Να υποθέσω ότι οι γονείς δεν είναι τίποτα υπερτυπικά θηρία;ε;
Γιατί τα κιλά του για τους 4 μήνες είναι πολύ καλά!Μου δίνουν την αίσθηση ότι θα εξελιχθεί σε λειτουργικό σκύλο!
O πατέρας του είναι 85 κιλά. Η μάνα του δεν θυμάμαι. Ο παππούς του είναι λίγο μικρόσωμος για αγίου βερνάρδου.
Η αλήθεια είναι ότι άμα αρχίσουμε τη γκρίνια...
Πολυ αφράτος είναι ο κούκλος! Για αγκαλιές!
Τα άλλα σκυλιά πως τον αντιμετωπίζουν που τεσσάρων μηνών τα φτάνει(και τα ξεπερναει) σε ύψος και όγκο? Τον βλέπουν σαν κούταβο ή τον αντιμετωπίζουν με δέος?
Ε τα πιο μικρόσωμα σκυλιά είναι λίγο επιφυλακτικά...Και αλίμονο τη στιγμή που θα τα πλακώσει από πάνω ο αρκούδος! χαχα
Πανέμορφο κουτάβι. Πές μας λίγα λόγια για τον χαρακτήρα του. Είναι αξιολάτρευτος στις φωτογραφίες
Έτσι είναι και ο χαρακτήρας του. Είναι πολύ ήρεμος, χαδιάρης (δωστου χάδια και πάρτου την ψυχή!)
Λιχούδης πολύ, κάνει τα πάντα για φαγητό! Όταν τρώει η γυναίκα μου είναι απίστευτος ζητιάνος...στέκεται καθισμένος δίπλα της και κλαψουρίζει...βέβαια της απαγορεύω να του δίνει όταν τρώμε αλλά δεν είμαι όλη μέρα σπίτι...
Όταν τρώω εγώ τσιμουδιά. Ξαπλώνει κάτω και αράζει.
Κοιμάται πολύ...γενικά ειναι σκυλί της ξάπλας αλλά χρειάζεται την εκτόνωσή του με βόλτες. Αν τύχει και δεν έχει πάει βόλτα θα βγάλει νευρική συμπεριφορά το βράδυ για κανα 10λεπτο (πχ θα βγάλει το άχτι του στο μαξιλάρι του δαγκώνοντάς το κτλ...). Βγάζει και δόντια τώρα και μασάει πολύ, όχι όμως έπιπλα κτλ. Δεν κάνει ζημιές στο σπίτι.
Τον έχει κακομάθει και η γυναίκα μου, του κάνει όλα τα χατήρια (είχε χάσει ένα βερνάρδου παλιότερα) και σε λίγο θα έχουμε θέμα με τους καναπέδες...δεν θα έχουμε που να καθήσουμε. Βέβαια το παράξενο είναι ότι ναι μεν αράζει σε καναπέδες αλλά προτιμά να ξαπλώνει στο πάτωμα...
Όταν κάνει κάτι κακό ένα πράγμα που πιάνει είναι να φεύγουμε από το δωμάτιο που βρίσκεται...αν ειδικά βγούμε από το σπίτι δεν το αντέχει...μετά ηρεμεί.
Τον πιάνουν αρκετές φορές τάσεις κυριαρχίας (προσπαθεί να σταθεί όρθιος πάνω μου και ορισμένες φορές πάει να "καβαλήσει") αλλά δεν τον αφήνω...τον αγνοώ και σε 1-2 λεπτά το κόβει και αυτός.
Με τα παιδιά είναι πολύ καλός και προσεκτικός ειδικά μέχρι την ηλικία των 4-5 ετών. Το καλό είναι ότι από την πρώτη μέρα τον φέρναμε σε επαφή με πολύ κόσμο και όλων των ηλικιών...Ακόμα και σε καφετέριες...
Αρκετές φορές αν είμαστε έξω και πλησιάσει κανείς άγνωστος ή ακούσει κάποιο θόρυβο, φουσκώνει μάγουλα και γουφ! Εστιάζει την προσοχή του εκεί και δεν τον κουνάς με τίποτα. Καμία σχέση το γαύγισμά του μέσα στο σπίτι (πχ όταν του τελείωσε το νερό, πάει δίπλα από το νεροχύτη και γαυγίζει!) με το γαύγισμα έξω όταν ανησυχεί για κάτι...πολύ ΜΠΑΣΟ και δυνατό αν και είναι μια σταλιά κούταβος...
Επίσης...είναι φοβερή γκομενοπαγίδα! χαχαχα! Προτείνω τη ράτσα σε όλους του ελεύθερους!
