Καλό ταξίδι, Βέγα...
Οπως έγραψε και η φίλη σου η mareco, έφυγες πλήρης ημερών... Εφυγες γεμάτος βραβεία...
Βραβεία εκθέσεων, ταξίδια... ταλαιπωρίες και χαρές με τον μπαμπά και τη μαμά σου...
Βραβεία ζωής... από τους φίλους σου... και, πρακτικά, φίλος σου γινόταν όποιος σε γνώριζε...
Αλλά, για στάσου... ή, μήπως δεν έφυγες, Βέγα?
Μήπως βρίσκεσαι ακόμα, με την όμορφη αύρα σου, ανάμεσα στη μεγάλη οικογένειά σου...
Και το λέω αυτό, Βέγα, μιάς και σε καμάρωσα για μιά τελευταία φορά από τις φωτογραφίες...
Μιάς και είσαι από τα ελάχιστα σκυλάκια, που (μέσα στην ψυχή μου) τα αποχαιρετώ με ένα χαμόγελο... που τα αποχαιρετώ χωρίς αυτό το βάρος μέσα μου, εδώ και πολύ καιρό...
Γιατί έδωσες και πήρες τα πάντα σ' αυτή τη ζωή...
Εύχομαι στους δικούς σου, να σε θυμούνται με χαμόγελο...