Ναι, έχω δει τύπους στο πουθενά, με ένα μαδέρι στο χέρι, κάποιοι εξ αυτών συνοδεύουν και σκύλους, αλλά και άλλοι ξέμπαρκοι, με μοναδική συντροφιά το μαδέρι τους.
Μια φορά, ήμουνα στο Πήλιο, το Τερατάκι ήταν 4-5 μηνών, και σε κάποια ανηφόρα αποφάσισε να φύγει και να μην ακουει, κι εγώ άρχισα να συμμετέχω στο έργο, τρέχω πίσω από το κουτάβι και δεν γίνεται να το φτάσω ότι και να κάνω...
Ξαφνικά, ένας παπάς, νάναι καλά ο άνθρωπος, χοντρός και με μπαστούνι στο χέρι, μου φώναξε από πιο πάνω στην ανηφόρα: Θέλεις να στο πιάσω?
Ναι του έγνεψα απελπισμένος, είχα λαχανιάσει, η φωνή δεν έβγαινε...
Ο παπάς, με τα μαύρα ράσα, εντυπωσιακού μεγέθους, άρχισε να κάνει πλάγια βήματα, αριστερά δεξιά, και έφραξε με τον όγκο του το δρομάκι, όπως κάνουν οι αμυντικοί στο χάντμπωλ ή στο μπάσκετ όταν παίζουν άμυνα ζώνης!!!
Με απίστευτη για τον όγκο του ευκινησία, χρησιμοποιούσε και την μαγκούρα για να πλατύνει περισσότερο...
Το Τερατάκι, όταν τον είδε έτσι μαύρο και τεράστιο, έκλασε μέντες!!!
Στάθηκε, και μετά από λίγο το πρόλαβα και το έδεσα με το λουρί.
Ο παπάς, με συνεχάρη που έκοψα την ουρά του, γιατί έτσι όταν θα την κουνάει, δεν θα μπαίνει στα ταψιά, πάνω στο τραπέζι!!!
Τον θυμάμαι σαν τώρα, κι ας περάσανε 14-15 χρόνια.
Τώρα τελευταία, συναντάω κάτι σχετικά νέους, με μαγκούρα παππού!!! Για να μην τους την πει κανένας που κοπανάνε (ή απειλούνε έστω, που το θεωρώ επίσης κακό) σκύλους, παριστάνουν τους κουτσούς. Αλλά άμα προσέξεις πως περπατάνε, συν την ηλικία τους, είναι προφανές ότι την μαγκούρα δεν την έχουν για να στηρίζονται.
Εαν λοιπόν δεχτούμε την ιστορία ως έχει, πιθανόν ο τύπος, να είχε το ξύλο από πριν, για τα τσομπανόσκυλα ίσως, κι όταν πλησίασε το κουτάβι, το είδε κακομούτσουνο και μεγαλόσωμο για τα δικά του γούστα, και το πλάκωσε!!!