να τα σπάσει κι άλλο ένα ένζυμο - βλ. παρακάτω), κάνει κ κάτι άλλες δουλειές, κ μετά ανακυκλώνεται. Το συκώτι δε φτιάχνει δραματικά διαφορετική ποσότητα χολής ανάλογα το φαΐ, θα πάει η ίδια ποσότητα, όλη, στη χοληδόχο, όπως κ να χει. Εάν χρησιμοποιηθεί, δλδ φύγει από τη χοληδόχο, κάνει τη δουλειά της κ ανακυκλωθεί, τέλεια. Εάν δε χρησιμοποιηθεί, θα κάτσει στάσιμη μες στη χοληδόχο κ αυτό θα χτίζει σιγά σιγά λάσπη. Τη γνωστή, που έχουν πολλάααα σκυλιά από μια ηλικία κ μετά, κ που μπορεί να κάνει αλλά προβλήματα άπαξ κ δημιουργηθεί. Είναι πολύπλοκα κ δε θυμάμαι όλα όσα κάνουν stimulate την κυκλοφορία της χολής, αλλά κρατάμε ότι γενικά θέλουμε να χρησιμοποιείται κ άρα να κυκλοφορεί, να φεύγει απ'τη χοληδόχο.
Όσο πιο ψηλά τα λιπαρά μιας τροφής, τόσο πιο πολλή χολή θα απαιτήσει το σώμα να εκκριθεί στο έντερο κ να κυκλοφορήσει - φαντάζομαι ότι κάπου θα χει ταβάνι αν είναι πολλά τα λιπαρά. Αυτό ΔΕ σημαίνει ότι θέλουμε πολλά λίπη!! Η φρέσκια ισορροπημένη τροφή (εκτός low fat δίαιτας) έχει συνήθως υψηλότερα λιπαρά κ κυρίως καλύτερης βιοδιαθεσιμοτητας, που ενεργοποιούν καλά την κυκλοφορία της χολής. Η ξηρά, είτε low είτε μη low fat, έχει, συνήθως, λιγότερα λιπαρά κ κυρίως οξειδωμένα, με το τελευταίο να επηρεάζει πολύ τη βιοδιαθεσιμότητα κ να μην κάνουν τόσο κούκου στη χολή να κυκλοφορησει. Επίσης έχει πολλά συντηρητικά, που επίσης επηρεάζουν τη βιοδιαθεσιμοτητα, κ μπορεί να ανακόψουν την πέψη του λίπους, απαιτώντας έτσι λιγότερη χολή. Επίσης μπορεί να αλλάξουν τη σύσταση της χολής (πιο "πηχτή" ας πούμε - φεύγει δυσκολότερα).
Τεσπά φρέσκια (που δεν είναι πολύ low fat) = ζητάει ικανοποιητική χολή. Ξηρά (γενικά) = δε ζητάει πολλή. Δε ζητάμε αρκετή χολή -> μένει στη χοληδόχο -> λάσπη.
Οι απότομες αλλαγές 'μια θέλω ικανή ποσότητα χολής μια θέλω λίγη' διακόπτουν τα φυσιολογικά μοτίβα έκκρισης της χολής κ μπορούν να κρατήσουν τη χοληδόχο γενικά understimulated κ να μην εκκρίνει πολλή χολή γενικά. Με αποτέλεσμα πάλι, ότι κ να τρώει, να μαζεύεται λάσπη.
[Παρεμπιπτόντως ένα άλλο, ακόμα πιο βασικό, που αδρανει την κυκλοφορία της χολής κ συμβάλλει στη λάσπη είναι η μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα γεύματα, χειρότερα δε το fasting. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Πιο σχετική με τους πρωινούς κίτρινους εμετούς.]
2. Πάγκρεας - πιο σημαντικό
Τα πεπτικά ένζυμα επίσης σπάνε την τροφή στο έντερο. Άλλου είδους ένζυμα σπάνε κάθε είδους τροφή (λίπη, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες). Οι φρέσκες τροφές έχουν φυσικά ένζυμα ήδη. Η μπαρφ περισσότερα (βλ. και απόδοση σε ζώα με δυσανεξίες, σχετίζεται) κ απ' το μαγειρευτό, γιατί το μαγειρευτό κάποια τα ξεπαστρευει με το μαγειρεμα - θέλει ισορροπία (το ισορροπημένο μαγειρευτό βέβαια, με τα λαχανικά του κ τα φρούτα του κ τα ωμά προβιοτικα κ.ά., δε χρειάζεται να τα έχει όοολα μαγειρεμένα ή πολύ μαγειρεμένα κ άρα έχει ένζυμα). Ε στην ξηρά ξεπαστρευονται όλα ολοκληρωτικά. Δε μένει τπτ. Μηδέν. Κ δεν τα βάζουν έξτρα όπως πχ κάνουν με τις βιταμίνες. Κ επειδή το πάγκρεας είναι αυτό που τα δίνει στο έντερο όταν δεν υπάρχουν ήδη στην τροφή, στην ξηρά πρέπει να δουλέψει σκληρά για να τα παράσχει όλα μόνο του (κ στη φρέσκια παρέχει, απλά όχι όλα). Επίσης λόγω σύστασης, η διάσπαση της φρέσκιας από ότι της ξηράς χρειάζεται διαφορετικά είδη ενζύμων (περισσότερο/λιγότερο).
Απότομες αλλαγές του τύπου 'το πρωί άραξε, 2 ένζυμακια σου ζητάω μόνο, το βράδυ βάλε μπρος τις μηχανές τα θέλω ΟΛΑ τώρα, τριπλά, κ πιο πολυ αυτά που δε σου ζήτησα καν το πρωί' τι επίπτωση λέτε να έχουν στο πάγκρεας;
Ένα άλλο θέμα σχετικό με το πάγκρεας είναι η ινσουλίνη, την οποία εκκρίνει για να ρυθμίσει τη γλυκόζη. Εκεί παίζει κ η ειδική σύσταση κάθε τροφής (πόσοι υδατάνθρακες -> πόση γλυκόζη), αλλά σε γενικές γραμμές η μέση ξηρά έχει συνήθως υψηλότερο γλυκαιμικο δείκτη απ' τη φρέσκια. Όσο low grain, χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη να ναι, συγκριτικά με αντίστοιχη φρέσκια διατροφή, πάντα "χάνει". Που σημαίνει ότι η γλυκόζη μπορεί να παίζει πολύ μες στη μέρα κ τη μια θα ζητάει πολλή ινσουλίνη από το πάγκρεας για να κάνει τα κύτταρα να απορροφησουν τη γλυκόζη, μια λίγο γιατί δεν θα χρειάζεται.
Συχνές εναλλαγές των επιπέδων της γλυκόζης (πολλά πάνω - κάτω) κ άρα ινσουλίνης μες στη μέρα, μπορεί να οδηγήσουν σε αντίσταση στην ινσουλίνη*.
Αντίσταση στην ινσουλίνη σημαίνει ότι τα κύτταρα σταματάνε να "ακούνε" τόσο καλά την ινσουλίνη κ να μην απορροφάνε επαρκώς τη γλυκόζη, που κάνει το πάγκρεας να πουσάρει ακόμα περισσότερη ινσουλίνη μπας κ απορροφηθεί τελικά η γλυκόζη.
* (Καλά σε αυτό μπορεί να οδηγήσει - συνήθως οδηγεί - κ η χρόνια ψηλή γλυκόζη έτσι κ αλλιώς). Τεσπά, η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια φανταστικά κακή για τον οργανισμό κατάσταση. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα θέμα για αυτό, εκεί έχω πραγματικά εντρυφήσει.
---
Παίζει κ το συκώτι σε όλες αυτές τις διαδικασίες, αλλά το προσπερνάω.
Να τονίσω ότι το εύρος των παραπάνω διαφορών φρέσκιας vs ξηράς είναι τεράστιο - από ότι όταν μιλάμε για διαφορετικά συστατικά ανάμεσα στο ίδιο είδος τροφής, όπως πχ αν τρώγαμε το πρωί κολοκυθάκια κ το βράδυ μαγειρίτσα, όπως προείπαμε.
--
Όταν το πας λοιπόν συνέχεια μισή ή μία μέρα το ένα, μισή ή μία μέρα το άλλο, ένας μόνιμος διακόπτης δλδ σε τόσο αντιδιαμετρικά μεγέθη, άσπρο-μαυρο, θεωρώ ότι υποβάλλεις όλα αυτά τα όργανα κ όλες αυτές τις λειτουργίες σε ένα τεράστιο στρες απότομης κ γρήγορης προσαρμογής. Να συνηθίζεται εν καιρώ; Δεν ξέρω.
Το στρες πάντως καρα-αποδεδειγμένα προκαλεί αθροιζομενες επιβαρύνσεις. Αυτό για το οποίο ανησυχώ δεν είναι κάτι που θα φανεί άμεσα (αν δεν υπάρχει ήδη ευαισθησία), με αλλεργίες ή δυσανεξίες - μακάρι δλδ να εκφραζόταν άμεσα έτσι. Είναι κάτι που χτίζεται με τον καιρό. Κ ανάλογα με το τι έφαγε το περισσότερο ζόρι κ το τι ευαισθησίες έχει ο κάθε οργανισμός, κάποια στιγμή, κάπου, αυτά μπορεί να βγούνε (μάλλον θα βγούνε). Κ κανένας δε μπορεί να τα συσχετίσει με ασφάλεια, γιατί δεν είναι άμεσο αίτιο - αποτέλεσμα.
Εκεί λοιπόν είναι που συμφωνώ με τους κτηνιάτρους, στη μείωση του στρες με ομαλές εναλλαγές.
Στο να καταλήξουμε σε αγία ξηρά κ σε μονοφαγια (συστατικών) όμως, καθόλου δε συμφωνώ. Ως γνωστόν κ νομίζω ήδη αναφέρθηκε, η συσχέτιση μονοφαγίας με την ανάπτυξη δυσανεξιών είναι όλο κ πιο ισχυρή.
---
Με βάση τα παραπάνω, για τις υπόλοιπες εναλλακτικές εναλλαγής, προσωπική προσωπικοτατη, άποψη:
Όταν κάνεις ομαλές αλλαγές σε βάθος ημερών, δίνεις στα όργανα δυνατότητα προσαρμογής από τη μία κατάσταση στην άλλη.
[Κ για μένα είναι πολύ καλό, αν η ξηρά είναι η βασική διατροφή, να τα "ξεκουραζεις" με φρέσκια.. Εξάλλου, παρατηρήσαμε ότι η ξηρά από μόνη της, γενικά, χωρίς εναλλαγές, δεν είναι πολύ καλή ούτε για τη χολή ούτε για το πάγκρεας/τα ένζυμα ε..;]
Όταν η απότομη αλλαγή γίνεται στη χάση κ στη φέξη, νταξει, θεωρώ κλάιν. Είπαμε να μην παραστρεσαρουμε τον οργανισμό, όχι ότι δεν είναι προσαρμόσιμος.
*Ίσως*, όταν δίνεις μιξ, όταν όλα θα πέσουν μαζί την ίδια στιγμή, θα κάνουν το σώμα τουλάχιστον να συνηθίσει σε ένα μοτίβο πέψης. Λέω γω τώρα. Μπορεί η πέψη των επιμέρους συστατικών να έχει άλλη χρόνους (κ άρα κι εκεί να υπάρχει τουρλουμπουκι, άρα πάλι στρες), αλλά έστω η δουλειά κ η χρονική πρόοδος για τα όργανα να έχει το ίδιο μοτίβο. Θα χουν συνηθίσει δλδ να εκκρίνουν Χ χολή που να καλύπτει κ τις δύο μορφές, τα ένζυμα ίσως να αλληλοβοηθιούνται, η γλυκόζη θα έχει τουλάχιστον τα ίδια σκαμπανεβάσματα πάντα, κοκ. Αυτό εξαρτάται κ από τις αναλογίες βέβαια (όσο πιο φρέσκο τόσο πιο καλόοο *σφυρίζει αδιάφορα*).
Αυτά. Οποιοι το διάβασαν όλο αυτό, τι να πω, μπράβο.
Βςβαια κάθομαι κ σκεφτομαι που εχουμε καταντήσει πόσο ευαίσθητα ζώα έχουμε δημιουργήσει και σκεφτόμαστε κι αναλυουμε όλα αυτά..
Προσωπικα σε νεαρά ζωα ταίζω ξηρά τροφή ποτέ την ίδια και με συχνές εναλλαγες... τα σκυλια μου δεν στρεσσάρονται δεν εχουν αυτες τις ωραιες τουρτες κλπ... αν εχουν διάροιες γνωρίζω κ κατααλαβαίνω οτι προκειται λόγω παρασίτων κι όχι στρες...
Η αλήθςια είναι ότι η ξηρά τροφή δεν είναι κατεπιλογή αλλά κατανάγκη... λόγω συνθηκών..
Οσο μεγαλώνουν προστίθεται μια φορα δυο συνήθως σαββατοκύριακα πλατάρια στη διατροφη τους....
Θεωρώ τον καλύτερο συνδυασμό.
Μιξη ξηρας και ωμης σε αυτο τον ρυθμο
Θα μπορουσε να αντικατασταθεί με μαγςιρευτο σε υψηλή ποσότητα κρεατος κι χονδρων....
Γςνικα ομως επαναλαμβάνω πολύ το φιλοσοφουμε κι εχουμε καταλήξει να εχουμε οργανισμους που δεν θα επιβιωναν στη φυση...
Να σκοτωνουν το θηραμα κ να το τρωνε για μερες... μετα αφαγια... ξαφνικα φρουτα... εκει να δεις στρες... κι ομως ευρωστα ζωα που αναλογως την εποχη κ την προσφορά της τροφης πότε αδυνατα πότε καλοζωισμενα κλπ.... τεσπα...
Δυσκολες εποχες να εχεις σκυλο ....
Ποσο μαλον να εχεις 7 8 ζωα....
