Γεια σας, είμαι η Ελπίδα, 22 χρονών, και μόλις γράφτηκα στο φόρουμ παρόλο που παρακολουθώ εδώ και καιρό τις συζητήσεις. Έχω τέσσερα πανέμορφα πλασματάκια να σας συστήσω... Ένα χάμστερ τον Αριστοτέλη, ένα άλογο, τον Γκαλαπάγκος, ένα ημίαιμο Τσιουάουα 10 χρονών, το Μαξ, και ένα Λαμπραντοράκι 5μιση μηνών, τη Λίζα. Ξεκίνησα να διαβάζω συζητήσεις για διάφορες απορίες που με απασχολούσαν και αφορούσαν το κουτάβι μου. (Όταν ο Μαξ ήταν κουτάβι εγώ ήμουν αρκετά μικρή για να τον φροντίζω, άρα είναι η πρώτη φορά που έγινα"μαμά".) Τη Λίζα λοιπόν, την αγόρασα από ένα πετ σοπ και δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό παρά τα όσα ακούγονται. Ο λόγος; Την αγόρασα πριν από λιγότερο ένα μήνα. Όχι επειδή ήθελα άλλο σκύλο (ούτε οικονομική άνεση έχω). Αλλά επειδή 2 μήνες την παρακολουθούσα να μεγαλώνει σε ένα τόσο δα γυάλινο κλουβί, να σαπίζει εκεί μέσα χωρίς τη δυνατότητα να παίξει, να αναπτυχθεί φυσιολογικά και να κοινωνικοποιηθεί. Φαντάζομαι οι περισσότεροι ξέρετε τι μέγεθος έχει ένα κουτάβι Λαμπραντόρ 4μιση μηνών. Όταν την αγόρασα για να καταλάβετε, ήταν ήδη 16 κιλά!! Ίσα που έφερνε μια σβούρα στο κλουβί. Έψαχνα καιρό να της βρω σπίτι, όμως κανείς δεν ήθελε να αγοράσει σκύλο και μάλιστα σε μια ηλικία που οι περισσότεροι ανεγκέφαλοι νομίζουν ότι δεν μπορεί να μάθει. Έτσι η Λίζα, μετά από ομηρικούς καυγάδες με τους γονείς μου, κατέληξε στο σπίτι μας. Μια φράση συγκεκριμένα που ειπώθηκε στο πετ σοπ με έκανε να πάρω την απόφαση και να την αγοράσω αγνοώντας τη γκρίνια από όλο μου το σόι... "Δεν περπατάει" μου είπαν. Μετά από αυτό αποφάσισα ότι αυτή η σκυλίτσα θα ζήσει και θα ζήσει μαζί μου, ευτυχισμένη, έχοντας όλα όσα είχε στερηθεί ξέροντας ότι έπαιρνα ένα κουτάβι ταλαιπωρημένο, πιθανότατα άρρωστο και με ψυχολογικά προβλήματα και που ίσως ούτε καθαρόαιμο να είναι. Σήμερα, ένα μήνα μετά, η Λίζα έχει κοινωνικοποιηθεί αρκετά, μαθαίνει πολύ γρήγορα, παίζει και περπατάει κανονικά.
Συγνώμη για την πολυλογία μου, αλλά δεν ήθελα να σταματήσω στο ότι απλά την αγόρασα από πετ σοπ. Εγώ είμαι κατά αυτών των αγορών. Αν διάλεγα σκύλο θα μάζευα αδέσποτο ή θα πήγαινα σε κάποιο Φιλοζωικό σωματείο. Όμως τελικά δε μπορώ να συγκρίνω ποιο από αυτα (αδέσποτο ή εγκλωβισμένο σε πετ σοπ) είναι πιο δυστυχισμένο. Και ναι, μπορεί να ενίσχυσα τα πάπι μιλς, όμως ξέρω ότι έσωσα ένα σκυλάκι που δεν ξέρω που θα κατέληγε και ότι του δίνω όσα του αξίζουν και όλα όσα αξίζουν να έχουν οι αγαπημένοι μας τετράποδοι σύντροφοι. Αυτά από εμένα. Και πάλι συγνώμη για το πολύ μπλα μπλά... (Αυτή τη στιγμή η Λίζα τσακώνεται με τον εαυτό της στον καθρέφτη...
)
Συγνώμη για την πολυλογία μου, αλλά δεν ήθελα να σταματήσω στο ότι απλά την αγόρασα από πετ σοπ. Εγώ είμαι κατά αυτών των αγορών. Αν διάλεγα σκύλο θα μάζευα αδέσποτο ή θα πήγαινα σε κάποιο Φιλοζωικό σωματείο. Όμως τελικά δε μπορώ να συγκρίνω ποιο από αυτα (αδέσποτο ή εγκλωβισμένο σε πετ σοπ) είναι πιο δυστυχισμένο. Και ναι, μπορεί να ενίσχυσα τα πάπι μιλς, όμως ξέρω ότι έσωσα ένα σκυλάκι που δεν ξέρω που θα κατέληγε και ότι του δίνω όσα του αξίζουν και όλα όσα αξίζουν να έχουν οι αγαπημένοι μας τετράποδοι σύντροφοι. Αυτά από εμένα. Και πάλι συγνώμη για το πολύ μπλα μπλά... (Αυτή τη στιγμή η Λίζα τσακώνεται με τον εαυτό της στον καθρέφτη...
)
