Κοινωνικοποίηση ενήλικα ...πολύ φοβισμένου σκύλου...

[katerina k.]

Άντε...εκπαιδευτές του forum...για δώστε ένα χέρι βοηθείας...
Λοιπόν, όλοι γνωρίζετε τη Bebe...το yorkie από το παράνομο εκτροφείο ...
Η Bebe όταν ήρθε τον Απρίλιο...ήταν ένα μικρούτσικο πλασματάκι ούτε 2 κιλά...φοβισμένο όσο δεν γίνεται...κατουριόταν επάνω της όταν την έπαιρνες αγκαλιά..κοιμόταν κρυμμένη όλη μέρα στο crate της..έβγαινε μόνο όταν σιγουρευόταν ότι κοιμόμασταν όλοι το βράδυ...
4 μήνες μετά...το σκυλί έχει αλλάξει δραματικά...
Αλωνίζει τον κήπο και το σπίτι...χοροπηδάει σε όλους τους καναπέδες...γαυγίζει και γρυλλίζει στον παραμικρό θόρυβο...(μάλιστα..φτάνει και μέχρι τη καγκελόπορτα γαυγίζοντας όταν περνάει ο εχθρός)...κάνει χαρές, γλύφει και χοροπηδάει επάνω στα Golden...και έφτασε τα 3 κιλά!!
το πρόβλημα είναι με εμένα...ενώ ξέρω ότι με λατρεύει...όταν γυρίζω το απόγευμα από το γραφείο...κάνει σαν τρελλή...
Με ακολουθεί παντού μέσα στο σπίτι...αν κάτσω στο καναπέ...έρχεται πίσω από τη πλάτη μου για χάδια και το βράδυ μόλις πάω για ύπνο ανεβαίνει στο μαξιλάρι μου και κάνουμε παιχνιδάκια...
ΑΛΛΑ...

1. Μόλις σηκωθώ και τη πλησιάσω η περάσω περπατώντας κοντά της...γίνεται άλλος σκύλος...καμπουριάζει...βάζει την ουρά στα σκέλια και τρέχει να απομακρυνθεί από μένα.
Γενικά όταν είμαι όρθια με φοβάται...αν ξαπλώσω η κάτσω έρχεται πιο εύκολα.
2. όταν κάθομαι στον καναπέ και τη φωνάξω να έρθει (με τον πιο γλυκό τρόπο πάντα)...εδν πλησιάζει....η πλησιάζει πάλι με την ουρά κάτω και σε απόσταση 20 cm από εκεί που κάθομαι.
3. Χτένισμα ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ...σκούζει σαν τρελλή.
4. Για να φάει πρέπει να της βάλω το φαγητο της πάνω στο καναπέ ....και να απομακρυνθώ πρώτα για να ανέβει.
5. Αν κάνω κάποια απότομη κίνηση με το χέρι μου την ώρα που πάω να τη χαιδέψω νομίζεις ότι θα την χτυπήσω έτσι που συμπεριφέρεται..

6. Χθες της πήρα λουρί/σαμαράκι για να αρχίσω να την βγάζω λίγο έξω από το σπίτι. Drama Queen...έκανε λες και την έσφαζαν μόλις πήγα να της περάσω το λουρί...
7. Μόλις έρθει κάποιος στο σπίτι εξαφανίζεται και δεν βγαίνει μέχρι να φύγει ο άγνωστος.

8. Έχω δοκιμάσει με treats να την κάνω να με πλησιάσει...η να κάτσει να την χτενίσω...αλλά τρέμει τόσο πολύ που ούτε το μπέικον της λέει κάτι..(παρόλο που είναι λιχούδω)..
9. Δεν θέλει να την παίρνουν αγκαλιά...με τίποτα...μόλις πάω να τη πάρω αγκαλιά κάνει σαν τρελή να φύγει...

Καμιά ιδέα ? Είναι η πρώτη φορά που έχω ένα τόσο μικρόσωμο σκυλί στη ζωή μου...και ανακαλύπτω ότι είναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικά από τα μεγαλόσωμα...
Λες και είναι από άλλο πλανήτη...
Επίσης, το σκυλί αυτό είναι περίπου 6-7 χρονών...

Την άλλη εβδομάδα που θα πα΄ρω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πίσω το lap top μου θα σας βάλω νέες φωτογραφίες της για να δείτε τη διαφορά από όταν ήρθε...

 

[katerina k.]

Ούτε μία τόσο δα συμβουλίτσα βρε παιδιά?????

 

[skylakos]

Μμμμ....Κατσε βρε παιδι μου.Σκεφτομαστε...

 

[Lindaki]

Χαχαχα!! Οντως δυσκολη περιπτωση, εκπαιδευτρια δεν ειμαι φυσικα...αλλα θέλει σκέψη το πράγμα.
Μπάνιο την κάνεις;;;
Πρεπει να εχει φάει πααααρα πολυ ξύλο αυτο το ζώο αλλά πάααααρα πολυυ!!!Θέλει υπομονη νομιζω, ίσως να μη της φύγει και ποτε. Αλλα δε βλέπω να κάνεις και τιποτα λάθος, νομίζω όλοι αυτο θα κάναμε. Το θέμα ειναι να σε εμπιστευτει όταν νιωσει αυτη έτοιμη...τώρα ότι τρομάζει εύκολα, κι οτι δε θέλει να την αγγίζουν με το λουρι...είχα δει κάτι εκπομπές της Stillwell, με ένα τσιουάουα που δεν το έπιανες με τιποτα για λουρι, κι αυτο δεν έκλαιγε, δάγκωνε. Του έβαζε με τρόπο ένα πνιχτη και μετά με τρόπο της πέρναγε το λουρι απο το κολάρο, αν θυμάμαι καλά. Και γενικά δεν την άγγιζε καθόλου και για τιποτα. Και επαφή μόνο με λιχουδια. Τιποτε αλλο. Κριμα το κακομοιρο στεναχωρεθηκα λιγο τωρα!

 

[katerina k.]

Δεν βγάζω άκρη μαζί της ώρες ώρες...
Τη προηγούμενη εβδομάδα....σηκώθηκα το βράδυ για να πάω για ύπνο και αυτή τρόμαξε και βγήκε έξω από την εξώπορτα στο κήπο...μία ώρα προσπαθούσα να τη πείσω να μπει μέσα...και αυτή ερχόταν μέχρι μισό μέτρο από τη πόρτα και έκανε πίσω...
Κάποια στιγμή τσαντίστηκα τόσο πολύ που αποφάσισα να την αφήσω έξω και ας κάνει ότι θέλει...
Πήγα και ξάπλωσα και μετά από μισή ώρα την άκουσα και χτύπαγε το τζάμι να μπει μέσα από το σαλόνι...σηκώθηκα..άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και περίμενα να δω τι θα κάνει...ε, σιγά σιγά με την ουρά κάτω μπήκε μόνη της...αλλά μόλις περασε τη μπαλκονόπορτα άρχισε να τρέχει να κρυφτεί μέσα στο σπίτι...και της έλεγα συνέχεια "μπράβο κορίτσι μου...μπράβο μπεμπε..".
Τώρα κάθε βραδύ σχεδόν έχουμε τα ίδια...βγαίνει από την εξώπορτα...και μπαίνει μετά από μισή ώρα από την μπαλκονόπορτα...
Τι να πω?

 

[minpinkiller]

Πω...φαντασου τι τραβηξε η ψυχουλα αυτη, και τι τραβανε τοσες αλλες που δεν ειχαν την δικια της τυχη. Μπραβο για την πραξη σου και για την υπομονη σου.

Εκπαιδευτρια δεν ειμαι αλλα δεν νομιζω να ξεπερασει ποτε εντελως την φοβικοτητα της. Εδω αλλα σε μικροτερη ηλικια και παλι οση προοδο και να κανουν σε καποιες περιπτωσεις ειναι πολυ φοβικα. Δεδομενης της ηλικιας της λοιπον, και τα τραυματα που εχει περασει στην ζωη της μην περιμενεις να δεις θαυματα. Αλλα πιστευω οτι με παρα πολυ υπομονη θα σε πλησιασει ακομα περισσοτερο. Και αν σκεφτεις πως ηταν τον πρωτο καιρο που την ειχες παρει τοτε βλεπεις οτι εχει κανει ηδη τρομακτικη αλλαγη στην συμπεριφορα της.

Καλη τυχη σου ευχομαι και παλι μπραβο σου!!

 

[Lindaki]

Εμμμ....δεν απαντάω με πτυχιο, αλλά νομιζω πως θα ήταν καλό να μη της λες "μπράβο" την ώρα που τρέμει και εχει ουρα στα σκέλια ή τρεχει να κρυφτεί, είναι θέμα συγχρονισμού και θα συνδέσει το μπραβο με μια ανεπιθυμητη συμπεριφορα. Μη της λες τιποτα, οταν εχει φοβικη στάση και απλά απομακρυνσου εσυ. Δωστης λίγο χώρο να αναπτυχθει και να δοκιμάσει μόνη της πράγματα., όπως αυτο που έκανες ήταν καλό! Βεβαια δε χρειαζοταν να συγχηστεις
Την άφησες έξω μέχρι να αποφασίσει να μπει μόνη της, νομίζω το σκυλάκι σ αυτη τη φάση πρέπει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του.
Και μη πέφτεις πάνω της αν την δεις να κάνει κάτι καλό, απλά δώς της εν ηρεμια μια λιχουδια, σα να μη συμβαίνει τιποτα, απλά θα συνδοιασει την πράξη της με κάτι καλό και έτσι θα το ξανακάνει. Αν ανέβει π.χ. μόνη της στο καναπέ και δεν έχει λιχουδια πες της μπραβο με ήρεμη φωνη και κοιταξε την λίγο και μετα συνεχιζε να κάνεις ότι έκανες. Θελει να νιωσει ασφάλεια και ηρεμια για να μαθει να μη τρομαζει με το παραμικρο.
Ολα αυτα εμπειρικα και εντελως ενστικτωδως πιστευω να πιασουν για το κακομοιρο το γιορκι! Πωπω, το λυπηθηκα πολυ!

 

[aggeliki222]

Οταν πήρα τον Charlie καθε φορα που πηγαινα να το σηκωσω για να τον κατεβασω απο το κρεββατι για παραδειγμα, τσιριζε σαν να τον ακουμπουσαν μαχαιρια..
Προφανως αυτος που τον ειχε και τον κακοποιούσε πριν τον επιανε βιαια και ισως να τον χτυπουσε αν δοκιμαζε να τον πιασει και δεν τα καταφερνε .
Ισως δεν είναι ακομα έτοιμη να σε δεχθει "όρθια"
Εχεις δοκιμάσει να ξαπλωσεις στο πατωμα μαζι της, να κανεις σαν κουταβι για παραδειγμα που παιζει με τη μαμα του;
Αν τρεμει απο το φοβο της είναι δισκολο να δεχθει λιχουδια όσο και να της αρεσει.
Μπορει να έχει συνδεσει και τη λιχουδια με το φοβο για παραδειγμα.
Δοκιμασε να την επιβραβεβεις μονο όταν νιώθεις ότι είναι απολυτα χαλαρη, ή όταν παιζει ή όταν βλεπεις οτι νιώθει άνετα.

 

[kopritis]

Εγώ δεν απάντησα, γιατι είμαι σίγουρη ότι ήδη ξέρεις ότι έχω να σου πω, αλλά σε περίπτωση που αφορά και άλλους το ζήτημα, ας πω τι έχω κάνει εγω μεχρι τώρα (παρεμπιπτόντως δεν είναι θέμα μεγεθους.... πολλά απο τα ζητήματα που αναφέρεις τα είχε κι ο Γκογκόλ).

1. Ο φοβικός σκύλος δε θέλει να ασχολείσαι υπερβολικά μαζί του. Εχει μάθει οτι οταν ασχολείται κάποιος μαζί του, τον ταλαιπωρεί. Μη δίνεις ιδιαίτερη σημασία σε τίποτα, και μην προσπαθείς να την κάνεις να κάνει τίποτα. Μονο αν εκείνη κάνει κάτι απο μόνη της, επιβραβεύεις ήρεμα.
2. Ολα τα φοβικά σκυλιά φοβούνται περισσότερο τους όρθιους απ'οτι τους καθιστούς ή ξαπλωμένους (αμα είναι και πεθαμένος ο άλλος και δεν κουνιέται ακόμα καλύτερα! ). Οτιδήποτε πάνω απο το κεφάλι τους είναι απειλή. Χάδια πάντα απο κάτω, όχι στο κούτελο. Ποτέ απλωμένα χέρια και κινήσεις προς το σκύλο. Πάντα περιμένουμε να έρθει αυτός σε μάς. Ποτέ δεν περπατάμε κατεύθείαν προς το μέρος τους. Δεν τα κοιτάμε κατάματα.
3. Οχι αγκαλιές. Αισθάνονται ανασφάλεια οταν δεν πατάνε τα τέσσερα πόδια τους στο πάτωμα.
4. Δίνουμε πολύ χρονο. Αστην να καθορίσει αυτή το ρυθμό της βελτίωσης. Οταν τύχει να κάνει κάτι καλό, επιβραυευεις. Μην εκμαιεύεις τη βελτίωση γιατι ζορίζεται και πας πίσω.
5. Συνηθες λάθος: στην προσπάθεια μας να μην τα φοβίσουμε, αυτολογοκρινόμαστε και κάνουμε αβέβαιες κινήσεις. Αυτά το εκλαμβάνουν ως απειλή. Θέλει αποφασιστηκότητα και ηρεμία η κάθε επαφή μαζί τους.

Αυτά μου 'ρχονται τώρα. Αν σκεφτώ κάτι άλλο θα προσθέσω.

 

[Lindaki]

Το οτι βγαινει καθε βράδυ μήπως παει να κανει την αναγκη της;;; Την παρατηρησες;; Μηπως απο την πολυ φοβια την πιανει συχνοουρία;;
Επίσης θα διαφωνησω με την προλαλησασα ότι πάντα πρεπει να περιμενεις να ερθει αυτη σε σενα. Λάθος. Παραμένεις να εισαι ο αρχηγος και θα τη μάθεις κανονικα να έρχεται σε σενα κι οτι αλλο χρειαζεται να ξερει, ετσι θα αποκτησει αυτοπεποιθηση. Απλα με πολυ ηπιους τόνους τη φωνη και με καμια λιχουδια στην αρχη. Μην επιμεινεις να ερθει αμέσως, απλά επιβράβευε οταν το κανει, θα το κανει καποια στιγμη. Απαλα και διακριτικα. Απλο θα τα καταφερεις!!

 

[Darkpaladin]

1. Ο φοβικός σκύλος δε θέλει να ασχολείσαι υπερβολικά μαζί του. Εχει μάθει οτι οταν ασχολείται κάποιος μαζί του, τον ταλαιπωρεί. Μη δίνεις ιδιαίτερη σημασία σε τίποτα, και μην προσπαθείς να την κάνεις να κάνει τίποτα. Μονο αν εκείνη κάνει κάτι απο μόνη της, επιβραβεύεις ήρεμα.

Συγνώμη korpiti, αλλά εδώ θα διαφωνήσω μαζί σου. Όντος ένας φοβικός σκύλος την πρώτη περίοδο μαζί σου χρειάζετε να τον αφήσεις στην υσηχία του να μάθει πράγματα μόνος του. Το στάδιο αυτό όμως όπως είπε η κατερίνα ξεπεράστηκε και είναι τώρα ποιο καλά (αν κάνω λάθος κατερίνα διόρθωσε με), απλά έχει μερικά θεματάκια. Έπειδή και εγώ είχα αυτό το θέμα με τον Γκίζμο μπορώ να πώ ότι όταν ξεκίνησα μαζί του ΒΥ (όχι τίποτα σπουδαίο, απλά το ΠΑΜΕ, το ΚΑΤΣΕ, το ΚΟΙΤΑ ΜΕ) με πολύ αργούς ρυθμούς άρχισε να ξεθαρεύει ποιο πολύ γιατί ανακάλυπτε ότι κάνοντας κάτι που ζητάει ο άνθρωπος είναι κάτι ευχάριστο και προσφέρει και λιχουδιές (βέβαια η εκπαίδευση καλό να γίνετε με πεινασμένο σκυλί και όχι χορτάτο). Εγώ βέβαια το Γκίζμο τον έχω μόνο 1 μήνα (περίπου) τώρα και έχει γίνει άλλο σκυλί όπου και βόλτα πάμε (ενώ αρχικά ούτε να το διανοηθεί δεν έλεγε να βγεί βόλτα, το λουράκι επίσης ήταν κάτι το τρομακτικό για αυτόν, το να με πλησιάσει δεν το συζήταγαμε και άλλα πολλά) και πολλά πράγματα κάνουμε όπως μπάνιο, χτένισμα (τώρα πια ξετρελένετε να τον χτενίζω), αγκαλιές, κλπ.

Όσο για το λουρί που ανέφερες κατερίνα μπορείς να δοκιμάσεις να το αφήσεις το λουρί κοντά εκεί που κοιμάται για λίγες μέρες να το σιηνηθίσει ή επίσης αν έχετε κάποιο παιχνίδι που πέζετε μαζί ενώ πέζετε έχε το λουρί κάπου εκεί δίπλα για να καταλάβει ότι δεν είναι κάτι κακό, επίσης με τίποτα μην επιχειρήσεις να βγάλεις το σκυλί βόλτα αν πρώτα δεν του έχεις βάλει το λουρί και δεν το έχεις αφήσει πάνω του για 1-2 μέρες να το σέρνει μέσα στο σπίτι να το συνιθίσει.

 

[kopritis]

Διονύση, για να κάνεις βασική υπακοή πρεπει να μπορείς να σταθείς όρθιος δίπλα του, να του φορέσεις λουρί και κολάρο. Το σκυλάκι της Κατερίνας δεν έχει φτάσει ακόμα σ'αυτό το σημείο. Ξαναδιάβασε το αρχικό της μύνημα.

 

[kopritis]

Επίσης θα διαφωνησω με την προλαλησασα ότι πάντα πρεπει να περιμενεις να ερθει αυτη σε σενα. Λάθος. Παραμένεις να εισαι ο αρχηγος και θα τη μάθεις κανονικα να έρχεται σε σενα κι οτι αλλο χρειαζεται να ξερει, ετσι θα αποκτησει αυτοπεποιθηση.

Με αυτό το σκυλί σε αυτή τη φάση δεν τιθεται θέμα αρχηγίας κατα τη γνώμη μου.

 

[Lindaki]

Με αυτό το σκυλί σε αυτή τη φάση δεν τιθεται θέμα αρχηγίας κατα τη γνώμη μου.

Εγω ξέρω απο οσα εχω διαβασει οτι το θεμα αρχηγιας ποτε δε μετατιθεται. Αυτο που λες εσυ ειναι θεμα επιβολης! Δε λεμε να επιβληθει αλλα να του δωσει κινιτρα να σταθει στα ποδια του. Και φυσικα πρεπει να το καλει και αυτο να ερχεται για να συνηθισει κανονικα να ζει μεσα στη καθημερινη ρουτινα. Να μαθει πια θα ειναι η ζωη του, οτι και η Κατερινα μπορει να το φωναξει, και να του ζητησει κατι και ολα κανονικα....αυτο πιστευω. Αν κανω λάθος διορθωστε με.

Βρε Κατερινα, που εισαι τελος παντων; Τοσες συμβουλες σου δωσαμε;

 

[Darkpaladin]

Διονύση, για να κάνεις βασική υπακοή πρεπει να μπορείς να σταθείς όρθιος δίπλα του, να του φορέσεις λουρί και κολάρο. Το σκυλάκι της Κατερίνας δεν έχει φτάσει ακόμα σ'αυτό το σημείο. Ξαναδιάβασε το αρχικό της μύνημα.

Και εμένα όμως ο Γκίζμο αρχικά όρθιο πάντα με απέφευγε και όπως είπα στην αρχή τον άφηνα να κάνει ότι θέλει, αλλά μετά απο 1-2 βδομάδες δεν το άφησα έτσι, επέμενα (ήρεμα πάντα, όχι άγρια) τον έπιανα, το αγκάλιαζα, τον χάιδευα, του έκανα μασάζ, κλπ (όσο και άν έσκουζε) και τελικά κατάλαβε ότι δεν ήταν κάτι κακό και το απολάμβανε και σιγά σιγά φτάσαμε σε σημείο να θέλει να έρθει η ώρα για μασσάζ, για καλοπισμό, για μπάνιο, κλπ. Το να το αφήνεις συνέχεια στην μοίρα του χωρίς λίγο επιμονή δεν θα επιτύχεις ποτέ τίποτα διότι απλά αποφεύγεις το ίδιο το πρόβλημα. Δεν θα σταματήσει το σκυλί απο μόνο του να είναι φοβικό, πάντα θα θυμάται ότι το άγγιγμα, η αγκαλιά, το χάδι είναι κακό και ακόμα και μετά απο μήνες χωρίς αυτά μόλις τα επιχηρήσεις πάλι θα τα φοβηθεί, δεν θα τα ξεχάσει, πρέπει να τα ξανα εντάξεις στην ζωή του με ένα θετικό τρόπο. Δεν λέω να επιβραβεύουμε την συμπεριφορά φόβου αλλά να κάνουμε αυτό που θέλουμε μαζί του (αγκαλιές, φιλιά, βούρτσισμα, μπάνιο) χωρίς να δίνουμε σημασία στην φοβική συμπεριφορά ώστε να καταλάβει απο μόνος/η του/της ότι δεν είναι κάτι κακό

Εγώ την ΒΥ την ξεκίνησα με τον Γκίζμο καθιστός κάνοντας το ΚΟΙΤΑ ΜΕ αρχικά και μπορώ να πώ ότι μέσα σε 2 μερες το κατάλαβε και το εκτελούσε και όταν ήμουν καθιστός και όρθιος. Μετά και εγώ για να του βάλω λουρι έσκουξε αλλά απλά το έβαλα και μετά τον άφησα ελευθερο στο σπίτι να αρμενήζει με το λουρί χωρίς απλά να δίνω σημασία. Το συνίθισε και έτσι τώρα πάμε άνετα βόλτες.

 

[kopritis]

Ας κρίνει η Κατερίνα σε ποια φάση βρίσκεται το σκυλούνι. Αλλωστε είναι άνθρωπος με εμπειρία και μεγάλη καρδιά, και είμαι σίγουρη οτι κάνει και θα κάνει οτι καλύτερο.
Αυτό που ήθελα να πω με τα παραπάνω αφορά κυρίως άλλους που πιθανόν έχουν ΠΟΛΥ φοβικά σκυλιά στα χέρια τους και βιάζονται να τα "ξεφοβίσουν" και απο την πολλή προσπάθεια, δεν κάνουν τίποτα. Δεν αφορά την Κατερίνα και τη Bebe αυτό.

Φιλιά στη μικρούλα Κατερίνα (έστω και ξαπλωτα!) και ελπίζω να τη γνωρίσουμε σύντομα!

 

[katerina k.]

Πηγή...ότι περιέγραψες στο post σου είναι απόλυτα σωστό...και πραγματικά δεν ήξερα ότι τα φοβικά σκυλιά φοβούνται τις αγκαλιές επειδή θέλουν να πατάνε και τα 4 πόδια στο πάτωμα..
Η μικρή συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι...μόλις ξαπλώσω στο κρεβάτι αμέσως ανεβαίνει και έρχεται, επιφυλακτικά μεν στην αρχή, για χάδια.
Την αφήνω στην ησυχία της αλλά φοβάμαι καμιά φορά μήπως αφήνω το χρόνο να περνάει και παγιωθεί η κατάσταση.
Η άλλη μικρή που βρήκε σπίτι αμέσως , η μαμά της την έβγαλε αμέσως στα δύσκολα χωρίς περιθώρια πολλά....και τώρα είναι μία χαρά.
Χθες τους πήγα όλους για grooming...και βέβαια το πρωί που την έβαλα δίπλα μου στο κάθισμα...είχε κουρνιάσει στη γωνία και δεν κουνιόταν.
Το απόγευμα που πήγα να τους πάρω...ήταν μέσα σε ένα crate και ήταν πολύ φοβισμένη....τη πήρα αγκαλιά και για ΠΡΩΤΗ φορά...έβγαλε το γλωσσάκι της και με έγλειψε....ενώ την είχα αγκαλιά...
Νομίζω ότι αυτό ήταν πρόοδος...
Αγόρασα μία τσάντα μεταφοράς , όχι σαν crate, κανονική τσάντα και όταν την έβαλα μέσα ηρέμησε...νομίζω ότι αισθάνθηκε ασφάλεια...
Στο σπίτι όταν φτάσαμε έκανε σαν τρελή..έτρεχε πάνω κάτω...χοροπήδαγε...γαύγιζε...μία χαρά...

Για θέμα ιεραρχίας και αρχηγίας δεν νομίζω ότι το σκυλί είναι σε ψυχολογική θέση να καταλάβει...εδώ καμιά φορά βάζω τη φωνή στον Keagan και τρέμει αυτή...
Επίσης, έχω την εντύπωση ότι θέλει πάρα πολύ να με ακούσει...να κάνει αυτό που της ζητάω...αλλά ο φόβος της ακόμα είναι πάνω από τη λογική της...
Άραγε θα περάσει ποτέ αυτό?

Πηγ'η, πόσο καιρό σου πήρε να φέρεις τον Γκογκόλ σε κάποιο λογαριασμό?

Παιδιά, συγνώμη που εξαφανίζομαι αλλά μπαίνω στο forum από το γραφείο...ελπίζω ότι την άλλη εβδομάδα θα είναι φτιαγμένο επιτέλους το lap top μου για να μπάινω και από το σπίτι...

 

[omarock]

Κατερινα καλα πας συνεχισε,απλα χρειαζεται χρονο,μερικα λιγο μερικα πολυ στο τελος θα συνερθει,αλλα 100% δεν θα ειναι ποτε,οι μνημες θα επανερχονται.,αλλα συνεχισε εισαι σε καλο δρομο.

 

[kopritis]

Πηγή...ότι περιέγραψες στο post σου είναι απόλυτα σωστό...και πραγματικά δεν ήξερα ότι τα φοβικά σκυλιά φοβούνται τις αγκαλιές επειδή θέλουν να πατάνε και τα 4 πόδια στο πάτωμα..
Η μικρή συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι...μόλις ξαπλώσω στο κρεβάτι αμέσως ανεβαίνει και έρχεται, επιφυλακτικά μεν στην αρχή, για χάδια.
Την αφήνω στην ησυχία της αλλά φοβάμαι καμιά φορά μήπως αφήνω το χρόνο να περνάει και παγιωθεί η κατάσταση.
Η άλλη μικρή που βρήκε σπίτι αμέσως , η μαμά της την έβγαλε αμέσως στα δύσκολα χωρίς περιθώρια πολλά....και τώρα είναι μία χαρά.
Χθες τους πήγα όλους για grooming...και βέβαια το πρωί που την έβαλα δίπλα μου στο κάθισμα...είχε κουρνιάσει στη γωνία και δεν κουνιόταν.
Το απόγευμα που πήγα να τους πάρω...ήταν μέσα σε ένα crate και ήταν πολύ φοβισμένη....τη πήρα αγκαλιά και για ΠΡΩΤΗ φορά...έβγαλε το γλωσσάκι της και με έγλειψε....ενώ την είχα αγκαλιά...
Νομίζω ότι αυτό ήταν πρόοδος...
Αγόρασα μία τσάντα μεταφοράς , όχι σαν crate, κανονική τσάντα και όταν την έβαλα μέσα ηρέμησε...νομίζω ότι αισθάνθηκε ασφάλεια...
Στο σπίτι όταν φτάσαμε έκανε σαν τρελή..έτρεχε πάνω κάτω...χοροπήδαγε...γαύγιζε...μία χαρά...

Για θέμα ιεραρχίας και αρχηγίας δεν νομίζω ότι το σκυλί είναι σε ψυχολογική θέση να καταλάβει...εδώ καμιά φορά βάζω τη φωνή στον Keagan και τρέμει αυτή...
Επίσης, έχω την εντύπωση ότι θέλει πάρα πολύ να με ακούσει...να κάνει αυτό που της ζητάω...αλλά ο φόβος της ακόμα είναι πάνω από τη λογική της...
Άραγε θα περάσει ποτέ αυτό?

Πηγ'η, πόσο καιρό σου πήρε να φέρεις τον Γκογκόλ σε κάποιο λογαριασμό?

Παιδιά, συγνώμη που εξαφανίζομαι αλλά μπαίνω στο forum από το γραφείο...ελπίζω ότι την άλλη εβδομάδα θα είναι φτιαγμένο επιτέλους το lap top μου για να μπάινω και από το σπίτι...

Kατερίνα, ο Γκογκόλ δεν ήταν σε τόσο τραγική κατάσταση, με την έννοια οτι εμένα τουλαχιστον με εμπιστευθηκε πολύ γρήγορα (απο την πρώτη βδομάδα κιόλας). Δεν είχε κακοποιηθεί όμως (κι αν είχε γίνει κάποιο περιστατικό που του'μεινε, σε καμία περίπτωση δεν πέρασε τα πάνδεινα που πέρασε η Bebe). Το θέμα με τους ανθρώπους ακόμα δεν το έχει ξεπεράσει (μετά απο δυο χρόνια μαζί μου). Εξακολουθεί να του παίρνει πολύ χρόνο να εμπιστευθεί κάποιον, και ειδικά άντρες. Εχει όμως πια ανθρώπους που αγαπάει και εμπιστεύεται κι εκτός από μένα. Πάντως πήρε μήνες το θέμα για να φτάσει στο σημείο που είναι.

Πάντως εκ των υστέρων, θεωρώ οτι στην αρχή τον πίεσα περισσότερο απ'οσο θα'πρεπε. Πχ τον έβγαζα βόλτα σε άγνωστα μέρη, του έφερνα πολλούς ανθρώπους να γνωρίσει χωρις να τους έχω εξηγήσει ακριβώς τι πρεπει να κάνουν, κτλ.

Εγώ προτείνω να δώσεις ακόμα λίγο χρονο να σε μάθει και τουλάχιστον εσένα να σε εμπιστεύεται πλήρως. Μετά με σταθερότητα και αυτοπεποίθηση, ξεκινάς να τη φέρνεις σε επαφή και με καινούρια πράγματα, βάζοντας τα δυνατά σου να μεταδίδεις με τη συμπεριφορά σου οτι ολα είναι καλά και ανθηρά και ξέρεις τι κάνεις (μη μεταδίδεις ποτέ αβεβαιότητα προσπαθώντας να την προστατέψεις απο πιθανά αντικείμενα φόβου). Γενικά συνεχίζεις τη ζωή σου κανονικά με όλες τις "πορτες ανοιχτες" για να μπει κι αυτή μέσα οποτε θέλει. Οταν μπαίνει κάνεις πανηγύρια (αλλά σε σιγανό volume). Mην αλλάξεις για χάρη της, αλλά μην της ζητάς πολλά. Δωσε της την ευκαιρία να αλλάξει με το ρυθμό της για κάποιους μήνες ακόμα. Θα δεις πρόοδο, μην ανυσηχείς. Αλλα δε θα είναι γραμμική η πρόοδος. Θα έχει και πισωγυρίσματα.




Το κατα πόσον πρεπει να τη ζορίζεις για πρόοδο ή όχι είναι δύσκολο να απαντηθεί. Απο τη μιά δεν θα δεις προοδο αν δεν της δώσεις ποτέ την ευκαιρία να αντιμετωπίσει τους φόβους της, απο την άλλη αν συνέχεια την φέρνεις αντιμέτωπη με καταστασεις που τη φοβίζουν πάλι δεν κάνεις πρόοδο. Πρεπει μόνη σου να κρίνεις πόσο να τη ζορίσεις, χωρίς κι εσύ συνεχώς να έχεις στο μυαλό σου αν φοβάται, τι φοβάται και πότε, γιατι πάλι δε βγάζεις άκρη (επίσης ο σκύλος σε εκπαιδεύει να μην τον φέρνεις αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις!).

 

[katerina k.]

Ορίστε η μαντάμ Μπριζίτ Μπαρντό...Bebe...
ΠΡΙΝ & ΜΕΤΑ!!!
Περιμένω σχόλια!!!
Οι πρώτες φωτογραφίες είναι φωτογραφίες που είχε τραβήξει το Xotikouli , το Πάσχα, μόλις 3 μέρες αφού είχε έρθει στο σπίτι μου...
Οι δεύτερες είναι προχθεσινές...μετά το κομμωτήριο!!