Αγοράκι μου,
Με όλο το τρέξιμο που έχω τον τελευταίο καιρό, άργησα πραγματικά να συνειδητοποιήσω ότι σήμερα ξημερώνει 11 Μαΐου...
Σαν χτες ήταν, αγόρι μου, που έλαβες τα "μηνύματα" της Μόκας... σαν χτες ήταν, που "γράφτηκε" το pedigree σου... το ακριβό (δικαίως ή αδίκως - θα φανεί στο χειροκρότημα) "εκτροφικό" pedigree σου ...
Ήταν μόλις χτες, που μπήκες μέσα στη ζωή μας, με τέτοιο θόρυβο... με τέτοιους αφρικάνικους βρυχηθμούς... σαν αρσενικό λιοντάρι...
Ήταν μόλις χτες, που είχες τα ξεσπάσματά σου... που η Μόκα τα ένιωσε, κυριολεκτικά, στο πετσί της...
Ήταν μόλις χτες, που ο Ζιντάν ανέλαβε, υπ' ευθύνη του, την εκπαίδευσή σου... και την έφερε σε πέρας...
Και ήταν μόλις χτες, που μπήκες σα σίφουνας και άλλαξες "ελαφρά" τη συμπεριφορά μας... την σταθερότητά μας... την ταχύτητα στις αντιδράσεις μας... τον προσανατολισμό της μελέτης μας... το σπίτι μας... και, λίγο-πολύ, τη ζωή μας...
Και "παλιώνεις", ρε φίλε, σαν το παλιό - καλό κόκκινο κρασί...
Εντάξει, ομολογώ ότι "ο λύκος κι αν εγέρασε"... αλλά εσύ (για όσους σε ήξεραν από τότε) μεγάλωσες... ωρίμασες... θα τολμούσα να πω ότι μαλάκωσες... εντάξει ας μην το παρακάνω, όμως...
Πέντε ολόκληρα χρόνια... που πέρασαν σαν μιά στιγμή...
Να είσαι γερός, για πολλά χρόνια... δε ζητάω τίποτα άλλο!
Χρόνια πολλά, αγοράκι μου!
View attachment 57654
View attachment 57655
View attachment 57656
View attachment 57657