Εγώ νομίζω παιδιά, επειδή η αρχική ερώτηση αφορούσε αν πρέπει να δίνουμε μανίκι κατά την ΒΥ, ότι ναι, μανίκι (ή τσουβάλι ή οτιδήποτε) μπορούμε να δίνουμε ανεξαρτήτως ηλικίας. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι είναι πρέπον να κάνουμε εκπαίδευση φύλαξης σε τόσο μικρή ηλικία. Δεν σημαίνει ότι ο σκύλος κάνει εκπαίδευση φύλαξης επειδή του δίνουμε να δαγκώνει ένα μανίκι. Η εκπαίδευση φύλαξης πιστεύω ότι όντως πρέπει να γίνεται όταν ο σκύλος ενηλικιωθεί, γιατί σίγουρα ο σκύλος θα στρεσσαριστεί κατά την εκπαίδευση και αυτό καλύτερα να γίνει όταν έχει διαμορφώσει χαρακτήρα και όχι όταν είναι κουτάβι, που μπορεί έτσι να καεί ή να του προξενήσουμε αντίθετα αποτελέσματα (δάγκωμα από φόβο κλπ). Ωστόσο το να δίνουμε στο κουτάβι να δαγκώνει (πχ μανίκι) δεν έχει σχέση με το παραπάνω, απλά του ενισχύουμε το κυνηγητικό του drive και μαθαίνει το δάγκωμα (μέσα από το παιχνίδι και χαλαρά), κάτι που σίγουρα δεν του κάνει κακό, αλλά θα του χρειαστεί μεθαύριο (όταν κάνει καθήκοντα προστασίας).
Συμφωνώ απόλυτα. Γι' αυτό και ρώτησα τον Deas μήπως παρεξήγησε αυτό που είδε. Αυτό με το οποίο διαφωνώ είναι το κάνει σειρά μαθημάτων με δαγκώματα σε μανίκι, ένα τόσο νεαρό κουτάβι. Δεν υπονόησα ποτέ πως αν ένα κουτάβι παίξει λίγο με ένα μανίκι θα μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. Το ίδιο είναι και αν παίξει με μία κάλτσα μαζί σου. Παρ' όλ' αυτά υπάρχουν συχνές περιπτώσεις όπου ο ιδιοκτήτης δεν πρέπει να παίζει ούτε με κάλτσα με τον σκύλο του.... περιπτώσεις που καλό είναι να προσπαθείς να μειώσεις το κυνηγητικό του σκύλου όσο μπορείς γιατί ο ιδιοκτήτης θα δυσκολευτεί να το ελέγξει αργότερα. Πως το ξέρεις; Το υποθέτεις. Όπως σε άλλη περίπτωση μπορείς να
υποθέσεις πως ένα μωρό 5 μηνών θα μπορέσει αργότερα να κάνει εκπαίδευση προστασίας (ενώ είναι πρακτικά αδύνατον να είσαι σίγουρος σε τέτοιες ηλικίες).
Το να αυξάνει συνεχώς (μέσω κάλτσας ή λουκάνικων ή άλλων εργαλείων) το ένστικτο του κουταβιού να κυνηγίσει, μπορεί να έχει άσχημες συνέπειες όταν ο ιδιοκτήτης είναι πρωτάρης. Συνέπειες όπως το να μην μπορεί να λύσει τον σκύλο χωρίς να κυνήγάει γάτες και παιδάκια πάνω σε ποδήλατα (τα οποία θα "τσιμπάει" λίγο με τα δόντια). Και αυτό παιχνίδι είναι - δεν είναι όλα τα παιχνίδια αθώα όμως. Ο καλός εκπαιδευτής θα ψυχολογίσει την κατάσταση και θα "κόψει-ράψει" τις ασκήσεις με το κουτάβι, πάνω στις ικανότητες του κουταβιού, αλλά προτίστως στις ικανότητες του ιδιοκτήτη. Δεν θα ξεχάσει ποτέ πως ο σκύλος δεν είναι δικός του, και πως θα πρέπει να λειτουργεί ως "ντουέτο" με άλλον άνθρωπο.
Όσον αφορά το ποστ του L.M. τώρα, ευτυχώς που το έγραψε, μπας και θυμηθούμε όλοι τον λόγο που πρέπει να είμαστε μέλοι του φόρουμ. Το χρειαζόμασταν προφανώς.
Αν διαβάσεις τα ποστ από την αρχή, καταλαβαίνεις πως ο Kkranis ουδέποτε διαφωνούσε μαζί μου, όχι επί τις ουσίας. Ούτε και εκείνος θα ξεκινούσε μανίκι σε κουτάβι 5 μηνών (κι ας το άφηνε να παίξει με αυτό 1-2 φορές για να του "ανοίξει την όρεξη"). Ούτε κι εκείνος δεν πιστεύει πως αυτά τα παιχνίδια είναι για όλους. Παρ' όλ' αυτά προσπαθούσε με μανία να υποστηρήξει την "ασφάλεια" του μανικιού, λέγοντας πως και με άλλες εκπαιδεύσεις μπορείς να κάνεις χειρότερα λάθη με τον σκύλο. Φυσικά και είναι αμέτρητα τα πράγματα που μπορείς να κάνεις σε ένα κουτάβι (ή/και ενήλικο σκύλο) που θα το βλάψουν. Εκεί ήταν το θέμα;
Το θέμα (το δικό μου τουλάχιστον) ήταν πως το ότι ένα μάθημα είναι
μόνο παιχνίδι για το κουτάβι, δεν σημαίνει και απαραίτητα πως είναι
καλό παιχνίδι για το
κάθε κουτάβι. Ή καλό παιχνίδι για τον κάθε ιδιοκτήτη.