Έχω γράψει και αλλού ότι ετοιμάζομαι για ταξίδι τον άλλο μήνα στα Απαλάχεια και μετά στην Ανατολική Ακτή. Ο μεγαλύτερος στόχος μου είναι να ξεκουραστώ από έναν πάρα πολύ κουραστικό χρόνο, κυρίως αφού έπεται πολύ κουραστικό καλοκαίρι και μετά ακόμα πιο δύσκολος χρόνος. Είπα λοιπόν να πάρω το σκύλο μου και να πάμε ταξίδι χωρίς πιέσεις και εξωτερικούς ελέγχους. Αφού θα περάσω μάλιστα από μέρη που μένουν φίλοι μου, όλοι κυνόφιλοι, θα περάσω να πω κι ένα γεια, αλλά ο όρος μου είναι ότι δεν πρόκειται να μπω προσωπικά σε φασαρίες ή μπελάδες και δεν πρόκειται να αλλάξω το πρόγραμμά μου για κανέναν. Ούτε φυσικά σκοπεύω να χαλάσω κανενός τα σχέδια ή το πρόγραμμα. Από πείρα παρελθόντων ετών γνωρίζω ότι αν το κάνω δεν θα ξεκουραστώ και θα έχω το χάλι μου το μαύρο.
Κι εδώ αρχίζουν οι ιστορίες: διότι ο κύριος αδερφός μου είναι αριστοκράτης (ναι, εγώ βγήκα η πλεμπάγια της οικογένειας βλέπετε) και πρώτον ξυνίζει τα μούτρα του στην ιδέα του Καλαμποκιστάν και δεύτερον αντιπαθεί τους σκύλους. Άρχισε λοιπόν τα πρήζει να κάνουμε το ταξίδι ανατολικά μαζί. Του εξήγησα ότι δεν αλλάζω το πρόγραμμά μου, δεν προτίθεμαι να τσαντιστώ και ότι το Μουφ δεν αποτελεί θέμα διαπραγματεύσεων, οπότε αν δεν του αρέσει ας κάτσει μόνος του στην Ανατολική Ακτή και τελειώνει το θέμα. Όχι, μου λέει, καλός ο σκύλος, άλλωστε δε μοιραζόμαστε το ίδιο δωμάτιο στο ξενοδοχείο.
Θα μ' άφηνε ν' αγιάσω όμως? Όχι βέβαια. Προχτές μου λέει να πάμε από Βοστώνη να δει τον καλύτερό του φίλο που τρελλαίνεται να με δει διότι με πεθύμησε. Διάολος τον πατέρα του, λέω από μέσα μου, να τρέχω στη Βοστώνη που είναι μεγάλη πόλη και με απαίσιο κυκλοφοριακό, άντε να πάω να δούμε το φίλο του. Εννοείται τώρα ότι το πλάνο μου είναι να πάω στη Βοστώνη, ακουμπάω τον αδερφό μου εκεί, βγαίνουμε για dinner όλοι μαζί, το Μουφ μένει στο αυτοκίνητο και μετά εγώ πάω στο ξενοδοχείο μου εκτός Βοστώνης μετά του Μουφ και γυρνάω πίσω σε δυο μέρες αφού κάνω μόνη μου το γύρο του Rhode Island να μαζέψω τον κύριο να πάμε New Hampshire.
Ε, χτες παίρνω email από τους δυο τους όπου ούτε λίγο-ούτε πολύ ο φίλος του αδερφού μου με διατάζει να .... βάλω το Μουφ σε πανσιόν, γιατί αν αγαπάτε?!
Προσοχή και πάλι: δεν πάω για φιλοξενία, έχω κανονίσει τα δικά μου, εννοείται ποτέ δε βάζω σκύλο σε ξένο σπίτι και το πλάνο είναι να πάμε για DINNER για το πολύ μια ώρα κατά την οποία το Μουφ μένει στο αυτοκίνητο με ψιλοκατεβασμένο τζάμι και σε ανοιχτό χώρο (όχι γκαράζ). Αλλά βλέπετε ο τύπος έχει και δυο μικρές κόρες, εκ των οποίων η μια, λέει, λατρεύει τα σκυλιά, αλλά η άλλη έχει τρομερή κυνοφοβία και με το που βλέπει να διαγράφεται η μορφή σκύλου οπουδήποτε αρχίζει να κλαίει!!!!!
(Σημειωτέον και πάλι ότι μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΦ που θα είναι δεμένο με ζώνη ασφαλείας στο κλειδωμένο αυτοκίνητό ΜΟΥ και ΔΕΝ πρόκειται, ΟΥΤΕ έχω προτείνει και το ξέρει ο τύπος, να του ζητήσω να το βάλει στο χώρο του σπιτιού του, ΟΥΤΕ καν στην αυλή του!!!!!)
Αφήνω το γεγονός ότι ο τύπος ήταν πάντοτε σχολαστικός σπασικλοειδής υπερβολικός και έτσι κάνει και τα παιδιά του αφού ξέρω θετικά ότι καμιά από τις κόρες του δεν έχει αρνητικές εμπειρίες με σκύλους. Θα το ήξερα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αν είχε. Μου λέτε όμως γιατί δεν θα πρέπει να τους μουντζώσω και τους δυο και να γυρίσω στα αρχικά σχέδιά μου και να πάω να κάνω διακοπές και να δω τους δικούς μου φίλους χωρίς να αφήνω κανέναν να μου τα πρήζει?
Α ναι, ξέχασα να πω ότι ο τύπος δήλωσε επίσης ότι φοβάται ότι θα ξεφύγει το Μουφ και θα πάει να πέσει στην πισίνα του σπιτιού του όπου δεν αφήνει σκύλους! Στην οποία περίπτωση προϋποθέτει ότι:
1) το Μουφ, που δε λέω Χουντίνι είναι, θα βρει τρόπο να λύσει την κινέζικη ζώνη ασφαλείας του
2) θα ξεκλειδώσει το αυτοκίνητό ΜΟΥ και θα βγει έξω
3) θα βρει το σπίτι του τύπου που δεν τον έχει ξαναδεί στη ζωή του από το restaurant που θα είμαστε
4) θα μπει μέσα στην πισίνα του τύπου για να κολυμπήσει τη στιγμή που μάλιστα
5) το Μουφ είναι πολύ περίεργο με τα νερά και έτσι και προτιμά τις φυσικές λίμνες (για θάλασσα δεν ξέρω), ενώ αντιπαθεί για κάποιο λόγο τις πισίνες.
Και όχι, στα παραπάνω δεν έχει υπάρξει καμιά ασυνεννοησία, ούτε παρεξήγηση. Προσωπικά καμιά απολύτως όρεξη δεν έχω να τρέχω στη Βοστώνη, ούτε να κάθομαι με τους σχολαστικούς που συνήθως με πιάνει κατάθλιψη να τους ακούω! Και κάθονται τώρα και στρώνουν σχέδια και χαλάνε τα δικά μου!!
Τη στιγμή που το έθεσα ως όρο ότι "μη μου τους κύκλους τάραττε"!
Σχετικά με τα παραπάνω: θεωρείτε φυσιολογικό για το κακομαθημένο του τύπου να φοβάται τα σκυλιά έτσι? Και θεωρείτε φυσιολογικό το ότι οι γονείς της δεν έχουν ανασκουμπωθεί να την θεραπεύσουν από κάτι τέτοιες νευρώσεις? Και ΟΧΙ, δεν προτίθεμαι να παίξω το ρόλο του θεραπευτή. Εγώ η κακομοίρα διακοπές είπα να κάνω που έχω κατατσακιστεί από την κούραση και να δω τους φίλους ΜΟΥ!! Πάντως καλά μου έλεγε χτες ένας φίλος μου ότι πάντοτε ανησυχεί για το ποιόν ανθρώπων που έχουν προβλήματα με τους σκύλους...
Κι εδώ αρχίζουν οι ιστορίες: διότι ο κύριος αδερφός μου είναι αριστοκράτης (ναι, εγώ βγήκα η πλεμπάγια της οικογένειας βλέπετε) και πρώτον ξυνίζει τα μούτρα του στην ιδέα του Καλαμποκιστάν και δεύτερον αντιπαθεί τους σκύλους. Άρχισε λοιπόν τα πρήζει να κάνουμε το ταξίδι ανατολικά μαζί. Του εξήγησα ότι δεν αλλάζω το πρόγραμμά μου, δεν προτίθεμαι να τσαντιστώ και ότι το Μουφ δεν αποτελεί θέμα διαπραγματεύσεων, οπότε αν δεν του αρέσει ας κάτσει μόνος του στην Ανατολική Ακτή και τελειώνει το θέμα. Όχι, μου λέει, καλός ο σκύλος, άλλωστε δε μοιραζόμαστε το ίδιο δωμάτιο στο ξενοδοχείο.
Θα μ' άφηνε ν' αγιάσω όμως? Όχι βέβαια. Προχτές μου λέει να πάμε από Βοστώνη να δει τον καλύτερό του φίλο που τρελλαίνεται να με δει διότι με πεθύμησε. Διάολος τον πατέρα του, λέω από μέσα μου, να τρέχω στη Βοστώνη που είναι μεγάλη πόλη και με απαίσιο κυκλοφοριακό, άντε να πάω να δούμε το φίλο του. Εννοείται τώρα ότι το πλάνο μου είναι να πάω στη Βοστώνη, ακουμπάω τον αδερφό μου εκεί, βγαίνουμε για dinner όλοι μαζί, το Μουφ μένει στο αυτοκίνητο και μετά εγώ πάω στο ξενοδοχείο μου εκτός Βοστώνης μετά του Μουφ και γυρνάω πίσω σε δυο μέρες αφού κάνω μόνη μου το γύρο του Rhode Island να μαζέψω τον κύριο να πάμε New Hampshire.
Ε, χτες παίρνω email από τους δυο τους όπου ούτε λίγο-ούτε πολύ ο φίλος του αδερφού μου με διατάζει να .... βάλω το Μουφ σε πανσιόν, γιατί αν αγαπάτε?!
Προσοχή και πάλι: δεν πάω για φιλοξενία, έχω κανονίσει τα δικά μου, εννοείται ποτέ δε βάζω σκύλο σε ξένο σπίτι και το πλάνο είναι να πάμε για DINNER για το πολύ μια ώρα κατά την οποία το Μουφ μένει στο αυτοκίνητο με ψιλοκατεβασμένο τζάμι και σε ανοιχτό χώρο (όχι γκαράζ). Αλλά βλέπετε ο τύπος έχει και δυο μικρές κόρες, εκ των οποίων η μια, λέει, λατρεύει τα σκυλιά, αλλά η άλλη έχει τρομερή κυνοφοβία και με το που βλέπει να διαγράφεται η μορφή σκύλου οπουδήποτε αρχίζει να κλαίει!!!!!
(Σημειωτέον και πάλι ότι μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΦ που θα είναι δεμένο με ζώνη ασφαλείας στο κλειδωμένο αυτοκίνητό ΜΟΥ και ΔΕΝ πρόκειται, ΟΥΤΕ έχω προτείνει και το ξέρει ο τύπος, να του ζητήσω να το βάλει στο χώρο του σπιτιού του, ΟΥΤΕ καν στην αυλή του!!!!!)
Αφήνω το γεγονός ότι ο τύπος ήταν πάντοτε σχολαστικός σπασικλοειδής υπερβολικός και έτσι κάνει και τα παιδιά του αφού ξέρω θετικά ότι καμιά από τις κόρες του δεν έχει αρνητικές εμπειρίες με σκύλους. Θα το ήξερα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αν είχε. Μου λέτε όμως γιατί δεν θα πρέπει να τους μουντζώσω και τους δυο και να γυρίσω στα αρχικά σχέδιά μου και να πάω να κάνω διακοπές και να δω τους δικούς μου φίλους χωρίς να αφήνω κανέναν να μου τα πρήζει?
Α ναι, ξέχασα να πω ότι ο τύπος δήλωσε επίσης ότι φοβάται ότι θα ξεφύγει το Μουφ και θα πάει να πέσει στην πισίνα του σπιτιού του όπου δεν αφήνει σκύλους! Στην οποία περίπτωση προϋποθέτει ότι:
1) το Μουφ, που δε λέω Χουντίνι είναι, θα βρει τρόπο να λύσει την κινέζικη ζώνη ασφαλείας του
2) θα ξεκλειδώσει το αυτοκίνητό ΜΟΥ και θα βγει έξω
3) θα βρει το σπίτι του τύπου που δεν τον έχει ξαναδεί στη ζωή του από το restaurant που θα είμαστε
4) θα μπει μέσα στην πισίνα του τύπου για να κολυμπήσει τη στιγμή που μάλιστα
5) το Μουφ είναι πολύ περίεργο με τα νερά και έτσι και προτιμά τις φυσικές λίμνες (για θάλασσα δεν ξέρω), ενώ αντιπαθεί για κάποιο λόγο τις πισίνες.
Και όχι, στα παραπάνω δεν έχει υπάρξει καμιά ασυνεννοησία, ούτε παρεξήγηση. Προσωπικά καμιά απολύτως όρεξη δεν έχω να τρέχω στη Βοστώνη, ούτε να κάθομαι με τους σχολαστικούς που συνήθως με πιάνει κατάθλιψη να τους ακούω! Και κάθονται τώρα και στρώνουν σχέδια και χαλάνε τα δικά μου!!
Τη στιγμή που το έθεσα ως όρο ότι "μη μου τους κύκλους τάραττε"!Σχετικά με τα παραπάνω: θεωρείτε φυσιολογικό για το κακομαθημένο του τύπου να φοβάται τα σκυλιά έτσι? Και θεωρείτε φυσιολογικό το ότι οι γονείς της δεν έχουν ανασκουμπωθεί να την θεραπεύσουν από κάτι τέτοιες νευρώσεις? Και ΟΧΙ, δεν προτίθεμαι να παίξω το ρόλο του θεραπευτή. Εγώ η κακομοίρα διακοπές είπα να κάνω που έχω κατατσακιστεί από την κούραση και να δω τους φίλους ΜΟΥ!! Πάντως καλά μου έλεγε χτες ένας φίλος μου ότι πάντοτε ανησυχεί για το ποιόν ανθρώπων που έχουν προβλήματα με τους σκύλους...
Last edited:
