Κουτάβι pressa canario

[lone wolf]

Συμφωνώ απόλυτα για κάθε σκύλο υπάρχει ένας πιο δυνατός σκύλος.

Η ένστασή μου είναι ότι με την παραπάνω έκφραση εγώ δεν θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι το κουτάβι αυτό είναι ΣΙΓΟΥΡΑ φοβικό. Θα μπορούσε να είναι όλα αυτά που ανέφερες, έλλειψη κοινωνικοποίησης, ανισσόροπος χαρακτήρας ακόμα και επιθετική κυριαρχικότητα και φυσικά φόβος... είναι πολύ λίγα αυτά που μας λέει ο φίλος μας για να βγάλουμε τόσο εύκολα ένα συμπέρασμα.

Υ.Γ. Θέλω να δω την φωτό του avatar σου μεγάλη θα την βάλεις κάπου;

 

[Dr.Zhivago]

"Φοβικό" λέμε ένα κουτάβι με γενικά "ντροπαλό" ή φοβικό χαρακρήρα,
ΔΕΝ είναι "φοβικό" το κουτάβι.

Φοβάται τους ΣΚΥΛΟΥΣ. Και γι' αυτό είμαι απολύτως σίγουρη.

Θα βάλω τη φωτό στο άλμουμ, το μεσημέρι.

 

[roza]

νομιαζ οτι αυτα περι κοινωνικοποιησης ισχυουν για ολα τα κουταβια ανεξαρτητως ρατσας.. οπως επισης καιοι συνεπειες απο την κακη κοινωνικοποιηση .. εχω δει απιστευτα σκυλια πανεμορφα να περιφερονται στου δρομους και να τα μαζευουν στο κυνοκομειο της πολης μου επειδη δεν ειναι καλα..δηλαδη κανεις δεν ασχοληθηκε με την κοινωνικοποιηση τους.. .. για το φοβικο που λετε.. φοβικο δεν ειναι το σκυλι που τρομαζει σε συγκεκριμενο ερεθισμα? πχ.. κροτοφοβια? επισης υπαρχουν καιτα σκυλια τα αμυντικα.. αυτα που εχουν λιγη ανασφαλεια παραπανω ,ειναι περισσοτερο στη τσιτα αποτι πρεπει και δεν αφηνουν κανενα να τα πλησιασει.. ετσι ειναι η γκρετα μου.. απο πολυ μικρη ,απο τοτε που την πηραμε απο τη μαμα της 2 μηνων περιπου, εχει δεθει μαζι μας και δεν πλησιαζει κανενα.. αν καποιος ερθει στην εξοπορτα χαλαει τον κοσμο και συχνα πρωτη αυτη αρχιζει να ανυσηχει με κατι που ακουει παρα ο ρεξ..αυτη η συμπεριφορα ομως δεν εχει σχεση με το φοβο που δειχνει ενα μωρο μπροστα σε μεγαλα σκυλια..αν κανω λαθος διορθωστε με

 

[Dr.Zhivago]

Υπάρχουν πολλών ειδών φοβίες, αλλά δεν θα έλεγα έναν σκύλο "φοβικό" επειδή έχει ένα πρόβλημα (που ΛΥΝΕΤΑΙ κι όλας) σε έναν τομέα (όπως η κροτοφοβία).

"Φοβικό" θα έλεγα τη Γκρέτα, και σκύλους που έχουν γενικά ανασφάλεια (συχνά κληρονομική κι όλας, όπως φαίνεται στην δική της περίπτωση).

Φυσικά είναι διαφορετικό πολύ το ένα πρόβλημα με το άλλο!

 

[foibos]

Την θυμάστε την ιστοριούλα του μικρού κουταβιού pressa;;;

Ήρθε η ώρα να πέσουν και οι τίτλοι τέλους....

Οι γείτονες το καλοκαίρι μετακόμισαν και τυχαία συνάντησα την σύζυγο πριν λίγο που είχα βγει μια βόλτα...

Το σκυλί πήγε στο κτήμα στο χωριό γιατί αυτοί πια εμεναν σε διαμέρισμα....

Το σκυλί αγρίεψε πολύ, μου είπε, δάγκωσε και την δύσμοιρη τη γιαγιά που της τον πάσαραν...

Και τελικά του έκαναν λέει ευθανασία γιατί ήταν ανεξέλεκτο θηρίο...

THE END

 

[bull]

Λυπηρό, δυστυχώς δεν του δόθηκε δεύτερη ευκαιρία να διορθώσει το χαρακτήρα του όταν έπρεπε όπως είπαν και οι άλλοι φίλοι, οπότε πλήρωσε με τη ζωή του τη @#!*@ του ιδιοκτήτη του...

 

[Dr.Zhivago]

Δεν πρόλαβε ούτε να χρονίσει το καημένο...

 

[Allegro]

Πολύ ωραία όλα αυτά που είπατε πιο πάνω παιδιά.

Ένα παρόμοιο πρόβλημα έχω κι εγώ με τον Allegro.
Παρόμοιο γιατί έχει να κάνει με την κοινωνικοποίηση του (οχί προς την συμπεριφορά του).

Ως τυπικό άφοβο ΒΤ μόλις δει άλλο σκύλο, ανεξαρτήτου μεγέθους, θέλει φυσικά να παίξει.
Και όταν λέω "θέλει" εννοώ "απαιτεί".
Γνωστή για την ξεροκεφαλιά της η ράτσα άλλωστε κι έτσι δεν καταλαβαίνει απο "όχι", "δεν θέλω", "είσαι μικρός για μένα", "φύγε απο δώ νιάνιαρο" κλπ κλπ, που φυσικά εκδήλώνονται απο τους άλλους σκύλους με γρυλίσματα, επίδειξει οδοντοστοιχίας, μικροδαγκώματα κλπ.

Θέλω λοιπόν να τον φέρνω σε επαφή με άλλους σκύλους, αλλά φοβάμαι μήπως προκύψει κάποια πιο άγρια αντίδραση απο τον άλλο σκύλο προς το εκνευριστικό μου κουτάβι κι έτσι του δημιουργηθούν φοβίες που ίσως τον επηρεάσουν αργότερα που θα μεγαλώσει.

Επίσης, επειδή ο κολητός μου έχει κι αυτός εναν αρσενικό μεγαλόσωμο σκύλο, θέλω να τα πηγαίνουν καλά, προσπαθώντας να τους φέρω σε επαφή απο νωρίς, γιατί αν μεγαλώσει ο δικός μου ίσως να έχουμε πρόβλημα. Όμως δεν είναι έυκολο γιατί ο μεγάλος δεν έχει όρεξη να παίξει με το κουρδισμένο κουτάβι μου και του αγριέυει.

Τί να κάνω?

Για βάλτε ένα χεράκι με συμβουλές οι πιο έμπειροι ρε παιδιά

ΥΓ. Καθώς έγραφα το κατεβατό μου το θέμα προχώρησε. Πραγματικά λυπήρο.

 

[Dr.Zhivago]

Οπως με όλα τα κουτάβια, πρέπει να επιλέγουμε με προσοχή τους σκύλους με τους οποίους θα τον αφήσουμε ελεύθερο να παίξει. Τα ΒΤ είναι άγαρμποι σκύλοι και ακόμη πιο άγαρμπα κουτάβια. Αυτό σημαίνει πως λίγοι σκύλοι χαίρονται να παίζουν πολύ ώρα μαζί τους!

Διαλέγουμε "φιλαράκια" για το κουτάβι μας με βάση αυτό όμως. Πως θα ταιριάξουν στο παιχνίδι. Ένα άλλο κουτάβι (ή καλό ενήλικο) της ίδιας "οικογένειας" (Σταφορντσάιρ Τερριέ πχ) ή φυσικά της ίδιας φυλής, είναι μάλλον το ιδανικό (ανάλογα τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου σκύλου φυσικά). Πολλά ενήλικα Πιτ-Μπουλ είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ καλά με τα κουτάβια και αντέχουν/αγαπούν το έντονο παιχνίδι, χωρίς να αγριεύουν καθόλου.

Από την άλλη, και η μέση λύση (ένα καλό κουτάβι-φίλος) που δεν αντέχει τόσο πολύ τον πόνο, μπορεί να μάθει στον Αλλέγκρο να παίζει πιο όμορφα (ενώ το Πιτ θα τον άφηνε να κάνει ότι γουστάρει).

Κανείς δεν ξέρει τον Αλλέγκρο καλύτερα από σένα. Εμπιστεύσου λίγο και το ένστικτό σου, αλλά μην ξεχνάς πως καλύτερα να διακόψεις το παιχνίδι όταν βλέπεις πως αρχίζει να κουράζεται ο άλλος σκύλος, παρά να χαλαρώσεις επειδή μέχρι τώρα δεν επιτέθηκε στον δικό σου. ΟΛΟΙ οι σκύλοι έχουν τα όριά τους! Και τα κουτάβια χρειάζονται την προστασία και την προσοχή μας (ΟΣΟ δυνατά/δυναμικά και να είναι).

 

[Allegro]

Ναι πάντα όταν το παρακάνει τον μαζέυω πριν δυσκολέψουν τα πράγματα.

Ευχαριστώ δόκτορα

 

[rottaki]

Πάντως, αυτό που λες αλέγκρο, μου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και με τον denis.

Ο οποίος σε δύο εβδομάδες θα χρονίσει και είναι τελείως μπολντόζας όταν βλέπει άλλο σκύλο, ορμάει κατευθείαν για παιχνίδι.

Παρόλο που τον έχουν αρπάξει άγρια μερικά αδέσποτα, δεν καταλαβαίνει χριστό, τρέχει γυρω-γύρω από τη χαρά του και ορμάει κατά πάνω τους, καλά δεν πονάει?

 

[Allegro]

Για τα ΒΤ ξέρω οτι έχoυν πολύ μεγάλη ανοχή στον πόνο, κάτι που εξυπηρετούσε τους αρχικούς λόγους εκτροφής τους.
Ίσως το ίδιο πρέπει να ισχύει και με τα Rot γι'αυτό δεν καταλαβαίνει και πολλά ο δικός σου απο δαγκώματα.