Καλησπέρα σας! Ρε παιδιά έχω ένα άγχος με το σκύλο μου όταν τον βγάζω βόλτα μην τυχόν συναντήσουμε κάποιο άλλο σκύλο και αρχίσουν και μαλώνουν. Ο δικός μου δεν είναι και πολύ κοινωνικός με άλλα σκυλιά. Με το που τα δει τα γαβγίζει. Όχι ότι τα ορμάει αλλά τα γαβγίζει.... κι εγώ φυσικά δεν ξέρω τις διαθέσεις κάθε σκύλου που συναντάμε στο δρόμο μας (ειδικά αν είναι κανένα αδέσποτο) από τη στιγμή που ο δικός μου σκύλος τα προκαλεί. Μπορεί να καταλήξουμε σε κανέναν σκυλοκαυγά στο τέλος και είναι το μόνο που δε θέλω και για το δικό μου σκύλο αλλά και για το άλλο φυσικά. Να σημειώσω ότι ο σκύλος μου δεν είναι άγριος, είναι πολύ αγαθιάρης κατά βάση απλά του έχω μεταδώσει τη φοβία μου αυτή και νομίζει ότι όποτε συναντάμε κάποιον άλλον σκύλο είναι κάτι κακό. Έχω άλλον έναν σκύλο που είναι πιο μικρόσωμος και συμβιώνουν μαζί μια χαρά εδώ και 13 χρόνια. Και γενικά ο εν λόγω σκύλος αν συνυπάρξει για μεγάλο διάστημα με κάποιον άλλον σκύλο μετά τα πηγαίνει μια χαρά. Μόνο με αυτά που τα βλέπει για πρώτη φορά τρελαίνεται. Ναι αλλά εγώ δεν μπορώ κάθε φορά που τον βγάζω βολτά και συναντάμε κάποιον άλλο σκύλο να αλλάζω δρόμο ή να τσιρίζω από τον πανικό μήπως του ορμήσουν και γενικά να είμαι μέσα στο άγχος και στην τσίτα συνέχεια.
Το ξέρω ότι εγώ έχω το πρόβλημα και το έχω μεταδώσει και στο σκύλο μου αυτό το άγχος αλλά τώρα πια είναι αργά. Το κακό το έκανα και ο χαρακτήρας του πλέον διαμορφώθηκε.
Τον άλλο μου το σκυλό που είναι πιο μικρόσωμος δεν έχω θέμα γιατί σκέφτομαι ότι αν γίνει μια στραβή κατά τη διάρκεια της βόλτας τον παίρνω μια αγκαλιά και τελειώνει το θέμα. Άσε που αυτός είναι πολύ ήσυχος και δεν προκαλεί ποτέ κανέναν. Ο άλλος μου όμως είναι καμιά 30 κιλά. Δεν τον κουμαντάρεις και πολύ εύκολα αν γίνει κάτι.
Ρε παιδιά πείτε μου κάτι για να ξεκολλήσει το ηλίθιο το μυαλό μου από αυτή τη φοβία μου και έτσι να απολαμβάνω καλύτερα τη βόλτα με το σκύλο μου.
Σημ: Εννοείται ότι αυτή η φοβία μου έχει προκληθεί από παλιότερη επίθεση που είχε δεχθεί ο πρώτος σκύλος που είχα ποτέ στη ζωή μου και αυτό με έχει στιγματίσει από τότε κι έτσι στα τωρινά σκυλιά μου είμαι πολύ προσεκτική σε σημείο αρρωστημένο όμως και αυτό με εκνευρίζει.
Αλλά και γενικά έχω δει κάτι σκυλοκαυγάδες μεταξύ σκύλων και έχει φοβηθεί το μάτι μου μην τύχει και σε μένα.
Γενικά τα σκυλιά τα λατρεύω και δεν τα φοβάμαι καθόλου όταν είμαι μόνη μου χωρίς να έχω το σκύλο μαζί.
Πείτε μου ρε παιδιά οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει (βρίστε με αν χρειαστεί) το ξέρω ότι είμαι υπερβολική και υστερική σε αυτό το θέμα. Τι μπορώ να κάνω για να ξεπεράσω αυτή τη φοβία και να κάνω και το σκύλο μου πιο κοινωνικό έστω και στα γεράματα?
Το ξέρω ότι εγώ έχω το πρόβλημα και το έχω μεταδώσει και στο σκύλο μου αυτό το άγχος αλλά τώρα πια είναι αργά. Το κακό το έκανα και ο χαρακτήρας του πλέον διαμορφώθηκε.
Τον άλλο μου το σκυλό που είναι πιο μικρόσωμος δεν έχω θέμα γιατί σκέφτομαι ότι αν γίνει μια στραβή κατά τη διάρκεια της βόλτας τον παίρνω μια αγκαλιά και τελειώνει το θέμα. Άσε που αυτός είναι πολύ ήσυχος και δεν προκαλεί ποτέ κανέναν. Ο άλλος μου όμως είναι καμιά 30 κιλά. Δεν τον κουμαντάρεις και πολύ εύκολα αν γίνει κάτι.
Ρε παιδιά πείτε μου κάτι για να ξεκολλήσει το ηλίθιο το μυαλό μου από αυτή τη φοβία μου και έτσι να απολαμβάνω καλύτερα τη βόλτα με το σκύλο μου.
Σημ: Εννοείται ότι αυτή η φοβία μου έχει προκληθεί από παλιότερη επίθεση που είχε δεχθεί ο πρώτος σκύλος που είχα ποτέ στη ζωή μου και αυτό με έχει στιγματίσει από τότε κι έτσι στα τωρινά σκυλιά μου είμαι πολύ προσεκτική σε σημείο αρρωστημένο όμως και αυτό με εκνευρίζει.
Αλλά και γενικά έχω δει κάτι σκυλοκαυγάδες μεταξύ σκύλων και έχει φοβηθεί το μάτι μου μην τύχει και σε μένα.
Γενικά τα σκυλιά τα λατρεύω και δεν τα φοβάμαι καθόλου όταν είμαι μόνη μου χωρίς να έχω το σκύλο μαζί.
Πείτε μου ρε παιδιά οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει (βρίστε με αν χρειαστεί) το ξέρω ότι είμαι υπερβολική και υστερική σε αυτό το θέμα. Τι μπορώ να κάνω για να ξεπεράσω αυτή τη φοβία και να κάνω και το σκύλο μου πιο κοινωνικό έστω και στα γεράματα?
Last edited:
